Lahat ng Kabanata ng Takasan Ang Bilyonaryong Taksil: Kabanata 11 - Kabanata 20

Aidan's (Danny) POV“Huy! Para kang mangangain ng tao diyan.” Mahinang sabi Fero, ang bartender ng club.I’m staring at Merida, I just want to ask kung saan siya nagpunta nitong nakaraan. Hindi ko siya nakita ng halos isang buwan. Na para bang bigla nalang siyang naglaho and I was so damn afraid kung napano na siya. But earlier no’ng nilalapitan ko siya, lumalayo siya.She’s putting some distance between us. I wanna know why. Takot ba siya sa’kin?Naramdaman kong inakbayan ako ni Fero. “Should I hire her? Gusto daw niya ng trabaho.”I hissed dahil hindi ko alam anong gagawin ko. Sa dami ng trabaho na pwede niyang applyan, bakit dito pa sa club?I fvcking own a hotel, bakit hindi siya doon mag-apply? I should tell my secretary to post a note to that fvcking webs*te that she was talking about na kailangan namin ng hotel staff.“This place is dangerous. Hindi siya nararapat dito.”Ang kaibigan kong si Fero ang may-ari ng club na ito. Kahit na kakilala ko ang may-ari, I cannot guarantee na

Sobrang awkward nang nangyayari sa pagitan namin habang naglalakad kami pabalik ng apartment. Sinusumpa ko talaga yung tindera na matabil ang dila.Kahit pa nakalibre kami ng kape, asukal at tinapay, hindi pa rin ako natutuwa sa ginagawa niyang panunukso kanina.Pasimple akong sumusulyap kay Danny. At hanggang ngayon, sa isipan ko, hindi pa rin ako makapaniwala na siya ay hindi mayaman. Napapaisip tuloy ako kung kasinungalingan lang ba ang sinabi niya kanina.“What? Do you have something to say?”Nagulat ako bigla siyang nagsalita. Naramdaman niya siguro ang paninitig ko.“Ano.. Kanina, bakit nasabi mong hindi ka mayaman? Nakita kita sa party ni Vadessa. If you were there, then I’m sure mayaman ka kasi lahat ng imbitado doon ay mga galing sa kilalang pamilya.”“Proxy lamang ako sa party dahil nagtatrabaho ako bilang bodyguard. Nagkataong may emergency ang amo ko kaya ako ang dumalo.” Sabi niya na nasa harapan lang ang tingin.Napatango ako. Talagang proxy lang siya? Pero wala namang ra

Merida’s POV“Guni-guni ko lang ba yung kanina?” nagtataka kong tanong sa sarili habang naghuhugas ng ilang pirasong pinggan.Hindi mawala sa isipan ko kanina ang sandaling pagdaan ng galit sa mukha ni Danny matapos kong sabihin na pinapasok nalang sana niya ang kaibigan nito sa bahay.Minsan hindi ko siya mabasa. Ano kaya ang tumatakbo sa isipan niya?Habang naghuhugas ako, napatingin ako sa cellphone ko nang marinig na nagring ito. Pinuntahan ko ito agad sa pag-aakalang yung club tungkol sa inapplyan kong trabaho ang tumatawag pero nawala ang ngiti sa labi ko nang mabasang pangalan yun ni Vadessa.Ano na namang kailangan niya?Pinatay ko ang tawag. Tapos nagring ulit at si Evos na naman ang sunod na tumawag kaya mas lalo kong pinatayan. Nasisiraan na ba sila ng bait at ginugulo nila ako?Bumalik ako sa paghuhugas ng pinggan ngunit nagring na naman ulit. Dahil naririndi na ako, nagdesisyon akong sagutin na lang na hindi na inabala pang tignan kung sino ang caller.“Ano bang kailangan

“MERIDA!”Halos manigas ako sa aking kinatatayuan nang marinig ang boses ni Lisa. Kinabahan ako na baka ano ang isipin niya lalo pa’t kasama ko si Danny, isang lalaki na bago sa paningin niya.“What are you doing Merida? Bakit hindi ka pa umuuwi sa bahay? It’s been a month.” Kita ang galit sa mukha.Tumingin ako sa kaniya. Ala-ala ko pa ang mga panahon na bagong salta ako sa bahay nila. 10 years old pa sila no’n ni Luke at tuwang tuwa ako sa kanila. Tanda ko pa na halos ayaw nila mahiwalay sa’kin dalawa hanggang sa unti-unti silang nagbago, na tila ba ay inayawan na rin nila ako.Gaya na lamang ng ginagawa ng kuya nila.“Lisa, alam mong hiwalay na kami ni Evos.”Sinamaan niya ako nang tingin at nakakuyom ang dalawa niyang kamay.“Hiwalay? Hindi pa kayo hiwalay. Ang ibang gamit mo ay nasa bahay pa. Si kuya Evos, he’s waiting for you to come home. Ano bang nangyayari sayo? You’re not like this!”Hindi ko na sila maintindihan. Bakit nila ako hinahabol kung gayong iniignora nila ako noong

Merida’s POVIlang araw nalang ay magsisimula na ako sa trabaho ko. Kaya narito kami ni Danny sa ukayan, sinasamahan niya ko sa paghahanap ng damit na pwedeng pangpasok.Kahit hindi ko makita ang mga mata niya, alam kong nakatitig siya sa’kin, binabantayan ako. Nakakahiya pero kahit naman sabihin kong hintayin nalang niya ko sa bahay ay ayaw pa rin niya makinig.Sandali lang ako sa pagpili at binayaran ko na agad para makakain na kami lalo’t tanghali na.Nang nilingon ko si Danny, napansin ko yung mga college students na palihim siyang kinukuhanan ng litrato. Napailing nalang ako pagka’t hindi ko sila masisisi. Gwapo si Danny, hindi malabong magkakandarapa ang lahat sa kaniya.“Let’s go.” Agad siyang lumapit sa’kin at kinuha ang eco bag na dala ko.Napasunod tuloy ang mga mata ng mga kababaihan sa’kin. Iniisip siguro nila na girlfriend ako.Paglabas namin ng ukayan, may isang babae na naman ang biglang huminto sa harapan habang nanlalaki ang mata. Bigla niyang itinuro si Danny sabay sa