Semua Bab กรงสวาทรักมาเฟีย (โรมินิก X พริมพริตา) มี E-BOOK: Bab 11 - Bab 18

“อึก…มันจ…เจ็บ…” ร่างบอบบางดีดดิ้นกวาดแขนวาดไปกับเตียงนอน ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเจ็บปวด ของเก่ายังไม่ทันหายก็โดนใหม่ซ้ำเข้าไปอีก มันแสบขัดและเจ็บระบมไปจนถึงภายใน มันเจ็บและจุกเหมือนถูกอะไรบางอย่างที่ตัวเองก็ไม่สามารถจะหาอะไรมาเปรียบได้ “อ่าา…อย่าเกร็ง” โรมินิกออกคำสั่งในขณะที่เริ่มจะขยับสะโพกสอบของตัวเองเข้าออกเพื่อให้ร่างกายของคนทั้งสองได้คุ้นชินมากขึ้น แต่ยิ่งพูดก็เหมือนจะยิ่งทำให้เจ้าหล่อนยิ่งเกร็งตัวขึ้นไปมากเท่านั้น ตัวเขาเองก็ไม่ต่างกันเพราะมันเต็มไปด้วยความเสียวซ่านไปทั่วทุกอณู “...อื้ออออ!” เสียงหวานครวญครางดังขึ้นเมื่อถูกร่างสูงใหญ่กระแทกกระทั้นสะโพกสอบอัดลำยาวของตัวเองเข้ามาภายในเข้าออกระรัวขึ้น ผ้านวมผืนหนาที่เอามาบดบังร่างกายและใช้เป็นที่จิกระบายความเสียวซ่านก่อนหน้าก็ถูกฝ่ามือหนาโยนทิ้งไว้ข้างเตียง ทำให้หญิงสาวต้องใช้เพียงฝ่ามือเล็กของตัวเองปิดบังยอดอกสีหวานที่ชูชันกระเพื่อมไปกับจังหวะที่อีกฝ่ายเป็นคนบรรเลง หากแต่ในทางกลับกันภาพตรงหน้ายิ่งเสมือนกับเป็นการช่วยเร่งเร้าให้มาเฟียหนุ่มยิ่งระรัวจังหวะเร็วแรงขึ้นเป็นทวี

             แสงแดดยามเช้าของอีกวันถัดมาส่องแสงเรืองรองมาจากระเบียงหน้าต่างกระจกใสบานใหญ่ผ่านผ้าม่านชั้นในสีขาวบางเข้ามาปลุกให้พริมพริตาที่นอนสลบไสลจากความเหนื่อยอ่อนมาทั้งคืนลืมตาตื่นขึ้น           ร่างบอบบางปวดระบมไปทุกสัดส่วน ทั้งเหนื่อยล้าจากการทำงานวันแรกและทั้งร้าวระบมเพราะความรุนแรงที่ต้องจำใจยอมรับแทบทั้งคืน           หญิงสาวเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งปรือตามองไปยังหน้าต่างบานใหญ่อันเป็นที่มาของแสงยามเช้าที่ส่องผ่านเข้ามา ปกติแล้วมันจะถูกปิดทึบด้วยผ้าม่านสีเทาเข้มผืนหนาจนแสงแทบจะลอดเข้ามาไม่ได้ด้วยซ้ำ           “ตื่นแล้วเหรอคะ ดิฉันมารีย์ค่ะคุณพริม”           เป็นหญิงวัยกลางคนท่าทางใจ

             กลิ่นหอมอ่อนๆบนเนื้อกายสาวที่เอียงซบขนาบข้างกายอยู่ทำให้เขาเริ่มที่จะสกัดกั้นอารมณ์หื่นกระหายของตัวเองไม่ไหว มือสากไล้ไปตามเรียวขาอ่อน ปากก็พยายามที่จะซุกไซ้ดอมดมซอกคอเนียนระหงตามหาแหล่งที่มาของกลิ่นหอมเย้ายวนนี้           เคร้ง!           กระสุนปืนที่วิ่งตัดกระทบกับแก้วไวน์ทรงสูงบนโต๊ะจนมันแตกละเอียดเป็นเสี่ยงๆเรียกความสนใจจากคนทั้งหมดในอาณาบริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะคนบนโต๊ะที่วิถีของกระสุนนั้นห่างไปเพียงไม่ถึงคืบ           เสียงหวีดร้องตกใจดังระงมไปทั่วเมื่อไม่รู้ต้นตอที่มาของเสียง หลายคนก็ต่างพากันลุกหนีออกไป กลัวจะโดนลูกหลงเข้า แต่หลายคนก็ยังอยู่ประจำที่โต๊ะขอตัวเองเงียบๆเพื่อรอดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้      

             มาเฟียหนุ่มอุ้มร่างอรชรออกมาจากห้องน้ำมุ่งตรงไปยังเตียงกว้างภายในห้องนอน ไม่ได้สนใจว่าหยดน้ำพราวจากเนื้อตัวของคนทั้งสองจะทำให้ห้องเปียกแฉะมากแค่ไหน           โรมินิกวางร่างบอบบางลงนอนบนเตียงกว้างพร้อมกับเอาหมอนข้างมารองสะโพกมนไว้เพื่อให้โพรงสวาทเปิดอ้ารับตัวตนของเขาได้เต็มที่ ก่อนจะสวบใส่ลำกายอันใหญ่ที่ยังคงแข็งค้างอยู่อย่างนั้นเข้าไปทีเดียวจนเกือบสุดลำ           “..อ๊ะ…อ๊าาา…เจ็บ…ซี้ด”           เสียงหวานหลุดร้องไม่เป็นภาษา เมื่อมาเฟียหนุ่มสอดใส่อาวุธร้ายของตัวเองเข้ามาภายในคราวเดียว แม้ว่าทั้งสองเพิ่งจะผ่านการร่วมรักกันมาก่อนแล้วหนึ่งยก แต่ด้วยขนาดความคับแน่นของโพรงสวาทและขนาดลำกายใหญ่ยักษ์ก็ทำให้เจ้าหล่อนรู้สึกแสบขัดอยู่ดี     &nb