Semua Bab ดาบพิฆาตสลับนภา: Bab 171 - Bab 180

อ๋าวหยินห่าวซึ่งยืนประจันหน้าเบื้องหน้าอวี้เหวิน ดวงตาดุดันประหนึ่งเหยี่ยวทมิฬ ร่างกายสูงใหญ่ปานพยัคฆ์แผ่ไอกรุ่นกร้าวแทรกซึมอากาศ เขายกมือขึ้นช้า ๆ ฝ่ามือที่ปูดโปนด้วยมัดกล้ามแน่นราวแกะสลักศิลาถูกระเบิดพลังกายออกมาอย่างรุนแรง "เคล็ดอินทรีโลกันต์กำราบพยัคฆ์!" เสียงตะโกนของเขาดังสนั่น ราวพายุฤดูหนาว

"เป็นอย่างไรบ้าง เจ้าหนู? เจ้ายังฝืนทนได้หรือไม่? เมื่อคืนเจ้าต่อสู้หนักหน่วงถึงเพียงนั้น..." อวี้เหวินปิดเปลือกตาลงชั่วครู่ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ช้าๆ 'ข้ายังคงทนได้... ต้องยุติการประลองนี้โดยเร็วที่สุด' ในห้วงเวลานั้นเอง อ๋าวหยินห่าวที่เห็นช่องโหว่อย่างชัดเจน ใบหน้าเหี้ยมเกรียม ดวงตาฉายแววแห่งความ

ยามนี้ ท้องนภาภายนอกได้แปรเปลี่ยนเป็นผืนผ้ากำมะหยี่สีดำสนิท ดวงจันทร์เสี้ยวบางดุจเคียวเงินคมกริบ ทอแสงเดียวดายกลางเวหา หมู่ดาวนับร้อยนับพันส่องประกายระยิบระยับ ราวมณีเม็ดงามที่ถูกโรยไว้บนผืนฟ้า ทว่าบรรยากาศโดยรอบเรือนพักกลับถูกปกคลุมด้วยเงามืดมิด มวลอากาศหนาหนักจนราวกับว่าแม้แต่สายลมก็มิอาจแทรกตัวพั

ทว่าในห้วงขณะที่สติยังคงคลุมเครือ เสียงทุ้มกังวานคล้ายเสียงกระซิบหยอกล้อก็ดังสะท้อนก้องอยู่ในส่วนลึกของห้วงสำนึก "เจ้าฟื้นแล้วหรือ เจ้าหนู" เป็นเสียงทุ้มนุ่มของซ่งเหยียนเฟย บุรุษน้อยในมิติแห่งสร้อยคอหินดำ ผู้คอยเคียงข้างเขาในทุกสถานการณ์ อวี้เหวินขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่สายตาคมกริบของเขาจะค่อยๆ ก

ขั้นกำเนิดกาย หาใช่เส้นทางแห่งปราณ หากแต่เป็นการขัดเกลาร่างกาย ดั่งเหล็กกล้าต้องค่อย ๆ หลอมด้วยเปลวไฟ จนก่อกำเนิดเป็นรากฐานแห่งการบ่มเพาะอย่างแท้จริงการเสริมสร้างกล้ามเนื้อ เส้นเอ็น กระดูกและโลหิตให้แกร่งกล้ายิ่งกว่ามนุษย์ปุถุชนทั่วไป ณ บัดนี้ พลังงานจากโอสถเลื่อนขั้นกำลังหลอมรวมเข้าสู่กล้ามเนื้อ เ