All Chapters of พิษรักมาเฟียร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

ในค่ำคืนที่พายุกำลังโหมกระหน่ำอย่างหนักหน่วง เม็ดฝนตกลงมาสู่พื้นดินไม่ขาดสาย รถตู้คันใหญ่หรูหราสีขาวราคาหลายล้านบาทกำลังขับเคลื่อนไปตามถนนเพื่อมุ่งตรงกลับไปยังคฤหาสน์หรูชานเมืองที่รอบๆ รายล้อมไปด้วยป่าไม้แสนสงบร่มรื่นของ ตระกูลวงศ์วรโชติ สองสามีภรรยาชอบธรรมชาติและความสงบ จึงไม่คิดที่จะสร้างคฤหาสน์หลังใหญ่ในเมืองกรุงที่ต้องใช้ชีวิตอย่างเร่งรีบและเต็มไปด้วยความวุ่นวาย พวกเขาอยากให้ลูกสาวสุดที่รักของเขาได้อยู่ท่ามกลางความสงบสุขนายแพทย์พงศ์กฤต วงศ์วรโชติ (กฤต) เจ้าของโรงพยาบาลขนาดใหญ่ติดอันดับ 1 ใน 3 ของประเทศไทย ที่เติบโตมาจากโรงพยาบาลขนาดเล็ก จนปัจจุบันกลายมาเป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าถึงหมื่นล้านบาทด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ดร.กุลภรณ์ วงศ์วรโชติ หรือ กุล ภรรยาคนสวยสวมชุดเดรสสีขาวสะอาดตาเหมือนดั่งนางฟ้านางสวรรค์กำลังเอนกายพิงกับเบาะรถโอบกอดร่างเล็กของเด็กน้อยวัยหกขวบที่กำลังหลับไหลเพราะความเหนื่อยล้า เนื่องจากสาวน้อยเอาแต่วิ่งเล่นซนกับกลุ่มเพื่อนวัยเดียวกันในปาร์ตี้งานวันเกิดอายุครบหกขวบที่บิดาและมารดาของเธอจัดขึ้นภายในโรงแรมสุดหรูตั้งแต่ช่วงเย็นจวบจนห้าทุ่มอย่างสนุกสนานและมีคว

มาร์วิน วอล์กเกอร์ หนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เจ้าของห้างสรรพสินค้าหรูหลายแห่งในประเทศไทยอีกทั้งยังมีอสังหาริมทรัพย์มากมาย อายุ 33 ปี นัยน์ตาสีฟ้าครามเหมือนดั่งมีพายุหรือหมอกสีฟ้าในดวงตาคมกริบนั้น เรือนผมสีดำเข้ม หน้าตาหล่อเหลาดั่งเทพบุตร แต่นิสัยของชายหนุ่มทั้งอารมณ์ร้อนและดิบเถื่อนร่างกำยำยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียงห้องนอนภายในเพนท์เฮาส์หรูชั้นบนสุดของโรงแรมตระกูลแคสเซียส ซึ่งโรงแรมแห่งนี้เป็นของ คาเดน แคสเซียส เพื่อนในกลุ่มของเขาเอง ก่อนที่คาเดนจะสร้างโรงแรมนี้ขึ้นมาเขาเคยออกปากไปว่าเขาอยากได้เพนท์เฮาส์ไว้พักผ่อนเวลาที่เขาไม่อยากกลับไปที่คฤหาสน์ พอมันมีโปรเจกต์สร้างที่นี่ขึ้นมา ชายหนุ่มจึงขอซื้อเพนท์เฮาส์ชั้นบทสุดนี้เอาไว้ทันที โรงแรมของตระกูลแคสเซียสนั้นก็มีมากมายหลายแห่งทั่วประเทศพอๆ กับห้างสรรพสินค้าของเขานั่นแหละฟู่ววมาร์วินสูบบุหรี่เข้าไปเต็มปอดและพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างช้าๆ ร่างกำยำสมบูรณ์แบบมีกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยไปทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวสอบ ผิวขาวเนียนเหมือนผิวของผู้หญิงพร้อมกับรอยสักรูปหมาป่าตัวใหญ่สีดำที่มีนัยน์ตาสีฟ้าครามคมเข้มอยู่บนอกข้างขวาของเขา“ตื่นน

สองสาวนั่งรถแท็กซี่มาจนถึงห้างหรูใจกลางเมืองกรุงที่มีวัยรุ่นและนักศึกษามากมายต่างแวะมาเดินเล่นกันหลังเลิกเรียนอย่างคับคั่ง พวกเธอตรงไปยังโซนร้านอาหารที่มีร้านอาหารหรูหลายร้าน ทั้งอาหารญี่ปุ่น อาหารเกาหลี ชาบูปิ้งย่างเยอะแยะเต็มไปหมด พราวมุกและนินิวเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านปิ้งย่างอาหารญี่ปุ่นและพวกเธอก็เข้าไปในร้านทันทีด้านมาร์วิน ร่างกำยำสวมชุดสูทสีดำสนิทกำลังลงพื้นที่มาดูร้านที่เหมาะกับการเปิดร้านเครื่องเพชรให้กับเพื่อนด้วยสีหน้าเรียบเฉย โดยมีชายอีกคนและเลขาของเขาเดินอยู่ข้างๆ กันและมีบอดี้การ์ดร่างใหญ่เดินตามหลังพวกเขามากันอีกหลายคนเหล่าบรรดาพนักงานภายในห้างก็พากันยืนเกร็งเพราะเจ้าของห้างสรรพสินค้าลงพื้นที่มาด้วยตัวเองแบบนี้ หญิงสาวที่มาเดินเล่นก็พากันมองจับจ้องมาที่มาร์วินพร้อมกับสายตายั่วยวน “มึงสนใจตรงไหน” มาร์วินเอ่ยถามเสียงราบเรียบ หากมันไม่ใช่เพื่อนเขา เขาก็คงไม่เสียเวลามาด้วยตัวเองแบบนี้หรอกเพราะเรื่องแค่นี้เขาให้ลูกน้องจัดการเองก็ได้ แต่ยังไงมันก็ไม่ใช่เพื่อนที่เขาสนิทเหมือนสี่สหายในกลุ่มแต่เป็นเพื่อนที่ทำธุรกิจร่วมกันมากกว่า “กูสนใจอยู่สองที่ ตรงนั้นกับตรงนี้” จัสติ

วันรุ่งขึ้นดารินทร์ มาร์คอสและพราวมุกนั่งประจำที่บนโต๊ะอาหารช่วงเช้าของวัน เช้านี้ป้าจันทร์เตรียมอาหารเช้าเป็นขนมปังปิ้ง ออมเล็ต เบคอนกับน้ำส้มคันไว้สี่ที่ แต่ก็เป็นอีกวันที่มาร์วินไม่ตื่นมาทานอาหารเช้าร่วมกับทุกคน “ไปตามมาร์วินมาทานอาหารเช้าหน่อย” เสียงของมาดามบอกกับเหล่าคนใช้ที่ยืนเรียงรายอยู่ ทำให้สาวใช้คนหนึ่งก้มหัวให้มาดามหนึ่งครั้งก่อนจะตั้งท่าเตรียมเดินออกไป “เดี๋ยวก่อน มุก..ไปตามพี่เขามาทานอาหารเช้าให้พ่อหน่อยได้ไหมลูก” มาร์คอสเอ่ยขึ้นมาเพราะเรื่องเมื่อวานจึงทำให้เขาครุ่นคิดหาวิธีที่จะทำให้ความสัมพันธ์ของพี่น้องดีขึ้นกว่านี้ เขาอยากให้มาร์วินรักและเอ็นดูพราวมุกเหมือนน้องแท้ๆ สักที “เอ่ออ..ได้ค่ะคุณพ่อ” พราวมุกในชุดนักศึกษาตอบกลับน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะค่อยๆ ลุกจากเก้าอี้และเดินตรงไปยังคฤหาสน์ส่วนตัวของมาร์วินอย่างรวดเร็ว “มาทำอะไรครับคุณหนู” บอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูบ้านเอ่ยถาม “คุณพ่อให้มาตามพี่มาร์วินไปทานอาหารเช้าค่ะ คุณขึ้นไปตามเขาให้หน่อยได้ไหมคะ” พราวมุกตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “คุณหนูไปตามเองดีกว่านะครับ ผมขึ้นไปน่าจะโดนไล่ตะเพิดออกมาแน่ๆ” เขาก็ไม่

ร่างอรชรของโมนาสวมชุดเกาะอกสีขาวพร้อมกับกางเกงสีดำรัดรูป ทั้งเสื้อผ้า รองเท้า แว่นตา และกระเป๋าของเธอเป็นของแบรนด์เนมทั้งหมดเกือบทั้งตัว ซึ่งมองจากไกลๆ ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นไฮโซหรือผู้ที่มีฐานะร่ำรวย ใบหน้าสวยสดถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางราคาแพงทำให้เธอดูโดดเด่นมากยิ่งขึ้นโมนา สาวลูกครึ่งหน้าฝรั่งกำลังนั่งอ่านนิตยสารรอมาร์วินอยู่ตรงโซฟารับรองแขกชั้นล่างสุด บอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากลิฟต์หรูก้าวตรงมาหาหญิงสาวอย่างรวดเร็ว “คุณโมนาครับ นายให้ขึ้นไปได้ครับ” ชายชุดดำเอ่ย “ขอบใจ” โมนาไม่รอช้า เธอรีบก้าวตรงไปยังลิฟต์หรูและกดลิฟต์ขึ้นไปยังบนชั้นสูงสุดของตึกทันที หญิงสาวขึ้นลิฟต์มาจนถึงจุดหมาย เธอก้าวออกจากลิฟต์และตรงมายังห้องทำงานของมาร์วินโดยมีบอดี้การ์ดร่างใหญ่เดินตามมาติดๆเลขาสาวที่นั่งอยู่หน้าห้องเงยหน้าขึ้นมามองผู้มาเยือนก็ถึงกับชะงักไปเล็กน้อยเพราะความสวยและความมาดมั่นของโมนาโมนามองสำรวจเลขาตั้งแต่หัวจรดเท้าเช่นกัน เธอแค่นหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานโดยไม่เคาะประตูหรือขออนุญาตมาร์วินก่อนเลยด้วยซ้ำ จากนั้นเธอก็หายเข้าไปในห้องทำงานของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว