“ไปพี่กลับบ้าน” เขาแบกพี่ชายขึ้นหลังทันที
“ฉันว่าคุณหน้าด้านมากเลยนะที่กล้าวางยาคนที่เขามีภรรยาอยู่แล้ว คุณอดอยากปากแห้งมากหรือไงถึงหาผัวของตัวเองไม่ได้ หน้าตาก็ไม่ใช่ขี้ริ้วขี้เหร่ แต่ทำไมเป็นคนใจง่ายคิดจะรวบหัวรวบหางผัวของคนอื่น เธอมีปมมากหรือยังไงถึงชอบแย่งผัวของชาวบ้านนัก” บัดนี้ใบหน้าสวยดูโกรธเคืองไม่น้อย ถ้าไม่ได้นวพลไม่รู้ว่าธมกรจะเสียท่าให้ผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ไปแล้ว เธออยากจะกระชากหัวของสิตาด้วยซ้ำแต่แล้วเธอก็ยังคงจะต้องไว้หน้าสามีของเธอบ้าง แต่ถ้าจะให้เรื่องมันเงียบไปก็คงเป็นไปไม่ได้อย่างน้อย เธอก็ได้ป่าวประกาศให้โลกรู้ไปเลยว่าผู้หญิงคนนี้หน้าด้านและไร้ยางอายขนาดไหน
“ตาเปล่านะคะ ตาไม่ได้ทำ”สิตาวิ่งหนีออกไปจากห้องด้วยความอับอาย
“ขอบคุณมากนะคะที่คุณมาเห็นพอดีไม่อย่างนั้น...” ตีรณาไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องเราวุ่นวายอะไรกันขึ้นมาอีก
ตอนที่ 30ครั้งแรก “ปึก ปึก” เสียงเนื้อแน่น ๆ ที่อยู่ภายในโพรงราคะที่มันเย้ายวนใจของเขาอยากจะเสียบแทงลงไปให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ด้วยเขากับเธอเพิ่งจะเริ่มมีอะไรกันครั้งแรกเขาอยากจะเก็บเกี่ยวความหอมหวานตรงนี้เอาไว้ให้มากที่สุดและอยากจะให้เธอมีความสุขไปพร้อมกับเขาไม่ใช่เอาแต่ตักตวงความสุขจากเธอฝ่ายเดียว“พร้อมไหม”เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“พร้อมค่ะ” เธอขยับถ่างขาออกให้เขาเล็กน้อยและแล้วดุ้นใหญ่ก็ถูกกดถูกไถไปกับกลีบแคมจนเธอรู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ “อ๊ะ เสียวค่ะ” เธอครางบอกเขาด้วยความเสียวซ่านจนแทบจะทนไม่ไหว เธอไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนและเขาก็คือผู้ชายคนแรก ที่ทำให้เธอตื่นเต้น ยิ่งเธอเห็นหน้าอกแน่น ๆ และรอนท้องของเขายิ่งทำให้เธอรู้สึกวาบหวามขึ้นมามากกว่าเดิม ชายหนุ่มขยับเอวหนาเข้าใกล้ ๆ หว่างขาขอ
ตอนที่ 29จัดการนังตัวดี สิตา! “ไปพี่กลับบ้าน” เขาแบกพี่ชายขึ้นหลังทันที“ฉันว่าคุณหน้าด้านมากเลยนะที่กล้าวางยาคนที่เขามีภรรยาอยู่แล้ว คุณอดอยากปากแห้งมากหรือไงถึงหาผัวของตัวเองไม่ได้ หน้าตาก็ไม่ใช่ขี้ริ้วขี้เหร่ แต่ทำไมเป็นคนใจง่ายคิดจะรวบหัวรวบหางผัวของคนอื่น เธอมีปมมากหรือยังไงถึงชอบแย่งผัวของชาวบ้านนัก” บัดนี้ใบหน้าสวยดูโกรธเคืองไม่น้อย ถ้าไม่ได้นวพลไม่รู้ว่าธมกรจะเสียท่าให้ผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ไปแล้ว เธออยากจะกระชากหัวของสิตาด้วยซ้ำแต่แล้วเธอก็ยังคงจะต้องไว้หน้าสามีของเธอบ้าง แต่ถ้าจะให้เรื่องมันเงียบไปก็คงเป็นไปไม่ได้อย่างน้อย เธอก็ได้ป่าวประกาศให้โลกรู้ไปเลยว่าผู้หญิงคนนี้หน้าด้านและไร้ยางอายขนาดไหน“ตาเปล่านะคะ ตาไม่ได้ทำ”สิตาวิ่งหนีออกไปจากห้องด้วยความอับอาย“ขอบคุณมากนะคะที่คุณมาเห็นพอดีไม่อย่างนั้น...” ตีรณาไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องเราวุ่นวายอะไรกันขึ้นมาอีก
ตอนที่ 28โดนวางยา “ปึง!” เสียงอะไรบางอย่างกระแทกกับบานประตู เมื่อเธอกำลังจะปิดห้องด้วยความสงสัย เธอก็เปิดประตูออกไปดูก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง เธอจำเขาได้แม่นว่าผู้ชายคนนี้แหละที่ทำให้เธอเสียแผนเมื่อคราวก่อน“เฮ้ย!” สิตารีบออกแรงดันประตูให้ปิดลงแต่กลับสู้แรงของนวพลไม่ได้ “ว้าย!” นวพลดังประตูสู้สุดแรงเพราะเขาจะปล่อยให้ธมกรตกอยู่ในเงื้อมมือของเธอไม่ได้ สิตาที่อยู่ด้านหลังประตูก็เสียหลังล้มก้นจั้มเบ้าเลยทีเดียว“นี่คุณทำอะไร” “ผมสิต้องถามว่าคุณกำลังทำอะไร”“พี่กร พี่กร ตื่น ๆ ผมจะพากลับบ้าน” เขาเข้าไปพยุงลูกพี่ลูกน้องด้วยท่าทางเป็นกังวล“นี่อย่าบอกนะว่าคุณวางยาพี่ชายผม” สิตามีท่าทางอึกอักเธอแทบจะเถียงไม่ออกด้วยซ้
ตอนที่ 27ฉันไม่สวยเหรอ “ก็ได้ค่ะ ฉันไว้ใจคุณ” เธอตอบโกหกไปคำโตทั้ง ๆ ที่เธอไม่ไว้ใจเขาเลยสักนิดและไม่ไว้ใจผู้หญิงคนนั้นที่จ้องจะงาบสามีของคนอื่นเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วไม่ว่าตีรณาจะพย่าามจะหลับนอนกับเขากี่ครั้งต่อกี่ครั้งแต่แล้วก็ไม่เป็นผล ชายหนุ่มยังใจแข็งและยังนิ่งไม่สะทกสะท้านทั้งยังแยกห้องนอนกับเธออยู่ทุกวัน เมื่อไลลาเห็นใบหน้าของผู้เป็นเจ้านายนั้นขมวดนุ่นขึ้นมาอีกแล้ว“ช่วงนี้คุณนาเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมดูใจลอย ๆ”“ฉันสงสัยไลลา” “สงสัยอะไรเหรอคะ” “ฉันไม่สวยเหรอ” “สวยสิคะ ใครบอกว่าคุณนาไม่สวย ทั้งสวย ทั้งแซ่บ”“แล้วทำไมคุณ
ตอนที่ 26ผมรู้ทุกอย่าง “ใครอยากจะเป็นเล่าประธานบริษัท ผมอยากจะใช้เงินเฉย ๆ มากกว่า” ว่าแล้วน้องชายจอมเจ้าเล่ห์ก็หัวเราะร่าออกมาและมองตามแผ่นหลังของพี่สาวที่กำลังเดินเข้าประชุมหลังจากที่เธอประชุมเสร็จจนรู้สึกเหนื่อยล้าจึงเดินเข้ามาในห้องแต่เท้าเรียวกลับต้องชะงัก ไลลาที่เดินตามมาก็ชนเข้ากับแผ่นหลังของเธอเต็ม ๆ“โอ๊ย! หยุดทำไมคะคุณนา”“ทำไมน้องชายของฉันยังอยู่ที่นี่” “ก็คุณก้องบอกว่าเหนื่อยอยากจะนอนก็เลยนอนบนโซฟานี่ล่ะค่ะ” เมื่อก้องภพได้ยินเสียงของพี่สาวก็งัวเงียตื่นขึ้นมานั่งบนโซฟาแล้วส่งยิ้มด้วยท่าทางยียวนให้กับเธอ “วันนี้พี่เหนื่อยแล้วนะ นายจะหาเรื่องอะไรอีก”&n
ตอนที่ 25 ผมรู้นะ ณ บริษัทรักษิโรทัย“ก๊อก ๆ ๆ” ตีรณากำลังทำงานอยู่แต่แล้วเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นคิวเรียวก็ขมวดมุ่นหุ้นเข้าหากัน เมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอคือก้องภพที่ยืนยิ้มให้เธออย่างอารมณ์ดี“นายมีอะไร”“ผมก็คิดถึงพี่ขึ้นมาน่ะสิ” คำว่าคิดถึงของเขาคงไม่ใช่เรื่องน่ายินดีกับเธอสักเท่าไหร่ เพราะปกติแล้วเธอกับเขาแทบจะไม่คุยกันเลยด้วยซ้ำนอกจากว่าเขามีเรื่องจะมาเยาะเย้ยถากถาง หรือจะเข้ามาหาเรื่องเธอถึงได้มาหาเธอถึงห้องทำงานขนาดนี้“ไม่ได้แข่งรถเหรอ” เธอถามออกไปเสียงห้วนเพราะปกติน้องชายคนละแม่ของเธอนั้นไม่ค่อยจะมาทำงานที่บริษัทเท่าไหร่ เอาแต่ไปทำในสิ่งที่เขาชอบนั่นก็คือการแข่งรถในสนามแข่งจนแทบไม่มีเวลาทำการทำงาน“ไม่หรอกครับวันนี้ผมว่างน่ะ ว่าแต่พี่มีอะไรให้ผมช่วยไหม” ตีรณาเลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถามว่าเขาเนี่ยนะจะมาช่วยงานเธอ จริง ๆ จะมาขอเง