บททั้งหมดของ 5/B ห้างร้างต้องคำสาป: บทที่ 11 - บทที่ 19

เคนตะและคาซิมิใช้เวลานานเกือบครึ่งชั่วโมงในการคลานผ่านท่อระบายอากาศที่คับแคบและเต็มไปด้วยฝุ่น พวกเขาสื่อสารกันด้วยเสียงกระซิบเบาๆ และการสัมผัสเพื่อนำทาง คาซิมิยังคงอ่อนแออย่างมาก แต่เธอใช้ ‘นิมิต’ ที่แม้จะอ่อนแรงลงเพื่อสแกนเส้นทางข้างหน้า“ทางตันค่ะเคนตะ” คาซิมิกระซิบ “ข้างหน้าเป็นแผ่นเหล็กปิดไว้...แต่ฉันรู้สึกถึงอากาศเย็นๆ จากภายนอก”เคนตะพยักหน้า เขาดันแผ่นเหล็กระบายอากาศที่ถูกยึดด้วยสลักเก่าๆ ออกไปอย่างระมัดระวัง แกรก! แผ่นเหล็กเปิดออก เผยให้เห็นแสงสลัวๆ ของชั้นดาดฟ้าที่ถูกปกคลุมด้วยเมฆหนาทึบ“ถึงแล้ว...ชั้นดาดฟ้า” เคนตะพูดพวกเขาก้าวออกมาจากท่อระบายอากาศสู่พื้นที่โล่งขนาดใหญ่ของดาดฟ้าห้างสรรพสินค้า มันเต็มไปด้วยคราบสกปรก ซากอุปกรณ์เก่า และมี สระน้ำพุเก่าๆ ขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ตรงกลาง ซึ่งเป็นจุดที่พวกเขาเชื่อว่าผ้ายันต์แห่งน้ำถูกซ่อนอยู่อากาศบนดาดฟ้าเย็นยะเยือกและชื้นแฉะ สระน้ำพุนั้นไม่ได้มีน้ำใส แต่เต็มไปด้วย น้ำสีดำข้น ที่ส่งกลิ่นเหม็นอับคลุ้งไปทั่วบริเวณ“นั่นแหละ...ผ้ายันต์แห่งน้ำต้องอยู่ในสระนั่น” เคนตะกล่าวพลางกระชับมีดอาคมในมือคาซิมิใช้ ‘นิมิต’ อีกครั้ง แล้วใบหน้าของเธอก็ซีดเ

เคนตะและคาซิมิเดินออกจากที่พักพิงของผู้รอดชีวิตโดยใช้ทางลับที่เคชิชี้ให้ ซึ่งเป็นทางที่นำไปสู่ชั้นใต้ดินที่ลึกที่สุดของห้างสรรพสินค้า ที่ตั้งของห้องเตาหลอมและบ่อกำจัดขยะพวกเขาเดินมาได้ไม่นาน ความมืดมิดในทางเดินก็เริ่มลดลง มีแสงสลัวๆ ส่องมาจากด้านหน้าของพวกเขา ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ดูเหมือนจะเป็นส่วนของโกดังเก็บของที่ถูกทิ้งร้าง“แสงอะไรน่ะคาซิมิ?” เคนตะกระซิบ พลางชักมีดอาคมและกระบองเหล็กออกมาเตรียมพร้อม“ฉันรู้สึกถึงพลังงานอาคมค่ะเคนตะ...แต่มันไม่ใช่พลังงานปีศาจ...มันบริสุทธิ์มาก” คาซิมิตอบอย่างระมัดระวังเมื่อพวกเขาเดินไปถึงบริเวณโกดัง ก็ต้องหยุดชะงัก! บนชั้นวางของเก่าๆ ที่อยู่ตรงกลางโกดัง ผ้ายันต์ผืนที่สามก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขา!ผ้ายันต์ผืนนั้นเรืองแสงเป็น สีแดงเพลิง ร้อนระอุราวกับไฟ มันถูกวางอยู่บนชั้นสูงสุดของชั้นวางที่สูงกว่า 5 เมตรอย่างโดดเดี่ยว“ผ้ายันต์แห่งไฟ!” เคนตะอุทานด้วยความตื่นเต้น“มันง่ายเกินไปค่ะเคนตะ...มันต้องเป็นกับดักแน่ๆ” คาซิมิเตือน พลางใช้ ‘นิมิต’ สแกนดูรอบๆ แต่เธอก็ไม่เห็นปีศาจใดๆ เลยเคนตะไม่รอช้า เขาปีนขึ้นไปบนชั้นวางอย่างรวดเร็ว อาศัยความแข็งแกร่งทางกายภาพที่

เคนตะและคาซิมิออกจากห้องเตาหลอมพร้อมกับ ผ้ายันต์แห่งลม ในมือ แม้จะได้รับชัยชนะ แต่เคนตะก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการถ่ายโอนพลังป้องกันในช่วงท้ายของการต่อสู้ แขนขวาของเขาถูกไอความร้อนกัดกินจนเป็นรอยไหม้พุพอง และร่างกายของเขาก็อ่อนแรงจากการใช้ธาตุคู่เกินขีดจำกัด“เราต้องกลับไปหาเคชิเดี๋ยวนี้เคนตะ!” คาซิมิกล่าวด้วยความเป็นห่วง เธอพยุงร่างของเคนตะไว้เคนตะกัดฟันแน่น “ฉันไหวคาซิมิ...รีบไปกันเถอะ ก่อนที่ปีศาจตัวอื่นจะได้กลิ่นเลือดของเรา”ทั้งคู่ใช้พลังอาคมที่เหลืออยู่ของคาซิมิสร้าง เกราะพรางตัว (Stealth Cloak) ที่มองไม่เห็นและปราศจากกลิ่น เพื่อพยายามหลบหนีออกจากชั้นใต้ดินที่เต็มไปด้วยอันตราย พวกเขาเดินตามทางที่เคชิเคยให้ไว้ ซึ่งเป็นเส้นทางที่ไกลออกไป แต่ปลอดภัยที่สุดกับดักที่คาดไม่ถึงพวกเขาเดินทางผ่านซอกหลืบของโกดังสินค้าที่มืดมิดและเย็นชื้นอย่างเงียบๆ คาซิมิใช้ ‘นิมิต’ สแกนทุกตารางนิ้วของการเดินทาง เธอรู้ดีว่าในสภาพที่เคนตะบาดเจ็บ พวกเขาไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแล้วเมื่อพวกเขามาถึงทางแยกสุดท้ายก่อนจะถึงทางเข้าลับของที่ซ่อน คาซิมิก็หยุดชะงักทันที!“เคนตะ...หยุดค่ะ” เธอสั่งเสียงกระซิบอย่างตื่นตร

ทันทีที่คาซิมิและเคชิกลับมาถึงที่ซ่อน ป้าซาเอะก็เริ่มพิธีรักษาเคนตะทันที ป้าซาเอะใช้ คาถาหลอมรวมแสง ของเธอเพื่อหลอมรวมแร่รัตนากาลเข้ากับพลังอาคมฟื้นฟูแสงสีทองอ่อนๆ ห่อหุ้มร่างของเคนตะ บาดแผลไฟไหม้ที่แขนของเขาค่อยๆ สมานตัวลงอย่างรวดเร็ว พลังอาคมที่เคยแห้งเหือดก็กลับมาเติมเต็มอีกครั้งในอัตราที่น่าอัศจรรย์หลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง เคนตะก็ลืมตาขึ้น เขาขยับแขนขวาได้อย่างคล่องแคล่วและรู้สึกแข็งแกร่งกว่าเดิม> เคนตะ: “ฉันรู้สึกดีกว่าที่เคยเป็นมา...นี่คือพลังของแร่รัตนากาลสินะ”> คาซิมิ: “ใช่ค่ะเคนตะ...คุณต้องขอบคุณเคชิและป้าซาเอะ”> เคนตะมองไปที่คาซิมิที่ใบหน้ายังซีดเซียว และเคชิที่เหนื่อยล้า “ขอบคุณมากจริงๆ ฉันจะไม่ทำให้การเสียสละของพวกคุณสูญเปล่า”คำสั่งสุดท้ายก่อนการเดินทางเมื่อเคนตะฟื้นตัวเต็มที่ ป้าซาเอะก็เรียกเขากับคาซิมิมาพบอีกครั้ง> ป้าซาเอะ: “ตอนนี้เจ้ามีพลังอาคมที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของตระกูลเจ้าแล้วเคนตะ และหนูคาซิมิ...ก็มีพลังจิตที่ได้รับการพัฒนาจนถึงขีดสุด”> ป้าซาเอะ: “แต่การต่อสู้ที่รอพวกเจ้าอยู่ข้างหน้าคือ การต่อสู้ทางกายภาพที่แท้จริง! ผ้ายันต์แห่งวิญญาณ

หลังจากที่เคนตะกำจัดราชันย์แห่งวิญญาณบาปได้สำเร็จ ทั้งคู่ก็ยืนอยู่หน้า ผ้ายันต์แห่งวิญญาณ สีทองอร่าม มันลอยอยู่เหนือพื้นเบื้องหน้ารอยแยกมิติสีม่วงเข้ม ผ้ายันต์ผืนนี้ไม่ได้แผ่พลังธาตุที่รุนแรงเหมือนผืนอื่น แต่มันแผ่ ความสงบและความว่างเปล่า ที่น่าขนลุกออกมาเคนตะเดินเข้าไปใกล้ผ้ายันต์อย่างระมัดระวัง เมื่อเขาแตะมัน พลังอาคมจากผ้ายันต์ทั้งสี่ผืน ที่เขาครอบครองอยู่ก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!> เคนตะ: “คาซิมิ...ฉันรู้สึกว่าพลังงานทั้งหมดกำลัง หลอมรวม กัน! มัน...สมบูรณ์แล้ว!”> ทันใดนั้น ผ้ายันต์แห่งวิญญาณ ก็เรืองแสงจ้าขึ้น แล้ว เสียงทุ้มลึก ก็ดังก้องอยู่ในหัวของพวกเขา!> เสียงปริศนา: “ยินดีต้อนรับ...ผู้แสวงหาพลังแห่งการผนึก...แต่พลังแห่งวิญญาณนี้...ไม่สามารถถูกนำไปได้โดยง่าย”> การปรากฏตัวของผู้พิทักษ์จากรอยแยกมิติสีม่วงเข้ม ร่างโปร่งใส ก็ปรากฏตัวขึ้น มันดูเหมือนมนุษย์ แต่ร่างกายของมันหมุนวนราวกับ ฝุ่นดาวและแสง ที่ถูกบิดเบือน!ผู้พิทักษ์: มิธรัส (Mithras - The Guardian of Null)ลักษณะ/ขนาด: ร่างโปร่งแสงที่สูงประมาณ 2 เมตร ไม่มีเพศที่ชัดเจน ร่างกายประกอบด้วยแสงที่สั่นไหว มีดวงตาสองดวงท