การกลับสู่ที่พักพิง

เคนตะและคาซิมิเดินกลับไปที่ทางเข้าลับของห้องใต้ดินอย่างทุลักทุเล ร่างกายของพวกเขาเปียกโชกไปด้วยน้ำดำและเต็มไปด้วยบาดแผลเล็กน้อยจากการต่อสู้กับราชันย์เงาแห่งสายน้ำ การใช้พลังอาคมที่หักโหมทำให้พวกเขาแทบจะประคองตัวเองไว้ไม่ไหว

เคนตะพยุงคาซิมิที่แทบจะหมดสติแล้วเคาะไปที่ผนังตามจังหวะที่เคชิสอนไว้

แกรกๆ... ครืดดดด!

ผนังคอนกรีตเปิดออก เคชิและผู้คนกลุ่มหนึ่งยืนรออยู่ที่ทางเข้าด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“พวกนายกลับมาแล้ว! พระเจ้าช่วย!” เคชิอุทานด้วยความโล่งใจ เขารีบเข้าไปรับร่างของคาซิมิจากเคนตะ

“พวกเราได้...ผ้ายันต์แห่งน้ำมาแล้วครับ” เคนตะกล่าวด้วยเสียงที่แหบแห้ง ก่อนที่ร่างของเขาจะโงนเงนแล้วทรุดลง เคชิและชายอีกสองคนรีบเข้าประคองเขาไว้

เคชิมองไปที่มือของเคนตะที่กำ ผ้ายันต์สีฟ้าคราม ไว้แน่น เขาพยักหน้าด้วยความเคารพ “เยี่ยมมาก...ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ที่นี่แล้ว”

พวกเขาพาเคนตะและคาซิมิไปยังมุมที่สะอาดและอบอุ่นที่สุดในที่ซ่อน ป้าซาเอะ หมอผีเฒ่าได้รออยู่แล้ว

ป้าซาเอะมองสภาพของทั้งคู่ด้วยแววตาที่สงสาร เธอเดินเข้าไปใกล้เคนตะ แล้วเริ่มร่าย คาถาฟื้นฟูพื้นฐาน ทันที แสงสีฟ้าอ่อนๆ ห่อหุ้มร่างของเคนตะและคาซิมิ

> ป้าซาเอะ: “พวกเขาใช้พลังอาคมของตัวเองมากเกินไป โดยเฉพาะแม่หนูนี่ (คาซิมิ) ที่ทำการพลีกรรมแห่งแสง...ร่างกายและจิตวิญญาณของพวกเขาอ่อนแอมาก”

> เคชิ: “ทำยังไงดีครับป้าซาเอะ?”

> ป้าซาเอะ: “พวกเขาต้องพักผ่อน...ให้หลับลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันจะใช้พลังอาคมของฉันค่อยๆ ฟื้นฟูพวกเขาอย่างช้าๆ มันต้องใช้เวลา”

>

ทั้งเคนตะและคาซิมิจมดิ่งสู่ห้วงนิทราทันทีที่คาถาของป้าซาเอะทำงาน พวกเขาหลับไปอย่างสมบูรณ์โดยปราศจากความฝัน หรือความกังวลใดๆ เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่พวกเขามาถึงห้างร้างแห่งนี้

วันที่ 1-2: การพักฟื้นอย่างสมบูรณ์

เคนตะและคาซิมินอนหลับอยู่เกือบ สองวันเต็ม ในช่วงเวลานี้ ป้าซาเอะคอยดูแลพวกเขาอย่างใกล้ชิด เธอร่ายคาถาฟื้นฟูต่อเนื่องเป็นระยะๆ และเคชิก็หาอาหารที่มีพลังงานสูงมาให้ทันทีที่พวกเขาเริ่มตื่น

เมื่อพวกเขาตื่นขึ้นในวันที่สามหลังการต่อสู้ครั้งใหญ่ ทั้งคู่ก็รู้สึกว่าร่างกายได้รับการฟื้นฟูอย่างน่าอัศจรรย์ อาการปวดเมื่อยและความเหนื่อยล้าทั้งหมดได้หายไป พลังอาคมที่เคยแห้งเหือดก็กลับมาเติมเต็มอีกครั้ง แม้ว่าคาซิมิจะยังไม่กลับมาเต็มร้อยจากพิธีพลีกรรม แต่เธอก็พร้อมที่จะสู้ต่อแล้ว

ห้าวันแห่งการหลอมรวมอาคมโบราณ

หลังจากทั้งคู่ฟื้นตัวเต็มที่แล้ว ป้าซาเอะก็เรียกพวกเขามาคุยกัน

> ป้าซาเอะ: “เคนตะ...คาซิมิ...พวกเธอมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม และมีจิตใจที่กล้าหาญ แต่พลังของพวกเธอยังไม่ถูกหลอมรวมกันอย่างแท้จริง”

> เคนตะ: “หมายความว่าอย่างไรครับป้าซาเอะ?”

> ป้าซาเอะ: “เจ้าเคนตะ...มีพลังการโจมตีทางกายภาพและธาตุ แต่เจ้าขาด ความละเอียดอ่อน และ การเข้าถึงพลังงานจิต ส่วนหนูคาซิมิ...มีความสามารถในการมองเห็นและสนับสนุน แต่ขาด พลังป้องกันตนเอง และ การถ่ายโอนอาคม”

> ป้าซาเอะ: “ข้าจะสอน วิชาอาคมโบราณแห่งการหลอมรวม ที่ข้าสืบทอดมา มันเป็นวิชาที่ต้องฝึกฝนร่วมกัน เพื่อให้พวกเธอสามารถใช้พลังของกันและกันได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด ข้าจะให้เวลาพวกเธอ ห้าวันเต็ม”

>

เคนตะและคาซิมิรับคำอย่างมุ่งมั่น พวกเขาเริ่มต้นการฝึกฝนทันทีในห้องโถงกว้างของที่ซ่อน ซึ่งได้รับการปกป้องจากเคชิและผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ

วันที่ 1: การหายใจและการรวมจิต (The Breath of Unity)

หลักสูตร: การควบคุมพลังอาคมด้วยการหายใจ และการซิงโครไนซ์พลังงานจิต

ป้าซาเอะสอนให้ทั้งคู่ นั่งสมาธิ และ ควบคุมลมหายใจ เพื่อให้พลังอาคมไหลเวียนเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ

> ป้าซาเอะ: “วิชาอาคมมิได้เกิดจากแค่การร่ายมนตร์ แต่เกิดจาก การควบคุมลมหายใจ! ลมหายใจที่สงบจะสร้างคลื่นอาคมที่มั่นคง”

>

* เคนตะ: ฝึกฝนการดึงพลังอาคมธาตุต่างๆ เข้าสู่ร่างกายและปล่อยออกไปตามลมหายใจ เพื่อให้การใช้พลังไม่หักโหม

* คาซิมิ: ฝึกฝนการขยายขอบเขตของ ‘นิมิต’ ผ่านการหายใจ เพื่อให้สามารถสแกนสภาพแวดล้อมได้กว้างและลึกกว่าเดิม โดยไม่ต้องใช้พลังงานอาคมมากนัก

> การหลอมรวม: ป้าซาเอะให้ทั้งคู่จับมือกันและหายใจเข้าออกเป็นจังหวะเดียวกัน เพื่อให้ พลังงานอาคมของทั้งคู่ซิงโครไนซ์กัน ทำให้พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์และระดับพลังของอีกฝ่ายโดยไม่ต้องพูด

>

> เคนตะ (ในใจ): ฉันรู้สึกถึงความสงบของคาซิมิ...ความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนและห่วงใยของเธอ...มันทำให้พลังอาคมไฟในตัวฉันเย็นลงและมั่นคงขึ้น

> คาซิมิ (ในใจ): ฉันรู้สึกถึงความร้อนแรงและความมุ่งมั่นของเคนตะ...มันเหมือนกับพลังงานที่แข็งแกร่งกำลังเติมเต็มช่องว่างในพลังของฉัน

>

วันที่ 2: คาถาป้องกันร่วม (Joint Defense Arcana)

หลักสูตร: การสร้างและถ่ายโอนเกราะป้องกัน และการใช้พลังป้องกันจากผ้ายันต์

วันนี้เน้นไปที่การป้องกัน เนื่องจากคาซิมิอ่อนแอในการป้องกันตัว ส่วนเคนตะมักจะเน้นการโจมตี

* คาซิมิ: ฝึกฝน คาถา ‘เกราะเงา’ (Shadow Armor) ซึ่งเป็นคาถาที่ใช้พลังจิตที่ละเอียดอ่อนสร้างเกราะพลังงานที่มองไม่เห็นรอบร่างกายของเธอเอง

* เคนตะ: ฝึกฝน การถ่ายโอนพลังป้องกัน โดยใช้กระบองเหล็กของเคชิเป็นสื่อกลาง เพื่อถ่ายโอนพลังอาคมป้องกันให้กับคาซิมิได้อย่างรวดเร็ว

> การหลอมรวม: ป้าซาเอะให้เคนตะสร้างเกราะพลังอาคมของเขาเอง แล้วให้คาซิมิใช้ คาถา ‘ซ้อนพลัง’ เพื่อดึงพลังงานป้องกันส่วนเกินของเคนตะมาเสริมเกราะเงาของเธอเอง ทำให้ทั้งคู่สามารถมีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งขึ้นเป็นสองเท่าโดยไม่ต้องเสียพลังอาคมของตัวเองมากนัก

>

> ป้าซาเอะ: “ในการต่อสู้จริง...หากเคนตะโจมตี! คาซิมิต้องป้องกันทั้งตนเองและเขา! และหากคาซิมิใช้ ‘นิมิต’! เคนตะต้องป้องกันเธอด้วย!”

>

วันที่ 3: วิชาอาคมโจมตีทางจิต (Psychic Strike Arts)

หลักสูตร: การใช้พลังงานอาคมโจมตีทางจิตวิญญาณและใช้จุดอ่อนของศัตรู

วันนี้เน้นที่การโจมตีในรูปแบบที่ซับซ้อนกว่าการใช้พลังธาตุ

* คาซิมิ: ป้าซาเอะสอนเธอใช้ คาถา ‘กระแทกจิต’ (Mental Shock) ซึ่งเป็นคาถาที่ใช้พลังจิตที่บริสุทธิ์ของเธอโจมตีใส่จุดอ่อนทางจิตใจของปีศาจ ทำให้ปีศาจสับสนและอ่อนแอลง

* เคนตะ: เรียนรู้การใช้ ‘การโจมตีตามคำชี้แนะ’ เคนตะต้องฝึกฝนการรวมพลังอาคมที่ปลายมีดและกระบองให้มี ความบริสุทธิ์สูง เพื่อให้การโจมตีมีผลต่อปีศาจเงาที่มักมีร่างกายที่สัมผัสยาก

> การหลอมรวม: คาซิมิใช้ ‘นิมิต’ เพื่อค้นหา รอยแตกทางจิตใจ หรือ จุดอ่อนทางวิญญาณ ของศัตรู (ในที่นี้คือตุ๊กตาปีศาจที่ป้าซาเอะสร้างขึ้นมา) แล้ว ส่งสัญญาณจิต ไปให้เคนตะ เคนตะต้องโจมตีอย่างแม่นยำที่สุดตามสัญญาณนั้น

>

> เคนตะ: “ฉันเห็นภาพนั้นแล้วคาซิมิ! รอยแตกที่แขนขวา!”

> คาซิมิ: “ใช่ค่ะ! โจมตีด้วยพลังที่มั่นคง!”

>

การฝึกนี้ช่วยเพิ่มความแม่นยำในการโจมตีของเคนตะถึงขีดสุด และทำให้คาซิมิกลายเป็น ผู้บัญชาการสมรภูมิที่มองไม่เห็น

วันที่ 4: การใช้งานผ้ายันต์รวม (Combined Talisman Power)

หลักสูตร: การดึงพลังงานจากผ้ายันต์ที่รวบรวมมาแล้วสองผืน (ดินและน้ำ) และการใช้พลังธาตุคู่

ป้าซาเอะให้เคนตะและคาซิมิถือผ้ายันต์ทั้งสองผืนไว้ในมือ แล้วฝึกการดึงพลังงานจากผ้ายันต์มาใช้ในสถานการณ์ต่างๆ

* เคนตะ (ธาตุคู่): ฝึกฝนการใช้ ไฟ (อาคมปกติ) ร่วมกับ ดิน (ผ้ายันต์) เพื่อสร้าง กำแพงโคลนร้อน หรือใช้ น้ำ (ผ้ายันต์) ร่วมกับ ลม (อาคมปกติ) เพื่อสร้าง พายุฝนกรด ซึ่งเป็นการโจมตีด้วยธาตุที่ซับซ้อนและมีผลต่อปีศาจหลายชนิดพร้อมกัน

* คาซิมิ (การควบคุม): ฝึกฝนการควบคุมผ้ายันต์ที่อยู่ในมือของเคนตะ โดยใช้พลังจิตควบคุม การปล่อยพลังงาน ของผ้ายันต์ตามปริมาณที่จำเป็น เพื่อประหยัดพลังงานอาคมของเคนตะเอง

> ป้าซาเอะ: “ผ้ายันต์ที่แท้จริงคือ แกนพลังงาน ที่พวกเธอต้องเรียนรู้ที่จะดึงพลังงานมาใช้ในจังหวะที่ถูกต้อง ไม่ใช่แค่การร่ายคาถาใส่”

>

วันที่ 5: กลยุทธ์การต่อสู้ระยะประชิดร่วม (CQC Synergy)

หลักสูตร: การเคลื่อนไหวและการสื่อสารที่ไม่ใช้คำพูดในการต่อสู้ระยะประชิด

วันนี้เป็นการฝึกซ้อมจำลองการต่อสู้จริง โดยมีผู้รอดชีวิตที่แข็งแรงบางคนสวมอุปกรณ์ป้องกันเข้าร่วมเป็นคู่ต่อสู้

* เคนตะ: ฝึกฝนการใช้มีดอาคมและกระบองเหล็กในการต่อสู้กับศัตรูหลายทิศทาง โดยเน้นการ โจมตีและป้องกันเป็นจังหวะต่อเนื่อง โดยไม่ปล่อยให้ศัตรูมีโอกาสรุก

* คาซิมิ: ฝึกฝนการเคลื่อนไหวเพื่อ สนับสนุนเคนตะจากด้านหลัง เธอต้องใช้ ‘นิมิต’ เพื่อทำนายการโจมตีของศัตรู แล้วใช้ การผลักดันทางกายภาพเล็กน้อย (เช่น การแตะเบาๆ ที่ไหล่) เพื่อบอกให้เคนตะเคลื่อนที่

> การหลอมรวมขั้นสูงสุด: ทั้งคู่ถูกปิดตา แล้วสู้กับผู้รอดชีวิตสามคน พวกเขาต้องอาศัยเพียง คลื่นพลังงานจิตที่ซิงโครไนซ์กัน เพื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจะโจมตีเมื่อไหร่และจะเคลื่อนที่ไปทางไหน

>

> คาซิมิ (ในใจ): ซ้าย...เคนตะ! มีด!

> เคนตะ (ในใจ): รับทราบ! พลังไฟพร้อม!

>

ในที่สุด วันที่ห้าของการฝึกก็สิ้นสุดลง เคนตะและคาซิมิไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นแค่เพียงตัวคนเดียว แต่พวกเขาได้กลายเป็น หน่วยรบที่หลอมรวมกัน ซึ่งมีความเข้าใจในพลังอาคมของกันและกันอย่างลึกซึ้ง

มุ่งหน้าสู่ผ้ายันต์แห่งไฟ

หลังจากจบการฝึกอันเข้มข้น ป้าซาเอะก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ

> ป้าซาเอะ: “พวกเธอพร้อมแล้ว เคนตะ...คาซิมิ! การฝึกฝนนี้จะช่วยให้พวกเธออยู่รอดในการต่อสู้ครั้งต่อไปได้”

>

เคชิเข้ามาพร้อมกับแผนที่ใหม่ “ผ้ายันต์ผืนที่สามคือ ผ้ายันต์แห่งไฟ ตามข้อมูลเก่าแก่ของห้าง มันถูกผนึกไว้ใน ห้องเตาหลอมและบ่อกำจัดขยะ ที่ชั้นใต้ดินลึกที่สุด”

> เคชิ: “ที่นั่นเต็มไปด้วยความร้อนและกลิ่นเหม็นไหม้...แต่ที่สำคัญกว่านั้น...มันถูกปกป้องโดย อสุรกายแห่งความร้อน และ วิญญาณของคนงานที่ตายในกองเพลิง พวกมันพร้อมที่จะเผาผลาญทุกสิ่งที่เข้าใกล้”

>

เคนตะและคาซิมิประสานสายตากัน ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเข้าใจและความเชื่อมั่นในกันและกัน

“เราไปกันเถอะคาซิมิ” เคนตะกล่าว “ผ้ายันต์แห่งไฟกำลังรอเราอยู่”

“ไปกันค่ะเคนตะ” คาซิมิตอบด้วยรอยยิ้มที่มั่นคง

พวกเขาจากที่พักพิงของผู้รอดชีวิตไปพร้อมกับความหวังและความรู้ใหม่ๆ เพื่อมุ่งหน้าสู่ความร้อนระอุใต้ดิน ที่ซึ่งผ้ายันต์แห่งไฟถูกซ่อนอยู่