All Chapters of คุณพระอาทิตย์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 14เด็กดื้อต้องโดนอะไร100%-------------------------หลังจากนั้นจวบจนปิดเทอมซุปไก่ก็ไม่ได้เจอหน้าซันนี่อีกเลย ราวกับไม่เคยรู้จักกัน และเป็นเธอเองที่ไม่กล้าไปเจอหน้าเขาสอบเสร็จก็กลับบ้านที่อยุธยา ช่วยบิดาขายของที่ร้าน มือถือแทบไม่ได้จับ ของปลอมตัวก็เอาไปขายจนหมด ได้เงินมาไม่ถึงหมื่นด้วยซ้ำ ไม่พอแค่นั้นยังถูกพี่ชายหักค่าขนมชีวิตแสนเศร้า อกหักรับปิดเทอม ทริปร่องเรือก็ไม่ได้ไป อีกฝ่ายไม่แม้แต่ติดต่อมาบอกด้วยซ้ำ เธอเองก็ไม่กล้าเสนอหน้าไปขนาดนั้น"น้องซุปกินข้าวลูก ตอนเย็นเฮียมานะ กินเสร็จแล้วขึ้นไปทำความสะอาดห้องนอนไว้ให้เฮียเขาทีนะ ห้องนอนแขกด้วยนะลูก เห็นว่าพาเพื่อนมาเที่ยวบ้าน"ซุปไก่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์คิดเงิน กำลังเอาของใส่ถุงให้ลูกค้า ป๊ายุ่งอยู่กับการเช็คสต๊อก ส่วนคนงานอีกสองคนก็ช่วยกันขนของขึ้นรถเตรียมเอาไปส่งลูกค้า"พวกเฮียเจ็งเหรอแม่""ไม่รู้นา เฮียเขาบอกแค่เพื่อน""หรือว่าเฮียจะพาแฟนมาเซอร์ไพรส์!""สาธุเลย พามาสักทีเถอะ" คุณใจดียกมือไหว้ท่วมหัวซุปไก่ลุกไปกินข้าวกลางวันพร้อมมารดา ปิดเทอมกลับมาอยู่กับพ่อแม่ก็ดีเหมือนกัน แทบไม่ต้องใช้เงิน เงียบสงบไม่วุ่นวายเท่าในเมืองใ

ตอนที่ 15มีความสุขดีหรือเปล่า75%-----------------------กลายเป็นคนหน้าบางไปแล้วหรือไร ซุปไก่พยายามหายใจให้เป็นจังหวะเมื่อถูกสายตาของอีกฝ่ายจับจ้อง แม้ไม่มองก็รู้สึกได้ว่าพี่เขาไม่ละจากเธอไปมองอย่างอื่นเลย"คนไหนนะสกุล" อาซาร์เอ่ยถามเพื่อนเพราะตัวเองยังไม่เคยเจอหน้า"คนนี้ไง น่ารักใช่ไหมล่ะ" พี่สกุลชี้้มาที่เธอ"เออ น่ารักใช้ได้เลยนี่หว่า ไอ้อาร์คตาไม่ถึงเอง""เรื่องของกูค้าบบบบ" อาร์คเบะปากใส่"มึงก็ทักทายน้องมันไปหน่อยดิวะ ไม่เจอกันตั้งนาน" เฟลดันหลังให้ซันนี่ขยับไปใกล้น้องมันเกิดความเงียบงันชั่วขณะ ซุปไก่ดีใจนะที่ในที่สุดก็ได้เห็นหน้าพี่เขาเสียที เห็นว่าสบายดีก็ดีใจ"เอ่อ เราขอตัวก่อนนะคะ หมิวเฝ้าหน่อยเดี๋ยวเราไปยืมรถเข็นป้าร้านขายข้าวมาเพิ่มดีกว่า"เธอหาข้ออ้างในการออกมาจากตรงนั้น เดินฉับ ๆ ตรงไปยังโรงอาหาร ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงโดยไม่รู้เลยว่าข้างหลังมีใครอีกคนเดินตามมามือหนาคว้าหมับเข้าที่แขนเพื่อรั้งซุปไก่ไว้ ไม่พอแค่นั้นยังกระชากให้หันกลับมาเผชิญหน้ากัน"ซุป!" เขาเอ่ยเรียกเธอเสียงดัง"ฮึก! ฮืออออออออออ"คนอ่อนไหวสะบัดแขนออกทันทีพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย แน่นอนว่าพอเ

ตอนที่ 16แด่วันสบาย ๆ50%__________________"สรรเสริญให้แก่ท่านเทพวันหยุดดดดด"เฮียตุ๋นยืนกอดอกมองน้องสาวนั่งคำนับฟ้าดินบ้าบออยู่กลางห้องนั่งเล่น โดยมีคนรักของเขาเดินดูดฝุ่นไปรอบ ๆ ตัวเธอโดยไม่สนใจการกระทำนั้นสักนิด ราวกับชินชา..."ความรักทำให้คนเสียเส้นได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ"ปกติก็เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว แต่เหมือนจะมากขึ้นกว่าเดิมหลังจากคืนดีกับซันนี่"ปล่อยเขาเถอะครับ มีความสุขก็ดีแล้วนี่ พี่เตรียมตัวเสร็จหรือยัง ผมเอาเครื่องดูดฝุ่นไปเก็บก่อน"หมับ!"เสร็จแล้ว รอนายเนี่ยแหละ"อย่าว่าแต่น้องเลยพี่ชายเองก็คลั่งรักไม่แพ้กัน สวมกอดเด็กหนุ่มจากทางด้านหลัง ตัวติดกันเดินเอาเครื่องดูดฝุ่นไปเก็บเข้าที่"บอกซุปหรือยังว่าเราจะค้างที่ร้านน่ะ""ยัง แต่เดี๋ยวบอกตอนนี้แหละ นายไปหยิบกระเป๋ากับกุญแจรถให้ที""ก็ปล่อยสิครับ""ฟอด! หอมว่ะ ทำไมหอมขนาดนี้ หืม?" มันเขี้ยวมาก กอดหอมไม่หยุด คือบุ้งมันก็ไม่ได้ตัวเล็กตัวน้อยอะไร เป็นเด็กหนุ่มรูปร่างสมส่วนตามมาตราฐานชายไทย แต่พอเวลาอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้วดูตัวเล็กไปถนัดตา"อื้อ เฮียนี่! ปล่อยเถอะครับ""ไม่! จนกว่าบุ้งจะหอมเฮียก่อน"บุ้งกึ่งเขินกึ่งรำคาญ เก็บอุปกร

ตอนที่ 16แด่วันสบาย ๆ (18+)100%___________________เพราะพี่ชายกับแฟนไม่กลับบ้าน มีหลายอย่างต้องทำจึงพากันค้างที่ร้านสัก เมื่อคืนซันนี่เลยอยู่นอนเป็นเพื่อน เช้านี้ตื่นมาบนเตียงจึงมีเขานอนกอดก่ายอยู่ข้างกายซุปไก่นอนนิ่งมองเพดานคิดถึงเมื่อวานแล้วยังรู้สึกเสียววูบวาบไม่หาย เธอกลายเป็นเด็กใจแตกเสียตัวให้กับชายในฝั่นเรียบร้อย ไม่ใช่รอบเดียวด้วยนะ หลายรอบมาก! ขานี่สั่นไปหมด เมื่อคืนจึงหลับเป็นตาย ไม่ฝัน ไม่รู้สึกตัวสักนิดจะว่ายังเด็กก็ไม่ใช่เพราะเธอใกล้จะยี่สิบแล้ว เดือนหน้านี้ก็ถึงวันเกิดพอดี วันที่ยี่สิบเดือนกันยายน ต้องดูอีกทีว่าตรงกับวันอะไร เธออยากกลับอยุธยาไปฉลองกับครอบครัวด้วยความที่เพื่อนน้อย มีอยู่หนึ่งคนถ้วน จะไปปาร์ตี้สนุก ๆ ก็คงไม่ไหว ไว้เลี้ยงหมูกะทะชีสเพื่อนรักก่อนถึงวันเกิดดีกว่า วางแพลนไว้เรียบร้อยก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง รู้สึกปวดเมื่อยทั่งตัว เธอคิดว่าทำบ่อย ๆ ก็คงชินไปเองล้างหน้าแปรงฟันแล้วลงไปดูที่ครัวว่ามีอะไรให้พอทำกินได้บ้าง สกิลทำอาหารพอใช้ได้ ไม่เก่งเท่าบุ้งแต่ก็พอเอาชีวิตรอดไปวัน ๆ"ข้าวผัดแล้วกัน" รวมเศษของเหลือ ไข่ แฮม กุ้ง ไส้กรอก เบคอน แครอท ต้นหอม ขณะที่ซุป

ตอนที่ 17การพบเจอ75%________________________เปิดเทอมมาได้สองสัปดาห์ มายเลิฟเข้าสู่ช่วงฝึกงานเรียบร้อย ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้น่าหนักใจอะไรเพราะสามารถไปมาหาสู่กันได้อยู่แล้ว บางคนคิดว่าเมื่อแฟนฝึกงานจะไม่มีเวลาให้กัน ซุปไก่ไม่คิดอย่างนั้น ทำไมจะต้องห่างในเมื่อเธอสามารถไปหาเขาได้ทุกเมื่อ บริษัท Tin-Paradise อยู่ใจกลางเมืองขนาดนี้ ไปง่ายจะตาย"น่าเบื่อ! ไม่มีอะไรสนุก ๆ ให้ทำเลย" นอนเกลือกกลิ้งบนพื้นหญ้าอยู่ที่สวนหลังคณะ ข้างกันคือเพื่อนรักที่เดี๋ยวนี้ติดมือถือหนักมาก"มีอะไรดี ๆ ในนั้นหรือไง เดี๋ยวนี้แกเอาแต่สังคมก้มหน้านะเพื่อนรัก""แกมีแฟนได้ ทำไมฉันจะมีบ้างไม่ได้ล่ะ""ห้ะ! อะไรยังไง นี่เราตกขาวเหรอ?""ตกข่าวย่ะ!""ฮ่า ๆ ๆ เออนั่นแหละ! สรุปตอนนี้แกก็มีแฟนเหมือนกันเหรอ ทำไมไม่บอกกันบ้างเลย""ยังไม่ได้เป็น แต่ฉันจะเป็นให้ได้ นี่ก็คุยทำความรู้จักกันไปเรื่อย ๆ""ใครเหรอ ขอดูหน้าหน่อยดิ" ขยับไปนอนซุกเพื่อน อยากเห็นหน้าคนคุยคนนั้น ชีสมันสวยนะแต่ไม่เคยมีใครเข้ามาจีบเลย ถ้าไม่ใช่ไทป์ที่วางไว้คือไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้นชีสเปิดรูปให้ดู ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พวงแก้มเป็นสีชมพูน้อย ๆ แววตาสดใสปิ๊ง