Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย: Bab 31 - Bab 40

 "ไม่ต้องร่ำไรแล้ว เอาเขานอนลง" เมิ่งเหยียนซินตะเบ็งเสียงโจวฉีพยักหน้า เลี่ยงหรงมาช่วยยื้อยุดร่างกำยำอีกแรง แขนล่ำสันถูกกางออกทั้งสองฝั่ง โจวฉีกดแขนนายของตนติดเสาหัวเตียงด้านขวา ส่วนเลี่ยงหรงพยายามจับไว้ทางด้านซ้าย ใบหน้าของนางแดงก่ำน้ำตาพานจะไหลอยู่รอมร่อ"ฮื่อ...คุณหนู ข้าจะไม่ไหวแล้ว"เมิ่งเหยียนซินคลี่เชือกที่พันกันเสร็จก็เร่งเข้ามัดแขนของหลิวซือเหว่ยทางด้านซ้ายก่อน จากนั้นเร่งย้ายไปทางด้านขวา หลิวซือเหว่ยดิ้นรนขลุกขลัก กายของเขาราวถูกเพลิงโลกันตร์แผดเผาก็ไม่ปาน"ปล่อยข้า โจวฉี นี่เจ้าก็กล้าทำกับข้าอย่างนี้รึ""นายท่าน อภัยข้าน้อยด้วย หากท่านหายแล้วจะลงทัณฑ์ข้าอย่างไรก็ได้ ขอเพียงท่านปลอดภัยเป็นพอ"เมิ่งเหยียนซินจิ๊ปาก คนที่ไม่ปลอดภัยคือนางต่างหาก นางเกือบถูกหลิวซือเหว่ยปู้ยี่ปู้ยำแล้วไม่เห็นหรืออย่างไร"กั๋วกง ท่านไม่ตายง่าย ๆ หรอกน่า"หลิวซือเหว่ยขบฟันแน่นเสียจนสันกรามนูนเด่น เขาพยายามควบคุมสติ ลมหายใจของเขาหอบถี่ดังฟึดฟัด "ข้าต้องตายแน่แท้ นี่เป็นแผนการของเจ้าใช่หรือไม่""เอ๊ะ ท่านนี่อย่างไร ยังจะกล่

ณ จวนกั๋วกง หลังเกิดเรื่องในคืนนั้นหลิวซือเหว่ยไม่อาจสงบใจได้เลย คุณหนูรองเมิ่งนางช่วยคลายกำหนัดให้เขาจริง ทว่านางใช้วิธีการดูดเลียประหนึ่งกำลังทานของหวานแสนอร่อย ยิ่งหวนนึกถึงก็ยิ่งใจเต้นระส่ำ ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำดั่งป่วยไข้ "นายท่าน""...""นายท่านขอรับ" "...""ท่านกั๋วกง" หลิวซือเหว่ยหลุดจากภวัง เขากระแอมเล็กน้อยเพื่อคลายความเก้อกระดาก "มีอะไร" "เอ่อ...นายท่านยังรู้สึกไม่สบายตัวหรือขอรับ" โจวฉีเองก็ประดักประเดิดไม่ต่างกัน เขาไม่รู้ว่าภายในห้องเกิดสิ่งใดขึ้นบาง ต่อให้คุณหนูรองบอกว่านางไม่คิดว่าเสื่อมเสียใด และยังไม่ได้มอบความบริสุทธิ์ให้กั๋วกง โจวฉีกลับไม่ปักใจเชื่อเสียทีเดียว หนำซ้ำตั้งแต่นายของเขาหายจากอาการคลุ้มคลั่งใคร่อยากจนขาดสติก็ทำตัวประหลาดไปราวกับคนละคน "ข้าหายดีแล้ว" "...นี่เป็นหยกของท่านขอรับ" โจวฉียื่นหยกลายวิจิตรไปเบื้องหน้า "อืม" หลิวซือเหว่ยรับอย่างขอไปที เขาหย่อนมันลงลิ้นชักใต้โต๊ะทำงาน โจวฉีงุนงง เดิมทีนายของเ

"กั๋วกง ท่านว่านี่มันประหลาดเกินไปหรือไม่"หลิวซือเหว่ยเหลียวมองอดีตศัตรูหัวใจ แต่ยามนี้เขารู้สึกว่าตนได้ปล่อยวางเรื่องของคุณหนูลี่อย่างสนิทใจไปโดยไม่ทันรู้ตัว "แปลกมาก หลังเลิกประชุม เราคงต้องตรวจสอบบัญชีสกุลเมิ่งอีกครั้ง ส่วนของสกุลมู่ และสกุลลี่ ข้าเห็นยังมีจุดบกพร่องเล็กน้อย"องค์ชายสี่พยักหน้า "อ้อ...เมื่อครู่ใต้เท้าเมิ่งบอกว่าบุตรีของเขาช่วยดูแลบัญชีอีกแรง นี่พวกนางก็มีพรสวรรค์เฉกเช่นลี่เอ๋อร์หรอกหรือ เท่าที่ข้าเคยทราบคุณหนูใหญ่เมิ่งนางชมชอบบุปผาความงาม ส่วนคุณหนูรองเมิ่งเกิดป่วยจนพูดไม่ได้""องค์ชาย ท่านล้าหลังไปหน่อยกระมัง ยามนี้คุณหนูรองเมิ่ง นางอาการดีขึ้นแล้ว งานเลี้ยงน้ำชาท่านเอาแต่ใส่ใจลี่เอ๋อร์เสียจนมิสนหน้าไหนเลยสินะ"องค์ชายสี่กระแอมแก้เก้อ เขาเอาแต่สนใจคุณหนูลี่เพียงผู้เดียวจริงดังกั๋วกงว่า "หือ..."เสียงทุ้มที่กระซิบกระซาบสงบลงแล้วเมิ่งเว่ยเอ่ยต่อ "ทูลฝ่าบาทเป็นบุตรสาวคนรองของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ นางเป็นผู้ช่วยตรวจสอบบัญชีทั้งหมด""หืม...ประเสริฐ ประเสริฐจริงแท้ ใต้เท้าเมิ่ง เมื่อก่อนข้าได้ยินมาว่าบุตรสาวคนรองของท่านป่

ระบบจอโปร่งแสงหายวับเดี๋ยวนั้น เมิ่งเหยียนซินยังยืนจังก้าประจันหน้ากับบุรุษใจโฉดเช่นเดิม ดูเหมือนทุกคนเริ่มอาละวาดจวนจะคว่ำหม้ออยู่รอมร่อหนำซ้ำยามนี้ก็เหลือเพียงเมิ่งเหยียนซินกับบรรดาบ่าวรับใช้เท่าหยิบมือเสียด้วย เพราะเมิ่งเว่ยขอปลีกตัวไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทราวครึ่งชั่วยามแล้วเขาจะเร่งกลับมา ดูเหมือนชายเหล่านี้จงใจหาเรื่องนางในตอนที่บิดาไม่อยู่อย่างเห็นได้ชัด"นี่หยุดนะ จะทำอะไรน่ะ" เมิ่งเหยียนซินร้องห้าม"ก็คว่ำโจ๊กนี่เสียเลย ในเมื่อพวกข้าไม่ได้กิน คนอื่นก็อย่าหวังจะได้กิน"ม่านตากลมโตขยายกว้าง เลี่ยงหรงตะโกนเสียงดังเมื่อเห็นคุณหนูของนางมุ่งหน้าตรงไปยังหม้อร้อน ๆ เพื่อปรามอีกฝ่าย "คุณหนู ระวังเจ้าค่ะ อย่าเข้าไป!"หม้อขนาดยักษ์เอียงกระเท่เร่ใกล้ถูกเทกระจาดออกมาแล้ว ทว่ากลับมีใครบางคน คว้าเมิ่งเหยียนซินเอาไว้ เขาดึงนางเข้ามาแนบอก ส่วนเท้าอีกด้านยันข้างหม้อให้กลับไปบนเตาดังเดิม มือแกร่งชี้ดาบแหลมคมไปเบื้องหน้า แม้ท่อนขาของเขาจะแข็งแรงเพียงใด ทว่าผิวหนังมนุษย์ก็ไม่อาจทานทนต่อความร้อนระอุได้ กระนั้นเขายังคงสามารถเก็บอาการได้อย่างแนบเนียน ดวงตาคมเฉี่ยวเขม้นม

"อาหรง งั้นเราไปเลือกซื้อเสื้อผ้าใหม่เพื่องานคืนนี้เลยดีหรือไม่ ข้าเห็นเจ้าใส่แต่อาภรณ์สีซีด บางตัวก็มีรอยปะชุน"เลี่ยงหรงค้อมศีรษะ "คุณหนู ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ท่านเลือกเพียงของท่านก็พอแล้ว"เมิ่งเหยียนซินดีดนิ้วไปยังหน้าผากเลี่ยงหรงเพื่อหยอกล้อ "นี่แน่ะ จะเกรงใจอะไร อาภรณ์ตัวละไม่กี่ตำลึงเอง ข้ายังมีเงินอยู่อีกตั้งมาก ข้าจะบอกให้นะ อีกหน่อยข้าจะต้องเป็นมหาเศรษฐินีแน่นอน หากเจ้าต้องการสิ่งใดบอกข้าได้เลย"แน่นอนว่าเมิ่งเหยียนซินมีเงินเก็บจากการเป็นหมอดูเหลืออยู่มากทีเดียว เพราะส่วนใหญ่ที่มาดูหมอกับนางครั้งนั้นล้วนแล้วแต่เป็นบรรดาลูกหลานเศรษฐี"คุณหนู บ่าวมิกล้าหรอกเจ้าค่ะ"ดูเหมือนว่าเมิ่งเหยียนซินคงต้องใช้มาตรการยัดเยียดเสียแล้ว "ไม่ต้องเกรงใจแล้ว ปะ ไปกัน"เมิ่งเหยียนซินดึงข้อมือเลี่ยงหรงจนปลิวตามแรงของตน "คุณหนู เบา ๆ เจ้าค่ะ เดี๋ยวสะดุดล้ม หากได้รับบาดเจ็บ คืนนี้อดเที่ยวนะเจ้าคะ"เมิ่งเหยียนซินหัวเราะชอบใจ "ระแวงไปเรื่อย เจ้านี่นา โอเค ๆ ระวังแล้วค่ะ"เลี่ยงหรงนิ่วหน้า คำพูดประหลาดที่มักออกจากปากคุณหนูของตน ชวนให้นางคิดว่าเมิ่ง