All Chapters of พันธะร้ายแสนรัก: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 20 เลือกวันตาย “ทุกคำที่ผมพูดออกมามันคือความจริง” สิ้นคำพูดของเขาขาของเธอแทบทรุดจนธมกรรีบพยุงเธอไปนั่งที่โซฟาแล้วเดินไปเอาน้ำมาให้เธอดื่ม หญิงสาวรับแก้วน้ำมาทั้ง ๆ ที่มือสั่นอยู่แต่แล้วเขาก็ประคองให้เธอจิบน้ำสักหน่อยเผื่อจะได้ดีขึ้น “คุณไม่สบายหรือเปล่า” “ไม่สบายบ้าอะไรล่ะ ฉันก็ตกใจเรื่องที่คุณพูดน่ะสิ” หญิงสาวพูดออกมาตรง ๆ ด้วยท่าทางหัวเสีย ถ้าเธอรู้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้วเธอก็จะไม่จดทะเบียนสมรสกับเขา แต่นี่อะไรเขาไม่ยอมเอื้อนเอ่ยบอกอะไรเธอสักนิด แม้แต่หน้าเขาเธอก็แทบจะไม่เห็นถึงว่าวันนั้น ถึงว่าล่ะวันนั้นเขาถึงรีบออกไป เธอควรที่จะถามสักหน่อยว่าเขารีบออกไปไหน แต่นี่อะไรกันนะทำให้เธอไม่สนใจสิ่งต่าง ๆ รอบตัว “แล้วผมขอไปอาบน้ำก็แล้วกันนะ” เขายืนขึ้นเต็มความสูงได้เดินเข้าไปในห้องเงียบ ๆ หลังจากนั้นคนทั้งสองก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย “มันหมายความว่ายังไงนะ เธอเสียในวันที่เราจดทะเบียนสมรสกันงั้นเหรอ หรือว่าการจดทะเบียนสมรสของเธอกับเขาจะเป็นต้นเหตุให้เธอเสียชีวิตนะ” ยิ่งคิดยิ่งทำใ

ตอนที่ 22 สามีเล่นชู้เขาก้าวฉับ ๆ เดินมาจับข้อมือของเธอแล้วกระชากตีรณาเข้ามาใกล้ ๆ จนหญิงสาวหมดความอดทน เธอกำหมัดทุบลงบนหน้าอกของเขาหลายต่อหลายครั้ง จนชายหนุ่มต้องจับมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้            “ปล่อยนะ อย่ามาแตะต้องเนื้อตัวฉัน ฉันสะอิดสะเอียนกับกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงคนนั้น ไม่รู้คุณไปกกกอดมันมาขนาดไหน สกปรก ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” เธอดิ้นรนสุดชีวิตไม่อยากจะให้เขามาแตะต้องตัวเธอด้วยซ้ำ เธอคงจะยอมรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้มันเป็นการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอ คนอย่างเธอน่ะเหรอจะยอมให้สามีมีเมียน้อยแล้วยังมาลอยหน้าลอยตาแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่คนตัวเล็กนั้นออกแรงดิ้นสุดชีวิตแต่ก็ไม่สามารถทานทนกับพละกำลังอันมหาศาลของเขาได้ ธมกรกอดเธอเอาไว้แน่นอยู่นานหลายนาที จนในที่สุดตีรณานั้นเหนื่อยอ่อนลงเธอยืนแน่นิ่งในอ้อมกอดของเขาพร้อมสะอื้นตัวโยน            “ปล่อยมือออกจากตัวฉัน ฉันขยะแขย

ตอนที่ 24 รับปาก            “เดี๋ยว ๆ ๆ คุณไม่เอาน่า คุณจะโกรธผมอะไรนักหนาทั้ง ๆ ที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย”            “ผิดสิ ผิดที่หนึ่งฉันบอกให้คุณกลับบ้านสี่โมงครึ่งทุกวัน แต่คุณดันกลับมาถึงบ้านทุ่มสองทุ่มเพราะไปส่งผู้หญิงคนนั้น”“ส่วนข้อที่สองคุณไปทำอะไรต่อมิอะไรกับผู้หญิงคนนั้นแล้วยังให้ผู้หญิงคนนั้นเอาน้ำหอมทามาเต็มตัวอีก”“มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณพูดซะหน่อย” เขาเอื้อมมือไปจับที่ข้อมือเล็กของตีรณา            “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” เธอพย่าามสะบัดข้อมือของตัวเองให้หลุดแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระเลย            “ก็ได้ ก็ได้ เอาเป็นว่าวันนี้ผมจะรีบกลับบ้าน ถึงเวลาสี่โมงครึ่งเมื่อไหร่ผมจะออกจากที่ทำงานเลย

ตอนที่ 26 ผมรู้ทุกอย่าง             “ใครอยากจะเป็นเล่าประธานบริษัท ผมอยากจะใช้เงินเฉย ๆ มากกว่า” ว่าแล้วน้องชายจอมเจ้าเล่ห์ก็หัวเราะร่าออกมาและมองตามแผ่นหลังของพี่สาวที่กำลังเดินเข้าประชุมหลังจากที่เธอประชุมเสร็จจนรู้สึกเหนื่อยล้าจึงเดินเข้ามาในห้องแต่เท้าเรียวกลับต้องชะงัก ไลลาที่เดินตามมาก็ชนเข้ากับแผ่นหลังของเธอเต็ม ๆ“โอ๊ย! หยุดทำไมคะคุณนา”“ทำไมน้องชายของฉันยังอยู่ที่นี่”            “ก็คุณก้องบอกว่าเหนื่อยอยากจะนอนก็เลยนอนบนโซฟานี่ล่ะค่ะ”  เมื่อก้องภพได้ยินเสียงของพี่สาวก็งัวเงียตื่นขึ้นมานั่งบนโซฟาแล้วส่งยิ้มด้วยท่าทางยียวนให้กับเธอ            “วันนี้พี่เหนื่อยแล้วนะ นายจะหาเรื่องอะไรอีก”      &n

ตอนที่ 28 โดนวางยา             “ปึง!” เสียงอะไรบางอย่างกระแทกกับบานประตู เมื่อเธอกำลังจะปิดห้องด้วยความสงสัย เธอก็เปิดประตูออกไปดูก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง เธอจำเขาได้แม่นว่าผู้ชายคนนี้แหละที่ทำให้เธอเสียแผนเมื่อคราวก่อน“เฮ้ย!” สิตารีบออกแรงดันประตูให้ปิดลงแต่กลับสู้แรงของนวพลไม่ได้            “ว้าย!” นวพลดังประตูสู้สุดแรงเพราะเขาจะปล่อยให้ธมกรตกอยู่ในเงื้อมมือของเธอไม่ได้ สิตาที่อยู่ด้านหลังประตูก็เสียหลังล้มก้นจั้มเบ้าเลยทีเดียว“นี่คุณทำอะไร”            “ผมสิต้องถามว่าคุณกำลังทำอะไร”“พี่กร พี่กร ตื่น ๆ ผมจะพากลับบ้าน” เขาเข้าไปพยุงลูกพี่ลูกน้องด้วยท่าทางเป็นกังวล“นี่อย่าบอกนะว่าคุณวางยาพี่ชายผม” สิตามีท่าทางอึกอักเธอแทบจะเถียงไม่ออกด้วยซ้