All Chapters of ดาบพิฆาตสลับนภา: Chapter 161 - Chapter 170

อวี้เหวินเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ร่องรอยความหวาดหวั่นเมื่อครู่จางหายไปสิ้น เหลือเพียงสีหน้าเจือความกระดากอาย ราวกับศิษย์ตัวน้อยที่ฝึกฝนมานานปี แต่ยังคงไร้ซึ่งความสามารถที่จะปกป้องผู้ใด "หากมิได้สหายเซี่ย..." อวี้เหวินเอ่ยเสียงแผ่ว ราวกับมิกล้าสบตา "ข้าคงมิอาจประคองสถานการณ์ไว้ได้ถึงเพียงนี้ นาง...ช่างเ

ภายใต้แสงสุริยาเจิดจ้าที่สาดส่องทั่วหล้า อวี้เหวินและเซี่ยชิงหลัวก้าวเดินอย่างเชื่องช้าบนเส้นทางศิลาที่ทอดยาว สองข้างทางร่มรื่นด้วยพฤกษานานาพันธุ์ มีเสียงจักจั่นที่ขับขานราวกับบทเพลงแห่งธรรมชาติ และกลิ่นหอมจางจากไม้หอมซึ่งใช้สร้างเรือนพักที่ลอยล่องอยู่ในอากาศ ปลายทางอยู่ไม่ไกล เรือนพักของพวกเขา เรือ

ดวงตาของบุรุษร่างใหญ่หรี่ลง เงามืดทะมึนแล่นผ่านใบหน้าขณะก้าวเท้าเข้าใกล้ พร้อมคำรามเสียงขุ่นเคือง "หูหนวกหรือไร!? ถึงมิได้ยินคำข้า!" ทันใดนั้น เขาย่างเท้าอีกก้าว หมายจะพุ่งร่างเข้าประชิดอวี้เหวิน ทว่าก่อนที่ร่างจะเคลื่อนผ่านลานหน้าเรือน อิสตรีร่างบางในชุดขาวบริสุทธิ์ดุจหิมะแรกแย้ม กลับก้าวออกมาขวา

“ยิ่งเจ้ากล่าวเช่นนี้…ความปรารถนาที่จะตอบรับก็ยิ่งทวีคูณ…แต่…” คำเพียงคำเดียว กลับหนักอึ้งราวขุนเขาพันลูก กดทับบรรยากาศที่กำลังก่อตัวด้วยความหวังให้พลันแข็งทื่อ ดุจคมกระบี่ไร้เงาที่ฟาดฟันทุกความคาดหมายให้ขาดสะบั้น เบื้องล่าง ระหว่างแผงไม้ไผ่ที่ทอดเป็นขั้นบันได ชายหนุ่มผู้หนึ่งในอาภรณ์ครามเข้มยืนอย

เมื่อสองร่างเหยียบย่างเข้าสู่ขอบเขตแห่งการประลอง เสียงประกาศเย็นเยียบ พลันดังสะท้อนก้องราวกลองศึกจากยอดฟ้า "เริ่มการประลอง" สุ้มเสียงหนักแน่นนั้น หาใช่มนุษย์กล่าว แต่เป็นกลไกที่ถูกตั้งค่าไว้แต่กาลก่อน ทว่ากลับก่อบรรยากาศขึงขังขึ้นในชั่วพริบตา ทันใดนั้น! เงาร่างมหึมาของอ๋าวหยินห่าวคำรามกึกก้องในอ