All Chapters of Trap In His Arms: Chapter 51 - Chapter 60

Second chances. Do every people deserves a second chance? Dapat ba lahat tayo nagbibigay ng ikalawang pagkakataon sa mga taong minsan ng naging rason ng ating pagkalugmok? Because if you would ask Hashana, everyone deserves it. Deserve iyon lang lahat ngunit hindi iyong sinasayang lang naman. "Iha, tumawag si sir, hindi daw muna siya makakauwi."Mahigit isang linggo na pero paulit-ulit lang iyong naririnig ng dalaga kay nanay Cindy. Araw-araw, ganun na lang palagi ang bubungad. Nawawalan na nga siya ng ganang pakinggan pa ito. Kunting pitik na lang talaga. Sasabog na ang pasensya niya kay Clifton. Ano pa bang silbi ng pananatili nila dito kung ang taong gustong nandito ang mga bata ay wala naman? Nang mapansin ng ginang na wala siyang balak sumagot ay natahimik na lang ito. Blinock niya ang contacts ng lalaki, kaya malamang ang matanda ang ginugulo nito. "Nay, aalis po muna kami ng mga bata. Bibisita lang po kami sa bahay. Mamayang hapon pa po kami uuwi kaya magluto lang kayo ng s

Is it worth trying to hold onto someone who's already pushing you away? Tama bang ipagpilitan ang sarili sa taong ayaw naman pala kayong makita at makasama? "Aalis ka na naman?"Kinabukasan ay tanong ni Hashana kay Clifton. May paawa-awa pa itong nalalaman kagabi tapos aabutan niyang handang-handa na namang umalis. Mabuti't parehong tulog si Cheslyn at Jelrex sa oras na iyon. Alas dos na din kasi ng hapon. "I need to go back to Manila. May aayusin lang ako. Babalik ako, I'll promise. Kailangan ko lang talagang umalis."Sarkastikong natawa ang dalaga. Babalik? Kailan na naman iyon? Bukas? Sa susunod na araw? Sa makalawa? O baka naman isang linggo na naman. Sinapo ni Hashana ang noo. Naiinis na siya kay Clifton. Ang kapal ng mukha nitong umiyak sa harapan niya at magpaawa. "Kung ganito lang din naman. Mas mabuti pang umuwi kami ng mga bata.""Please, not now, Hashana." Nawawalang lakas na wika ni Clifton. "Not this time, please. This is really urgent. I need your understanding from

"Hashana! Fuck! I'm sorry! It's not what you are thinking!" "Tito, ano ba?!"Bumalatay ang sakit sa mata ni Clifton sa paraan ng pagtawag sa kanya ng dalaga. Mabilis nitong sinundan si Hashana sa tulong ni Cindy. Nagkanda-tisod tisod pa ito sa bilis ng hakbang para lang maabutan ang babae kahit walang nakikita. "I'm sorry. I will explain everything. Please, listen to me, baby. Papaalisin ko siya. Papaalisin ko si Rhesa."Maanghang na natawa si Hashana. Papaalisin? Bakit? Malinaw na sa kanya ang lahat. Clifton is a jerk. Ngayon nagmamakaawa na naman ito. Nagiging mabait at maamo. Para saan pa? Para utuin na naman siya? "Huwag ka ng mag-abala, tito. Kami ng mga bata ang aalis. Nakakahiya naman sa'yo.""What?" Napantig ang tainga ni Clifton. "Yan ang huwag na huwag mong gagawin, Hashana! Hindi kayo aalis ng mga bata!"Pulang-pula na ang buong mukha ni Clifton. Kung nagbubuga lang ito ng totoong apoy, kanina pa siguro nagliyab ang bahay. Dismayadong napailing si Hashana at tinalikuran

Kahit tatlong araw pa lang, pinili na ni Clifton na umuwi sa Santa Rosa upang ayusin ang di pagkakaintindihan nila ni Hashana. Subalit ang pag-asang makausap ang babae ay biglang naglaho nang kahit anino nito at ng mga bata ay hindi niya mahagilap. Sukdulan ang kabang umigkas sa dibdib ng ginoo. "Nay Cindy!" Tulirong tinawag ni Clifton si Cindy na hindi din magkandaugagang sumulpot galing sa garden area. "Sir,""Nay Cindy naman, bakit niyo hinayaang makaalis ang mag-iina ko?""Sorry po, sir. Nagpumilit po talaga si Hashana. Hindi ko po napigilan."Bigong napaupo si Clifton sa couch at marahas na ginulo ang buhok. Na huli ba siya? Tangina! Sobrang tagal ba ng tatlong araw na hindi siya nito kayang hintayin? Pina-cremate niya nga lang ang katawan ng ama para lang mapadali ang pag-uwi. Kahit ang pagproseso sa mga dokumentong kakailanganin ay minadali niya. Binayaran pa niya ang cremation facility para mas mapabilis ang schedule at proseso na dapat sana aabot ng isang linggo. Mariin

Life can sometimes be a roller coaster. Minsan may mga taong dadating, minsan naman may aalis upang magsilbing aral lamang. Some people might be the happiest, yet others maybe in the darkest. And if moving forward is a key to keep life moving, then Hashana would gladly do that. "Ma, pakitingnan naman po si Cheslyn sa kwarto. Baka gising na po."Binaliktad muna nito ang pinipritong ham saka nilingon ang inang nag-aayos ng mga plato sa hapag. Nakalatag na din doon ang ibang ulam na niluto niya kanina. Nakita ni Hashana na tumango ito at iniwan saglit ang ginagawa. Sakto namang sumulpot si Jelrex na bagong ligo. Hindi pa nito suot ang uniporme nito at nakapambahay pa lamang. "Good morning, ma." Nilapitan ng bata ang ina at humalik sa pisngi nito. "Good morning din, nak. Maupo ka na diyan. Ihahain ko lang 'to."Tinapos niya ang ginagawa. Tinawag na rin niya ang amang nanunuod ng balita sa salas na nakasanayan na nito tuwing umaga. Nang makita sa bungad ng kusina ang ginang na akay-ak