All Chapters of อ้อมกอดพยัคฆิน: Chapter 61 - Chapter 70

 ตอนที่ 61 ฉันจะไปหาคุณสิงห์“ผมอยากเห็นหน้าของพี่นักจะเป็นหมาโบ้ตอนไหน”“พูดเรื่องอะไรของแก ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว” ผู้เป็นพี่โบกมือไล่“ออกได้ยังไงล่ะครับพี่ ผมก็อุตส่าห์มากินเหล้าย้อมใจกับพี่ที่พี่นั้นเสียพี่สะใภ้ดี ๆ ไป นี่ผมก็มากินเหล้าต้อนรับพี่สะใภ้คนใหม่ของผมน่ะสิครับ ถ้าผมไม่อยู่ฉลองกับพี่ พี่ก็คงจะเหงาแย่” ผู้เป็นน้องพูดขึ้นด้วยท่าทางอารมณ์ดีแต่พยัคฆินกลับไม่พูดอะไร เขาลุกขึ้นนั่งและยื่นมือไปหยิบแก้วเหล้าขึ้นกระดกรวดเดียวจนรู้สึกแสบข้างในปากที่เพิ่งโดนไอ้น้องชายตัวดีต่อยเข้าจนเลือดกบปากชายหนุ่มส่ายหน้าไปมาแล้วหัวเราะหึ ๆ ออกมามือหนานั้นมองลึกเข้าไปในแก้วและคิดถึงใบหน้าของรติรสไม่หยุดจนในที่สุดเขาก็วางแก้วลงบนโต๊ะแรง ๆ แล้วก็ยันตัวที่หนักอึ้งลุกขึ้นเดินเซซุกเซซ้าย“จะไปไหนล่ะพี่”“ไปนอนสิว่ะ ฉันเมาแล้ว” เมื่อพยัคฆินเดินเข้าไปในห้องก็ปิดประตูล็อกทันทีปล่อยให้สีหราชผู้เป็นแขกนั้นนั่งดื่มต่ออยู่แค่คนเดียวนอกห้อง

ตอนที่ 63 แผนร้าย“อย่าลืมไปด้วยล่ะ” พิมรสาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอย่างผู้ชนะ รติรสที่รู้สึกเจ็บปวดนมาอีกครั้ง“ได้ ฉันจะไป” เธอกำซองการ์ดนั้นแล้วหมุนตัวเดินออกมาจากห้องทันทีอย่างกับคนแพ้ราบคาบโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เธอไม่อยากที่จะพูดเอื้อนเอ่ยอะไรออกไปกลัวว่าน้ำตาของตัวเองจะร่วงออกมารติรรสเดินตรงไปที่ประตูลิฟต์ ฟ้าระวีและวรวุฒิเห็นรติรสเดินออกไปแล้วรีบเปิดประตูวิ่งตามออกไปทันทีพยัคฆินเห็นดังนั้นก็รู้สึกโมโหจนควันออกหูที่ญาติผู้พี่ของเขาวิ่งตามอดีตภรรยาของเขาออกไปแบบนั้นหรือว่าสองคนนี้จะมีอะไรอย่างที่เขาคิดไว้จริง ๆ นะ ยิ่งคิดก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจเขาสะบัดมือมึงออกจากพิมรสาทันที“ออกไปจากห้องทำงานผมได้แล้วถ้าไม่มีอะไรก็ไม่ต้องมา” พิมรสาที่รู้สึกไม่พอใจ เธอรู้เขาทันทีว่าพยัคฆินนั้นทำดีกับเธอแค่ต่อหน้ารติรสสงสัยเขายังมีใจให้กับรติรสอยู่ เมื่อได้ยินชายหนุ่มไล่เธอดังนั้นหญิงสาวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจและจ้องหน้าพยัคฆิน“รออะไรอีกล่ะ ออกไปสิ” เขา

ตอนที่ 65 นิทานเรื่องหนึ่ง“อะไรเหรอแก”“ผู้หญิงคนนั้นส่งรูปมาให้” มินรดารีบดึงโทรศัพท์จากมือของรติรสพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้ฟ้าระวีดูไปพร้อม ๆ กันสองสาวหัวร้อนขึ้นมาทันที“คันไปเถอะ เดี๋ยวจะได้รู้ว่านรกมีจริง” มินรดายื่นโทรศัพท์คืนให้กับรติรสก็ตกใจเมื่อเจอเข้ากับใบหน้าแดงก่ำของเธอ“เป็นอะไรหรือเปล่าแก”“เปล่าหรอกฉันโกรธมากไปหน่อยน่ะ” ยิ่งฮอร์โมนคนท้องนั้นพุ่งพ่านเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายมินรดาก็รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา“แต่ตอนแกเข้าไปในงานแกก็ต้องระวังเนื้อระวังตัวด้วยนะเว้ย ตัวเองกำลังท้องอย่าไปสู้รบตบมือกับยัยนั่นเด็ดขาด” รติรสพยักหน้าให้มินรดาที่อย่างน้อยในเวลาที่เธออ่อนแอและแย่ที่สุดก็มีเพื่อนสาวทั้งสองคนนี้คอยให้กำลังใจอยู่ไม่ห่างและพร้อมที่จะฝ่าฟันอุปสรรคไปพร้อมกันกับเธอ“หน่อยแน่ อีนังแมวขโมยแย่งผัวคนอื่นไปยังจะกล้าส่งรูปมาเยาะเย้ยเมียเขาอีก”“เข้าไปแล้วก็ทำตามแผนนะ” ฟ้าระวีพูดขึ้น“เดี๋ยว ๆ ๆ ว่าแต่แผนคืออะไรนะยัยฟ้า” มิ

 ตอนที่ 67 พิมจะฟ้อง“ลูกก็รู้เรื่องด้วยเหรอเจ้าเสือ” สีหราชโบกไม้โบกมือทันที“อะไรครับ ผมไม่ใช่คนที่ล้มงานแต่งซะหน่อยแล้วแม่กับพ่อจะมาโมโหผมทำไม”“ก็นายนั่นแหละ นายต้องยุยงลูกชายของฉันแน่นอน” พรนภาพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่พอใจเพราะรู้ว่าสีหราชนั้นเป็นคนเจ้าแผนการและเล่นอะไรพิเรนอยู่ตลอดเวลา“อ้าว แล้วความผิดนี้มันทำไมมาตกอยู่ที่ผมครับ คุณป้า คุณพ่อ เจ้าบ่าวเขาวิ่งตามเมียกับลูกเขาไปแล้ว ถ้าจะโทษก็ต้องโทษคุณพ่อและผู้หญิงคนนี้” เขาชี้มือไปทางพิมรสา“ใช่ไหมครับคุณยาย” สีหราชหันไปถามคุณหญิงพิมมาลา คุณหญิงพิมมาลาไม่พูดอะไรกับนั่งนิ่งและส่ายหน้าไปมาที่หลานสาวของตัวเองหัวรั้นจะแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักตัวเองขนาดนี้ จนเธอไม่รู้จะทัดทานยังไงในที่สุดก็จำใจจะต้องมาเป็นแขกผู้ใหญ่ให้หลานสาวคนเดียว ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วเพราะโดนถอนหงอกเมื่อตอนแก่ อับอายทั้งวงตระกูลที่เจ้าบ่าวหนีตามเมียเก่าออกไปจากงานแต่งรู้ถึงไหนอายถึงนั่น“ไม่ต้องมาพูดมาก นายนั่นแหละที่วางแผนนี้ขึ้นมาคอยดูนะฉันจะฟ้อง พ

 ตอนที่ 69 แจ้งข่าวเมื่อเห็นชายหนุ่มถูพื้นเสร็จแล้วเธอก็พยักหน้าให้เขาและเอนตัวลงนอนที่โซฟา“เดี๋ยวผมทานข้าวเสร็จแล้ว ผมจะรีบไปอาบน้ำแล้วเราก็ไปอำเภอกันนะ” เธอผุดลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าเขา“ไปทำไมคะอำเภอ”“ก็ไปจดทะเบียนสมรสไง” เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วก็ส่งยิ้มหวานให้เขาชายหนุ่มเดินไปนั่งใกล้ ๆ และหอมแก้มของรติรสฟอดใหญ่“ผมจะพาเมียรักไปจดทะเบียนสมรส”“ไม่ดีกว่าค่ะเผื่อคุณเปลี่ยนใจอยากจะหย่ากับฉันอีก”“จะเปลี่ยนใจได้ยังไงล่ะ ผมจริงจังนะเดี๋ยวลูกก็จะคลอดออกมาแล้ว”“ถ้าคุณจะจดทะเบียนสมรสกับฉันเพราะว่าฉันท้องก็อย่าเลยค่ะ ฉันไม่ต้องการแบบนั้น”“ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยผมรักคุณจริง ๆ นะรติ รักคุณแล้วก็รักลูกด้วย” เขาดึงหญิงสาวเข้ามากอดกระชับแน่นกว่าเดิมจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก รติรสตีแขนของเขาเบา ๆ“ปล่อยได้แล้วค่ะ ฉันหายใจไม่ออก” พยัคฆินคลายอ้อมแขนออกเล็กน้อยแต่ยังไม่ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ“แล้วพ่อกับแม่ของคุณล่ะคะ”“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพ่อกับแม่ผมล่ะในเม