Semua Bab พิษรักมาเฟียร้าย: Bab 31 - Bab 40

มาร์วินเดินมาที่คฤหาสน์ส่วนตัวของตัวเอง เขาใช้เวลาอาบน้ำไม่นานเท่าไหร่นัก ชายหนุ่มสวมเสื้อผ้าอย่างลวกๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองและเดินลงมาจากชั้นสองอย่างช้าๆในระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังก้าวเดินลงมาอยู่นั่น มือหนาก็กดโทรศัพท์เลื่อนดูข่าวสารต่างๆ ของวันนี้ไปเรื่อยๆ จนมาพบกับข่าวนักธุรกิจใจบุญของวันนี้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดเลยคือทุกรูปที่นักข่าวถ่ายมานั้นกลับมีหญิงสาวตัวเล็กใบหน้าหวานยืนอยู่ใกล้กับนักธุรกิจหนุ่มตลอดทั้งวันเลยนี่เขาปล่อยให้คาดสายตาไม่ได้เลยสินะมาร์วินกำโทรศัพท์เครื่องหรูเอาไว้แน่น จากนั้นเขาก็รีบเดินจ้ำอ้าวตรงมาที่คฤหาสน์ใหญ่ทันทีด้านพราวมุกหลังจากที่พราวมุกอาบน้ำเสร็จสรรพ ร่างอรชรสวมชุดเดรสสั้นคอกลมแขนยาวสีขาวสะอาดตาเดินลงมาจากชั้นสองของคฤหาสน์อย่างช้าๆ หญิงสาวไม่ลืมที่จะปกปิดรอยแดงที่ลำคอระหงด้วยรองพื้นราคาแพงจนมองไม่เห็นพราวมุกกำลังจะเดินไปยังห้องอาหาร เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มาร์วินที่สวมชุดลำลองสีดำทั้งตัวเดินตรงมาหาเธอพอดี หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มพลางส่งยิ้มบางๆ ให้เขา แต่มาร์วินกลับแสดงสีหน้าเรียบเฉยและแววตาดุดันน่ากลัวใส่เธอ“พราวมุก..ตามมานี่” เสียงทุ้

@เกาะพีพี กระบี่ร่างอรชรของพราวมุกกำลังถูกนินิวจับพลิกไปพลิกมาอยู่ภายในห้องพักของเธอเพราะว่านินิวกำลังช่วยเพื่อนสาวของตัวเองเลือกชุดว่ายน้ำอยู่ พราวมุกและนินิวมาถึงเกาะพีพีช่วงเที่ยงของเมื่อวานนี้ พวกเธอได้ที่พักติดชายหาดเป็นวิลล่าที่มีห้องนอนเพียงสองห้องและมีทั้งห้องนั่งเล่น ห้องครัว สระว่ายน้ำ ทุกอย่างครบครันภายในวิลล่าหรูหลังนี้ ห้องนอนของพราวมุกจะอยู่ฝั่งซ้ายของบ้านพัก ส่วนห้องนอนของนินิวจะอยู่ฝั่งขวาโดยมีตรงกลางเป็นห้องนั่งเล่นขนาดกลาง ถัดไปด้านนอกของห้องนั่งเล่นกลางบ้านก็จะมีสระว่ายน้ำที่มีประตูเปิดออกไปได้เลย ทุกอย่างที่บ้านพักถูกตกแต่งด้วยสไตล์ริมทะเลจริงๆ ทั้งเฟอร์นิเจอร์และสีสันขาวฟ้าสลับกันทำให้ดูสบายตาเหมาะกับการพักผ่อนมากจริงๆ“ชุดนี้มันมิดชิดเกินไปไหมเนี่ย” นินิวมองสำรวจร่างเล็กของพราวมุกที่สวมชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีขาว“อกตูมๆ หุ่นนาฬิกาทรายแบบนี้ต้องโชว์หน่อยสิมุก” “ไม่เอาอะ ฉันมีแต่ชุดแบบนี้แหละที่เตรียมมา” พราวมุกหันซ้ายหันขวามองตัวเองผ่านกระจกสะท้อนบานใหญ่ภายในห้องพักตัวเอง “แต่ฉันมีชุดบิกินี่มาเยอะเลย เดี๋ยวฉันไปหยิบมาให้ลอง” นินิวพูดจบ เธอก็รีบวิ่งกลับไปยังห้อง

มาร์วินกดท่อนเอ็นใหญ่แช่เอาไว้ในกลีบเนื้อสาวอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะจับร่างบางพลิกหันหน้ากลับมาหาเขา สองร่างหอบหายใจแรงใส่กันอยู่ไม่นาน มาร์วินก็ยกร่างเล็กอุ้มขึ้นมาโดยที่กลางกายยังคงเชื่อมติดกันอยู่ มือหนาเคลื่อนไปช้อนก้นงอนงามของหญิงสาวส่วนพราวมุกก็ใช้เรียวขาเล็กเกาะเกี่ยวเอวสอบเอาไว้ร่างกำยำอุ้มร่างเล็กก้าวเดินมาตรงหน้าโต๊ะเครื่องสำอางสีขาวขนาดใหญ่ที่มีกระจกบานใหญ่อยู่ตรงกลางของโต๊ะ เขาวางก้นกลมกลึงลงอย่างแผ่วเบาก่อนจะเริ่มขยับเอวสอบและบรรเลงบทรักร้อนแรงขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากหนาทำหน้าที่พรมจูบดูดเลียไปทั่วหน้าอกอวบอิ่มและริมฝีปากเล็กสีชมพูระเรื่อ ร่างกำยำเริ่มเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นใส่ร่องสวาทอีกครั้งอย่างดุดันอยู่นานสองนาน จนกระทั่ง.. “อื้ออ อาาาส์”ชายหนุ่มเสร็จสมไปอีกครั้ง ท่อนเอ็นใหญ่กระตุกหงึกๆ และปลดปล่อยน้ำเชื้อชั้นดีเข้าไปอัดแน่นภายในกายสาว ร่างกำยำช้อนก้นงอนงามขึ้นและก้าวเดินตรงมายังเตียงนอนเหมือนเดิม เขาวางร่างเล็กให้นอนลงบนที่นอนนุ่มอย่างแผ่วเบา ส่วนเขาก็ยืนอยู่ข้างๆ เตียงใหญ่“อีกรอบนะ” เสียงทุ้มแหบพร่ามีเสน่ห์เอ่ยขึ้นถึงความต้องการของตัวเองที่ยังไม่มีท่าทีว่าจะหมดไปได้ง่า

ตกดึก...ร่างกำยำของมาร์วินกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำโดยบนร่างกายมีเพียงผ้าขนหนูผืนใหญ่สีขาวสะอาดตาพันรอบเอวหนาเอาไว้ เป็นจังหวะเดียวกันกับร่างเล็กในชุดนอนแขนยาวขายาวสีขาวยืนอยู่ข้างเตียงนอนกำลังหยิบยาคุมแบบรายเดือนที่ชายหนุ่มเคยให้คนซื้อมาให้เธอขึ้นมากินพอดี มาร์วินจึงเดินเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาวพลางปรายตามองแผงยาคุมที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง“ยังกินยาคุมอยู่อีกเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา“ค่ะ” พราวมุกตอบกลับสั้นๆมาร์วินไม่ได้ตอบกลับอะไรออกไป แต่ในใจของเขาก็ไม่ได้อยากให้เธอกินยาพวกนี้อีกแล้วเพราะถ้าหากเขาอยากมีลูกกับเธอขึ้นมา เขากลัวว่าถ้าเธอกินยาเยอะเกินไปเธอจะมีลูกได้ยากพรึบ!ร่างกำยำทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงร่างเล็กขึ้นมาบนเตียงใหญ่ เขากอดพราวมุกเอาไว้แน่นและเอนกายลงนอนไปพร้อมๆ กัน“เลิกกินยาได้ไหม” มาร์วินมองจ้องไปที่ดวงตากลมโตพลางพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“มะ..ไม่ได้ค่ะ” หญิงสาวจ้องตามาร์วินกลับพร้อมกับตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก“ทำไม”“เพราะมุกอยากเรียนให้จบค่ะ”“ท้องก็เรียนได้”“หมายความว่ายังไงคะ”“ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ” ชายหนุ่มเว้นจังหว

เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง มาร์วินและพราวมุกก็มาถึงเพนท์เฮาส์ของชายหนุ่มเป็นที่เรียบร้อย ระหว่างทางพราวมุกไม่พูดไม่จากับมาร์วินเลยสักคำ อีกทั้งยังหันหน้าออกไปมองแต่ข้างทางตลอดเวลาจนกระทั่งมาถึงเพนท์เฮาส์ มาร์วินเพิ่งจะเข้าใจคำว่าเมียเด็กขี้งอนก็ตอนนี้แหละ“จะให้พี่ทำยังไง บอกมาเลย” มาร์วินเดินมาสวมกอดร่างบางจากด้านหลังด้วยท่าทางออดอ้อนทันทีที่เข้ามาภายในเพนท์เฮาส์หรูของเขา“ทำไมต้องให้มุกเป็นคนพูดเองค่ะ ทำไมพี่คิดไม่ได้ว่าควรจะทำยังไง” พราวมุกตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวเมื่อได้ยินดังนั้น มาร์วินก็ยิ่งคิดหนักกว่าเดิมเพราะเขากลัวว่าถ้าพูดอะไรออกไปแล้วหญิงสาวไม่พอใจ เธอก็จะงอนเขาหนักกว่าเดิมอย่างแน่นอน ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยออกมา“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ พี่ไปไล่เธอออกเลย”“โอเคไหม แบบนี้มุกจะสบายใจขึ้นไหม” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเงียบไม่ตอบกลับอะไร ชายหนุ่มจึงเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง“มุกเหนื่อย อยากพักผ่อนแล้ว ไปส่งที่บ้านหน่อยค่ะ” พราวมุกไม่อยากจะยอมรับเลยว่าเพียงแค่ชายหนุ่มใช้คำพูดง้อเธอแค่นี้ความโกรธเคืองที่มีต่อชายหนุ่มก็หายไปได้อย่างง่ายดาย“ไม่ไป นอนด้วยกันที่นี่แหละ” ชายหน