All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย: Chapter 1 - Chapter 9

หญิงสาวผู้นี้มีนามว่า'เมิ่งเหยียนซิน' นักเขียนนิยายจากยุคสองพัน เมิ่งเหยียนซินจำได้ว่าตนกำลังนอนอ่านนิยายเรื่องหนึ่งเพลิน ๆ บรรยากาศโดยรอบของที่แห่งนี้คล้ายบทบรรยายบางส่วนของนิยายเรื่องนั้นเสียด้วย เหตุใดลักษณะจึงตรงกับจินตนาการของตนได้ถึงเพียงนี้เมิ่งเหยียนซินรู้เพียงว่าตัวเองติดนิยายเรื่องนั้นเอามาก ๆ กระทั่งอ่านไปถึงหน้าสุดท้ายก็เกิดขัดใจกับบทสรุปคุณหนูตัวประกอบที่มีชื่อแซ่เหมือนตนไม่ผิดเพี้ยนราวถูกจับวางเพราะนักเขียนจงใจบอกเล่าชีวิตคุณหนูรองเมิ่งเพื่อเรียกน้ำตาของคนอ่าน ชีวิตตัวประกอบผู้นี้จึงแสนบัดซบยิ่ง แล้วเหตุใดตอนนี้เมิ่งเหยียนซินจึงรู้สึกเจ็บอกซ้ายแปลก ๆ ราวกับเป็นความเจ็บปวดของใครบางคน"ไม่จริงมั้ง อยู่ ๆ จะมาโผล่ที่ประหลาดตาแบบนี้ได้ไง นั่นก็แค่เรื่องแต่งในจินตนาการ เรื่องเกิดใหม่ทะลุมิติคงมีแต่ในนิยายนั่นล่ะ สงบใจไว้ สงบใจก่อน"เมิ่งเหยียนซินปลอบใจตนเอง ทั้งที่รู้สึกว่ายามนี้มันคล้ายความจริงมาก คล้ายจนอดยอมรับไม่ได้ว่าจิตวิญญาณของนางกำลังมาอยู่สถานที่ซึ่งเคยจินตนาการนึกถึงกระทั่งเอื้อมมือทั้งสองปัดผมที่ระใบหน้าของตนออก เมิ่งเหยียนซินก็ต้องร้องเสียงหลงขึ้นอีกครั้ง "โอ๊ย

เมิ่งเหยียนซินถูกนำมายังหอชำระกาย เมื่อจัดการตนเองเป็นที่เรียบร้อย เมิ่งเหยียนซินจึงพยายามนั่งทบทวนว่าตนทำพลาดตรงไหนไยจึงมาโผล่ยังสถานที่ของนิยายได้กัน หนำซ้ำยังเป็นนิยายที่คนอื่นแต่ง หากจะว่าเพราะเขียนนิยายมากไปหน่อยก็ควรฝันถึงนิยายตนเองไม่ใช่หรือยังไง ยิ่งหาสาเหตุก็ยิ่งพบเพียงคำถามยุ่งเหยิงเต็มไปหมด เมิ่งเหยียนซินอับจนหนทางจะแก้ไข เช่นนั้นก็คงต้องลองนอนหลับสักตื่น บางทีตอนที่ลืมตาขึ้นอีกครั้งอาจจะได้กลับไปยังบ้านของตนเช่นเดิม"คุณหนู ค่ำแล้ว มือเท้าของท่านเย็นนัก เกรงจะป่วยเอาได้ อาภรณ์พวกนี้ท่านก็เอาไว้ใช้เถิดเจ้าค่ะ""ขอบคุณเจ้าค่ะ" เมิ่งเหยียนซินเอื้อมมือรับเสื้อคลุมตัวหนา"เรือนรับรองที่นี่คับแคบไปบ้าง ท่านคงนอนได้กระมัง""ได้เจ้าค่ะ ไม่มีปัญหา" เมิ่งเหยียนซินฉีกยิ้มกว้าง เมื่อมองผ่านลาดไหล่บางออกไปก็เห็นใบหน้าอันบวมเป่งพร้อมมุมปากที่เกิดรอยเขียวช้ำจนดูไม่ออกว่านี่คนหรือตัวประหลาดใดก็ต้องนิ่วหน้าซี๊ดปากขึ้นดูไม่ได้เอาเสียเลย สองแม่ลูกนั่นจะรังแกยัยคุณหนูรองมากเกินไปแล้ว เอาวะ ไม่ได้เข้ามาเป็นนางเอกก็ไม่เป็นไร อยากเล่นสนุกอยู่พอดี คุณหนูรองเมิ่ง ไว้ข้าจะจัดการสองแม่ลูกมหาภัยให้เ

ในที่สุดเมิ่งเหยียนซินก็ทำใจยอมรับความจริง เพราะนับตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้น เมิ่งเหยียนซินไม่ได้หวนกลับโลกใบเดิมของตน ในเมื่อมิอาจกลับไปได้แล้ว เช่นนั้นเมิ่งเหยียนซินก็ควรได้ออกไปเปิดหูเปิดตาเสียบ้าง เพื่อวางแผนเส้นทางการใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ถึงที่นี่เป็นโลกแห่งจินตนาการของนักเขียนที่เมิ่งเหยียนซินชื่นชอบ ทว่ามันกลับเป็นนิยายที่จบไปแล้ว หนำซ้ำยังไม่มีการบอกเล่าเรื่องราวของคุณหนูรองไว้โดยละเอียด เพราะเมิ่งเหยียนซินในนิยายเป็นเพียงตัวประกอบเรียกน้ำตาที่ถูกสอดแทรกเข้ามาเพื่อเพิ่มอรรถรสเท่านั้นเมิ่งเหยียนซินไม่เข้าใจ ว่าเหตุใดนักเขียนคนนี้ต้องสร้างตัวตนคุณหนูรองเมิ่งขึ้นมา ในเมื่อบทบาทของนางจะเรียกว่าตัวเอกก็ไม่ใช่หรือจะบอกว่าเป็นตัวประกอบก็ไม่เชิง มันก้ำกึ่งอย่างไรชอบกล เพราะในนิยายเมิ่งเหยียนซินปรากฏกายไม่เท่าใด นางก็ต้องตายตั้งแต่ต้นเรื่อง ทว่ายามนี้เมิ่งเหยียนซินดันโผล่เข้ามาแทนที่คุณหนูรองเมิ่งตัวจริง เรื่องเลยตาลปัตรกลับหลัง เพราะคนตายได้ฟื้นคืนชีพอย่างน่าอัศจรรย์"คุณหนูรองท่านจะออกไปข้างนอกหรือ""ใช่เจ้าค่ะ เป็นอย่างไร เครื่องแต่งกายนี่คงไม่มีใครจำข้าได้ก

 "เดี๋ยว! เขาบอกว่าท่านดวงชะตาบัดซบ มันก็จะบัดซบงั้นหรือ""เฮ สาวน้อยเจ้าเป็นใครกัน ข้าเป็นหมอเทวดา ตรวจจับดวงชะตาของคนไม่เคยพลาด"เมิ่งเหยียนซินจิ๊ปาก จากนั้นยกมือขึ้นกอดอก "ก็เขา!" นิ้วเรียวชี้ไปยังชายที่ยืนมึนงงอยู่ภายในวงล้อม ทุกคนต่างเหลือบมองตามปลายนิ้วของเมิ่งเหยียนซิน"ขะ...ข้าหรือ" เขาหรี่นัยน์ตามองก็จำได้ว่าเมิ่งเหยียนซินคือหญิงสาวที่ตนเพิ่งชนเข้าโครมใหญ่เมื่อครู่เมิ่งเหยียนซินพยักหน้าเป็นคำตอบ นับว่าชายคนนี้โชคดียิ่งนักที่เผลอกระทบไหล่ของนางเข้า เมิ่งเหยียนซินจึงบังเอิญมองเห็นว่ากาลข้างหน้าในอีกไม่กี่ชั่วยามเท่านั้นกำลังจะเกิดสิ่งใดเกรงว่านักต้มตุ๋นคนนั้นคงแอบสอดแนมกิจการของเขามาก่อน แต่วันนี้ชายคนดังกล่าวกำลังดวงเปิดวาสนาเปิด จากที่กิจการใกล้ล้มละลายจนต้องปิดตัวก็ได้มีเศรษฐีคนหนึ่งมาเหมาข้าวสารจากร้านของเขาเพื่อไปทำโรงทานแจกจ่ายบรรดาคนไร้บ้านเพื่อทำกุศลครั้งใหญ่"อีกไม่นานลูกน้องของท่านจะมาหาท่าน""แม่หนูเจ้าหมายความว่าอย่างไร""ท่านรอดูก็แล้วกัน""เหลวไหล!" ชายนักต้มตุ๋นโพล่งขึ้น"เจ้าน