All Chapters of MY SECRETARY HATES ME?: Chapter 111 - Chapter 120

Gianna's POVKumain kami pero sobrang tahimik ng paligid hanggang sa magsalita si Lola Glen. "Ano nga ulit ang pangalan mo, hijo?" tanong nito kay Francis na sumusubo ng pagkain. "Francis Locan po," sagot ni Francis. Wow magalang ah. "Naku napakaganda naman. Maswerte talaga si Gianna sa'yo," sagot naman ni Lola at tumingin sa akin. Napalingon ako kay Francis na nakangiti na pala."It's actually the other way around, Lola. Ako ang swerte sa kanya." Tapos ay tumingin ito sa akin kaya napalunok ako at umiwas ng tingin. "Naku naman. Ako ay kinikilig sa inyong dalawa. Ikaw Gianna ni hindi mo pinakilala sa akin ang Asawa mo at mga anak mo. Kelan ba kayo ikinasal? Hindi manlang ako nakapunta," sabi pa ni Lola na parang nagtatampo.Pilit na ngumiti ako sa kanya. "Lola...ang totoo nyan--" Sasabihin ko sana sa kanya na hiwalay na kami ni Francis pero nagsalita ang isa na pinutol ang sinasabi ko. "Actually nagplaplano pa lang kami, Lola," putol sa akin ni Francis. Napatingin ako sa kanya ay pina

Gianna's POVNandito kami ngayon sa likuran ng bahay dahil naisipan kong linisan ang dati naming tinatambayan noong mga bata palang kami ng pinsan ko. May malaking puno ng nara kasi dito at sa ilalim no'n ay may kahot na lamesa at dalawang mahahabang upuan na nakapalibot dito.Medyo marumi na at maraming nalaglag na dahon kaya sabi ni Gael ay linisan daw namin para makapag-picnic kami dito kasama ang mga bata."Naalala mo ba diba dito 'yong inaway tayo ng mga anak ni Aleng Sinta? 'Yong si Marco at 'yong kambal nyang si Lhiam. Grabe ilang taon na rin pala," kwento ni Gael habang nagwawalis kami. Napangiti naman ako ng maalala nga iyon. Kapatid ng papa ko si Aleng Sinta kaya pinsan namin sina Marco at Lhiam pero dati ay minsan hindi talaga kami magkakasundo dahil na rin seguro mas matanda sila sa amin. Sa bayan kasi ang bahay nila kaya hindi ko pa sila nabibisita. "Bisitahin kaya natin 'yong mga 'yon," suhestyon ni Gael na tinanguan ko naman. "Hihingiin ko na lang ang number nila kay

Gianna's POVKinabukasan naisipan naming maghalungkat ng mga luma naming gamit sa lumang kwarto sa kusina. Dito namin laging tinatambak ang mga gamit namin noong bata pa kami.Napangiti ako nang makita na andito pa halos ang mga gamit namin pati ang bag na ginamit ko noong highschool. Kinuha ito ni Meila at binuksan."Mommy who is this po?" tanong nito sa akin at lumapit na may dala ng polaroid. Taka ko naman itong kinuha sa kanya at napangiti dahil andito pa pala ang picture namin ni Ken noong highschool. Nasa canteen kami dito at nilibre nya ako ng recess. Sa pagkakatanda ko Grade 12 ako nito. "Is he your first love po?" tanong ng anak ko sa akin. Ngumiti ako pero hindi sya sinagot. Hindi ko masasabinh first love ko sya pero aaminin kong nagkagusto ako sa kanya noon. Sobrang bait nya kasi sa akin kahit malayo ang agwat ng pamilya nya sa akin.Binalik ko sa bag ang polaroid at hinalungkat ang iba pang laman noon. Nakita ko dito ang pencil case ko at mga ballpen na wala ng ink. Pagk

Gianna's POVMagkasama kaming namalengke nina Francis kasama ang dalawang bata. Sobrang exited nila dahil first time raw na kompleto kami. Lihim na napangiti ako sa komento nila. Sumakay kami ng tricycle dahil medyo may kalayuan ang palengke at pagkarating namin ay dumeritso ka agad kami sa wet market para mamili ng karne ng baboy at isda."Magkano?" tanong ko kay Manong na nagbebenta ng karne ng baboy. "300 isang kilo," Mabilis nyang sagot. Nagulat naman ako. Ang mahal naman. Akala ko sa Manila lang medyo mahal dito rin pala. "Dalawang kilo nga," sabi ko na lang. Pero nang kunin ko na ang pera ay biglang naglabas ng ATM card si Francis. "Ano 'yan?" Bulong ko sa kanya. "Payment," simple nyang sagot. "No ATM. Only cash. Only money," Biglang salita ni Manong. In-english nya pa si Francis akala yata nito ay dayuhan. Mukha naman kasing dayuhan ang lalakeng 'to. "Oh. Sorry. I don't have any cash," sagot nito kay Manong. Pumagitna na ako. "Ako na. May pera ako. Ito ho," ibinigay ko na lang

Gianna's POVPaano mo ba malalaman kung mahal mo pa? Seguro kapag hindi mo pa rin sya makakalimutan kahit ilang taon na ang nakakalipas. Seguro kapag hinahanap mo pa rin sya sa lahat ng taong kumakatok sa puso mo. Seguro kapag nasasaktan ka pa rin at sya ang dahilan. O dahil seguro alam mong sya ang una sa lahat-lahat sa'yo. Pero bakit hindi mo pa rin makalimutan? Bakit kahit nasasaktan kana pinili mo pa rin? Bakit kahit alam mong mali na pinaglaban mo pa rin? Dahil ba mahal mo? O dahil hindi mo kayang mawala sya? Sa kasalukuyan iyan ang mga tanong na nasa isip ko. Hindi ko alam ang sagot o baka ayaw ko lang sagotin. Mahal ko pa nga ba sya? Pero sinaktan nya ako. Pagkakatiwalaan ko pa nga ba sya? Pero sinira na nya ang tiwala ko. Handa na nga ba akong tanggapin sya ulit? Pero...pero natatakot ako. Natatakot akong baka maling desisyon na naman ito. Baka gawin nya ulit ang ginawa nya noon. Baka iwan nya ulit ako at ang mga anak namin. Baka magsawa sya sa akin. Takot na takot ako.