Lahat ng Kabanata ng ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย: Kabanata 21 - Kabanata 26

เช้าวันรุ่งขึ้นเมิ่งเหยียนซินยังคงแต่งกายเฉิ่มเฉยตามแบบฉบับคุณหนูรองปกติ ส่วนเมิ่งลี่น่าประโคมฉาบใบหน้าจนแทบมองไม่เห็นผิวพรรณแท้จริง"จืดชืดจริงเชียว ต่อให้หายบ้าแล้วก็ยังขี้ริ้วขี้เหร่เช่นเดิม" พัดในมือถูกยกขึ้นป้องปากพร้อมเสียงยิ้มเยาะเมิ่งเหยียนซินลอบขบขัน กล้าหยามผู้อื่นโดยไม่มองตนสักนิด "พี่หญิงท่านงามมากเลยเจ้าค่ะ" เมิ่งเหยียนซินแสร้งเยินยอเมิ่งลี่น่าได้ใจก็ยิ่งฉีกยิ้มกว้าง "แน่นอน ข้างามกว่าเจ้ามาแต่ไหนแต่ไร"เมิ่งเหยียนซินอยากอาเจียนลม ต่อให้คุณหนูรองเมิ่งไม่ได้งามประหนึ่งยอดหญิง แต่เรือนร่างระหงและใบหน้าเกลี้ยงเกลา ก็นับเป็นโฉมสะคราญผู้หนึ่งได้เช่นกัน เพียงแต่คุณหนูรองในเมื่อก่อนนั้นเฉิ่มเฉยจืดชืดเฉกเช่นที่เมิ่งลี่น่ากล่าวมาจริงนั่นล่ะ เดี๋ยวเมิ่งเหยียนซินผู้นี้จะปฏิวัติใหม่เอง"ท่านงามมากเจ้าค่ะ งามดั่งนางเอกละครงิ้วเลย"ริมฝีปากแดงฉ่ำวาวระยับหุบฉับลงเดี๋ยวนั้น "นี่! นังเด็กบ้า เจ้าว่าใครเป็นงิ้วหรือ"เมิ่งลี่น่ากระทืบเท้าเร้า ๆ กระทั่งฮูหยินใหญ่และเมิ่งเว่ยเข้ามา"อะไรกันอีก พวกเจ้าสองคน" เริ่นอี้หร่านถอนหายใจ

งานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้น มู่ชิงถิงส่งเมิ่งเหยียนซินไปพบกับเมิ่งเว่ยเป็นที่เรียบร้อย บุรุษบางรายยังไม่ละสายตาจากคุณหนูรองด้วยซ้ำ เมิ่งเหยียนซินกลับมิได้แยแส เมิ่งเหยียนซินเหลือบมองสตรีและบุรุษฝั่งตรงข้ามไม่ห่างจากที่นั่งของจวนสกุลมู่เท่าใดนัก ก็พบเข้ากับคุณหนูลี่นางเอกของเรื่อง ใบหน้าของลี่หลินช่างงดงามขาวสวยประหนึ่งนางเซียน ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะล่วงรู้ว่าเมิ่งเหยียนซินมองอยู่ คุณหนูลี่ประสานสายตากับเมิ่งเหยียนซิน จากนั้นแย้มยิ้มด้วยท่าทีเป็นมิตร นั่น...นางยิ้มให้เราเหรอเมิ่งเหยียนซินหันซ้ายหันขวา จากนั้นหันหน้ากลับไปทิศเดิม นางเอกคนนี้คงไม่ได้ยิ้มให้ใครนอกจากนางเป็นแน่ เดิมคุณหนูเมิ่งผู้นี้ก็เป็นเพียงตัวประกอบเท่านั้น เมิ่งเหยียนซินไม่คิดว่าตัวละครหลักจะต้องให้ความสนใจกับนางด้วยซ้ำ หรือนางจะสนใจอาภรณ์ของเรา ได้นางเอกมาเป็นพรีเซนเตอร์ก็ดีเหมือนกัน ราคาจะได้อัปขึ้นอีกเท่าตัว บางทีอาจต้องตีสนิทเข้าไว้ เมิ่งเหยียนซินลอบกระหยิ่มยิ้มย่อง นางฉีกรอยยิ้มตอบกลับคุณหนูลี่อวดฟันเรียงสวยไม่ประสา ลี่

ถ้วยชาต้องสงสัยหลิวซือเหว่ยลอบเก็บเอาไว้ จากนั้นเมิ่งเหยียนซินก็แสร้งทำทุกอย่างตกเกลื่อนพื้นเสียจนป้านชาและถ้วยที่หลงเหลือแตกยับ ผู้คนในงานแตกตื่น พ่อบ้านหม่าเกรงว่าหลิวซือเหว่ยจะบังเกิดโทสะ เขารุดเข้ามาไล่ตะเพิดสาวใช้จอมปลอมออกไปทันควัน ก่อนถอยห่างเมิ่งเหยียนซินไม่ลืมหันมาขยิบตาให้กับเขาริมฝีปากได้รูปพลันกระตุกแผ่วคุณหนูรองเมิ่งผู้นี้ใจกล้าไม่เบาเหตุการณ์ลอบวางยากั๋วกงครานี้ล้มเหลวไม่เป็นท่า ชายผู้นั้นมองดูเหตุการณ์ชุลมุนบริเวณโต๊ะของกั๋วกงด้วยความหงุดหงิด มือหยาบระคายลอบกำหมัดแน่นเสียจนเส้นโลหิตบนหลังมือปูดโปน งานเลี้ยงน้ำชาจบลงเป็นที่เรียบร้อย บรรดาแขกเหรื่อจึงแยกย้ายกลับ ก่อนเดินทางเมิ่งเหยียนซินไม่ลืมแวะเจรจานัดหมายคุณหนูใหญ่มู่เพื่อพบกันอีก กระทั่งบิดามาตาม เมิ่งเหยียนซินจึงจำใจต้องผละจากแหล่งขุมทรัพย์ด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว ครั้นเมิ่งเว่ยกำลังเอ่ยปากถาม เมิ่งเหยียนซินก็ระเห็จหายขึ้นรถม้าคันเล็กประหนึ่งพายุ  ณ จวนกั๋วกง "นายท่าน ขอบถ้วยมียากล่อมประสาทขอรับ"&