Semua Bab หนี้รักมาเฟียจอมคลั่ง: Bab 31 - Bab 40

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป..เพลงขวัญยังคงอยู่แต่ในคอนโดไม่ยอมออกไปไหนเป็นเวลาเกือบหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ เธอเอาแต่นอนครุ่นคิดเรื่องของผู้ชายใจร้ายคนนั้นอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนนี้เธอควรจะเลิกคิดได้แล้ว เธอควรกลับมาใช้ชีวิตปกติแบบเดิมของเธอหญิงสาวคิดได้ดังนั้นเธอจึงสะบัดหัวไล่ความคิดที่ฟุ้งซ่านออกไป เรียวขาสวยก้าวเดินไปยังห้องน้ำเพื่อจัดการร่างกายตัวเองให้เรียบร้อยเพลงขวัญมองใบหน้าตัวเองที่ซีดเผือดและใต้ตาคล้ำเพราะผ่านการร้องไห้อย่างหนักติดกันหลายวัน เธอจะมัวแต่มานอนตายซากแบบนี้ไม่ได้ เธอต้องหางานหาการทำได้แล้วผ่านไปไม่นานหญิงสาวอาบน้ำเสร็จสรรพเรียบร้อย ร่างอรชรที่มีเพียงผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวพันรอบอกปกปิดร่างกายของเธออยู่ เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ เตียง ดวงตากวาดมองไปบนเตียงและรอบๆ เตียง หญิงสาวกำลังหาโทรศัพท์ของตัวเองอยู่ ตั้งแต่เธอกลับมาที่คอนโดเธอก็ไม่ได้แตะโทรศัพท์เพราะเอาแต่นอนคิดมากเรื่องเคแลนอยู่“อยู่ไหนนะ”เพลงขวัญบ่นพรึมพร่ำกับตัวเอง กวาดสายตามองไปเรื่อยๆ จนมานึกขึ้นได้ว่าครั้งล่าสุดก่อนที่เธอจะออกจากห้องไปเธอน่าจะวางไว้ที่ห้องนั่งเล่นนึกขึ้นได้แบบนั้นเพลงขึ้นจึงก้าวยาวๆ มาที่ห้องนั่งเล่นทันที

เคแลนเอาแต่กินเหล้าเมาทุกวันอยู่บนเพนท์เฮาส์หรู จนเสียการเสียงาน ทำให้คาเดนน้องชายของเขาต้องดูแลทุกอย่างเองคนเดียวในตอนนี้คาเดนในชุดสูทสีกรมเข้มเข้ามาในเพนท์เฮาส์หรูของพี่ชาย เขาได้กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งไปทั่วห้อง คาเดนกวาดไล่สายตามองหาร่างกำยำของพี่ชายที่อยู่ดีๆ ก็เป็นอะไรไปก็ไม่รู้ ปกติเคแลนไม่ใช่คนที่ทิ้งงานแบบนี้คาเดนยังคงกวาดสายตาและเดินตามหาเคแลนไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่ระเบียงห้องนอนของชายหนุ่มที่มีสระว่ายน้ำส่วนตัวบนเพนท์เฮาส์อยู่ เขามองไปก็พบว่าเคแลนนอนอยู่ที่เตียงข้างสระ คาเดนก้าวยาวๆ ไปหาพี่ชายทันที“เห้ย! ทำไมสภาพเป็นได้ขนาดนี้วะไอ้พี่ชาย” คาเดนเอ่ยถามเคแลนที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกับมีขวดเหล้ามากมายทั้งที่ตกอยู่บนพื้นและอยู่บนโต๊ะ ไหนจะหนวดเคราและผมเผ้ารุงรังนั้นอีก“มึงมาทำไม” เคแลนถามเสียงแข็งดวงตาไร้ความรู้สึก“กูมาดูว่าพี่กูตายหรือยัง มึงเล่นไม่เอาการเอางานเลย กูทำอยู่คนเดียวจนหัวหมุนแล้วเนี่ย” คาเดนตอบอย่างประชดประชัน“ทำไปก่อน กูพร้อมจะกลับไปทำเอง”“เมื่อไหร่ละ” คาเดนเอาสองมือล้วงกระเป๋ากางเกงเอ่ยถาม“กูยังไม่รู้”“กูเหนื่อยกับมึงจริงๆ” คาเดนส่ายหน้าให้กับความเอาแต่ใจขอ

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสอง มาเฟียร่างกำยำยืนอยู่หน้าห้องของเพลงขวัญโดยมีบอดี้การ์ดอีกสองคนยืนอยู่ข้างหลังเขา เคแลนไม่รอช้าเขารีบใช้คีย์การ์ดสำรองที่เขายังเก็บไว้อยู่ตลอดแตะลงที่ประตูติ้ดดดมาเฟียหนุ่มค่อยๆ แง้มประตูเข้าไปในห้องของเพลงขวัญ สายตาคมกริบกวาดมองไปทั่วห้องนั่งเล่นที่มีเสียงไฟสลัวๆ ชายหนุ่มย่างกรายเข้ามาภายในห้องแล้วปิดประตูลงอย่างเบามือที่สุดนี่เขาต้องแอบย่องเบามาหาเธออีกแล้วหรอเนี่ยเคแลนตรงไปยังห้องนอนของเธอ มือหนาจับลูกบิดประตูหมุนเบาๆ แล้วก็พบว่ามันไม่ได้ล็อก เพลงขวัญมักจะเป็นแบบนี้เสมอ เธอจะไม่ล็อกประตูห้องนอนของเธอตลอดแกร๊กมาเฟียหนุ่มมองไปยังร่างบางที่นอนขดตัวอยู่บนที่นอนโดยมีผ้าห่มผืนใหญ่สีเทาปกคลุมร่างกายของเธออยู่ เสียงไฟบนหัวเตียงทำให้เขามองเห็นใบหน้าเธอได้ชัดเจนเขามองสำรวจใบหน้าหวานที่ไร้เครื่องสำอาง ดวงตาที่กำลังหลับพริ้มอยู่ จมูกเชิดรั้นเล็กน้อย กับริมฝีปากเรียวเล็กสีชมพูระเรื่อนั้นมันช่างดูเข้ากันไปหมด แค่ได้มองหน้าเธอเลือดในกายของเขาก็เริ่มพลุ่งพล่านขึ้นมา เขาคิดถึงเธอเขาอยากนอนกอดเธอจริงๆเคแลนยืนอยู่ข้างเตียงมองสำรวจร่างบางอยู่นานจนสายตาคมเหลือบไปเห็นกระป

มาเฟียหนุ่มเดินออกมาหน้าห้องของเพลงขวัญด้วยสีหน้าบึ้งตึงไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้ จนบอดี้การ์ดสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่มองหน้ากันด้วยความงุนงง“เกิดอะไรขึ้นครับนาย” เสียงทุ้มของเมสันเอ่ยถามเจ้านาย“ผู้หญิงแม่งเข้าใจยากฉิบหายเลย” เคแลนไม่ได้ตอบคำถามของลูกน้องคนสนิทแต่กลับสบถเสียงดังแทน“ไปเพนท์เฮ้าส์ไอ้คาเดน แล้วให้คนมาเฝ้าหน้าห้องเพลงขวัญไว้ด้วย” เสียงทรงพลังของมาเฟียหนุ่มเอ่ยต่อ“ครับนาย”เคแลนไม่รอช้า รีบก้าวเดินดุ่มๆ ไปยังลิฟต์หรูพร้อมกับบอดี้การ์ดอีกสองคนที่เดินตามประกบหลังเขาอยู่ตลอดเวลาเวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง..ร่างกำยำในชุดสูทที่ไม่ค่อยเป็นระเบียบเท่าไหร่นักกับผมเผ้าที่ไม่เป็นทรงของเคแลนก็มาหยุดอยู่หน้าประตูใหญ่เพนท์เฮาส์ชั้นบนสุดของโรงแรมตระกูลแคสเซียส ที่มีเพียงห้องเดียวบนชั้นนี้และกินพื้นที่ไปทั้งหมดอีกด้วยมือหนาเอื้อมไปกดรหัสประตูหน้าห้อง เขาเป็นพี่น้องที่ไม่เคยมีความลับต่อกันจึงไม่แปลกที่เขาจะรู้รหัสห้องของน้องชายตัวเองแอดดดเคแลนเปิดประตูเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ของคาเดน แต่เขาก็ต้องชะงักไปชั่วครู่เมื่อเห็นน้องชายของตัวเองกำลังคร่อมร่างสาวคนหนึ่งเอาไว้อยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่น“มึ

รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวไปตามท้องถนนที่มีรถสัญจรไปมามากมาย เคแลนมองหญิงสาวที่หลับใหลอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยสายตาอ่อนโยนหลังจากกินอาหารเสร็จแล้ว พวกเขาขึ้นรถมาได้ไม่นานเพลงขวัญก็โอนเอนและหลับไปอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกว่าช่วงนี้เพลงขวัญจะขี้เซาเป็นพิเศษ“ไปเพนท์เฮ้าส์ของกู” เคแลนสั่งบอดี้การ์ดเสียงเข้ม“ครับนาย”สิ้นเสียงของบอดี้การ์ดร่างใหญ่ รถคันหรูสีดำเงาค่อยๆ เปลี่ยนทิศทางจากเดิมที่จะไปคอนโดเพลงขวัญ มุ่งหน้าไปเพนส์เฮ้าส์ของเคแลนแทนเวลาผ่านไปไม่นานรถคันหรูเคลื่อนตัวเข้ามายังที่จอดรถโรงแรมของตระกูลแคสเซียส เมื่อรถหรูจอดลงสนิทเคแลนก้มมองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด เพลงขวัญไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เคแลนจึงเปิดประตูรถออกไปและช้อนอุ้มเพลงขวัญลงมาจากรถอย่างง่ายดายมาเฟียหนุ่มลุกยืนขึ้นเต็มความสูงในอ้อมแขนมีคนตัวเล็กมุดหน้าอยู่กับอกแกร่ง เพลงขวัญเมื่อโดนรบกวนการนอนหลับจึงค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา“คะ..คุนเคแลน ปล่อยเพลงลงเลยนะ แล้วพาเพลงมาที่นี่ทำไม เพลงจะกลับคอนโด” เสียงหวานเอ่ยขึ้นทันที“ฉันต้องทำงานทำการบ้างนะเพลงขวัญ”“ก็ทำไปสิคะ ไม่เกี่ยวอะไรกับเพลงเลย คุณพาเพลงไปส่งที่คอนโดก็พอ”“ไม่ได้ คนเป็นผัวเมี