All Chapters of feeling in love ตกหลุม(พราง)รักรุ่นพี่สุดโหด: Chapter 11 - Chapter 20

"แล้วแกรู้หรอ ว่าพวกพี่เขาอยู่ที่ไหน ฉันมองไม่เห็นกลุ่มพี่เขาเลยนะ" ฉันทำเป็นหันซ้ายหันขวามองหากลุ่มพวกพี่เขาว่าอยู่แถวนี้รึเปล่า แต่ถ้าไม่อยู่ก็ดี ฉันจะได้กลับ ฮิๆๆ"ไม่รู้ว่ะ...""ถ้าไม่รู้งั้นเรากลับกันก่อนเหอะ!" พอแสงเหนือตอบว่าไม่รู้ฉันก็รีบพูดขึ้นทันที แหะ! พวกมันจะดูออกไหมนะว่าฉันคิดอะไรอยู่"ฉันรู้!!" ฉันส่งสายตาอาฆาตไปให้มันรับรู้ถึงรังสีของฉัน ไอ้โลกันตร์! มึงจะมารู้เรื่องอะไรตอนนี้วะ"หึ!!" มันไม่ได้กลัวสายตาที่ฉันส่งไปสักนิด แถมยังยิ้มแยกเขี้ยวส่งมาให้ฉันอีก!"งั้นมึงก็นำไปเลย" ฉันก็เดินตามโลกันตร์ไปอย่างจำใจจนถึงห้องหนึ่งก๊อกๆๆ"เฮีย! ผมโลกันตร์" มันเคาะประตู แล้วบอกคนข้างในว่าคือใคร…ทำไมเรียกซะสนิทจังวะ"เชิญ!" รอเสียงอนุญาตครู่หนึ่งก็เปิดเข้าไป"สวัสดีครับ/ค่ะ"พวกมันเดินเข้าไปแล้วสวัสดีพี่เขา ส่วนฉันก็เดินมาหลบอยู่ข้างหลังโลกันตร์"มีอะไรรึเปล่าหมวย ถึงพากันมาหาพวกเฮียถึงที่นี่" พี่ฟินิกซ์ถามด้วยความสงสัยที่เห็นพวกฉัน แต่ว่าหมวยคือใครวะ…หรือว่าฉันหูฝาด"คืออ มีคนอยากจะคุยกับพี่คิมหันต์ค่ะ" แสงเหนือออ ฉันยื่นมือไปกระตุกเสื้อมัน แล้วร้องเรียกชื่อมันอยู่ในใจ ไม่กล้าส่งเสี

13:00น.ปีหนึ่งทุกคนรวมถึงฉันด้วย มานั่งรวมกันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ตามเวลาที่พี่เขานัดหมาย"ปี1 ครับ กิจกรรมสำหรับบ่ายวันนี้คือ จะให้พวกคุณเข้าฐานกิจกรรมทั้งหมด3 ฐาน โดยจะแบ่งเป็น 3กลุ่ม วนกันไปจนกว่าจะเข้าฐานครบทุกกลุ่ม ซึ่งมีฐานอะไรบ้างนั้นผมจะไม่บอก ไว้พวกคุณไปถึงก็จะรู้กันเอง" หืมม ไม่บอกด้วยว่าแต่ละฐานมีอะไรบ้าง นี่ต้องลุ้นอีกแล้วใช่แมะ?"เอาล่ะ ผมจะให้พวกคุณนับ1-3 ใครนับเลขอะไรก็จะอยู่กลุ่มนั้น นับเสร็จก็แยกกลุ่ม แล้วมารับผ้าสีไปคนละผืน แต่ละกลุ่มจะมีรุ่นพี่นำไปที่ฐาน และจะร่วมกิจกรรมกับพวกคุณด้วย เชิญครับ" ฉันนับได้เลข1 แงง~ ได้อยู่คนเดียวอ่ะไม่มีคนที่รู้จักเลย เหงาจัง"พี่!!.อุ๊ปส์" ฉันเห็นคนที่นำกลุ่มฉันไปที่ฐานก็ตกใจเผลอเรียกชื่อเขา ดีนะที่ปิดปากทัน ไม่งั้นได้เป็นที่สนใจของทุกคนแน่นอน"ทุกคนตามผมมา" พวกเราเดินตามเขาไปจนถึงฐานแรก"สวัสดีครับน้องๆ""สวัสดีครับ/ค่ะ""ฐานแรกของพี่ก็จะไม่มีอะไรมากนะครับ เป็นฐานฝึกความสามัคคีของพวกเรา โดยพี่จะให้เอาผ้าที่พวกเรามีไปผูกที่ขาขวาของตัวเองและของเพื่อน แบบนี้" พี่เขาอธิบายพร้อมกับสาธิตให้ทุกคนดูว่าต้องทำยังไง…"จากนั้นให้พวกเรากอดคอกันเดินเ

"ทุกคนทำดีมากนะครับ ถือว่ามีความพยายามที่สามารถล่าลายเซ็นรุ่นพี่จนครบ จะมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ขาดลายเซ็นรุ่นพี่2-3คน…แต่ไม่เป็นไร ผมอนุโลมให้…”“แต่อย่าเพิ่งดีใจไป!!" คนที่ล่าลายเซ็นไม่ครบ ต่างก็ดีใจกันที่พี่เขาอนุโลมให้ แต่ก็ดีใจได้ไม่นานเพราะ…"เพราะกิจกรรมต่อไปนี้ ผมจะไม่ยอมให้เด็ดขาด ใครยังหาพี่รหัสไม่เจอบ้างครับ!!?" เฮือก!! ถามเข้าประเด็นกันแบบนี้เลยหรอ ยังไม่ทันเตรียมใจเลย ฮื้อออตายแน่ฉัน"หึ! เงียบนี่คือหากันครบแล้วใช่ไหมครับ" ฉันเกลียดเสียงหึ กับรอยยิ้มมุมปากของเขาที่สุด มันทำให้ฉันขนลุกทุกทีเลยอ่ะ"โอเค! ในเมื่อทุกคนหาเจอแล้วก็..." พรึ่บ!!"พี่คะ..นะ หนูยังหาพี่รหัสไม่เจอค่ะ" ร่างเล็ก เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มยกมือขึ้นแล้วลุกขึ้นยืน บอกเฮดว๊ากสุดโหดว่าตนเองยังหาพี่รหัสไม่เจอ"หึ!! มีใครที่ยังหาไม่เจออีกไหมครับ!" ตาคมกวาดมองไปทั่ว เพื่อส่องสายตาดูว่านอกจากร่างบางแล้วยังมีใครอีกไหม แต่เหมือนเธอจะเป็นผู้โชคดีคนเดียวที่หาพี่รหัสไม่เจอ หึ! ก็ดี"คนอื่นหาพี่รหัสกันเจอใช่ไหมครับ แต่ทำไมคุณถึงหาไม่เจอ!? ช่วยบอกเหตุผลที่ฟังแล้วรื่นหูให้ผมหน่อยครับ" ร่างสูงเดินเข้ามายืนตรงหน้า ทำให้คนที่

ซู่~ ซ่าาา~ร่างบางนั่งอยู่บนพื้นทราย สายตาเหม่อมองไปข้างหน้าที่มีทะเลสีฟ้าใส กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา พลางนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา ซึ่งไม่ได้น่าจดจำเลยสักนิด แต่มันก็ยังฝังอยู่ในเบื้องลึกจิตใจมาตลอด อย่างไม่มีวันลืมเลือน"มึงมานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียววะ" เสียงห้าวดังขึ้นจากด้านหลัง แต่ไม่ได้หันกลับไปมอง ดวงตาหม่นหมองยังมองไปที่น้ำทะเลไม่ละไปไหน"ถามก็ไม่ตอบ เป็นไรของมัน" เสียงหวานของหญิงสาวอีกคนดังขึ้นอย่างงุนงงเมื่อเพื่อนยังไม่ตอบฟุบ!!"แกคิดถึงเรื่องนั้นอยู่หรอ คริสตัล" เสียงนั่งลงและคำถามจากน้ำหนาว ทำให้ร่างบางที่นั่งเหม่ออยู่ได้สติ จึงหันไปมอง ก็เจอเพื่อนทั้ง 3คนนั่งมองตนเองอยู่"ว่าไง นั่งใจลอยมองไปยังทะเลแบบนี้ คิดถึงเรื่องนั้นอีกแล้วใช่ไหม" เสียงทุ้มของโลกันตร์ถามอีกครั้ง"อืม กูคิดถึงมัน มึงว่ามันอยู่บนนั้นจะสบายไหมวะ ฮึก!" น้ำเสียงเศร้าหมองเอ่ยขึ้นอย่างสั่นเครือ พร้อมกับละสายตาจากน้ำทะเลสดใส แล้วเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าแทน"ไม่รู้สิ กูไม่เคยไป…ทำไม? มึงจะขึ้นไปหรอ" โลกันตร์พูดอย่างกวนประสาท แต่ความจริงแล้วพยายามกดกลั้นอารมณ์บางอย่างเอาไว้ แต่ที่พูดไปแบบนั้น เพราะไม่อยากใ

"เฮ้ออ นางมารน้อยของกู จะโดนราชาอสูรปราบจนสิ้นฤทธิ์ไหมนะ" โลกันตร์พูดแล้วส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ เมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนเองถูกเฮดว๊าก และพ่วงด้วยตำแหน่งพี่รหัสรุกหนักจนทำตัวไม่ถูกเพล้ง!!"ว๊ายยย!!" เสียงแก้วตกแตกพร้อมกับเสียงร้องอย่างตกใจของทุกคน ทำให้มือหนาที่กำลังกดหัวคนตัวเล็กอยู่ต้องปล่อยออก พอใบหน้าหวานเป็นอิสระจึงหันไปมองตามเสียง ก็พบว่าคนที่ทำแก้วแตกเป็นใคร"ยัยน้ำหนาว! เป็นอะไรรึเปล่า" ร่างบางถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นเพื่อนมีสีหน้าไม่สู้ดี"เอ่อปะ เปล่า คือฉันหิวน้ำอ่ะ เลยกินน้ำในแก้วของโลกันตร์เข้าไป ก็เลยรู้สึกมึนๆหัว แหะๆ" น้ำหนาวพูดยิ้มๆพร้อมกับยกมือเล็กไปจับศีรษะแล้วสะบัดหน้าไปมาอย่างเรียกสติ ท่าทางแบบนี้ น้ำที่กินเข้าไปไม่ใช่น้ำเปล่าแน่ๆ"อ้าว! มึงหยิบแก้วของกูไปทำไมวะนั่นมันเป็นเหล้า แล้วไหวไหมนั่น? " โลกันตร์เอื้อมมือไปคว้าแก้วเหล้าของตนเองกลับมา"หื้ม? ตัวกูอยู่นี่ แต่แก้วอยู่นั่น กูวางแก้วไกลขนาดนั้นเลยหรอวะ" โลกันตร์คิดในใจอย่างงุนงง"ทำหน้าอะไรของมึงไอโลกันตร์" เสียงทุ้มของคิมหันต์ถามเมื่อเห็นว่ารุ่นน้องมองแก้วเหล้าในมือ แล้วขมวดคิ้วทำหน้าแปลกๆ"อ๋อเปล่าเฮีย ไม่มี