ชายหนุ่มไม่ได้อิดออด ยอมเดินไปทางตู้เสื้อผ้าแล้วจัดการสวดชุดลำลองแต่โดยดี เรียบร้อยแล้วก็เดินไปนอนเอกเขนบนเตียง รอจนกระทั่งคาริสาแต่งตัวเสร็จ เขาถึงลุกขึ้น ตรงเข้ามาโอบไหล่แบบบางเอาไว้ แล้วพาเธอลงไปยังชั้นล่างกฤษณ์ปล่อยให้คาริสาสานอนพักผ่อนชมวิวทะเลอยู่ที่ห้องนั่งเล่น รอจนกระทั่งเธอหายอ่อนเพลียแล้ว ถึงได้พากันออกไปเที่ยวในตัวเมืองพอมาถึงตลาดทั้งสองช่วยกันเลือกซื้อของฝาก แวะรับประทานอาหารทะเลที่ทั้งสดใหม่และอร่อย ทั้งคู่เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศ กว่าจะกลับถึงที่พักตะวันก็ใกล้ตกดินแล้ว“ระหว่างรอเจตกับเจนทำอาหาร เราไปชมพระอาทิตย์ตกดินที่ริมหาดกันดีไหม” กฤษณ์ชวนหลังจากสั่งให้ผู้ดูแลสาวออกไปจุดเตาทำบาบิคิว“ไปสิคะ” เนื่องจากเมื่อวานมีเหตุให้พลาดชมพระอาทิตย์ตกดิน เธอจึงตอบตกลงอย่างรวดเร็วแสงอาทิตย์ยามเย็นที่อาบย้อมท้องฟ้าจนกลายเป็นสีส้ม กฤษณ์เดินเข้าไปกอดร่างแบบบางจากด้านหลัง คาริสามองออกไปยังแผ่นฟ้าและทะเลด้วยรอยยิ้มอ่อนจาง ซึมซับความอบอุ่นจากร่างสูงใหญ่และวงแขนแข็งแรง เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเวลาผ่านไปนานขนาดนี้ คนที่สามารถทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยสบายใจก็ยังคงเป็นกฤษณ์“ริสา” กฤษณ์กระซิบที่
Terakhir Diperbarui : 2025-06-19 Baca selengkapnya