Lahat ng Kabanata ng The Fine Print of Falling in Love: Kabanata 41 - Kabanata 50

Maririnig ang mga munting hikbi ng sanggol na pinapasuso ni Alexis. Nakaupo siya sa gilid ng kama, pero ang katawan niya ay parang may hinahabol na lakas na matagal nang naubos. Hindi niya na maalala kung kailan siya huling nakatulog ng maayos. Lumapit si Ralph, may bitbit na tray ng pagkain — mainit na sabaw, tinapay, at tubig. “Love, kahit kaunti lang,” pakiusap ni Ralph habang inilalapag ang tray. “Kailangan mo rin ng lakas.” Hindi siya tiningnan ni Alexis. “Wala akong gana, Ralph… Mas gusto kong matulog. Pero kahit tulog ako, parang pagod pa rin ako.” Umupo si Ralph sa tabi niya at marahang hinagod ang likod niya. “Normal ‘yan, love. Pero hindi ibig sabihin, kailangan mong tiisin mag-isa.” Kinagabihan, muling sumiklab ang pagod sa katawan ni Alexis. Ala-una na ng madaling araw, umiiyak ang baby habang pilit niya itong inaalo. Pero parang wala na siyang enerhiya. Ang mga mata niya ay punong-puno ng luha habang dinuduyan ang anak. Dumating si Ralph, gising pa rin, agad na kinuha

Maaga pa lang ay abala na si Alexis sa paghahanda ng breakfast. Simpleng oatmeal at sliced fruits, gaya ng napagkasunduan nilang healthy routine. Si Ralph naman, habang buhat ang anak nilang si Baby Ayesha, nakangiting sumulyap sa asawa. Tahimik at masaya ang umaga. Hanggang sa tumunog ang cellphone ni Ralph. “Unknown Number.” “Love, sagutin mo muna ’yan, baka emergency,” ani Alexis habang sinusubuan si Ayesha ng mashed banana. Ralph humugot ng hininga at sinagot ang tawag. “Hello?” “Ralph… anak, ako ‘to. Si Mama Lisa.” sabi ng tinig sa kabilang linya. Napabalikwas si Ralph. Si Mama Lisa—ina ni Julio. Ang taong matagal nang hindi niya nakausap. Ang taong halos itinuring na rin niyang ina. “Pasensya ka na kung ngayon lang ako tumawag. Alam kong matagal na tayong walang ugnayan… Pero, kailangan kita.” Kumunot ang noo ni Ralph. Pinagmasdan niya si Alexis, abala pa rin sa anak nila. Ayaw niyang marinig ng asawa ang tawag na ito, lalo pa’t si Julio ang pinag-uusapan. “A

Sa departure area, yakap-yakap ni Alexis ang anak nilang si Ayesha. Si Ralph naman, nakaakbay habang bitbit ang dalang carry-on bag.“Call me lagi, ha?” bilin ni Alexis, kinukurot ang pisngi ni baby. “Sabihin mo kay Daddy, magbawas ng cake. Fruits lang, okay?”“Promise,” natawa si Ralph. “Pero kung manggang hilaw yan, exempted.”Tumingin si Alexis sa asawa. “Thank you… for letting me go.”“Thank you… for promising to come back.”Isang halik sa labi. Isang masayang iyak. Isang pangakong kahit magkahiwalay ng ilang buwan, puso nila’y sabay pa ring titibok.Tatlong linggo pa lang mula nang lumipad si Alexis patungong Paris para sa kanyang training fashion masterclass, pero pakiramdam ni Ralph ay tatlong buwan na ang lumipas. Wala si Alexis tuwing gabi — walang mga kalabit sa kama, walang tawanan sa kusina, at walang halik tuwing umaga.Sa kabilang panig ng mundo, hindi rin madali ang pinagdadaanan ni Alexis. Habang kinikilala siya ng mga international mentors, habang tinutupad niya ang p

Hindi na maipagkakaila ang pagkasabik ng bawat isa sa isa't isa. Hindi pa man sila nakaaakyat ng hagdan sa dorm ni Alexis, ramdam na ang bumibigat na tensyon. Hindi tensyon ng away, kundi ng matinding pananabik. Buong araw silang magkasama mula nang dumating si Ralph, ngunit ngayong gabi, silang dalawa na lang—wala nang ingay, wala nang ibang tao. Tanging ang tibok ng puso at pilit na pinipigilang paghinga ang maiiwang musika sa gabi. Pagpasok nila sa loob ng maliit na kwarto ni Alexis, tumigil sila saglit sa pinto. Nagtitigan. Walang salita. Parang pareho silang nag-aalangan kung sino ang unang gagalaw. “Dito pa rin pala ang amoy ng room freshener mo,” bulong ni Ralph, pilit binibreak ang tension. Ngumiti si Alexis, pero halatang kinikilig. “Alam mong hindi ko kaya ang amoy ng bagong pintura.” “Alam ko,” sabay lapit ni Ralph at marahang itinabi ang buhok niya. “Alam ko lahat.” Tumigil si Alexis. Tumitig kay Ralph ng matagal, malalim, parang binabasa ang intensyon nito. At sa mg

Umaga. Maliwanag ang araw ngunit tila mas maliwanag ang mukha ni Alexis habang inilalagay sa tray ang dalawang tasa ng kape. Isa para sa kanya at isa para kay Ralph na kasalukuyang nasa sala, binubuklat ang ilang papeles habang binabantayan ang anak nilang naglalaro sa playmat. Dahan dahan niyang inilapag ang tasa sa mesa. Umupo sa tabi ni Ralph, malapit, pero halatang may laman ang kanyang dibdib. Napatingin si Ralph, agad na naramdaman ang kakaibang himig sa kilos ng asawa. Napakunot si Ralph sa kinikilos ni Alexis at hindi napigilan magtanong. “Okay ka lang? Parang may iniisip ka.” Napangiti si Alexis, sabay hinga nang malalim. Kinuha niya ang kamay ni Ralph at nilaro ang mga daliri nito. “May bagong offer ulit… mula sa brand. Hindi na internship, kundi full-time na. As in brand ambassador. Global. Head office mismo. Tapos six-month training sa Europe.” Hindi agad nakapagsalita si Ralph. Kita sa mga mata nito ang gulat. Hindi selos. Hindi rin takot. Kundi purong pagtataka. At