All Chapters of อุบัติรักซ้อนเงา: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 1 แสงสี (ส่วนที่ 1) เสียงเพลงดังกึกก้องเร่งเร้าอารมณ์ของบรรดานักท่องราตรี ผสมผสานกับแสงไฟที่สาดส่องวูบไหวไปตามจังหวะอันเร้าใจ หมอกควันจากบุหรี่คละคลุ้งไปทั่ว ร่างสูงใหญ่กว่ามาตรฐานชายไทยนั่งละเลียดเครื่องดื่มในมือ ขณะทอดอารมณ์มองภาพตรงหน้าอย่างพึงพอใจ ลุค เมฆฉาน มอเรล ทายาทตระกูลมหาเศรษฐีที่เพียบพร้อมไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะเงินทอง ชาติตระกูล และชีวิตที่เป็นเหมือนความใฝ่ฝันของบุรุษเพศ หนุ่มหล่อตระกูลดังกระหยิ่มใจเมื่อนึกถึงพี่ชายอีกสองคนที่ชิงมีครอบครัวไปเสียก่อน สองคนนั้นไม่นึกเสียดายชีวิตหนุ่มโสดแสนเพอร์เฟคหรืออย่างไรนะ แต่ช่างเถอะก็เพราะพี่ชายของเขาถอดเขี้ยวเล็บ และเลือกจะเอาเวลาทั้งหมดไปพะเนาพะนอเมียเด็กสุดที่รัก เขานายเมฆฉายเลยได้ทุกสิ่งที่ใช้ปรนเปรอชีวิตโสดมาอยู่ในกำมือ ไม่ว่าจะรถสปอร์ต ห้องชุดสุดหรูบนชั้นสูงสุดของโรงแรมชื่อดังใจกลางเมือง และสิ่งสำคัญคือกิจการสถานบันเทิงมีระดับของตระกูลมอเรล อย่างหลังนี่เขาต้องใช้กลยุทธ์ทุกวิถีทางชิงมาจากภูหมอกน้องชายที่อายุน้อยกว่าเขาเพียงปีเดียว เพราะไอ้เวลาหนึ่งปีที่เขาลืมตาดูโลกก่อนมันทำให้เขาใช้เป็นอภิสิทธ์เขี่ยน้อ

ตอนที่ 1 แสงสี (ส่วนที่ 2) ร่างสูงใหญ่บนเตียงค่อยๆ ลืมตาตื่นอย่างงัวเงีย เพราะเสียงแผดลั่นจากโทรศัพท์มือถือที่เจ้าตัวจำไม่ได้ว่าโยนไปตกตรงส่วนไหนของห้อง เสียงห้าวๆ สบถอย่างหงุดหงิด ไม่อยากลืมตาตื่นจากความฝันอันแสนหวานเลย อุตส่าห์ฝันถึงนางฟ้าคืนเดียวที่เคยมีสัมพันธ์ด้วยทั้งทียังจะถูกขัดจังหวะอีก เมฆฉานยอมรับว่าติดใจเธอผู้นั้นอยู่ไม่น้อย จนเก็บเอามาฝันถึงหลายครั้ง หากนางฟ้าแสนสวยนั่นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ชื่อแซ่ก็ไม่คิดจะบอกเอาไว้ ตามหาเท่าไหร่ก็ไม่พบเจอ ราวกับเจ้าหล่อนหลอมละลายกลายเป็นอากาศหายไปหลังจากหนีหายจากเตียงของเขาในตอนเช้าวันนั้น เสียงโทรศัพท์ยังคงแผดลั่นไม่หยุด คนตัวโตทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นมามองหาต้นตอของเสียงเจ้าปัญหา "เมฆแย่แล้วโว้ย" เสียงตื่นเต้นดังขึ้นทันทีที่เมฆฉานกดรับสาย "แย่แน่ โทรมาปลุกทำห่าอะไรแต่เช้า เดี๋ยวพ่อเตะซี่โครงหักเลย" พี่ชายตะคอกกลับไป เชื่อเถอะถ้าเจ้าน้องชายอยู่แถวนั้นเขาทำจริงๆแน่ มันก็รู้ว่าเขาเลิกงานเกือบเช้าทุกวัน ยังมาปลุกเสียแต่เช้า จริงๆ จะว่าเช้าก็คงไม่ใช่ เพราะเวลาที่บอกบนหน้าปัดนาฬิกาก็ใกล

ตอนที่ 2 นางฟ้าคืนเดียว (ส่วนที่ 2)เมฆมองจานกระเบื้องเนื้อดีที่จัดเรียงขนมหวานพอดีคำชิ้นเล็กสลับสีอย่างสวยงาม แม้จะดูไม่ต่างจากขนมไทยทั่วไปที่เขาเคยเห็นมา แต่สีสันการจัดวางและความกระจุ๋มกระจิ๋มของชิ้นขนมชวนให้รู้สึกละเมียดละไมนัก "คุณหญิงย่าลองชิมนะคะ" สาวน้อยเอ่ยชวน "โอ้ย ไม่ต้องชิมแล้วลูก รสชาติเลี่ยงลือไปทั่วขนาดนี้ ดูซิแม่คุณแต่ละชิ้นกระร่อยกระริบบรรจงเหลือเกิน" คุณหญิงรวีวรรณพินิจดูตะโก้ชิ้นน้อยที่อยู่ในกระทงใบเตย ยอดแต้มแต่งด้วยกลีบกุหลาบมอญ ขนมของลีลาชิ้นเล็กพอดีคำ รูปทรงงดงาม แบบที่เด็กสาวๆ สมัยนี้เห็นแล้วถึงกับกรี๊ดกร๊าดในความน่ารักของมัน "ชิมเสียตาเมฆ ถ้ามาเองน่ะ ไม่ได้ชิมครบหรอกนะ ขนมหนูลีเขาหมดตั้งแต่ยังไม่เที่ยง" "นี่ยังไม่ครบนะจ้ะ หนูลีเขาสลับเมนูแต่ละวัน ทำทุกอย่างทุกวันไม่ไหว" คุณจงกลเอ่ยยิ้มๆ ปลาบปลื้มกับคำชมที่หลานสาวได้รับ "หนูลีทำเองหมดเลยเหรอครับ" เมฆฉานเอ่ยถาม ไม่น่าเชื่อว่าแม่สาวที่เต้นยั่วด้วยลีลาร้อนแรงบนโต๊ะในผับจะทำอะไรแบบนี้ได้ แค่ต้มไข่เขายังไม่คิดว่าเธอจะทำเป็นเลยด้วยซ้ำ

ตอนที่ 3 รอยรำลึก (ส่วนที่ 1) มาลัยคล้องมือถูกดึงออกจากกล่องกระดาษ กลิ่นกุหลาบ โชยอวลคลุ้งทั่วรถ คุณหญิงรวีวรรณพิศมองมาลัยพวงสวยด้วยรอยยิ้มปลื้มเปรม “งามเหลือเกิน ฝีมือสมคำร่ำลือจริงๆ แม่คุณเอ้ย” เมฆฉานเหลือบตามองมาลัยพวงนั้น ไม่ต้องเดาเลยว่าคำสรรเสริญเยินยอของยายเขาน่ะหมายถึงใคร ก็คงไม่พ้นแม่สาวหน้าซื่อใจคดนั่นแหละ ผู้หญิงอะไรกระล่อนปลิ้นปล้อนได้หน้าตายนัก ตอนนี้ชายหนุ่มมั่นใจเสียยิ่งกว่ามั่นใจอีกว่าแม่หนูลี กุลสตรีหลงวังของคุณหญิงยายคงจะยืนยันกระต่ายขาเดียวที่จะไม่ยอมรับว่ารู้จักเขา อุตส่าห์แอบถามแล้วเชียว แม่คุณก็ยังปากแข็ง เมฆฉานมั่นใจว่าไม่มีทางที่เขาจะจำผิด และแม่คนนี้น่ะเล่นละครเก่งตัวแม่เลยเชียวล่ะ เจ้าหล่อนเล่นละครแม้กระทั้งบนเตียง จนเขาถึงกับติดใจคะนึงหามาเป็นเดือน คนอย่างเมฆฉานเคยที่ไหนจะติดใจสาวคนไหนขนาดนี้ ตาคมจับจ้องพวงมาลัยนิ่ง ใจกระหวัดนึกถึงค่ำคืนรัญจวนใจที่ยากลืมนั่น “เจ็บค่ะ จ...เจ็บ” ริมฝีปากเคลือบสีสดสั่นระริก มือเล็กๆกำผ้าปูที่นอนแน่น เหงื่อซึมทั่วใบหน้าสวยที่กำลังเหยเก ทำเอาคนที่กำลังมัวเมาถึงกับชะงัก ก็ช่องทางของเธอม

ตอนที่ 3 รอยรำลึก (ส่วนที่ 3) “ยัยหนูลี มันจะมีเลือดได้ยังไง เยื่อพรหมจรรย์เราน่ะมันคงฉีกขาดไปตั้งแต่หล่อนแหกขาร้อยแปดสิบองศาตอนเรียนบัลเล่ห์กับเต้นแจ๊สแดนซ์แล้วย่ะ” คนเป็นน้ามองดูใบหน้าที่เห่อแดงอย่างเหนื่อยใจ ลีลาไม่ได้หัวอ่อนหรือบอบบางอย่างที่ใครๆ พยายามยัดเยียดให้เธอเป็น แม้จะถูกคุณจงกลตีกรอบให้เดินตามเส้นทางกุลสตรี แต่ลีลาก็สนใจในสิ่งต่างๆรอบตัวนักอะไรแปลกใหม่เธอเป็นอยากลองไปเสียหมด แม่หลานสาวขอร้องให้เธอพาไปเรียนเต้นทั้งบัลเล่ห์แจ๊สแดนซ์ในตอนที่เธอได้ยินเพื่อนๆที่โรงเรียนพูดคุยกัน แม้กระทั้งตอนนี้สาวน้อยสามารถห้อยโหนรูดไปบนเสาได้อย่างพลิ้วไหวถึงขั้นที่พัฒนาต่อไปเป็นครูสอนโพล์แดนซ์เลยยังได้ โดยที่คุณจงกลรู้เพียงลีลาไปออกกำลังกายเป็นเพื่อนเลอลักษณ์ที่ฟิตเนตเท่านั้น ผู้สูงวัยไม่รู้ว่าหลานสาวไปออกกำลังกายด้วยกีฬาประเภทไหน ถ้ารู้ว่าสาวน้อยกำลังสนุกกับกีฬารูดเสาคุณจงกลคงหัวใจวาย และกลายเป็นผีมาหักคอเธอแน่ๆ โทษฐานที่ปล่อยหลานสาวทำอะไรอย่างนั้น และที่สำคัญ เลอลักษณ์รู้ดีว่าจิตใจของหลานสาวเข้มแข็งนัก ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถผ่านเรื่องเลวร้ายเมื่อสามเดือนก่อนม