Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

ความเงียบที่กลับคืนมาหลังจากปีศาจถูกกักเก็บช่างหนักอึ้งและน่าขนลุกยิ่งกว่าเดิม คาซิมิรู้สึกได้ถึงความเย็นเยือกที่คืบคลานเข้าจับจิตใจ แม้ว่าภารกิจแรกจะสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี เธอก็ยังคงไม่สบายใจ ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆ ห้างร้างที่มืดมิดและกว้างใหญ่ ราวกับจะค้นหาภัยคุกคามที่ซ่อนเร้นอยู่“เคนตะ...คุณบาดเจ็บนี่นา” คาซิมิเดินเข้าไปหาเขาด้วยความเป็นห่วง แสงจากไฟฉายในมือเธอส่องไปที่ไหล่ของเขา เสื้อผ้าที่เคยสะอาดบัดนี้มีรอยฉีกขาด และคราบเลือดสีเข้มก็ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจนเคนตะพยักหน้ารับเล็กน้อย พยายามปั้นยิ้มบางๆ “นิดหน่อยน่ะ ไม่เป็นไรหรอก” เขาปัดมือที่เปื้อนเลือดออกอย่างไม่ใส่ใจ “แค่นี้สบายมาก” แต่สีหน้าของเขาบ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่พยายามเก็บซ่อน“สบายมากอะไรกันคะ เลือดออกเยอะขนาดนี้” คาซิมิขมวดคิ้วมุ่น เธอหยิบผ้าสะอาดในกระเป๋าเป้ใบเล็กออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะบรรจงทำความสะอาดบาดแผลและพันผ้าพันแผลให้เขาอย่างเบามือ “คุณต้องระวังตัวมากกว่านี้นะคะ นี่มันแค่ตัวแรกเอง เราไม่รู้หรอกว่าข้างหน้าจะเจออะไรอีก”เคนตะมองท่าทีที่ห่วงใยของเธอ อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน “รู้แล้วน่า ขอบคุณนะคาซิม

เกราะอาคมสีเงินที่แผ่ออกมาจากเคนตะส่องสว่างท่ามกลางความมืดมิดของห้างร้าง มันไม่ใช่แสงที่ทำให้มองเห็น แต่เป็นพลังงานที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าที่ขับไล่ความมืดและเงาปีศาจที่บีบรัดออกไปชั่วคราว คาซิมิยืนอยู่เบื้องหลังเคนตะ ดวงตาของเธอจ้องมองภาพเรืองรองของพลังงานปีศาจด้วยคาถา ‘นิมิต’ อย่างแน่วแน่“ไปค่ะเคนตะ! ทางด้านขวา! เลี้ยวขวาตรงซากเสานั้น!” คาซิมิออกคำสั่ง เสียงของเธอหนักแน่นแม้จะแฝงไว้ด้วยความเหนื่อยล้า เธอต้องใช้สมาธิอย่างหนักเพื่อคงคาถาไว้และมองผ่านกลุ่มเงาปีศาจที่บิดเบี้ยวเพื่อนำทางเคนตะเคนตะพุ่งทะยานไปตามทิศทางที่คาซิมิบอก แสงอาคมจากตัวเขาสร้างช่องทางเล็กๆ ท่ามกลางวงล้อมของปีศาจ เงาปีศาจที่ถูกแสงพลังงานปะทะดูเหมือนจะกรีดร้องเงียบๆ ก่อนจะสลายตัวไปชั่วขณะ แต่พวกมันก็กลับมารวมตัวกันใหม่อย่างรวดเร็ว“ใกล้ถึงแล้วค่ะ! ตรงไปอีกนิด! มันอยู่ข้างหน้า!” คาซิมิเร่งเร้าทันใดนั้นเอง ปีศาจที่ถูกขับไล่ไปก็เริ่มรวมตัวกันและโจมตีกลับอย่างเป็นระบบ พวกมันไม่ได้เข้ามาเพียงตัวเดียว แต่เป็นฝูงที่ถาโถมเข้ามาจากทุกทิศทาง“มาแล้วเคนตะ! ตัวที่ 1: อสูรคลื่น (The Wave)! มาจากด้านซ้าย!”การปะทะครั้งที่ 1: อส

มอนสเตอร์เงาตัวที่ 1: นักเชิดใย (The Puppet Master)ลักษณะ/ขนาด: ปีศาจรูปร่างผอมเกร็งราวกับหุ่นเชิด มีด้ายเงาบางๆ นับไม่ถ้วนห้อยระโยงระยางจากปลายนิ้วของมัน ขนาดยาว 2 เมตรความสามารถ: สามารถใช้ด้ายเงาพันธนาการเหยื่อและควบคุมการเคลื่อนไหวของตู้เกมเก่าๆ ให้ลุกขึ้นมาเป็นทหารเฝ้านักเชิดใยพุ่งออกมาจากเงามืดด้านหลัง มันปล่อยด้ายเงาเข้าพันขาของเคนตะอย่างรวดเร็ว“อุ๊บ!” เคนตะล้มลง พยายามใช้มีดอาคมฟันด้ายเงา แต่ด้ายเหล่านั้นเหนียวแน่นอย่างไม่น่าเชื่อขณะที่เคนตะกำลังต่อสู้กับด้ายเงา นักเชิดใยก็เริ่มชักใย! ตู้เกมเก่าๆ ที่วางอยู่ตามทางเดินเริ่มสั่นสะเทือน แกรก! แกรก! ตู้เกมสามตู้ถูกด้ายเงาดึงขึ้นมา ตั้งตรงราวกับมีชีวิต พวกมันเริ่มเดินเข้าหาเคนตะอย่างช้าๆ“คาซิมิ! ใช้คาถาขับไล่เงา! ด้ายพวกนี้มันเป็นเหมือนเงา!” เคนตะตะโกนคาซิมิรีบร่ายคาถาขับไล่เงาอย่างรวดเร็ว แสงสีฟ้าอ่อนๆ พุ่งออกไปปะทะกับด้ายเงาที่พันธนาการเคนตะ ซู่! ด้ายเงาเหล่านั้นถูกเผาไหม้และสลายตัวไป เคนตะรีบหลุดออกจากการพันธนาการ“ขอบคุณ! จัดการตู้เกมก่อน!” เคนตะพุ่งเข้าใส่ตู้เกมที่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาแทงมีดอาคมเข้าที่จุดเชื่อมต่อขอ

เคนตะและคาซิมิเดินมาได้ไม่กี่ก้าวจากจุดที่เคนตะช่วยเหลือเธอได้สำเร็จ ร่างกายที่บาดเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากการต่อสู้อันยาวนานกับปีศาจ 9 ตน และการใช้พลังอาคมที่หักโหมเกินขีดจำกัดก็เริ่มส่งผลร้ายอย่างรุนแรง“เราไปต่อไม่ไหวแล้วเคนตะ” คาซิมิพูดด้วยความเป็นห่วงขณะที่เห็นเคนตะเดินโซซัดโซเซ“ไม่...ไม่เป็นไรคาซิมิ” เคนตะพูดเสียงแหบพร่า “แค่...แค่พยุงฉันไว้หน่อย...เราต้องไปถึงชั้นดาดฟ้าให้ได้...”แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ครืน! เขาก็เซถลาและล้มลงกับพื้นอย่างหมดแรง มีดอาคมหลุดออกจากมือไปไกล ดวงตาของเขาปิดลงอย่างช้าๆ ร่างกายของเขาหยุดนิ่ง“เคนตะ! เคนตะ!” คาซิมิเขย่าเขาอย่างแรงด้วยความตื่นตระหนก แต่เคนตะไม่ตอบสนองคาซิมิรู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่แค่ความเหนื่อยล้าธรรมดา พลังอาคมที่ใช้ไปอย่างหนักหน่วงผนวกกับไอความมืดที่สะสมในร่างกายทำให้เคนตะเข้าสู่ภาวะ ‘อาคมดับ’ ซึ่งเป็นอาการที่ร้ายแรงสำหรับนักปราบปีศาจ คาซิมิไม่มีเวลาให้สิ้นหวัง เธอต้องลงมือทำทันทีเธอใช้แรงทั้งหมดที่เหลืออยู่พยุงร่างหนักของเคนตะไปตามทางเดินที่มืดมิด เธอเลือกห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งที่เคยเป็นห้องเก็บของของห้างร้าง มันถูกซ่อนอยู่ด้านหลังป้ายโฆษณ

แสงอาทิตย์ยามเช้าที่เล็ดลอดผ่านช่องแตกบนผนังของห้างสรรพสินค้า ได้สาดส่องลงมาต้องร่างของเคนตะที่ลุกขึ้นยืนได้อย่างเต็มตัวอีกครั้ง แม้ว่าสีหน้าของเขาจะยังคงมีร่องรอยความเหนื่อยล้า แต่ดวงตาของเขากลับมาคมกริบและเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น“เธอทำได้ยังไงคาซิมิ...ฉันรู้สึกได้ถึงพลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ” เคนตะพูด พลางมองไปที่ซากเทียนไข 99 เล่มที่มอดดับคาซิมิพิงกำแพงอย่างอ่อนแรง เธอยิ้มอย่างเหนื่อยอ่อน “พิธีพลีกรรมแห่งแสงมันดึงพลังงานบริสุทธิ์ของแสงอาคมเข้ามาซ่อมแซมแกนพลังงานของคุณโดยตรงค่ะ แต่...ฉันก็ใช้พลังอาคมของตัวเองไปเกือบหมดแล้ว”เคนตะเดินไปนั่งข้างๆ เธอ เขาจับมือเธอไว้แน่น “ฉันรู้ว่าเธอต้องเสี่ยงมากแค่ไหนเพื่อฉัน คาซิมิ” เขาหยุดไปครู่หนึ่ง “ต่อไปนี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอสู้คนเดียวอีกแล้ว เราจะจบภารกิจนี้ไปพร้อมกัน”คาซิมิพยักหน้า “แน่นอนค่ะเคนตะ”หลังจากพักฟื้นและกินเสบียงเล็กน้อยเพื่อประคองร่างกาย ทั้งคู่ก็ออกจากห้องเก็บของที่เต็มไปด้วยซากเทียน พวกเขาตัดสินใจว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาก็ต้องมุ่งหน้าไปยังชั้นดาดฟ้าเพื่อค้นหา ผ้ายันต์แห่งน้ำการจู่โจมจากความจริงการเดินทางไปยังบันไ