All Chapters of ฉลามไม่เคยรัก: Chapter 81 - Chapter 90

ลีโอเดินมาที่ห้องนอนและเลือกที่จะยืนมองนิ่งๆ เพราะที่เห็นตอนนี้คือเพื่อนของเขาเลือดขึ้นหน้า สภาพไอ้เฟิร์สคือเลือดกลบปาก เห็นเมียมันนั่งร้องไห้ที่เตียง เรื่องสภาพเอามาวัดกับจิตใจไม่น่าได้มันทะนทะนุถนอมของมันมาอย่างดี แตะแค่ปลายก้อยมันก็สอยร่วงแล้ว แต่นี่เล่นทำคนของมันร้องไห้ ดูท่าคงได้หยอดน้ำเกลือในห้องไอซียูไปอีกหลายวัน“ไปตายซะไอ้สัด! หน้าสัดๆ อย่างมึงต้องเจอตีนกูเหยียบหน้าแรงๆ”“ไปดูขนม ทางนี้เดี๋ยวกูสานต่อ” ลีโอรั้งบ่าเพื่อนให้หันกลับไปสนใจเมีย แว๊บหนึ่งที่ปรายตามองหน้าหล่อๆ ของไอ้เฟิร์สที่โดนจนยับ ต่างจากฉลามที่ไม่มีรอยอะไรเลย“เหอะ!” ลีโอเหยียดตามองอย่างสมเพช ส่ายหน้าไปมาเบาๆ ก่อนจะยกเท้าเตะเข้าที่เบ้าหน้า เสียงร้องสุดท้ายดังขึ้นก่อนที่มันจะหลับคาตีนจากนั้นก็ทำหน้าที่เพื่อนที่ดี ลากคนที่หลับกลางอากาศออกมารวมกับเพื่อนของมัน“เรามาช้าไปไหมวะ” เซย์ส่งสายตาเข้าไปด้านใน ทุกคนเป็นห่วงกันหมด บ่นไปตามๆ กันที่มัวแต่ชักช้าจนมาเกือบไม่ทันเวลา“ถึงมาเร็วกว่านี้แต่ถ้าผู้หญิงของไอ้หลามร้องไห้ก็ไม่มีใครโอเคอยู่ดี” ลีโอตอบเสียงเรียบ จากนั้นก็เดินไปล้างมือที่เปื้อนเลือดด้วยความรังเกียจ“ใครมีโท

“พ่อขอโทษสำหรับทุกอย่างนะลูก พ่อผิดเองทุกอย่างมันเป็นความผิดของพ่อเอง” ปรินทร์ยกมือขึ้นลูบแก้มของบุตรสาว น้ำตาคลอมองรอยแดงเป็นริ้ว ทั้งรู้สึกผิดและสงสารจับใจ“พ่อจะแก้ไขทุกอย่างเอง จะไม่ให้ลูกต้องเจออะไรแบบนี้อีก พ่อสัญญา” “ถ้าคนพวกนั้นไม่พยายามแสดงตัว พ่อคิดจะยอมรับความผิดพลาดของตัวเองไหมคะ ถ้ามีผู้ชายสักคนมาทำกับหนูแบบที่พ่อทำกับแม่ พ่อจะรู้สึกยังไง” “นั่นคือสิ่งเดียวที่ผมยอมไม่ได้ พ่อเลว พ่อรู้ ที่หาคนที่ดีที่สุดให้ลูกเพราะไม่อยากให้ลูกเจอคนแบบพ่อ” “ทั้งที่รู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิด แต่ไม่ได้คิดที่จะทำให้มันถูกต้องเลยเหรอคะ” “พ่อรักแม่ของลูกมากนะขนม รักแค่แม่ รักที่สุด พ่อรู้ว่าพ่อไม่ควรทำแบบนี้ ในงานเลี้ยงของบริษัท พ่อพลาดมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ถ้าบอกว่าไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไงทั้งที่ตื่นมาอยู่ข้างเขาพ่อก็เห็นแก่ตัวที่สุด ทุกอย่างมันควรจบเพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ได้จะเรียกร้อง จนกระทั่งวันที่พ่อแต่งงานกับแม่เขากลับมาบอกพ่อว่าเขาท้อง เขาจะไม่เรียกร้องอะไรอะไรทั้งนั้น จะไม่พังงานแต่ง ไม่ทำให้แม่เสียหน้าและผิดหวัง แลกกับการที่พ่อดูแลเขาห่างๆ พ่อไม่มีทางเลือก พ่อรักแม่ พ่อไม่พร้

เจ็บว่ะ แม่งเจ็บเหี้ยๆ แต่ทำใจถอยห่างตอนนี้ไม่ได้จริงๆ ไม่รู้ว่ามือลั่นหรือใจมันสั่ง ตอนนี้โทรศัพท์โชว์เบอร์เขา ไม่ใช่เขานะที่โทรมา แต่กูเนี่ยแหละที่โทรไป รอสายไม่นานขนมก็รับสาย เสียงสดใสกระแทกใจกูอย่างจัง (ขา ~) แล้วก็เป็นกูเลยนะที่ไปไม่เป็น มันจุกที่ใจอธิบายไม่ค่อยถูก กระบอกตาแม่งเริ่มร้อน เสียงเธอโคตรสดใส พอเดาได้ว่าตอนนี้คงมีความสุขดี“เป็นไงบ้าง…” (สบายดีค่ะ พี่ล่ะ?)“ก็เรื่อยๆ อยู่ไหน?” (อยู่ มอ. ออกมากินข้าวกับเพื่อน อยากฟังเสียงเพื่อนไหม)“ไม่ๆ กวนไหม?”(ไม่ค่ะ ยังรออาหารอยู่ หนูเดินมาเข้าห้องน้ำ อ้อ! กับพ่อ เข้าใจกันแล้วนะคะ) “ดีแล้ว อีพวกนั้นล่ะ?” (ไม่ได้เอาเรื่องอะไร หนูบอกให้พ่อปล่อยไป แลกกับการไม่เข้ามาวุ่นวาย และไม่เอาเรื่องพี่)“จะเอาเรื่องก็ช่างมันดิ ถ้ามันมีปัญญามากพออ่ะนะ ไม่ได้กลัวอยู่แล้ว”(เมาเหรอคะ…)“ดื่มนิดหน่อย ไม่มีอะไรทำ” (อยู่กับเพื่อนไหม)“ก็มีแต่พวกมัน” (อยากให้หนูไปหาไหม) เสียงถามเหมือนไม่ค่อยมั่นใจ หรือเธอเริ่มลังเล ลังเลว่าจะไปต่อดีไหม ไม่ใช่แค่เธอนะ กูก็เหมือนกัน “อย่าเลย อยู่กับเพื่อนเถอะ พี่ก็จะอยู่กับเพื่อนพี่เหมือนกัน” (ทำไมถึงเงียบหายไปเ

“คุณเป็นใคร…”“ไม่เสือกดีไหม?” กัดฟันถามจ้องหน้ามันเขม็ง ไม่พอใจมึงก็ลุกขึ้นมา จะเปิดก่อนกูก็ไม่เคยว่า แค่รู้ว่าคิดจะแย่งเมียกู ต่อให้เสียเปรียบกูก็สู้อยู่ดี“อย่ามาล้ำเส้น” เธอพูดปุ๊บ ตากูกระตุกทันที ลิ้นสากดันเข้าหากระพุ้งแก้ม กัดจนเจ็บสบตาเธอที่มองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม?”“พี่เป็นคนบอกเลิกเองไหม ตอนนี้เป็นอะไร”“ไม่ได้ตั้งใจจะพูด…”“แต่ก็พูดออกมาแล้ว” “ขอโทษ…” ขนมสบตากับคนบอกก่อนจะถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าสายตาของเธอในตอนนี้มันแตกต่างจากเมื่อก่อนมากแค่ไหน แต่เขาทำเหมือนทนไม่ได้ น้ำเสียงสั่นเครือ หางตากระตุก เหมือนพยายามควบคุมความรู้สึกทั้งที่ทุกอย่าง เขาเป็นคนเลือกเอง“มึงอ่ะ อย่ามายุ่งกับเมียกู!” จบคำนั้นขนมลุกทันที เธอเดินหนี ในขณะที่ฉลามชี้หน้ามันและตอกย้ำสถานะของตัวเองอีกครั้ง“อย่าให้กูเห็นว่ามึงมาวอแวคนของกูอีก อย่าให้ได้เห็นเข้าใกล้ เพราะกูจะไม่แค่เตือนอีกต่อไป” ใช้หางตามองก่อนจะวิ่งตามคนที่ชิ่งลุกหนีไปก่อน เธอไม่พอใจ รู้ว่าไม่โอเค แต่ไม่โอเคที่เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่นแบบนี้เหมือนกัน“จะไปไหน ไปด้วยกัน” “หนูจะกลับบ้าน” “นอนที่บ้าน?” เขาอยา

“…ไปไหนมา” เสียงถามไม่ได้ดุหรือน่ากลัว ไม่ได้ทำให้คนฟังรู้สึกกลัวจนกล้าที่จะสบตากับเจ้าของคำถาม “ไปธุระมาค่ะ” “พี่ทำอาหารเย็นไว้รอ ทำหมูสับต้มยำง่ายๆ ไม่คิดว่าเธอจะหายไป” อดไม่ได้ที่จะกลิ้งตากลมไปมองสิ่งที่เขาบอกว่าทำไว้รอ เขาเป็นผู้ชาย ความตั้งใจจะมากแค่ไหนกันนะถึงยอมทำแบบนี้ให้ได้ อาหารน่าทานมาก ภายในครัวดูเรียบร้อย เหมือนเขาตั้งใจจัดการทุกอย่างให้เสร็จก่อนที่เธอจะกลับมา“ไม่ต้องใจอ่อนให้พี่ตอนนี้ก็ได้นะ แค่อย่าเปิดรับคนอื่นแบบที่พูดก็พอ พี่ไม่ได้อยากท้อหรือถอย แข่งกับคนอื่นพี่แข่งได้ แข่งกับใจเธอพี่กลัว” “พี่ฮอตจะตาย ผู้หญิงก็เยอะ พี่ไม่อะไรกับหนูไปตลอดหรอก” “เมื่อก่อนกับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน อย่าดูถูกความรักของพี่ ขอร้อง” ขนมสบตากับคนที่มองเธอตาละห้อย ถ้าพวกพี่ๆ มาเห็นภาพนี้ดีไม่ดีมีโดนล้อยันแก่อ่ะ พวกเขายิ่งรักกันแปลกๆ อยู่ด้วย“เหนื่อยไหม อยากกินข้าวก่อนหรืออยากอาบน้ำก่อน” “ยังไม่อยากทำทั้งสองอย่าง” ฉลามสบตากับคนตัวเล็กอย่างไม่เข้าใจ ตาใสๆ วันนี้ดูดื้อ ดูอยากต่อต้าน แต่ก็น่ารักในสายตาไอ้หลามอยู่ดีอยากทำอะไรก็บอก พร้อมตามใจเธออยู่แล้ว“แล้วอยากทำอะไร?”“อยากกินเบียร์” “ได