All Chapters of หนี้รักมาเฟียจอมคลั่ง: Chapter 11 - Chapter 20

เพลงขวัญค่อยๆ ก้าวขึ้นรถของธันวาไปโดยมีชายชุดดำขับรถให้ ส่วนเธอกับเขาก็นั่งอยู่เบาะหลังกัน จากนั้นรถคันหรูก็เคลื่อนตัวออกมาอย่างช้าๆ“ส่งที่ไหนครับ” ธันวาเอ่ยถามเสียงนุ่มนวล“ส่งที่ทาวน์คอนโดค่ะ”สิ้นเสียงของเพลงขวัญ ธันวาก็หันไปบอกคนขับรถเสียงดัง“ไปที่ทาวน์คอนโด”“ครับ” คนขับรถตอบกลับเสียงหนักแน่น“ว่าแต่ทำไมถึงไปทำงานที่ผับได้ละเรา” ธันวาหันมาถามเพลงขวัญต่อ ในสิ่งที่เขาสงสัย“เอ่ออ คืออ..”“ไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไรนะ พี่ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเราหรอก”“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ” เพลงขวัญไม่รู้จะอธิบายยังไง“จริงๆ แล้วเพลงยื่นสมัครงานที่ทีทีแอร์ไลน์ไปแล้วค่ะแต่ยังไม่มีผลตอบกลับมา เพลงเลยมาทำพาร์ทไทม์ที่นี่ก่อน”“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปเร่งฝ่ายบุคคลให้เลยไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ คือตอนนี้เพลงมีปัญหาที่บ้านนิดหน่อยค่ะเลยยังไม่สะดวกเท่าไหร่เหมือนกันค่ะ”“หรอครับ”ธันวารู้สึกเสียดายความสวยและความสามารถของเพลงขวัญจริงๆ“งั้นพี่ขอแอดไลน์เราไว้ได้ไหม เผื่อเราอยากไปทำงานกับพี่เมื่อไหร่ก็บอกพี่ได้เลย พี่จะให้ฝ่ายบุคคลอนุมัติให้ทันทีเลย”“เอางั้นหรอคะ”เพลงขวัญครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะยังไปทำงาน

มาเฟียหนุ่มขึ้นลิฟต์มายังชั้นสามพร้อมบอดี้การ์ดอีกสี่คน ตรงมายังห้องที่พนักงานต้อนรับบอกเมื่อสักครู่นี้ เมสันหยิบคีย์การ์ดมาเปิดห้องให้เคแลนเคแลนเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วส่วนบอดี้การ์ดร่างใหญ่ทั้งหลายก็ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องมองสำรวจห้องของเพลงขวัญอย่างถือวิสาสะ สายตากวาดมองไปรอบๆ ห้อง ทุกอย่างจัดสรรอย่างเป็นระเบียบขนาดห้องไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไปมาเฟียหนุ่มไม่รอช้ารีบก้าวไปยังห้องที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องนอนทันที มือใหญ่ค่อยๆ บิดลูกบิดประตูห้องอย่างเงียบๆ แล้วเขาก็พบว่ามันไม่ได้ล็อก เขาจึงค่อยๆ แง้มประตูเข้าไปแล้วก้าวเดินไปที่เตียงใหญ่อย่างย่องเบาที่สุดเพราะกลัวหญิงสาวจะตื่นมาแล้วอาละวาดคนตัวใหญ่ใช้สายตาไล่มองหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงใหญ่อย่างจาบจ้วง หญิงสาวในชุดนอนกระโปรงผ้าซาตินสีดำสุดเซ็กซี่โดยมีผ้าห่มผืนใหญ่สีเทาห่มกายไว้อยู่ช่วงเอวลงไปจนสุดปลายเท้า เผยให้เห็นเต้าอวบอิ่มที่โผล่ชุดนอนออกมาจนแทบทะลักเคแลนค่อยๆ ถอดรองเท้าและเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด ร่างกำยำไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดนอนลงบนเตียงใหญ่ข้างหญิงสาว ชายหนุ่มเอาผ้าห่มบนตัวเธอออกโดยลงไปที่พื้น

@คอนโดของเพลงขวัญช่วงบ่ายของวัน หญิงสาวในชุดเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนขาสั้นสีเข้มนอนอยู่บนโซฟาสีเทากลางห้องนั่งเล่น เพลงขวัญนอนดูทีวีอยู่ เวลาผ่านมาสามวันเต็มแล้วที่เธอนอนอุดอู้อยู่แต่ในห้องแบบนี้ ร่างกายของเธอเริ่มดีขึ้นมากแล้วมีแต่จุดสงวนที่ยังแสบอยู่เพราะแผลยังไม่สมานดี เธอจึงขอลางานเพิ่มอีกสองวัน ผู้จัดการร้านเข้าใจและอนุญาตให้เธอลาได้จนกว่าจะหายดีเพลงขวัญกดรีโมททีวีเลื่อนหาอะไรดูไปเรื่อย เสียงแอปพลิเคชันไลน์ของเธอก็ดังขึ้นLINEหญิงสาวหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟาขึ้นมาดูทันทีTUNWA : เพลงเป็นอะไรมากไหม พี่มาหาที่ร้านแต่ไม่เจอเลยไปถามดาด้า เธอบอกว่าเพลงไม่สบายเพลงขวัญ : ดีขึ้นแล้วค่ะTUNWA : กินข้าวกินยาหรือยังครับเพลงขวัญ : เรียบร้อยแล้วค่ะTUNWA : งั้นตอนเย็นพี่ไปรับได้ไหม ไปหาอะไรกินกันหญิงสาวชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับธันวาไปเพลงขวัญ : ได้ค่ะTUNWA : หกโมงเย็นพี่ไปรับนะครับเพลงขวัญ : ค่ะเวลาผ่านไปจนถึงหกโมงเย็น เพลงขวัญอยู่ในชุดเดรสสั้น คล้องคอแขนกุดสีแดงเลือดหมูเข้ารูป ผมยาวดกดำดัดลอนปลายผมทำให้ดูมีวอลลุ่มมากขึ้นเพลงขวัญนั่งรอธันวาอยู่ที่โซฟาหรูของล็อ

เคแลนจับเพลงขวัญลุกยืนขึ้นมา เขามองหน้าหญิงสาวที่กำลังแดงก่ำเพราะฤทธิ์ของยาปลุกเซ็ก ชายหนุ่มจัดการถอดเสื้อของตัวเองและสะบัดกางเกงออกจากขาตนเองเพลงขวัญที่โดนความต้องการเข้าครอบครองใช้มือเล็กลูบไล้ไปทั่วกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เป็นลอนสวย เคแลนก้มลงไปซุกไซ้ซอกคอขาวเนียน กลิ่นหอมที่เป็นธรรมดาของเธอทำให้เขามีความรู้สึกไม่ค่อยชอบกลิ่นหอมราคาแพงจากคนอื่นแล้วร่างเปลือยเปล่าทั้งสองร่างลูบไล้ ซุกไซ้ กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่นานสองนาน จนร่างบางเอ่ยขึ้นอย่างแหบพร่า“ระ..ร้อน ทำไมมันร้อนขนาดนี้”“ใจเย็นๆ ยามันกำลังออกฤทธิ์” เคแลนที่กำลังขบเม้นคอเนียนอยู่เอ่ยกระซิบอยู่ข้างหูเธอเสียงแหบพร่า“ยะ..ยาอะไร”“ก็เหมือนยาที่เธอกินตอนโดนฉันเปิดซิงนั่นแหละ”“ไม่ ใจมันสั่นกว่าครั้งนั้น” เพลงขวัญเสียงสั่นเทาพอๆ กับใจเธอตอนนี้เคแลนไม่ได้ตอบกลับอะไรเธอ เขาก้มลงมาเลียยอดถันสีชมพูระเรื่อเกี่ยวตวัดจนร่างบางสะดุ้ง มือใหญ่อีกข้างก็ฟ้อนเฟ้นอกใหญ่จนเนื้อสาวทะลักออกตามง่ามมือ“อื้ออ ร้อนน”เพลงขวัญเลื่อนมือไปขยำเรือนผมของชายหนุ่มเพื่อข่มอารมณ์ไว้ เคแลนไม่ได้ต่อว่าอะไรเธอ หากเป็นคนอื่นเขาคงไล่ตะเพิดไปแล้ว แต่นานๆ ทีเพลงขวั

ดาด้าจับไหล่บางของเพลงขวัญพาเดินมายังห้องทำงานของเคแลนมาเฟียหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานด้วยแววตาที่ยังเต็มไปด้วยไฟโทสะอยู่ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้น“เข้ามา” เคเเลนเอ่ยทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูเพราะเขารู้ว่าคนที่มาคือใคร“ขออนุญาตค่ะคุณเคแลน” ดาด้าเอ่ยอย่างสุภาพพร้อมกับพาเพลงขวัญเข้ามาในห้องด้วย“ดาด้า เธอไปเอาภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วดำเนินการทางกฎหมายกับมันสะ” เคแลนเอ่ยกับผู้จัดการร้าน“ได้ค่ะ” ดาด้าตอบกลับ“เธอออกไปได้แล้วฉันจะคุยกับผู้หญิงคนนี้”“เอิ่มม..คือ” ผู้จัดการร้านหันไปมองหน้าเพลงขวัญแล้วชั่งใจอยู่ชั่วครู่เพลงขวัญพยักหน้าให้ดาด้าเพื่อเป็นการบอกว่าเธอไม่เป็นไรเธอรับมือได้“งั้นดาด้ารีบไปจัดการเรื่องกล้องวงจรปิดก่อนนะคะ”ผู้จัดการร้านเอ่ยแล้วก้มหัวให้เคแลนหนึ่งครั้งก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานหลังจากที่ดาด้าออกไปเคแลนก็ลุกแล้วก้าวยาวๆ มาประจันหน้าเพลงขวัญทันที“ไปอ่อยมันอีท่าไหนละ มันถึงได้ลากเข้าไปเอาในห้องแบบนั้น” เคแลนเอ่ยอย่างกระแทกกระทั้น“จะคิดยังไงก็แล้วแต่คุณ ฉันไม่ได้ผิดแบบที่คุณกล่าวหา กล้องวงจรปิดก็มีคุณก็ไปดูเอาสิ”“…” มาเฟียหนุ่มไม่ตอบเอาแต่จ