Semua Bab อุบัติรักซ้อนเงา: Bab 121 - Bab 129

ตอนที่ 44 ตีตรวน (ส่วนที่ 2) ดวงตากลมโตกวาดไปรอบๆ เรือนกระจกซึ่งอยู่ติดกับสวนสไตล์อังกฤษ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งเดิมเป็นที่ซึ่งลีลาวางแผนจะใช้จัดงานเลี้ยงพรุ่งนี้ ตอนนี้ทั้งสวนกำลังถูกฝนเทกระหน่ำ “จริงๆ สร้างเสร็จพักหนึ่งแล้ว แต่อยู่ในขั้นตอนตกแต่งภายใน เลยยังไม่ได้เปิดใช้ ตอนนี้เรียบร้อยพอดี ตรงนู้นมีทางเชื่อมต่อไปที่สวน เราให้เขาตั้งซุ้มอาหารกับเครื่องดื่มเอาไว้ในนี้ แล้วตั้งโต๊ะด้านนอกเหมือนเดิมก็ได้ ส่วนวงดนตรีอยู่ในร่มอยู่แล้วไม่มีปัญหาอะไร ถ้าฝนตกหรืออากาศร้อนไปแขกเลือกเข้ามานั่งในนี้ได้” คนตัวโตอธิบาย นึกพอใจที่เห็นแววตายินดีของสาวน้อย “หนูลีขอบคุณพี่เมฆนะคะ” ลีลากระพุ่มมือไหว้ขอบคุณเจ้าของสถานที่ เมฆฉานอมยิ้มกุมมือน้อยเอาไว้ สุดท้ายก็อดใจไม่ไหว รั้งร่างบอบบางมาไว้แนบอก “ถ้าชอบ เราจัดงานแต่งที่นี่มั้ย” ขณะพูดจมูกโด่งๆ คลอเคลียอยู่กับแก้มนวล หัวใจของลีลาเต้นตึกตัก “หือ อีกตั้งนาน” หญิงสาวพึมพำ พยายามเบี่ยงตัวหลบการรุกราน “ไม่นาน รอไม่ไหวแล้ว อยากแต่งใจจะขาด” ชายหนุ่มออดอ้อน คนในอ้อมกอดหลุบตาต่ำ

บทส่งท้าย 'กรงรัก' (ส่วนที่ 1) ร่างสูงก้าวยาวๆอย่างรวดเร็วไปบนทางเดินกลางสนามบิน ดวงตาคมกวาดไปโดยรอบ ก่อนจะหยุดล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูด้วยอาการกระวนกระวาย หากดูเหมือนทำให้หัวใจยิ่งร้อนรุ่ม ยัยตัวร้ายยังไม่เปิดโทรศัพท์มือถือ หรือเปิดก็ไม่ยอมแชร์โลเคชันบอกตำแหน่งของตัวเอง เด็กบ้าเอ้ย! สั่งอะไรไม่เคยจะทำตามเลย บอกกี่ครั้งแล้วว่าถ้าไม่ได้อยู่ข้างตัวเขา ห้ามปิดโทรศัพท์และให้แชร์โลเคชันบอกพิกัดที่ตัวเองอยู่เอาไว้ เขาจะได้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน เมฆฉานย่ำเท้าไปเรื่อยๆ มือก็พยายามกดโทรศัพท์หาคนรัก หรือว่าเขาควรจะระดมคนมาพลิกสนามบินตามหาดี แต่นั่นมันก็เกินกว่าเหตุไป เพราะยังไม่มีอะไรที่ส่อเค้าว่าจะเกิดอันตรายกับเธอ เพียงแค่เธอหายไปจากการรับรู้ของเขาเท่านั้น จริงๆ เขาควรจะดีใจที่ลีลากลับมาก่อนกำหนด หลังจากเจ้าหล่อนตามมารดาไปเที่ยวเล่นที่อเมริกาทันทีหลังงานแต่งงานของน้าสาว หญิงสาวไม่ได้บอกกำหนดแน่นอนว่าจะไปนานเท่าไหร่ ตอนแรกประมาณการณ์เอาไว้ว่าขั้นต่ำน่าจะสามเดือน จำได้ว่าตอนนั้นเขาหงุดหงิดมากที่รู้ว่าคนรักมีวีซ่าอเมริกาอยู่แล้วนานถึงสิบปี แบบนี้มันติดปีกชัดๆ มิน่านึก

ตอนพิเศษ 1 ลีลาเคียงเมฆ (ส่วนที่ 1) "ตายแล้ว! ปุ๊บ ปั๊บ ตาหนึ่งทำอะไรกันลูก" เสียงอุทานอย่างตระหนกดังขึ้น เมื่อเห็นสามหนูน้อยนั่งล้อมวงอยู่รอบๆ ถาดใส่ขนมหลากชนิด ปากเคี้ยวยับๆ อย่างเอร็ดอร่อย "กินหนมคับ อันนี้อร่อยมาก" มือป้อมๆ ของเด็กชายหนึ่งตะวัน หยิบขนมชิ้นหนึ่งขึ้นอวดมารดา ก่อนจะส่งมันเข้าปาก แพนดารารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะลมจับในทันที "อันนี้ก็อร่อย" เด็กชายคู่แฝดอวดขนมที่ตัวเองชอบบ้าง ไม่รับรู้ถึงอาการกุมขมับของผู้ใหญ่ ดวงตาคู่สวยมองสภาพถาดใส่ขนมขันหมากด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง จะทำอย่างไรล่ะทีนี้ ตัวแสบทั้งสามกินขนมไปเกือบหมดถาดแล้ว จะหาขนมที่ไหนมาแทนได้ในเวลานี้เล่า ครั้นจะดุว่าก็ไม่มีประโยชน์อะไร จริงๆ เธอควรจะบอกเด็กๆ เอาไว้ตั้งแต่แรกว่าขนมนี้เอามากินไม่ได้ "มีอะไรหรือหนูแพน" เสียงทุ้มนุ่มนวลดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงสง่าของธรรศ มอเรล บิดาของสามีเธอ "สามแสบนั้นกินขนมขันหมากที่จะใช้ในพิธีพรุ่งนี้หมดไปเกือบถาดแล้วค่ะ ทีนี้จะแก้ไขอย่างไรดีคะ" ธรรศเลิกคิ้ว มองหลานชายทั้งสามที่ยังเอร็ดอร่อย ผลัดกันป้อนขนมให้กันชื่นมื่น

ตอนพิเศษ 2 เพียงเธอ (ส่วนที่ 1) ดวงตากลมโตเป็นประกายสุกใส ขณะมองขนมสีสวยในกล่องหลากดีไซน์ที่สาวน้อยอ้อนวอนขอซื้อทุกแบบที่มีในร้าน "สวยจังค่ะพี่เมฆ ขนมก็สวย กล่องก็สวย ถุงอีก โอ้ยดูซิคะแม้แต่บิลเงินสดยังสวยเลย" เสียงกรี๊ดกร๊าดดังไม่หยุด ตั้งแต่หอบของถูกใจออกจากร้านขนมชื้อดังกลางกรุงปารีส "คนซื้อก็สวย" เสียงห้าวๆ ดังขึ้น พร้อมกับสายตาเจ้าชู้ที่ส่งไปยังภรรยาตัวน้อย แก้มนวลซับสีแดงระเรื่อแทบในทันที จนเมฆฉานอดใจไม่ไหวที่จะยื่นหน้าเข้าไปดอมดม "พี่เมฆน่ะ" ลีลาเบี่ยงตัวหลบอย่างเขินอาย “อยากมีลูกสาวกับหนูลีจัง ลูกเราต้องสวยน่ารักแน่ๆ แม่สวยขนาดนี้” อยู่ๆ ชายหนุ่มก็พูดขึ้นลอยๆ ทำเอาคนที่กำลังจิบน้ำอยู่ถึงกับสำลักกระอักกระไอรุนแรง “อ้าวใจเย็นๆ ครับ ตื่นเต้นล่ะซิ หรือว่าหนูลีอยากได้ลูกชายหล่อเหมือนพี่ ก็ได้นะ เดี๋ยวพี่จัดให้ แต่คนแรกขอลูกสาวก่อนแล้วกัน” ลีลารู้สึกเห่อร้อนไปทั้งใบหน้า กับวาจาห่ามๆ ของสามี “กินซะจะได้เงียบๆ” มือบอบบางหยิบขนมในมือยัดใส่ปากคนตัวโต ก่อนจะเดินหน้าแดงหนีไปดื้อๆ