Semua Bab ข้ามันสตรีขี้อิจฉา: Bab 31 - Bab 40

‘ต้องตายจากการเป็นมนุษย์เพื่อกลับสู่การเป็นเทพ’นี่คือสิ่งที่หมินมิ่นบอกกับข้าเมื่อคืน ข้าจะต้องผ่านการใช้ชีวิตผ่านด่านเคราะห์ต่าง ๆ ไปให้ได้ก่อนเพื่อที่จะสามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับเขาในฐานะปีศาจกับเทพเซียนได้ โชคดีมากที่ทั้งสองเผ่าสงบศึกกันแล้ว หากเป็นเมื่อก่อนที่ยังทำสงคราม ปะกันทีเป็นอันต้องหัน

“หลายวันแล้วที่เปิ่นไท่จื่อไม่ได้ไปดูหอศิลป์เลย จะละเลยได้อย่างไร”ณ หอศิลป์“คารวะคุณหนูทั้งสองเจ้าค่ะ หอศิลป์ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะ”หอศิลป์ที่นี่มีลักษณะเป็นห้องโถงโล่ง พื้นที่ไม่ต่างจากจวนพ่อค้าธรรมดาทั่วไป การออกแบบไม่ได้มีอะไรพิเศษ เพียงแต่ด้านในมีภาพวาด ภาพปัก งานศิลปะหลายแขนงประดับตกแต่งเรียงรา

วันนี้นางจะทำให้ข้าเปิดหูเปิดตาอีกใช่หรือไม่‘ที่ข้าอยากจะพูดก็คือ หาทางไปส่งนางที่จวนให้ได้ ข้ามั่นใจว่าเจ้าปีศาจนั่นต้องอยู่ที่จวนของนางแน่นอน’ไท่จื่อเงียบไป ไม่ได้โต้ตอบอะไรมังกรดำกลับไปนอกจากมองมือขาวสะอาดดูเนียนนุ่มน่าสัมผัสตวัดพู่กันไปมาบนกระดาษ ทุกคนที่มองดูนางรังสรรค์ภาพวาดอยู่คงมีความรู้ส

“ยังขอรับคุณชาย” ชิงหมินหันตัวกลับไปตอบหลิวหลี่เฟยครู่เดียว เมื่อหันมาอีกทีก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นสูง เมื่อเห็นขบวนเดินทางที่มีร่างแกร่งของไท่จื่อนำเสด็จอยู่กำลังใกล้เข้ามาที่หน้าประตูขึ้นเรื่อย ๆ เขาจะไม่สนใจเลยหากไม่เห็นว่ามีรถม้าที่ติดตราสัญลักษณ์ของตระกูลหลิวอยู่ในขบวนเดินทางนี้ด้วย “หยุด…”เมื่อรถ

สภาพของบุตรสาวในตอนนี้ทำให้จูม่านหลิงถึงกับน้ำตาร่วงลงในทันที เพราะการพักผ่อนไม่เพียงพอ ทำให้หลิวหงเถาดูอิดโรย ใต้ตาดำคล้ำ หม่นหมองมากที่สุดเท่าที่นางเคยเห็นมา“ท่านแม่”หลิวหงเถาหยุดเคี้ยวข้าว ช้อนตามองฝั่งตรงข้ามในจังหวะที่น้ำตาเม็ดใหญ่ของมารดาหยดลงบนถ้วยข้าวพอดี จากลิ้นที่ไม่รับรู้รสชาติอยู่แล้วล