All Chapters of พิศวาสมาเฟียเถื่อน NC+++: Chapter 71 - Chapter 80

บทที่ 71"โอ๊ย!" นามิอุทานออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่ออยู่ๆ มือหนาก็กระชากข้อเท้าเล็กของเธอถลาลงมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียงนอน"เมื่อกี้หนูพูดว่าอะไร?" เพลิงเอ่ยถามพลางนั่งคร่อมบนตัวของเด็กสาวอย่างรวดเร็ว มือหนาบีบขย้ำทรวงอกใหญ่ไปด้วย หัวนิ้วมือลูบวนรอบยอดอกสีสวยตั้งชูชันเบาๆ เพียงเท่านี้ก็สามารถสร้างอารมณ์กระสันให้แก่เด็กสาวได้แล้ว"อ๊า..เพลิง..อย่าแกล้ง" เด็กสาวหลับตาปี๋เปล่งเสียงครางออกมาเบาๆอย่างลืมตัว เธอเสียวซ่านจนน้ำหวานในกายไหลเยิ้มออกมาเปรอะเปื้อนปากทางสวาทจนเปียกชุ่ม "แฉะแล้วนะ อยากโดนเยxแล้วเหรอ?" มาเฟียหนุ่มเอ่ยแซว มือหนาบีบขย้ำกลีบกุหลาบงามอย่างหนักหน่วง ลากนิ้ววนตามรอยแยก บดขยี้ปุ่มกระสันเบาๆก่อนจะเพิ่มความเร็วถี่ๆ ทำเอาเด็กสาวกระตุกเกร็งถี่ๆ มือหนาเต็มไปด้วยน้ำเมือกสีใส มาเฟียหนุ่มจับเด็กสาวผลิกตัวนอนหันหลังให้ในท่าคลานเข่า จากนั้นจึงค่อยๆสอดนิ้วยาวแกร่งเข้าไปในกายสาวทั้งหมดสามนิ้ว ขยับนิ้วกระทุ้งเข้าออกระรัว เด็กสาวแอ่นสะโพกมนขึ้นเล็กน้อย มือบางบดขยี้ปุ่มกระสันของตัวเองถี่ๆ แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! เสียงน้ำในกายสาวแตกกระจายกระเซ็นออกมาเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอน"อ๊า!!" เด็กสาวเปล่งเสีย

บทที่ 73"ลูกในท้องเมียมึงเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?" คุณชายหวังเหว๋ยเอ่ยถามพลางหยิบแก้วไวน์แดงบนโต๊ะตรงหน้าขึ้นมาดื่มลิ้มรสชาติของมันด้วยท่าทางใจเย็นมีชั้นเชิง"ผู้ชาย" วอแวสาระแนตอบคำถามแทนพี่ชายทำให้ทุกคนหันมาจ้องมองที่วอแวเป็นตาเดียวอย่างมีคำถาม แม้แต่คนที่ถูกถามอย่างเพลิงก็ยังหันมามองที่วอแวด้วยความงุนงงไม่ต่างจากเพื่อนๆ เพราะนามิเองก็เพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่กี่เดือน ยังไม่สามารถรู้เพศของลูกในทัองของนามิได้ "มึงรู้ได้ยังไง" ควินเอ่ยถามวอแวพลางเดินจูงมือยูมิเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งลงตรงข้ามกับเพลิง โดยที่เมินเฉยต่อสายตาอำมหิตหวงน้องสาวของเพลิงที่กำลังจ้องมองอย่างเขม็ง"ควxยาวขนาดนั้นคงจะได้ลูกสาวหรอก" วอแวตอบคลายความสงสัยไปตามที่ความคิดของตนคิดได้เท่านี้ ทำเอาทุกคนต่างส่ายหน้าน้อยๆ เหนื่อยใจกับความเป็นเด็กวอแว น้องเล็กของกลุ่ม"หึ.." ริชาร์ดหัวเราะในลำคอหนาออกมาเบาๆกับความคิดพิลึกคนของวอแว ก่อนจะหันมาเอ่ยถามเพลิงเสียงนิ่ง "ทำไมเมื่อก่อนมึงถึงไม่ชอบเด็ก""มันเข้ายาก" เพลิงตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ต่างจากนามิที่นั่งแก้มแดงเขินอายอยู่บนตัก "มันฝืด เยxยาก""แต่ก็เยxไปแล้ว" มังกรว่า "นามิเป็นผู้หญิงค

บทที่ 75"ไม่จริง แกโกหก" ยูกิไม่เชื่อในสิ่งที่นามิพูด เธอแย้งกลับหัวชนฝา"คุณต่างหากที่กำลังโกหกตัวเองอยู่ เพลิงเขาไม่แยแสก็ยังจะพยายามเข้ามาแทรกแซงกีดกันหนูให้ออกห่างจากเพลิงอีก น่าไม่อาย" นามิตอกกลับใส่หน้ายูกิอย่างไม่เกรงกลัว จงใจกระแทกคำพูดเย้ยหยันให้ยูกิเจ็บช้ำ "เหอะ" ยูกิกรอกตาไปมาพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาต่อหน้าของนามิ หากเธอร้องไห้ต่อหน้าของนามิ นั้นหมายความว่า เธอยอมแพ้นามิ"หนูเลิกให้ค่าคุณนานแล้ว และคุณก็ไม่ควรจะมาระรานหนูอีก หนูอยากให้คุณเลิกเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเพลิงและหนู เพราะเพลิงเขากำลังจะแต่งงานกับหนู หนูไม่ชอบคุณ หนูไม่อยากให้คุณเข้าใกล้คนของหนูอีก คุณเองก็มีคุณสกายเป็นคู่หมั้นอยู่แล้วทั้งคน ไปหาคู่หมั้นของคุณสิ จะมาวอแวกับผู้ชายของคนอื่นอีกทำไม อดีตมันก็คืออดีตจะยึดติดอะไรนักหนา""เห็นนิ่มๆก็ปากดีเหมือนกันนี่" ยูกิกล่าวพลางทำปากเยาะปราดตามองนามิตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างเหยียดหยาม ทว่าแววตาของเธอกลับสั่นระริก เจ็บปวดกับทุกคำพูดของนามิ จนอยากจะกรีดร้องและร้องไห้ออกมาเสียตอนนี้ "เพลิงเขารักฉัน ก่อนที่จะมารักแก จำใส่สมองเอาไว้ด้วย""ไม่เห็นจะเคยได้ยินทูนหัวบอก

บทที่ 77"ฉันนอนข้างนอกก็ได้ แต่อย่าโกรธนานได้ไหม เพราะฉันอยากจะมีเธออยู่ข้างกายตลอดเวลา ฉันไม่อยากห่างจากเธอ ฉันอยากอยู่ใกล้ๆเธอ""..." เด็กสาวที่ได้ฟังคำหวานจากปากของชายคนรักจึงเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเป็นเส้นตรง พวงแก้มนวลค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย"ขอโทษที่ทำให้เธออารมณ์ไม่ดี ขอโทษที่เป็นสาเหตุทำให้เธอโมโหหึงจนตบหน้าฉันถึงสองครั้ง" ชายหนุ่มกล่าวเสียงอ่อนแฝงความประชดประชัน"ฉันทำใจยอมรับอดีตของเพลิงไม่ได้หรอก ฉันไม่ชอบให้เพลิงสัมผัสผู้หญิงคนอื่น ฉันอยากเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้หอมแก้มเพลิง" เด็กสาวกล่าวสารภาพความในใจออกมาทั้งน้ำตา "สาวน้อย..เธอเป็นผู้หญิงที่พิเศษมากกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน ฉันรักเธอคนเดียว แล้วก็จะรักแค่เธอคนเดียว" เพลิงกล่าวอย่างจริงจังแล้วสวมกอดเด็กสาวเอาไว้ด้วยความอบอุ่น"..." วาจาอ่อนหวานนุ่มนวลของเขาได้ผล เด็กสาวสงบลงเธอซบใบหน้าแนบแผงอกแกร่งเปลือยเปล่า"คืนนี้เฮียขอเข้าไปนอนด้วยได้ไหม เฮียนอนไม่หลับถ้าไม่มีหนูนอนอยู่ข้างๆ""...""อยากอาบน้ำรึยัง?""...""อาบน้ำด้วยกันเลยไหม จะได้ประหยัดน้ำ" ไม่พูดเปล่าแต่ยังช้อนร่างเล็กขึ้นในท

บทที่ 79"ปะป๋าทานด้วยกันสิคะ" "เฮียไม่อยากแย่งอาหารของเด็กทะเล้น" มาเฟียหนุ่มบิดจมูกเชิดรั้นเบาๆก่อนจะจุมพิตลงที่ปลายจมูกเชิดรั้น"หนูไม่เด็กแล้วนะ หนูจะเป็นคุณแม่ลูกสี่แล้ว" เด็กสาวแย้งกลับเสียงสดใส ก่อนจะปาดลิ้นเลียลำคอหนาเบาๆจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของเธอ"อย่าซนมากได้ไหมเฮียปวดหัว" "หนูไม่ซนนะ หนูแค่อยากอยู่ใกล้ๆปะป๋าของหนู" สิ้นประโยคก็ดูดเม้มลำคอหนาสร้างร่องรอยความเป็นเจ้าของตามลำคอหนาให้เต็มไปด้วยรอยดูด"ซน" มาเฟียหนุ่มบีบบั้นท้ายงอนงามเบาๆ ก่อนจะฟาดฝ่ามือลงบนบั้นท้ายงอนงามเบาๆ ทำให้บั้นท้ายกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกของฝ่ามือ "กินข้าวให้หมด""หนูไม่อยากทานแล้วมันไม่อร่อย""-_-" มาเฟียหนุ่มถอนหายใจไม่ออกมาพรืดใหญ่ ใบหน้าที่เคยเต็มไปด้วยรอยยิ้มบึ้งตึงในทันทีที่เธอพูดจบ"ปะป๋าทำข้าวผัดอเมริกันเป็นไหมคะ""-_-" ลมหายใจอุ่นๆพ่นออกมา ลิ้นหนาดันเข้าหากระพุ้งแก้มคล้ายหงุดหงิด"หนูอยากทานค่ะ" ริมฝีปากเล็กเอ่ยใบหน้าจิ้มลิ้มแนบแก้มสากอย่างออดอ้อน"ทำมาก็ไม่กิน""กินค่ะ""กินก็กินไม่หมด""แค่ข้าวผัดเอง ไหนตอนนั้นวันที่เราแต่งงานกันปะป๋าให้คำมั่นสัญญากับหนูต่อหน้าบาทหลวงว่า จะตามใจหนูทุกอ