All Chapters of ที่รัก อย่าคิดหนีนะ: Chapter 21 - Chapter 30

กู้เย่หมิงพาจางเพ่ยผิงผู้เป็นภรรยาลงมาข้างล่าง เห็นลูกสาวเพียงคนเดียวอย่างกู้ซีเอินกำลังกินผลไม้อยู่ในห้องรับแขก ปากพูดเจื้อยแจ้ว ข้าง ๆ มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอย่างสุขุม ฟังโดยไม่แสดงท่าทีรำคาญเลย“เอินเอิน” กู้เย่หมิงเรียก พูดด้วยความเป็นห่วงว่า “เพิ่งผ่าตัดกลับมา อย่ากินผลไม้เย็น ๆ พวกนี้มากนัก อีกเดี๋ยวดื่มซุปเยอะ ๆ จะได้บำรุงร่างกายหน่อย”“พ่อ อย่าทำเหมือนพี่สิงโจวสิ เคร่งเครียดกันทั้งคู่เลย!” กู้ซีเอินบ่นพึมพำ ลุกขึ้นแล้วเดินมาตรงหน้าพ่อกับแม่ “คุณหมอบอกว่าหนูฟื้นตัวดีมากแล้ว ไม่ต้องงดอะไรหรอก”เธอเกาะแขนพ่อออดอ้อนเสียงหวาน แต่กู้เย่หมิงกลับทำหน้าดุ “ยังจะมาพูดอีก! ถ้าไม่ใช่เพราะมัวแต่เล่นจนไม่ระวัง พ่อจะต้องเป็นห่วงขนาดนี้ไหม? ยังทำให้สิงโจวมาเดือดร้อนด้วยอีก!”กู้ซีเอินแลบลิ้นเล็กน้อยลู่สิงโจวเองก็เดินมาหา เขาหล่อเหลาเย็นชา มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงสแล็ค ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง“คุณลุงกู้”กู้เย่หมิงพยักหน้า พูดอย่างซาบซึ้งใจ “เอินเอินมีกรุปเลือดพิเศษ โชคดีมากที่เธอเจอเพื่อนที่มีกรุปเลือดเดียวกับเอินเอิน และระดับการเข้ากันของไตยังสูงขนาดนี้ ช่วยขอบคุณเธอแทนลุงด้วยน

เพราะคำพูดของเจียงสวิน เจียงหลันจึงไปแจ้งกับนิติบุคคลในวันถัดมา และก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้ผลหรือเปล่า ผู้ชายคนนั้นก็ไม่เคยกลับมาหาเจียงสวินอีกเลยนอกจากบทสาวใช้ในละครเรื่องนี้ เจียงหลันก็ไม่มีบทอื่นเลย เดิมทีอีกไม่กี่วันเจียงหลันก็จะไม่ต้องมาที่กองถ่ายแล้ว แต่บังเอิญนักแสดงที่แสดงบทนางรองลำดับที่สามเกิดป่วยเข้า และด้วยความที่เจียงหลันแสดงบทตัวประกอบได้โดดเด่น ผู้กำกับจึงให้เธอมารับบทแทนเซวียเจียหนิงกัดฟันด้วยความโกรธเธอเกลียดเจียงหลันที่เคยทำให้ตัวเองต้องอับอายมาตลอด คอยหาวิธีเอาคืนอยู่เสมอ ไม่รู้เลยว่ารู้สึกสะใจแค่ไหนเวลาได้เห็นเจียงหลันที่เป็นนักแสดงตัวประกอบถูกใช้งานสารพัดอย่างไม่เต็มใจ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าผู้หญิงคนนี้ได้ประโยชน์ไปฟรี ๆ“พี่เจียหนิง ประธานสิงเพิ่งโทรมา” ผู้ช่วยวิ่งเข้ามาบอกเซวียเจียหนิง “ประธานสิงบอกว่าเย็นนี้จะไปกินข้าวกับโปรดิวเซอร์ของหลงเยว่ ถามว่าพี่จะไปไหม”“ก็แค่ตาแก่คนหนึ่งนั่นแหละ!” เซวียเจียหนิงเบะปาก ประธานสิงคงจะร่วมมือกับโปรดิวเซอร์ของหลงเยว่แน่นอน เลยอยากชวนเธอไปเพื่อเอาใจโปรดิวเซอร์ ประเด็นคือถึงแม้เธอจะถูกลวนลามก็ยังไม่แน่ว่าจะได้บทผู้ช่

“ความหายของเธอก็คือ แค่ให้บท ให้เงินเธอ เธอจะนอนกับใครก็ได้?”ประโยคนี้พูดได้เจ็บมาก เจียงหลันแววตาเจ็บปวด จ้องมองลู่สิงโจวเงียบ ๆ ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็หัวเราะเยาะขึ้นมา ยื่นมือไปเกี่ยวตัวเขาไว้ กลิ่นน้ำหอมแรง ๆ พุ่งเข้าจมูกลู่สิงโจวทันที ทำให้เขาขมวดคิ้วเจียงหลันในอดีตถึงแม้จะมีกลิ่นน้ำหอมติดตัวบ้าง แต่ก็จางมาก เธอรู้ดีว่าเขาไม่ชอบอะไรแบบนี้“คุณพูดถูกแล้ว นอนกับใครก็เหมือนกันนั่นแหละ”แต่ในจังหวะที่พอดีแบบนี้เอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอย่างเร่งรีบเจียงหลันรู้สึกได้ชัดเจนว่ามือของลู่สิงโจวปล่อยออกจากตัวเธอ เขามองเธอเพียงแวบเดียว ก่อนจะกดรับสาย“ซีเอิน ว่าไง?”อีกฝั่งไม่รู้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่าเขามีสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็ยังอดทนตอบตกลง“พี่จะให้คนช่วยเธอจัดการนะ”ไม่ต้องคิดมาก เจียงหลันก็เดาได้เลยว่าปลายสายน่าจะเป็นคู่หมั้นสุดที่รักของเขา ผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้เธอต้องบริจาคไตไปหนึ่งข้างเธอรู้สึกไม่ยอมแพ้ขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดวงตาฉายแววเย็นชา และในวินาทีถัดมาก็ขยับตัวทันทีลู่สิงโจวขมวดคิ้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปมือบางอ่อนนุ่มราวไม่มีกระดูกของเจียงหลัน เคลื่อนไหวไปมาอย่างไม่อยู่นิ่ง

เธอเป็นคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นมาแต่ไหนแต่ไร คุณต่อยฉันหนึ่งหมัด ฉันต้องเตะกลับคืนหนึ่งที ต้องขอบคุณลู่สิงโจว ที่ทำให้เธอได้เตะคืนเร็วขนาดนี้วันถัดมา บริษัทใหม่มีการแคสต์บท ซึ่งได้แจ้งไว้ล่วงหน้าแล้ว เจียงหลันแต่งหน้าเสร็จตั้งแต่เช้าตรู่ และออกไปแล้วแต่พี่หลันซึ่งเป็นผู้ดูแลของบริษัทกลับขวางเธอไว้ตรงหน้าห้องแคสติ้ง “เจียงหลัน มาคุยกับพี่หน่อย”“มีอะไรเหรอคะ? พี่หลัน ฉันกำลังรอแคสต์บทอยู่นะคะ ใกล้ถึงคิวฉันแล้ว”“เธอไม่ต้องแคสต์บทแล้ว”พี่หลันยื่นสัญญาฉบับหนึ่งให้เธอโดยตรง แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ทางบริษัทตัดสินใจจะยกเลิกสัญญากับเธอแล้ว”“ยกเลิกสัญญา?”เจียงหลันสีหน้าเปลี่ยน “ทำไมล่ะคะ? ฉันเพิ่งเซ็นสัญญาได้ไม่กี่วันเองนะ แล้วฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วยนี่?”“อันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เป็นคำสั่งจากบอสโดยตรง สัญญาก็เตรียมไว้แล้ว ดูท่าเขาคงไม่ให้โอกาสเธอแก้ตัวเลยด้วยซ้ำ ฝ่ายการเงินจะโอนเงินชดเชยให้เธอภายในสองวันนี้ เธอเซ็นชื่อเลยเถอะ”“ไม่ใช่สิ” เมื่อเผชิญกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงนี้ เจียงหลันก็รู้สึกไม่รู้จะทำยังไงอยู่บ้าง “อย่างน้อยก็บอกเหตุผลฉันหน่อยเถอะ”พี่หลันสีหน้าซับซ้

ยังไม่ทันเดินถึงประตู ด้านหลังก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างกะทันหัน “อา...”เสียงนี้มัน...เจียงหลันหมุนตัวกลับอย่างรวดเร็ว มองไปยังที่มาของเสียงด้วยความตกใจในมือลู่สิงโจวถือโทรศัพท์อยู่ กำลังเปิดวิดีโอที่ทำให้เลือดในร่างกายพลุ่งพล่านวิดีโอเกือบจะเป็นมุมมองจากสายตาของผู้ชม มองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งอย่างใกล้ชิด...ชายหนุ่มหันโทรศัพท์ไปทางเจียงหลัน นิ้วมือของเขาเคาะไปที่โต๊ะเบา ๆ เป็นจังหวะ ก่อนจะพูดอย่างไม่ใส่ใจ “เจียงหลัน เธอจะออกไปก็ได้ แต่ถ้าวันนี้เธอก้าวออกจากประตูนี้ไป วิดีโอพวกนี้จะถูกอัปโหลดลงอินเทอร์เน็ตทันที”“ลู่สิงโจว คุณทำเกินไปแล้ว!”เธอไม่อยากเชื่อเลยว่า ลู่สิงโจวถึงขั้นยังถ่ายของพรรค์นี้เอาไว้!วิดีโอยังคงเล่นต่อไป ใบหน้าของเจียงหลันแดงระเรื่อขึ้น เธอพุ่งเข้าไปแย่งโทรศัพท์มา มือไม้รีบกดลบอย่างบ้าคลั่งลู่สิงโจวมองเธออย่างไม่แยแส พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ลบไปเถอะ ฉันมีสำรองเยอะแยะ”“คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?” เจียงหลันโกรธจนห้ามไม่อยู่ เธอทุ่มโทรศัพท์จนพังเละเทะเธอเต็มไปด้วยความโกรธ แต่บรรยากาศในห้องนี้กลับสงบเหมือนมีลมเย็นพัดผ่าน และหายไปโดยไม่เหลือร่องรอยสายตาลู่สิ