All Chapters of พิษรักมาเฟียร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

วันรุ่งขึ้นณ คฤหาสน์ของตระกูลวอล์กเกอร์มาร์คอส ดารินทร์ มาร์วิน และพราวมุกนั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารใหญ่เหมือนอย่างเช่นทุกเช้าที่พวกเขาจะต้องกินข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาโดยมีมาร์คอสคนที่ใหญ่สุดในบ้านนั่งอยู่ที่เก้าอี้หัวโต๊ะอาหาร และเนื่องจากวันนี้เป็นวันเสาร์พราวมุกจึงไม่ได้ไปมหาวิทยาลัย “มุก..เมื่อวานไปแคสงานถ่ายแบบมาเป็นยังไงบ้างล่ะลูก” ดารินทร์เอ่ยถามลูกสาวเสียงนุ่มนวล “ราบรื่นดีค่ะคุณแม่ แต่ต้องรอประกาศผลอีกหนึ่งอาทิตย์ค่ะ” พราวมุกตอบกลับมารดา “แม่ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะจ๊ะ” “ขอบคุณค่ะ” พราวมุกส่งยิ้มหวานให้มารดา ส่วนมาร์วินนั่นก็นั่งฟังทุกอย่างแต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ ออกมาทั้งนั้น “มาร์วิน พราวมุก วันนี้มีงานประมูลเครื่องเพชรนะ ลูกทั้งสองคนต้องไปงานด้วยนะ” มาร์คอสพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ค่ะพ่อ/ครับ” มาร์วินและพราวมุกเอ่ยพร้อมกัน ไม่ว่าจะมีงานเลี้ยงหรืองานสังคมของแวดวงไฮโซอะไรก็ตามทั้งงานเล็กงานใหญ่ มาร์คอสจะให้มาร์วินและพราวมุกไปร่วมงานเสมอเพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้แก่วงศ์ตระกูล อีกทั้งยังเพื่อให้ลูกชายได้ไปพบปะพูดคุยกับนักธุรกิจหลายๆ คนเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดกันช่วงเ

ณ คฤหาสน์ของจัสตินช่วงเย็นของวันต่อมา ปาร์ตี้ส่วนตัวถูกจัดภายในคฤหาสน์สุดหรูหราใหญ่โตใจกลางกรุงของจัสติน เพื่อนหนุ่มหน้าฝรั่งของมาร์วิน มาร์วินก้าวเดินเข้ามาภายในงานก็พบกับแขกเหรื่อทั้งดารานักแสดงชายหญิงมากมายมารวมตัวกันที่นี่ ปาร์ตี้ส่วนตัวถูกจัดขึ้นริมสระว่ายน้ำ ซึ่งทุกคนจะสวมใส่เป็นชุดว่ายน้ำหรือชุดสบายๆ เพื่อผ่อนคลายดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน สาวเสิร์ฟและเด็กเอ็นเตอร์เทนที่มาในงานทั้งหมดจะสวมใส่เป็นชุดว่ายน้ำทูพีชสีดำสุดเซ็กซี่ เพื่อสนองความพึงพอใจของเจ้าของคฤหาสน์ นั่นก็คือเพื่อนของเขานั่นเองตอนเช้าของวันนี้เขาตื่นมาทานอาหารกับพ่อแม่และพราวมุกเหมือนดั่งเช่นทุกวัน พราวมุกก็ยังคงเธออยู่วันยังค่ำ เธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตาตลอดเวลาในระหว่างที่กินข้าว จนกระทั่งกินเสร็จเธอก็ขออนุญาตพ่อกับแม่ไปธุระข้างนอกกับเพื่อนสาวทันทีมาร์วินสวมเสื้อเชิ้ตสีดำผ้าเบาสบายปลดกระดุมลงมาเผยให้เห็นหน้าอกแกร่งขาวผ่องร่ำไร ด้านล่างชายหนุ่มใส่กางเกงขายาวเนื้อดีสีดำสนิทเขากัน ร่างกำยำกำลังนั่งยกแก้วบรั่นดีกระดกดื่มอยู่ตรงเตียงริมสระว่ายน้ำ โดยมีจัสตินนอนเอนกายอยู่เตียงข้างกันและมีสาวสวยใส่ชุดบิกินี่นั่งคอยบริการอยู

พราวมุกรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัวเนื่องจากโดนวงแขนแกร่งกอดรัดเอวบางเอาไว้แน่น ใบหน้าหวานซุกอยู่ตรงแผงอกกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นลอนสวย หญิงสาวยังรับรู้ได้ถึงบางอย่างที่มันพองขยายใหญ่อยู่ภายในร่างกายของเธอ อีกทั้งยังมีน้ำกามและเลือดที่เหนียวเหนอะหนะอยู่ตรงระหว่างง่ามขาของเธออีก กลิ่นเลือดคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้องนอน หญิงสาวค่อยๆ ดันกายออกห่างจากคนตัวใหญ่ แต่ทว่าก็โดนชายหนุ่มกอดรัดแน่นกว่าเดิม ดวงตาคมกริบลืมตาขึ้นมามองจ้องใบหน้าหวานของหญิงสาว “จะไปไหน” เสียงทุ้มเอ่ยถาม “จะกลับห้องค่ะ ปล่อยนะคะ” มือบางพยายามดันอกแกร่งอยู่ตลอดเวลาจนชายหนุ่มถึงกับต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน เธอคงไม่รู้สินะว่ามีผู้หญิงมากมายแค่ไหนที่อยากจะให้เขานอนกอดแบบนี้ “ฉันยังไม่ให้กลับ” “พี่จะบ้าหรือเปล่าคะ มุกต้องรีบกลับห้อง เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” แสงแดดด้านนอกยังไม่โผล่พ้นผ้าม่านเข้ามาแสดงว่าตอนนี้น่าจะยังไม่รุ่งสร่าง เธอต้องรีบกลับไปที่ห้องก่อนที่คนใช้ภายในบ้านและป้าจันทร์จะตื่นขึ้นมา หากป้าจันทร์ไม่เห็นเธออยู่ที่ห้อง ป้าจันทร์คงต้องโวยวายแล้วไปปลุกพ่อแม่บุญธรรมของเธอแน่ๆ “ไม่เห็นหรือไงว่ามัน

ร่างอรชรของพราวมุกก้าวเดินเข้ามาในโรงพยาบาลเอกชนของตระกูลวงศ์วรโชติอย่างคุ้นเคยเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ หญิงสาวขึ้นลิฟต์ตรงไปยังชั้นบนสุดทันที หลังจากที่เธอพูดคุยกับแม่เสร็จสรรพ เธอก็ให้คนขับรถของคฤหาสน์มาส่งที่โรงพยาบาลเพื่อจะเข้ามาพูดคุยกับอาของเธอ “มุก! มาได้ไงล่ะลูก” พงศ์ดนัย วงศ์วรโชติ หรือ ดนัย อาของพราวมุกเอ่ยถามทันทีที่พราวมุกเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของเขา “มุกแค่แวะมาหาคุณอาเฉยๆ ค่ะ” “แล้วยังฝันร้ายอยู่ไหม” ดนัยเอ่ยถามต่อ พงศ์ดนัยรู้ถึงอาการฝันร้ายของพราวมุกมาตลอดตั้งแต่ที่พี่ชายและพี่สะใภ้ของเขาเสียไป พราวมุกก็มีอาการผวาและฝันร้ายอยู่ตลอด แต่พอเธอได้เข้าไปอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลวอล์กเกอร์อาการของเธอก็ดีขึ้นเพราะการเลี้ยงดูที่รักและเอาใจใส่ของดารินทร์กับมาร์คอสจึงทำให้อาการของพราวมุกดีขึ้นเรื่อยๆ ดนัยยังจำได้ดีในวันที่พี่ชายของเขาเสียไปได้ไม่นาน ทนายประจำตระกูลก็ได้เข้ามาที่คฤหาสน์เพื่อเปิดพินัยกรรมที่พ่อของพราวมุกได้ทำไว้หากพวกเขามีอันเป็นไปก่อนวัยอันควร ในพินัยกรรมระบุไว้ว่าหุ้นส่วนโรงพยาบาลของพงศ์กฤต วงศ์วรโชติ และ กุลภรณ์ วงศ์วรโชติ ทั้งหมดต

ด้านมาร์วินร่างกำยำของมาร์วินสวมเสื้อเชิ้ตสีดำกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องวีไอพีภายในผับหรูที่มีเพื่อนสนิทของเขาเป็นเจ้าของสถานบันเทิงแห่งนี้โดยมีสาวสวยหุ่นเซ็กซี่อยู่ข้างๆ กายคอยปรนนิบัติและรินเหล้าให้ชายหนุ่มอยู่ตลอดเวลา “เป็นอะไรของมึงวะไอ้มาร์วิน ดูทำหน้าทำตาเข้าสิ” นักรบ หนุ่มไทยหน้าตาหล่อคมเข้มแบบไทยสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวชายเสื้อหลุดลุ่ยออกมานอกกางเกงเนื้อดีเอ่ยถามมาร์วินที่เอาแต่นั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เดินเข้าห้องมา “กูไม่ได้เป็นไร ว่าแต่ช่วงนี้ไอ้คาเดนไปไหนวะไม่เห็นหัวมันเลย” มาร์วินเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะเขาก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าช่วงนี้เขาเป็นอะไร “กูก็ไม่รู้มัน สงสัยจะติดสาว” นักรบไหวไหล่เล็กน้อยพลางหยิบแก้วบรั่นดีขึ้นมากระดกดื่มต่อ “เออ เดี๋ยวกูมา” มาร์วินลุกขึ้นยืนเต็มความสูงทำให้หญิงสาวที่นั่งคอยปรนนิบัติอยู่ข้างๆ ขยับห่างจากชายหนุ่มเล็กน้อย “ไปไหนวะ” นักรบเงยหน้าขึ้นมองมาร์วินพลางเอ่ยถาม “ไปเข้าห้องน้ำ มึงจะตามไปแบกให้กูไหมล่ะ” “แค่กูแบกของตัวเองก็จะไม่ไหวละ ให้แบกของมึงอีกคนคงเมื่อยแขนตายห่าพอดี” นักรบตอบกลับทีเล่นทีจริง “หึ” มาร์วินแค่นหัวเราะเ