جميع فصول : الفصل -الفصل 240

บทที่ 1 โลกสีชมพูของสาววายกลีบดอกสีชมพูปลิวร่วงลงบนพื้น เกวลินนั่งกอดหนังสือไว้แนบอกตรงม้านั่งใต้ร่มไม้ ริมฝีปากมีรอยยิ้มอ่อน ๆ ปรากฎบนใบหน้าและเธอคือสาววายตัวแม่ที่ใคร ๆ ในคณะก็รู้ เพราะเกวลินมีนิสัยชอบสังเกตและเก็บรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคนรอบตัว โดยเฉพาะเพื่อนผู้ชายสองคนในกลุ่มเดียวกันซี และ ภีม ชื่อที่พอเอามาเรียงคู่กันในหัวเธอแล้วเหมือนมีประกายไฟลุกวาบขึ้นมา ซีที่เป็นคนมาดนิ่ง แววตาคมกริบจนบางครั้งเธอเองก็เผลอหน้าแดงเวลาสบตา ส่วนภีมตรงข้ามโดยสิ้นเชิง ยิ้มง่ายปากหวาน แถมยังชอบแซวคนอื่นให้เขินเล่น ๆ“เกล ๆ ดูนั่นสิ” เพื่อนสาวอีกคนสะกิดเธอ เกวลินเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาเปล่งประกาย เพราะภาพตรงหน้าคือภีมที่ยื่นมือดึงปกเสื้อของซีให้เข้าที่ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ แล้วตบไหล่อีกฝ่ายอย่างสนิทสนมแค่ท่าทางเล็ก ๆ แบบนี้ ใครจะไปทนได้ ในหัวเกวลินฉากนี้ถูกจินตนาการเป็นภาพภีมโน้มตัวลงกระซิบอะไรบางอย่างใกล้หูซี เสียงหัวใจเธอดังตึกตัก ๆ เหมือนเป็นคนที่ถูกกระซิบนั้นเองโลกของเกวลินในตอนนี้มีสีชมพูอมฟ้า เธอเห็นซีคอยเปิดขวดน้ำให้ภีม หรือภีมดึงซีไปหลบฝนใต้ชายคาตึก ทุกเหตุการณ์เล็กน้อยถูกเธอเก็บเข้า

ตอนที่ 3 แพ้เสียงในหัว NC25+เสียงครางหวานที่หลุดจากลำคอเธอดังสอดประสานกับแรงกระแทกที่ภีมเร่งขึ้นอย่างไม่ปรานีสะโพกเล็กสั่นระริกตามแรงสอบกระแทกถี่รัว ความปราถนาและความเสียวซ่านพุ่งทะลุจุดสูงสุด จนเธอปล่อยเสียงครางยาว ร่างกายสั่นสะท้านทั้งตัวเหมือนคลื่นซัดเข้าหาฝั่งครั้งแล้วครั้งเล่าร่างเล็ก ๆ ของเธอเกร็งกระตุก ขาทั้งสองเบียดแน่นกับสะโพกหนาของเขา ความเสียวซ่านที่ก่อตัวท่วมท้นทำให้เธอหอบแรง จนหยดเหงื่อซึมตามไรผมและขมับภีมมองภาพนั้นด้วยแววตาหยาดเยิ้มราวกับพอใจที่สามารถทำให้เธอเสร็จสมอีกครั้งได้อย่างสมบูรณ์“ชอบไหมเกล…” เสียงพร่าเอ่ยต่ำ ก่อนที่เขาจะเลื่อนมือมาจับเอวเล็ก บีบแน่นแล้วดึงให้เธอขยับออกเล็กน้อยในพริบตาเดียว เขาก็ใช้แรงยกเธอขึ้นมาจากโซฟา พลิกให้ร่างนั้นขึ้นมาคร่อมบนตักกว้างของเขาแทนส่วนเขานั่งเอนหลังพิงพนักโซฟา ขาแยกออกเล็กน้อยเพื่อรับน้ำหนักของเธอมือใหญ่จับสะโพกเธอทั้งสองข้าง กดลงมาให้แนบชิดกับตน สายตาคมยังไม่ละจากใบหน้าแดงซ่านที่ยังหอบไม่หาย“ขยับ… ให้เราหน่อยเกล” น้ำเสียงทุ้มต่ำเต็มไปด้วยคำสั่งเขายังคงบังคับจังหวะด้วยมือ บีบสะโพกเธอแล้วดันขึ้นลงอย่างแรง จนเสียงเนื้อกร

ตอนที่ 5 วันคู่วันคี่ กลิ่นกาแฟจากเครื่องชงยังลอยกรุ่น ซีวางจานขนมปังปิ้งและไข่ลวกที่เพิ่งทำเสร็จบนโต๊ะ เสียงช้อนกระทบถ้วยดังแผ่ว ๆไม่นาน ภีมก็เดินออกมาจากห้องนอนตามด้วยเกวลินที่ยังผมยุ่งนิด ๆ ทั้งสามคนทิ้งตัวลงนั่งตรงที่ของตัวเองโดยไม่ได้นัดหมายความเงียบโรยตัวลงมาทันที แม้บนโต๊ะจะมีอาหารอยู่ครบ แต่ไม่มีใครยกมือแตะ ทั้งสามนั่งมองหน้าสลับกันไปมา ราวกับกำลังรอให้ใครสักคนเป็นคนแรกที่พูดถึงเรื่องเมื่อคืนเกวลินหลบตา ก้มมองปลายช้อนในมือเหมือนกำลังคิดหาคำเริ่ม ภีมเอียงตัวเอนพิงพนักเก้าอี้ แต่สายตายังมองเธอไม่วาง ส่วนซีวางมือบนตัก นิ่งเสียจนดูแทบไม่ขยับเสียงนาฬิกาแขวนบนผนังเดินต่อเนื่อง เป็นเพียงเสียงเดียวในห้อง ไม่มีใครแน่ใจว่าคำพูดแรกควรจะเป็นคำถาม ขอโทษ หรือเพียงแค่ทักทายตามปกติ แต่ทุกคนต่างรู้ดีว่า ตั้งแต่วินาทีเมื่อคืน ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาได้เปลี่ยนไปแล้วเกวลินสูดหายใจลึกก่อนจะเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ“ตกลง… จริง ๆ แล้ว นายสองคนไม่ได้เป็นเกย์”ภีมหัวเราะในลำคอ เสียงทุ้มต่ำก้องเบา ๆ ในห้อง “โดนขนาดนั้นแล้วยังไม่เชื่ออีกเหรอ เกล”ซีเอนตัวเล็กน้อย สบตาเธอตรง ๆ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียง

ตอนที่ 7ปลายนิ้วหยาบไล้วนช้า ๆ บนยอดอกของเธอ ก่อนจะบีบขยำหนักขึ้นทีละน้อย เขาก้มลงใช้ปากครอบรับ ความร้อนชื้นจากลิ้นกวาดไปทั่วบริเวณนั้นทุกครั้งที่เขาดูดแรงขึ้น ร่างเกวลินก็สะดุ้งเล็กน้อยพร้อมเสียงครางหลุดออกมา“อ๊ะ… อื้มม…” เสียงเธอแผ่วพร่า แต่กลับยิ่งเร้าให้เขาไม่ยอมหยุดมืออีกข้างบีบเคล้นอีกเต้าอย่างหยอกล้อกับแรงดูดที่สลับจังหวะเร็วและช้า เสียงฝักบัวกระทบพื้นดังสม่ำเสมอ แต่กลบเสียงหอบของเธอไม่มิดภีมเงยหน้ามอง ดวงตาของเธอปรือกึ่งปิดกึ่งเปิด ริมฝีปากเผยอเหมือนคนกำลังละเมอในฝันหวาน แค่นั้นก็พอให้เขาก้มลงซ้ำอีกครั้ง คราวนี้แรงกว่าเดิมเสียงครางกระเส่าหลุดจากลำคอเธอโดยไม่ทันตั้งใจ ร่างแอ่นเข้าหาอย่างลืมตัว มือหนาของเขาเลื่อนช้า ๆ จากเอวลงมาตามหน้าท้องแบนราบปลายนิ้วหยุดไล้วนที่ติ่งอ่อนไหว เสียงหายใจเธอสะดุดทันที ร่างสั่นเกร็งเล็กน้อย“อื้ม…” เสียงครางแผ่วลอดริมฝีปากเมื่อเขาเริ่มกดจังหวะเร็วขึ้นความร้อนแล่นปราดไปทั่วร่างเธอเหมือนถูกไฟลวก จากนั้นเขาค่อย ๆ สอดนิ้วหนาเข้าไปในความอบอุ่นลึกด้านใน“ซี้ดดด…ภีมม”ความแน่นรัดทำให้เขาสูดลมหายใจแรง ขณะที่เธอเผลอแอ่นสะโพกรับอย่างไม่รู้ตัวนิ้วของ

ตอนที่ 9 เช้าวันนี้บรรยากาศในมหาวิทยาลัยดูปกติราวกับทุกวัน เสียงพูดคุยของนักศึกษาที่เดินผ่านไปมา แต่สำหรับเกวลินแล้ว วันนี้กลับรู้สึกหนักอึ้งอย่างบอกไม่ถูก เธอกับซีเดินเคียงกันมาตามทางเดินสู่ตึกเรียน แต่พอเธอก้าวเท้าเข้าไปในชั้นเรียน ก็สัมผัสได้ทันทีถึงแรงกดดันมหาศาล เหมือนลมร้อนระอุพุ่งมาปะทะเต็มแรง สายตาคมดุ ที่ตวัดมามอง ทำเอาผิวกายของเธอเกิดอาการขนลุกซู่ขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว ภีม…เขานั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง ใบหน้าคมคายยังคงนิ่ง แต่ดวงตาคมกริบนั้นกำลังจ้องตรงมาที่เธอกับซีอย่างไม่วางตา เกวลินเผลอก้มหน้าลงโดยอัตโนมัติ พยายามหลบสายตาพิฆาตนั้น แต่คนข้าง ๆ อย่างซี กลับไม่คิดจะหวาดหวั่นแม้แต่นิด ใบหน้าหบ่อของเขากลับค่อย ๆ คลี่ยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า เหมือนจงใจท้าทาย“โอ้…เช้านี้อากาศมันก็ไม่ได้ร้อนนี่นา ทำไมบางคนทำหน้าราวกับพร้อมจะฆ่ากันกลางห้องเรียนล่ะ” ซีพูดเสียงดังพอให้ภีมได้ยิน แถมยังปรายตามองไปทางเพื่อนรักแบบยั่ว ๆภีมเลิกคิ้วขึ้นเพียงเล็กน้อย เกวลินแทบอยากเอามือปิดหน้า ไม่รู้ว่าควรทำยังไงกับการปะทะเชิงนี้ดี เธอแสร้งเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปในห้อง แต่ก็ยังไม่พ้นรัศมีการปะทะทางสายตาข