เมื่อหนุ่มเจ้าสำราญถูกจับคลุมถุงชนกับหญิงสาวที่เขาเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งโดยไม่รู้ตัว การจับผิด และสงครามประสาทจึงเริ่มต้นขึ้น พร้อมกับความลับและหัวใจที่เริ่มจะเปลี่ยนไป
View Moreตอนที่ 3 รอยรำลึก (ส่วนที่ 1)
มาลัยคล้องมือถูกดึงออกจากกล่องกระดาษ กลิ่นกุหลาบ โชยอวลคลุ้งทั่วรถ คุณหญิงรวีวรรณพิศมองมาลัยพวงสวยด้วยรอยยิ้มปลื้มเปรม
“งามเหลือเกิน ฝีมือสมคำร่ำลือจริงๆ แม่คุณเอ้ย” เมฆฉานเหลือบตามองมาลัยพวงนั้น ไม่ต้องเดาเลยว่าคำสรรเสริญเยินยอของยายเขาน่ะหมายถึงใคร ก็คงไม่พ้นแม่สาวหน้าซื่อใจคดนั่นแหละ ผู้หญิงอะไรกระล่อนปลิ้นปล้อนได้หน้าตายนัก ตอนนี้ชายหนุ่มมั่นใจเสียยิ่งกว่ามั่นใจอีกว่าแม่หนูลี กุลสตรีหลงวังของคุณหญิงยายคงจะยืนยันกระต่ายขาเดียวที่จะไม่ยอมรับว่ารู้จักเขา อุตส่าห์แอบถามแล้วเชียว แม่คุณก็ยังปากแข็ง เมฆฉานมั่นใจว่าไม่มีทางที่เขาจะจำผิด และแม่คนนี้น่ะเล่นละครเก่งตัวแม่เลยเชียวล่ะ เจ้าหล่อนเล่นละครแม้กระทั้งบนเตียง จนเขาถึงกับติดใจคะนึงหามาเป็นเดือน คนอย่างเมฆฉานเคยที่ไหนจะติดใจสาวคนไหนขนาดนี้ ตาคมจับจ้องพวงมาลัยนิ่ง ใจกระหวัดนึกถึงค่ำคืนรัญจวนใจที่ยากลืมนั่น
“เจ็บค่ะ จ...เจ็บ” ริมฝีปากเคลือบสีสดสั่นระริก มือเล็กๆกำผ้าปูที่นอนแน่น เหงื่อซึมทั่วใบหน้าสวยที่กำลังเหยเก ทำเอาคนที่กำลังมัวเมาถึงกับชะงัก ก็ช่องทางของเธอมันช่างแน่นเหลือเกิน แน่นเสียจนคนเจนสังเวียนอย่างเขาใจสั่น ถ้าไม่เห็นลีลาเต้นยั่วกับการที่เธอยอมตามเขามาง่ายๆ พร้อมกับความนัยในคำพูดที่ว่า ‘ฉันชอบเรื่องสนุก’ เขาต้องคิดว่าเธอยังไม่เคยผ่านสมรภูมิใดใดมาอย่างแน่นอน
“แต่มันดีใช่มั้ย สนุกออก” คนตัวโตกระซิบพร้อมกับขบริมฝีปากสวยอย่างยั่วล้อ วงแขนบอบบางกระหวัดรัดรอบต้นคอชายหนุ่มเอาไว้ ราวกับจะยึดเป็นหลักจากอารมณ์ที่ถูกชักนำให้เตลิดไปไกล ในขณะคนตัวโตใช้ประสบการณ์ทั้งหมดปลุกเร้าคนใต้ร่าง และดูเหมือนสาวเจ้าจะโอนอ่อนตามอย่างว่าง่าย
“ด..ดีค่ะ ดีจัง” เสียงหวานๆ พึมพำพร้อมกับตอบรับทุกสัมผัสที่ส่งมา ยินดีจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับคนตัวโต
“ตาเมฆ ตาเมฆ” เสียงผู้เป็นยายดึงชายหนุ่มจากภวังค์ความนึกคิด เมฆฉานพยายามปรับความรู้สึกให้ปกติ แค่คิดหัวใจเขาก็เต้นรัวแล้ว ให้ตายเถอะ! ยัยนั่นทำเขามัวเมานัก จนคืนนั้นเตียงของเขาแทบลุกเป็นไฟไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่หน เธอตอบสนองทุกการเรียกร้องของเขาจนเมฆฉานลืมไปเลยถึงสัมผัสแรกที่เขาแทรกกายครอบครองเธอ ก็คงละครเพิ่มความเร้าใจในบทรักนั่นแหละ มีคนเล่นบทนี้กับเขามาไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้ว ก็แค่ยัยนางฟ้าคืนเดียวนั่น เล่น ‘เนียน’ ก็เท่านั้น
“เหม่ออะไรนักหนาหึ อย่าบอกนะว่าคิดถึงยัยหนูลี” คุณหญิงรวีวรรณถามหลานชายยิ้มๆ เธอเลี้ยงหลานคนนี้มาทำไมจะดูไม่ออก ถึงอาการตกตะลึงพึงใจของพ่อเจ้าปะคุณ
“ก็สวยดี” เมฆฉานตอบรับ นี่ถ้าคุณหญิงยายรู้ว่าเขาคิดถึงยัยนั่นในรูปแบบไหน ยายเขาจะคิดอย่างไรนี่ กุลสตรีน่าชื่นชมของคุณยาย เคยมาเริงร่าอยู่บนเตียงของเขามาแล้ว และก็ไม่รู้ว่าคืนก่อน หรือหลังจากนั้นเธอไปแสดงบทบาทนี้บนเตียงใคร แค่คิดเมฆฉานก็หงุดหงิดขึ้นมา ผู้หญิงสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้เลยเชียว
“อ่ะนี่ยายให้ เอาไว้ดูต่างหน้าคนร้อย ฝีมือแบบนี้หายากแล้วรู้มั้ย ดูตรงช่วงลายนี่ซิ กลีบกุหลาบเรียบเสมอไม่แตกแถว แล้วดูนะลูกสองฝั่งจีบเหมือนกัน ถ้าทั่วๆไปน่ะกุหลาบสองด้านจะหันกลับคนละข้าง รู้มั้ย” เมฆฉานคร้านจะบอกว่าเขารู้เรื่องเสียที่ไหน ยอมรับว่ามาลัยพวงนี้ก็สวยจริงๆ ถึงตอนนี้เขายังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอผู้นั้นจะเป็นคนร้อยมันขึ้นมา เหมือนขนมหวานที่ได้ลิ้มรสในวันนี้อีก เห็นทีเขาจะปล่อยผ่านง่ายๆไม่ได้เสียแล้วกระมัง ถ้าจะมีผู้หญิงสองคนที่หน้าตาเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยนขนาดนี้ มันก็ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันบ้างล่ะ แต่ตอนนี้เขามั่นใจว่าเจ้าหล่อนเป็นคนคนเดียวกัน
“ยัยหนูลีนี่ลูกเต้าเหล่าใครครับ ไม่เห็นคุณยายพูดถึงเลย” แววยุ่งยากใจปรากฏในแววตาของผู้เป็นยายทันทีที่ได้ยินคำถามของหลานชาย คุณหญิงรวีวรรณถอนหายใจยาว
“ลูกสาวคุณอธิปลูกชายคุณจงกลกับภรรยาเก่า แกอย่าไปถามอะไรเขาเรื่องนี้นะตาเมฆ พ่อแม่หนูลีเขาเลิกกันด้วยเรื่องไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อย่าไปปากมากถามให้เป็นเรื่องล่ะ” ถ้อยคำกำชับนั่นทำให้คนถามขมวดคิ้ว ดูเหมือนความเป็นมาของยัยหน้าซื่อนี่จะมีเบื้องลึกเบื้องหลังมากมายให้สืบค้นเสียแล้ว
ตอนที่ 5 ผู้เยาว์ (ส่วนที่ 3) เลอลักษณ์มองดูกำปั้นเล็กๆ ที่รัวใส่หมอนอิงที่วางอยู่บนตักอย่างจะใช้เป็นเครื่องระบายอารมณ์ อาจารย์สาวส่ายศีรษะไปมาอย่างอ่อนใจ "พอแล้วหนูลี หมอนน้าพังหมดแล้ว" "หนูลีเกลียดไอ้ผู้ชายบ้าคนนั้นน้าลักษณ์ หนูลีอยากฟาดปากเขาแบบนี้ๆ" ลีลาทุบกำปั้นแรงๆ บนมองอิง ราวกับนั่นคือใบหน้าของคนที่เจ้าตัวอยากกระทำ "อยากเอาอะไรฟาดหัวเขาให้เลือดอาบด้วย เขามันบ้า จงใจมาหาเรื่องจับผิดหนูลี คอยดูนะวันหลังหนูลีจะเอายาถ่ายใส่ขนมใส่น้ำให้กิน" สาวน้อยเข่นเขี้ยว เลอลักษณ์รู้ดีว่าหลานสาวเจ็บแค้นใครนักหนา วันนี้ผู้ชายคนนั้นเล่นมาเฝ้าสาวน้อยทั้งวัน อาจารย์สาวไม่รู้หรอกว่าจุดประสงค์แท้จริงเขาจะมาจับผิด หรือว่าเกิดติดตาต้องใจลีลาเข้า แต่สำหรับลีลาแล้ว หัวใจที่หวาดระแวงคงไม่ทำให้สาวน้อยตีความเป็นอย่างอื่นไปได้หรอก "น้าลักษณ์ หนูลีสั่งซื้อตุ๊กตาวูดูมาสาปแช่งอีตาพี่เมฆดีมั้ย" ความคิดพิสดารของหลานสาวทำเอาคนเป็นน้าถึงกับสะดุ้ง "อย่าแม้แต่จะคิด ห้ามสั่งซื้อ หรือจะเย็บเองก็ห้าม อย่าเอาของแบบนี้มาไว้ห้องน้านะ
ตอนที่ 5 ผู้เยาว์ (ส่วนที่ 2) เสียงผิวปากเป็นทำนองเพลงดังมาพร้อมกับร่างสูงๆ ที่ก้าวเข้ามาในโถงกลางของห้องชุดบนชั้นพิเศษของโรงแรมหรูใจกลางกรุง สถานที่ในตำนานที่หนุ่มหล่อตระกูลมอเรลส่งต่อกุญแจให้กันมารุ่นต่อรุ่น ดินแดนสวรรค์ของสาวๆ หลายคนที่เคยมาเยือน บัดนี้มันถูกครอบครองโดยเมฆฉานแต่เพียงผู้เดียวมาพักใหญ่แล้ว นานๆทีภูหมอกถึงจะมีเอี่ยวได้แวะเวียนมาค้างบ้างเป็นครั้งคราว "อารมณ์ดีจังนะ หายไปไหนมา" น้องชายที่นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟากลางห้องร้องทัก ดวงตาเพ่งตรงไปที่กิ่งไม้ในมือที่พี่ชายถือมา "เคยเห็นมั้ยกระแตไต่ไม้" พี่ชายถามด้วยน้ำเสียงกึ่งๆ จะเหมือนอวด ทิ้งกายลงบนโซฟาอีกตัว ดวงตายังจับจ้องที่มาลัยตัวกระแตด้วยรอยยิ้ม อุตส่าห์ออดอ้อนเสียยกใหญ่กว่ายัยตัวนิ่มนั่นจะยอมทำให้ จริงๆ เพราะเขาขู่ว่าจะขโมยจากที่เจ้าหล่อนทำให้ลูกค้าตามที่สั่งไว้หรอก แม่คุณถึงยอมทำให้เขาอีกตัว "เอามาจากไหน" น้องชายถาม ทั้งๆที่พอจะเดาออก ของแบบนี้ก็คงไม่พ้นเจ้าของเดียวกับซากมาลัยที่ข้างหมอนนั่นแหละ ภูหมอกคิดว่าตังเองพอเดาออกแล้วว่าพี่ชายหายไปอยู่ไหนมาเสียทั้งวัน
ตอนที่ 5 ผู้เยาว์ (ส่วนที่ 1) มือที่กำแน่นค่อยๆ คลายออก สาวน้อยคิดทบทวนหาบทสวดมนต์ที่ผู้เป็นย่าพร่ำสอนตั้งแต่รู้ความ เธอจะยกบทไหนมาสวดไล่ผู้ชายคนนี้ดี แผ่เมตตาหรือจะกรวดน้ำคว่ำขัน คว่ำไปบนหัวเขานั่นแหละให้น้ำมันล้างความหื่น ความห่ามของผู้ชายบ้าๆ คนนี้เสียให้หมด ลีลาผ่อนลมหายใจช้าๆ เธอไม่อยากโมโหจนเป็นลมไปอีกแบบวันนั้น โดยเฉพาะเป็นลมตอนอยู่กับผู้ชายอันตรายคนนี้ หลังจากที่อยู่ๆเธอก็เป็นลมไปในวันที่พบเจอคู่หมายครั้งแรก ลีลาไม่ได้ปริปากบอกทั้งคุณหญิงรวีวรรณและคุณจงกลว่าอะไรเป็นสาเหตุให้เธอหมดสติ ผู้ใหญ่ทั้งสองเหมาเอาว่าเพราะเธอโหมงานหนักและร่างกายอ่อนแอ พอเลอลักษณ์มาหาเธอที่บ้าน คุณจงกลก็ไหว้วานให้น้าสาวพาเธอไปหาพบแพทย์ แต่เจ้ากรรมแพทย์ที่เลอลักษณ์พาเธอไปพบกลับเป็นจิตแพทย์ ลีลาเลยต้องเรียนรู้การจัดการอารมณ์คอร์สใหญ่จากคุณหมออารมณ์ดี ที่ฟันธงว่าเธอน่าจะหมดสติเพราะอารมณ์มากมายที่ประเดประดังเข้ามาจนเกินที่จะรับไหว เพราะใครล่ะ ก็เพราะผู้ชายกวนประสาทคนนี้ไม่ใช่หรือที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ จิตแพทย์แนะนำให้เธอปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเสียบ้างอย่าเก็บกักเอาไว้ ตอนนี้ลีลาอยากร
ตอนที่ 4 ก่อกวน (ส่วนที่ 3) "คุณย่าอยู่มั้ย พี่จะไปกราบท่านเสียหน่อย" ชายหนุ่มว่าแอบลอบสังเกตท่าทางของสาวน้อยโดยไม่ให้เธอรู้ตัว หากลีลาไม่มีท่ากังวลหรือระแวงใดใดแสดงออกมาให้เห็นเลยสักนิด ทั้งๆที่ชายหนุ่มคิดว่าเธอน่าจะต้องการกีดกันไม่ให้เขาพบคุณย่าของเธอ "คุณย่าไปธุระค่ะ" ลีลาตอบกลับเสียงแผ่ว ในใจรู้สึกยินดีเป็นที่สุดที่ผู้เป็นย่าไม่อยู่เธอกลัวว่าเขาจะไปพูดอะไรกับคุณย่าของเธอ ถึงตั้งใจว่าต่อให้เอามีดมาบั่นคอเธอก็ไม่มีทางยอมรับว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นคนที่เคยทำเรื่องบ้าๆกับเขา แต่ถ้าเป็นไปได้เธอไม่อยากให้เป็นเรื่องขึ้นมาให้ถูกผู้เป็นย่าไต่สวน ถึงจะเคยปิดบังและทำอะไรลับหลังผู้เป็นย่าอยู่บ่อยครั้ง แต่ลีลาก็ไม่เคยโกหกคุณจงกล สาวน้อยไม่มั่นใจเลยว่าเธอจะสามารถโกหกคนที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เกิดได้ซึ่งๆ หน้าหรือไม่ และเธอก็ไม่อยากทำด้วย "คุณย่าไปกับคุณหญิงย่ารวีวรรณ พี่เมฆจะลองเช็คดูก็ได้นะคะเผื่อคิดว่าหนูลีโกหก" หญิงสาวว่า อดจะประชดออกไปไม่ได้ "หือ โกรธพี่เหรอครับที่เคยว่าหนูลี พี่ขอโทษนะพี่จำคนผิดน่ะ หนูลีเหมือนคนที่พี่เคยรู้จักมาก แต่คิด
ตอนที่ 4 ก่อกวน (ส่วนที่ 2)รถสปอร์ตคันหรูพุ่งเข้าซองจอดอย่างรวดเร็วเม่นยำในทีเดียวโดยไม่ต้องขยับถอยหาจังหวะให้เข้าที่แต่อย่างใด แสดงถึงความชำนาญและความมั่นใจอันเปี่ยมล้นของคนขับ ร่างสูงใหญ่เปิดประตูรถเดินล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางสบายๆ เข้าไปภายในร้าน ใบหน้าคมคายแบบลูกเสี้ยวไทยฝรั่งเศสโดดเด่นและดึงดูดทุกสายตาของคนที่นั่งอยู่ในร้าน หากเจ้าตัวทำเหมือนมองไม่เห็นสายตาเหล่านั้น "คุณหนูลีล่ะ" เมฆฉานเอ่ยถามเด็กในร้านที่คุ้นหน้าคุ้นตาจากคราวก่อน "อยู่ร้านดอกไม้ค่ะ" คนถูกถามตอบกลับมาแทบในทันที เพราะรู้ดีตั้งแต่คราวก่อนแล้วว่าหนุ่มหล่อผู้นี้คือคู่หมายที่ผู้ใหญ่พามาจับจองดูตัวเจ้านายสาว "ขอบใจ" คำขอบคุณพร้อมกับรอยยิ้มกรุ่มกริ่มทำเอาพนักงานในร้านพาลมือไม้สั่นไปหมด คุณย่าไปหาหนุ่มหล่อขนาดนี้จากไหนมาให้หลานสาวกันนี่ หล่อไม่พอเห็นว่ารวยติดอันดับโลกเลยเดียว แต่ก็ดูเหมาะสมกับคุณหนูลีคนแสนดีและแสนสวยแล้วล่ะ เมฆฉานเดินไปตามทางเดินเล็กๆ ที่เชื่อมต่อระหว่างร้านดอกไม้และร้านขนมหวาน จากข้อมูลที่เขาเก็บจากครั้งที่แล้ว ช่วงกลางวันลีลาจะอยู่ในร้านดอกไม้
ตอนที่ 4 ก่อกวน (ส่วนที่ 1) ประตูห้องนอนภายในห้องชุดสุดหรูถูกผลักเปิดออก พร้อมกับร่างสูงในชุดลำลองเดินย่ำโครมๆ เข้าไปภายในอย่างถือวิสาสะ เสียงน้ำกระทบพื้นที่ดังมาจากห้องน้ำด้านใน บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าของห้องอยู่ที่ไหน ภูหมอกกวาดสายตาไปรอบห้องนอนกว้าง เมื่อเมฆฉานพี่ชายของเขาไม่ได้เอาใครมานอนด้วยจริงๆ เสียด้วยซิ น้องชายคู่หูมองเตียงนอนที่มีเพียงรอยยับย่นแค่ด้านเดียวอย่างครุ่นคิด ตั้งแต่เจอแม่นางฟ้าคืนเดียวนั่นดูเหมือนเมฆฉานจะไม่ค่อย 'หิ้ว' ใครติดไม่ติดมือมาเล่นบทรักเท่าไหร่ จริงๆพี่ชายของเขาก็ไม่ใช่คนไม่มีขอบเขตเรื่องพวกนี้ ผู้หญิงที่เมฆฉานจะพามาส่วนใหญ่ก็รู้จักมักคุ้นกันบ้างแล้ว เจ้าพ่อสถานบันเทิงระดับภาคพื้นเอเชียอย่างหนุ่มมอเรลคนนี้ระวังตัวพอสมควร น่าจะมีแต่ครั้งนั้นที่แม่นางฟ้านั่นทำให้เมฆฉานลืมขีดคั่นข้อกำหนดของตัวเอง พาแม่สาวที่ไม่รู้ที่มาที่ไปมาขึ้นเตียง พอตอนเช้าแม่นั่นก็หายตัวไป ทิ้งให้เมฆฉานควานหาตัวเจ้าหล่อนให้วุ่น ภูหมอกไม่อยากจะคิดว่าหญิงสาวผู้นั้นจะใช้เวลาเพียงแค่ข้ามคืนขโมยหัวใจพี่ชายของเขาไปเสียแล้ว แต่ที่ผ่านมาเมฆฉานไม่เคยสนใจใครเท่านี้
Comments