Lahat ng Kabanata ng ดาบพิฆาตสลับนภา: Kabanata 231 - Kabanata 239

เมื่อการฝึกสิ้นสุด อวี้เหวินสะบัดแขนเสื้อคลุมผืนใหม่ที่สะอาดหมดจดเข้ากับเรือนกาย จากนั้นสายตาเขาพลันเหลือบไปยังตำราหนาเล่มหนึ่งบนโต๊ะไม้ฝั่งซ้าย มุมปกตำราถูกใช้งานจนม้วนงอเล็กน้อย บ่งบอกถึงการผ่านราตรีแห่งการไตร่ตรองอย่างมิเคยละสายตา เขายื่นมือหยิบตำราเล่มนั้นขึ้น พลางนำห่อผ้าสีดำผืนหนึ่งมาคลี่วางแ

ซูเทียนหลงเหลือบมองตำราที่วางอยู่อย่างเรียบร้อยด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ จากนั้นก็เผยรอยยิ้มบาง “เจ้ากระดาษพวกนี้... เจ้าอ่านจบแล้วรึ?” “ขอรับ” เสียงตอบของอวี้เหวินมั่นคงเรียบสงบ ดั่งสายลมต้องยอดเขา “ดีแล้ว ๆ เช่นนั้นงานรื่นเริงค่ำนี้... ข้าว่าเจ้าย่อมมีชัยแน่นอน” ซูเทียนหลงยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่แฝงป

ใต้ฟ้ากว้างใหญ่เหนือยอดเนินสูง มีเรือนพักไม้เรียบง่ายหลังหนึ่งตั้งอยู่เดียวดาย ดุจดั่งสำนักลับซึ่งเร้นกายจากสายตาของปุถุชน ตัวเรือนสร้างด้วยไม้หอมอายุยืน สีเข้มแฝงกลิ่นอายแห่งกาลเวลา หลังคากระเบื้องสีดำเรียงชิดสนิทแนบแน่น เสียงลมพัดเอื่อยไล้ผ่านชายหลังคาเคล้าเสียงนกป่าแว่วพลัน ทำให้ที่นี่เหมือนโลกอี

ทันใดนั้น แววตาเขาเปลี่ยนเล็กน้อย เฉียบคมขึ้นในชั่ววูบหนึ่ง มุมปากยกขึ้นเพียงน้อย ขณะสายตามองลอดผ่านหมู่คนไปยังมุมหนึ่งของฝูงชน...ตรงจุดนั้น มีชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนปะปนอยู่กับผู้ชมทั่วไป เขาสวมชุดคลุมเข้มสีดำอมม่วง ไม่มีสัญลักษณ์ใดประดับอยู่ตามเนื้อผ้า รูปลักษณ์ธรรมดา หาได้เด่นชัดไม่ ทว่าแววตาของเขาเ

ในที่สุด ชายชราก็ตัดสินใจ... เขาหันหลังกลับอย่างฉับพลัน ดวงตาฉายแววเด็ดเดี่ยว ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วลงบันไดมุ่งหน้าไปยังลานจัดกิจกรรม เสื้อคลุมสีหม่นพลิ้วสะบัดในความมืด ราวประกาศให้รู้ว่าความยุติธรรมจะไม่ถูกละเลยง่าย ๆ จูซงเทียนมองตามหลังผู้อาวุโสจางไป รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปาก สายตาเจือแววแห