All Chapters of ชายาข้าน่ารักเกินใคร: Chapter 111 - Chapter 120

ดึกดื่นคืนค่ำจันทราหลบเร้นในหมู่เมฆ อารามหลวงตั้งตระหง่านกลางพระราชวังเงียบสงัด ภายในห้องพักแห่งหนึ่งซึ่งหลานซือเยว่อาศัยหลับนอน ปรากฏเงาร่างสูงใหญ่ในชุดผ้าคลุมศีรษะสีดำสนิท ดวงตาสีนิลดุจรัตติกาลเปล่งประกายวาววับท่ามกลางความมืด จับจ้องไปยังร่างบางที่หลับสนิทอยู่บนเตียงตั่งด้วยความรักใคร่ลึกซึ้งถึงกร

“เมื่อคืนบอกให้นอนด้วยกันก็ไม่ยอมฟัง แล้วนี่อะไร? ทำจนตัวเองเป็นแบบนี้ ใช้ได้ที่ไหน” เฉินเทียนอี้บ่นคนร่างบางด้วยความห่วงใย รับชามยาที่เพิ่งต้มเสร็จมาเป่าให้หายร้อน ค่อยๆ ป้อนให้หลานซือเยว่ดื่มทีละช้อนๆ เพราะร่างกายของหลานซือเยว่โดนความเย็นจากการแช่อยู่ในน้ำเป็นเวลานานเมื่อไม่กี่วันก่อนประกอบ

“ดีมาก คราวหน้าเรียกเมื่อไหร่ข้าจะรีบมาหาเจ้าทันที” สวีเฟยหลงลูบศีรษะทุยสวยอย่างรักใคร่เอ็นดู แต่ถูกมือบางปัดออกด้วยความไม่ชอบใจ “อย่าหวัง! ไปได้แล้ว” “ไปก็ได้ ถึงเจ้าไม่เรียกข้าก็จะมา” สวีเฟยหลงบอกทิ้งท้ายก่อนที่ร่างกายจะหายวับไป เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เฉินเทียนอี้สั่งให้องครักษ์พังป

“กลับมาแล้วหรือหยางหยาง” จ้าวลี่หมิงที่ยึดครองตำแหน่งประธานในตำหนักหลักเอนกายอยู่บนเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน เพราะต้องนั่งรออีกฝ่ายเป็นเวลานานจนแทบหลับคาเก้าอี้ ดวงตาปรือมองคนร่างสูงทอประกายฉ่ำน้ำคลอหางตาแดงระเรื่อเย้ายวนใจคน “เมียจ๋า” เฉินซือหยางครางเสียงละเมอ ปรี่เข้าไปหาคนตัวเล็กแต่กลับถูกจ้า

เงาร่างสูงใหญ่เหยียบเมฆมาหยุดอยู่เหนือมหานทีสีทองอร่ามอันกว้างใหญ่ไพศาลที่กำลังกระเพื่อมไหวเป็นระลอกคลื่นเล็กๆ แสงตะวันตกต้องผิวน้ำสีทองเป็นประกายระยิบระยับแลดูงดงามจับตา สวีเฟยหลงทิ้งตัวผ่านเมฆหมอกเป็นชั้นๆ ลงสู่หุบเขาเร้นเมฆาอย่างสง่างาม ทันทีที่ปลายเท้าสัมผัสพื้นชายหนุ่มเอามือไพล่หลัง สายตาเฉียบค