All Chapters of The contract สัญญาป่วนชวนมารัก: Chapter 21 - Chapter 30

Risa: ง่าย ๆ แบบนี้เลยKookKik: ใช่ ง่าย ๆ แบบนี้แหละRisa: ปกติแกต้องบอกให้ฉันระวังตัว หรือมีข้อมูลน่าตกใจมาบอกตลอดเลยนี่KookKik: นั่นเพราะฉันรู้ว่าแกไม่ได้ชอบคนพวกนั้นจริง ๆ ส่วนพวกข้อมูล ถ้าฉันรู้ว่านายกฤษณ์แอบทำอะไรไม่ดีไว้ จะต้องบอกแกทันทีแน่นอน เพราะฉะนั้นเลิกนอยด์ได้แล้วRisa: แกเป็นเพื่อนที่ดีจริง ๆKookKik: คิดไม่ถึงละสิRisa: ขอบคุณนะKookKik: เห็นแกแฮปปี้ ฉันก็โอเคRisa: ซึ้งอะ น้ำตาจะไหลแล้วKookKik: หวังว่าหมอนั่นจะไม่ได้แอบซุกกิ๊กไว้นะยะ 555Risa: ทำลายบรรยากาศเก่ง กำลังจะเคลิ้มแล้วเชียวKookKik: ใครจะไปรู้ นายนั่นหน้าตาหล่อเหลาใช่ย่อย วันดีคืนดี อาจจะมีสาวตามมาจากเมืองนอกก็ได้Risa: อย่ามาปั่น กฤษณ์ไม่ใช่คนเจ้าชู้แบบตานั่นของเธอสักหน่อยKookKik: ไหงวกกลับมาเข้าตัวได้ละเนี่ย ไม่เอาละ ไม่คุยแล้ว ฉันไปทำงานก่อนดีกว่า แค่นี้นะRisa: อ้าว เทเพื่อนเฉยKookKik: (สติกเกอร์แลบลิ้น)หญิงสาวส่ายศีรษะเบาๆ ดูท่าเธอกับเพื่อนรักคงไม่อาจหนีพ้นคนในอดีตของตนเองได้อีกแล้วการทำงานในช่วงบ่ายเป็นไปอย่างเรียบเรื่อย จนถึงเวลาใกล้เลิกงาน ศรุตก็รีบเร่งออกไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด และสักพักเขาก็ส

ขอจูบอีกสักครั้งจนกว่าจะพอใจได้หรือเปล่า?กฤษณ์คิดว่าพวกเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว คงไม่ต้องมานั่งกังวลเรื่องความเหมาะสมไม่เหมาะสม หรือผลกระทบจากการมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนที่คบหา ยิ่งตอนนี้หัวใจของเขาและเธอตรงกัน คงไม่ต้องยับยั้งความต้องการเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วแค่กฤษณ์พลิกตัวเบา ๆ ร่างบางก็ลงไปนอนหงายอยู่บนโซฟา โดยที่เขาเกร็งแขนคร่อมทับอยู่ด้านบน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนจดจ้องมาด้วยความสับสนระคนหวั่นใจ ถึงแม้ตนเองจะเป็นคนเริ่มจูบเขาก่อนก็ตาม แต่ถ้าถามว่าพร้อมจะไปต่ออีกขั้นหนึ่งหรือไหม...เธอกลับไม่มั่นใจดวงตาพราวกวาดมองใบหน้าหวาน ไล่เรื่อยลงไปจนถึงเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ้นเสื้อสายเดี่ยวตัวจิ๋ว แม้ชุดนี้จะดูเรียบร้อยในยามปกติ แต่พอสาวสวยที่สวมใส่มันนอนหายใจกระชั้นในท่านี้กลับดูเซ็กซี่เหลือร้าย จนเลือดในกายชายหนุ่มสูบฉีดพลุ่งพล่าน ความต้องการถูกปลุกเร้าเกินควบคุมตอนนี้กฤษณ์ไม่สนว่าคาริสาตกลงใจได้หรือยัง แต่ที่แน่ ๆ เขามั่นใจแล้วว่า จะนำเสนอตนเองอย่างสุดความสามารถ หากแต่เธอกล้าพูดว่าไม่ เขาถึงจะหยุดถ้าหากหยุดทันนะชายหนุ่มโน้มกายลงทาบทับเรือนร่างนุ่มนิ่ม ก่อนจรดปลายจมูกซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนอย่างอดใจไม

“เจ็บมากเหรอคะ” เห็นเขาทำหน้าเหยเก เธอเลยอดถามอย่างห่วงใยไม่ได้“เจ็บสิ เจ็บจนจะระเบิดอยู่แล้ว ริสาช่วยกฤษณ์เถอะนะครับ” แม้ความจริงจะไม่ได้เจ็บเลยสักนิด แต่ก็อ้อนเอาไว้ก่อน เผื่อว่าเธอจะเห็นใจ แล้วตอบตกลงในที่สุดคาริสาจดจ้องดวงตาที่เต็มไปด้วยแววอ้อนวอนอย่างชั่งใจ แน่นอนว่าเธอไม่ได้รังเกียจหากจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา แต่ว่า...วันนี้เธอยังไม่พร้อมจริง ๆริสาขอโทษนะ เธอหันไปทางประตูสีขาวที่อยู่ไม่ไกลจากห้องดูทีวี แล้วยกมือชี้ทางให้อย่างใจกว้าง พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ถ้ายังไง...กฤษณ์จะใช้ห้องน้ำก็ได้นะคะ”“ห้ะ?” กฤษณ์ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง นี่เธอกำลัง...“ถ้าเรียบร้อยแล้ว อย่าลืมเช็กให้ดีก่อนออกมาด้วยนะคะ เกรงใจพี่เมตอนเข้าไปทำความสะอาดค่ะ”ชัดเจน เธอกำลังบอกให้เขาเข้าไปทำร้ายตัวเองในห้องนั้นเขามองคนใจร้ายอย่างอึ้ง ๆ สิ่งที่แข็งขึงจนปวดหนุบก่อนหน้าแทบจะหดลงทันที“พี่เมคือคนที่คุณแม่ขอให้คุณพ่อส่งมาดูแลริสาค่ะ” เธอยังอธิบายต่อไปทั้งที่คนฟังไม่อยากรู้“...อ้อ”“กฤษณ์คงไม่คิดว่าพวกท่านจะปล่อยให้ลูกสาวอยู่ตัวคนเดียวหรอกใช่ไหม”“ช่างเถอะ มันไม่สำคัญอยู่แล้ว”กฤษณ์ยอมรับว่ากำลัง

“ไม่จำเป็น”“หวงซะด้วยเว้ย” กฤษณ์แทบกลั้นหัวเราะไม่ไหวอธิปไม่โต้ตอบ ทำแค่ปลดล็อกประตูห้องของตนเอง พอประตูเปิดก็ก้าวเท้าเร็ว ๆ เข้าไปด้านใน กฤษณ์เห็นท่าทางแบบนั้นของอีกฝ่ายก็รู้สึกดีขึ้น เพราะนาทีนี้คงไม่ได้มีแต่เขาคนเดียวที่ว้าวุ่นอีกแล้ว“คนนี้ใช่ไหมที่เป็นต้นเหตุให้มึงทิ้งกูเมื่อคืนวันเสาร์” พอหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟา กฤษณ์ก็เปิดประเด็นเรื่องที่ตนเองสงสัยทันที“มึงจะมาแดกเหล้าหรือจะมาสัมภาษณ์กู พูดมากฉิบหาย” อธิปตอบเสียงเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาระดับซูเปอร์สตาร์ถมึงทึง หากแฟนคลับได้มาเห็นมาดนี้ของเขาคงกรี๊ดสลบ แต่กฤษณ์กลับรู้สึกหมั่นไส้คนปากแข็งมากกว่า“ไหนมึงบอกว่าไม่ชอบเขาไง แล้วจะหวงทำไมนักหนา อย่าบอกนะว่า เพราะไม่อยากให้กูนอกใจริสา” กฤษณ์ลองโยนหินถามทางให้แน่ใจว่า หญิงสาวคนนั้นคือสาเหตุที่ทำให้อธิปวิดีโอคอลมาหาเขาตอนตีสองหรือเปล่า“กูบอกมึงแบบนั้นตอนไหน”“ก็วันที่มึงคอลมาหา แล้วกูต้องมานั่งฟังมึงบ่นจนตีสามนั่นแหละ”“แล้วมึงรู้ได้ไง ว่าคนนี้กับคนนั้นเป็นคนเดียวกัน”“กูไม่รู้หรอก กูเดาเอา” กฤษณ์พูดกลั้วหัวเราะ “แล้วทายถูกไหมล่ะ”“กูน่าจะเลิกคบมึงตั้งแต่ย้ายประเทศไปละ” จนถึงตอนนี้อธิปก็ยังง

คาริสารู้สึกว่าตัวของเขาเกร็งขึ้นเล็กน้อย กระทั่งมือที่ควรอ้อมไปโอบไหล่เธอไว้แน่น ๆ เขาก็แค่ยกค้างเอาไว้ เหมือนไม่กล้าลงน้ำหนักมือ และหลังจากเธอได้ยินเสียงถอนหายใจ เขาก็กระซิบว่า “ริสานั่งดี ๆ สิ” ว่าแล้วเขาก็ดันตัวเธอออก แม้จะเบามาก แต่คาริสารู้สึกไม่ต่างจากการถูกถีบสักเท่าไรความกล้าที่รวบรวมมาจากบ้านหดหาย เหลือเพียงความชาหนึบบนใบหน้าเธอมองเขาอย่างตัดพ้อ แต่กฤษณ์กลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วดูหนังต่อยอมทำขนาดนี้แล้ว ถ้าจะบอกว่าเขาไม่เข้าใจก็โกหกชัด ๆหรือว่าเขากำลังเอาคืนคราวก่อน ที่เธอไล่เขาไปทำร้ายตัวเองในห้องน้ำก็เธอยังไม่พร้อม ไม่ใช่อยากแกล้งเขาเสียหน่อยคิดได้ดังนั้น ความโกรธและน้อยใจก็พุ่งขึ้นมาจนยากระงับคาริสาลุกพรวด แล้วเดินออกจากโรงหนังทันที ในใจก็ด่าเขาว่า ตาบ้า ๆ ๆ ไม่หยุดกฤษณ์ก้าวเท้ายาว ๆ เดินตามคนตัวเล็กที่กำลังโกรธไปเรื่อย ๆ แต่พอเธอกำลังจะเดินตรงไปยังทางออกด้านหน้า เขาก็เร่งความเร็ว แล้วคว้าแขนเธอเอาไว้“ปล่อยนะ ฉันจะกลับบ้าน”“แต่รถจอดอยู่ทางโน้น”“ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้”“ได้ยังไง กฤษณ์พาริสามา ก็ต้องพากลับสิ”“ไม่จำเป็น”“นี่กฤษณ์ทำอะไรผิดอีกเนี่ย” คำถามนี้เล่น