Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

Gianna's POV Kanina pa ako nagbabantay ng jeep dito pero parang wala naman yatang dumadaan. Ano ba naman yan, importante pa naman ang lakad ko ngayon. "Hay ano na? May dadaan pa ba?" inip kong tanong sa sarili. Bigla ay nagreklamo na ang kalangitan. Kumulog na at may kasama pang kidlat. "Uulan?" Obvious ba. Sa sobrang inis ko pati sarili ko kinukontra ko na at ayun na nga pumatak na ang ulan na unti-unting lumakas. Mabuti na lang at may paparating ng jeep, paghinto nito ay bumaba na ang ibang pasahero samantalang ako ay sumakay na. Umusog ako ng kaunti pero nabangga ko ang lalakeng nasa pinakadulo nakaupo malapit sa babaan ng jeep. "Sorry," sabi ko. Pero hindi nya man lang ako nilingon. Gwapo pa naman sana. Ilang minuto ang nakalipas at sa tingin ko malapit na ako sa pupuntahan ko. Salamat naman at medyo hindi na gaanong malakas ang ulan. Bigla ay umabante ang jeep naming sinasakyan pero bigla itong napahinto nang may nag-over take na van sa harapan namin. “Kung minamalas ka

Napamulat ako nang gisingin ako ng alarm clock ko sa cellphone. Inaantok kong kinuha ito at pinatay matapos tingnan ang oras. 7:30 am. Wait..late na ako! Sabi sa akin 7:00 am dapat andoon na ako. Kainis naman! Dali-dali akong bumangon sa kama at kinuha ang tuwalya saka naligo. Matapos makapaghanda kumuha lang ako ng pandesal sa mesa saka dali-daling naghanap ng masasakyan. First day ko pero late na kaagad ako. Pagkarating ko sa kompanya ng Golden Scenery ay kaagad akong pinapasok ng guard na masama pa yata ang tingin sa akin dahil nakilala ako. Halos sirain ko ang botton sa elevator sa pagmamadali. Ang un- professional mo naman, Gianna! Nakakainis! Tinakbo ko ang opisina ni Mr. Locan at ng nasa harapan na ako ng pintuan ng opisina nya saka ako huminto at huminga nang malalim. Ihanda mo na ang sarili mo Gianna, paniguradong papagalitan na ako nito. Binuksan ko ang pinto at ang bumungad saakin ay 'yong babaeng nag-interview sa akin noong isang araw. Ms. Gada daw 'yong pangalan."Magand

Mr. Locan's POVNapadaing ako nang bumalatay sa ulo ko ang sakit. Kakagising ko lang at alam kong nasa Hospital ako. "You're awake." Napatingin ako sa pintuan nang pumasok si Carl, ang pinsan ko. Tinulungan nya akong makaupo nang maayos sa kama saka ito umupo sa tabi ko. Ngayon ko lang napansin ang bandage na nasa ulo ko na kaagad kong ikinataka."What happened?" tanong ko kay Carl."Wala ka bang matandaan? Muntikan ka nang makabangga," sagot nito. Napapikit ako nang bumalatay na naman ang sakit sa ulo ko. Sinubukan kong aalahanin ang nangyari pero sumasakit lang ang ulo ko."Wala akong maalala," bawi ko. "It's ok. Pero sabi ng doctor kailangan mong magpahinga ng ilang araw--" Pinutol ko ang sasabihin nito. "No. Alam mong hindi ako pwedeng mawala, my company needs me," sabi ko. "Pero Francis, kailangan mo ng pahinga--""I'm sorry but I really can't. Don't worry hindi ko naman papagurin ng husto ang sarili ko," seryuso kong sabi. Sumabat pa ito pero kalaunan ay wala rin namang nagawa

Gianna's Point of ViewSobrang sakit ng buong katawan ko nang sa wakas ay maka-upo ako sa pwesto ko. Panay asikaso ako sa bisita ni Mr. Locan dahil hindi ko ito mahagilap kung saan. Sabi ni Ms Gada ay ako na lang muna ang bahala sa mga gagawin dahil kung hahanapin ko pa 'yong Francis na 'yon baka mainip na sa kakahintay 'yong bisita namin. Asan ba kasi pumunta 'yong lalakeng 'yon at hindi ko ma-contact. Nakapatay ang cellphone nito.Nandito ako sa office nya at gusto kong magpahinga nang mahaba. Pagod na pagod ako at sa pagkakataong ito wala akong pakialam kung magalit sya dahil nakatiyaya ako ngayon sa sofa nya. Gustong umuwi at matulog pero hindi pa pwede dahil kailangan ko syang hintaying bumalik. Maga-alas otso na ng gabi pero wala pa sya. Umuwi nalang kaya ako? Pero sabi kasi ni Ms Gada babalik sya dito hintayin ko nalang daw. Pero kelan pa?Napapikit ako at prenteng inihiga ang katawan nang biglang bumukas ang pinto at iniluwal dito ang boss kong ewan ko kung saang planeta nangg

GIANNA'S POV"Aray aman!" Pinagpasyahan kong maupo muna sa hagdanan nang hindi ko na nakayanan ang sakit ng paa ko. Hinubad ko ang suot kong sandalyas at bumungad sa akin ang namamaga kong hinliliit sa kanang paa. Sumasakit narin ang paa ko sa sandalyas na suot ko. Wala pa naman akong band-aid sa bag. Umagang-umaga eh ganito na agad bumungad saakin. Tapos umuulan pa sa labas. Kainis! Tinukon ko ang dala kong payong at saka itinayo ang sarili pero dahil mabasa ito at pati na ang hagdanan nadulas pa 'ko. Na-imagine ko na ka agad ang sakit kapag bumagsak ang katawan ko sa malamig na semento, na sa ikalimang palapag kasi ako ng hagdanan kaya alam kong masakit kapag bumagsak ako hanggang dulo. Pero wala, wala akong maramdamang sakit. Pakiramdam ko nga nakalutang ako sa ere. Bigla akong napamulat at sheyt! Nasa langit naba ako? Pakiramdam ko nakakita ako ng anghel na ubod ng gwapo. Ang ganda ng brown nyang mga mata. Oh my gulay! Ngayon ko lang napagtantong hawak-hawak nya ako. Dahil sa m