Semua Bab จางม่านอวี้ นางสนมล่มเมือง: Bab 21 - Bab 30

Chapter 21ในเมืองหลวงมีงานโยนลูกท้อ ซึ่งเป็นประเพณีที่สืบกันมาช้านาน การจัดงานแต่ละครั้งมีผู้คนมาเที่ยวงานหนาแน่น ทั้งจากในเมืองหลวงและต่างเมือง รวมทั้งนางกำนัลในวังหลวงที่ต่างขออนุญาตเจ้านายตนออกมาเที่ยวงานนี้ด้วย รวมถึงพระสนมจางม่านอวี้ที่ออกจากวังมาเที่ยวงานโยนลูกท้อพร้อมกับสาวใช้คู่ใจ“เจ้านัดท่านหยางจูไว้ที่ไหน” พระสนมจางม่านอวี้ถามหลินหลิน เมื่อเดินออกมาจากประตูวัง หยางจูที่ว่านี้ คือชื่อปลอมขององค์รัชทายาท“นั่นไงเจ้าคะคุณหนู ท่านหยางจูยืนรออยู่ตรงนั้นเจ้าค่ะ” หลินหลินชี้ไปยังชายรูปงามที่ยืนอยู่หน้าร้านขายสุรา อีกฝ่ายเมื่อเห็นสองสาวที่นัดหมายไว้ก็เดินไปหาการณ์นี้จวนจูเหลียงและติงเสี่ยว องครักษ์องค์รัชทายาทติดตามมาด้วย“เราไปกันเถอะ ใกล้จะถึงเวลาโยนลูกท้อแล้ว”องค์รัชทายาทบอกสองสาวที่พยักหน้ารับรู้ จากนั้นก็พากันเดินไปยังงานที่อยู่ห่างจากจุดที่พวกเขายืนอยู่ไม่ไกลมากนักระหว่างทางที่เดินไปนั้น องค์รัชทายาทเดินเคียงข้างพระสนมจางม่านอวี้ โดยมีหลินหลินเดินตามหลัง ทิ้งท้ายด้วยสององครักษ์หนุ่ม ขณะที่เดินไปทั้งสามได้แวะร้านค้าร้านขายสองข้างทางไปด้วย หลินหลินที่ไม่เคยเที่ยวงานใหญ่เช่นน

Chapter 23“ดื่มน้ำชากินซาลาเปากับหมั่นโถว พักให้หายเหนื่อยก่อนนะ เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าเที่ยวต่อ” ขณะที่เขาพาหลินหลินเที่ยว องค์รัชทายาทลืมพระสนมจางม่านอวี้ไปเลยก็ว่าได้ มานึกถึงสตรีที่ตนหมายปองก็เมื่อได้ยินจากปากสาวใช้“เห็นหมั่นโถวแล้วนึกถึงคุณหนู” หลินหลินพูดขณะยกน้ำชาขึ้นจิบ“ทำไมเหรอ”“คุณหนูชอบหมั่นโถวมากๆ เจ้าค่ะ โดยเฉพาะหมั่นโถวฝีมือท่านต้าเหว่ย คุณหนูจะกินหมดเกลี้ยงเลยเจ้าค่ะ”“ต้าเหว่ยทำหมั่นโถวเป็นด้วยหรือ” องค์รัชทายาทถามด้วยสีหน้าแปลกใจ“ทำเป็นเจ้าค่ะ ก่อนที่ท่านต้าเหว่ยจะไปเป็นรองแม่ทัพ ท่านต้าเหว่ยทำหมั่นโถวมาให้คุณหนูกินบ่อยๆ เจ้าค่ะ แต่พอท่านต้าเหว่ยออกรบ คุณหนูจะได้กินก็ต่อเมื่อท่านต้าเหว่ยกลับมาเจ้าค่ะ”“ต้าเหว่ยเป็นรองแม่ทัพด้วยหรือ” สีหน้าคนถามยังคงมีความแปลกใจกับเรื่องที่ได้ยิน“ใช่เจ้าค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นแล้ว ท่านต้าเหว่ยมาเป็นขุนนางในวังเจ้าค่ะ เป็นผู้ช่วยเสนาบดีจิวฮุยเจ้าค่ะ”“เป็นรองแม่ทัพมียศสูงกว่าขุนนางนะ แล้วเหตุใดต้าเหว่ยถึงออกจากการเป็นรองแม่ทัพ มาอยู่ในตำแหน่งที่ต่ำกว่าล่ะ”“ท่านพ่อของท่านต้าเหว่ยขอร้องเจ้าค่ะ ท่านต้าเหว่ยเป็นลูกคนเดียว ท่านเฉินหมิงคงไม

Chapter 25น้ำเสียงนั้นช่างอ่อนโยน เสมือนพระเนตรที่ทอดมองหลินหลินด้วยประกายตาแววระยับ เป็นสายพระเนตรที่ไม่เคยมองสตรีคนใดมาก่อน แม้แต่พระสนมจางม่านอวี้ คนฟังคลี่ยิ้ม หัวใจเบิกบานไม่ต่างกับต้นไม้ได้น้ำ“ท่านพาข้าไปส่งที่ประตูวังได้หรือไม่เจ้าค่ะ ข้าหลับไปนานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ คุณหนูข้าคงเป็นห่วงข้าแย่”“คุณหนูของเจ้ารู้เรื่องนี้แล้ว ข้าให้ติงเสี่ยวไปส่งข่าว แล้วคุณหนูของเจ้าก็กลับเข้าวังแล้ว เจ้านอนพักต่อเถอะ พรุ่งนี้ข้าจะไปส่งเจ้าเอง” นางพยักหน้ารับรู้ “เจ้านอนพักนะ ข้าจะนั่งเฝ้าเจ้าเอง เผื่อเจ้าไข้ขึ้น ข้าจะได้เช็ดตัวให้เจ้า”“ข้าไม่เป็นอะไรแล้วท่านหยางจู ข้าจะรู้สึกผิดถ้าท่านจะนั่งเฝ้าข้าตอนหลับ” หลินหลินกล่าวอย่างเกรงใจ“แต่ข้าเต็มใจนะ เต็มใจดูแลเจ้าทั้งคืน ข้าเป็นห่วงเจ้า” คำพูดประโยคนี้ ทำให้หัวใจหลินหลินเต้นไม่เป็นจังหวะ“ข้าขอบใจท่านมาก ข้าไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ ท่านไปพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ”“ข้านั่งหลับตรงหนี้ได้ ข้าไม่อยากห่างเจ้า” จบประโยคนี้ พระเนตรองค์รัชทายาทฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมา “ถ้าเจ้ากลัวว่าข้าจะเมื่อย ข้านอนข้างเจ้าก็ได้นะ ข้าจะได้ไม่เมื่อย แถมข้ายังได้ดูแลเจ้าด้วย”ผู้พูดไ

Chapter 27“แต่ว่า...” แต่ถึงกระนั้นหลินหลินก็ยังห่วงพระสนมจางม่านอวี้มากกว่าตัวเอง เพราะในวังหลวงคุณหนูของนางไม่มีใคร“ไม่ต้องมีแต่ เจ้าอยู่ที่นี่จนกว่าข้าจะแน่ใจว่าเจ้าดีขึ้นแล้ว” นางหุบปาก เมื่อเสียงองค์รัชทายาทขัดขึ้น “ข้าเป็นห่วงเจ้านะหลินหลิน เจ้าบาดเจ็บก็เพราะข้า ให้ข้าดูแลเจ้านะ ถ้าเจ้าไม่ให้ข้าดูแลเจ้า ข้าต้องเสียใจไปจนวันตายแน่”หลินหลินช้อนตามองชายหนุ่มที่นางไม่คิดว่าเป็นองค์รัชทายาท นัยน์ตาของชายสูงศักดิ์ทำให้หัวใจของสาวใช้สั่นไหว พวงแก้มทั้งสองข้างเป็นสีชมพูเข้มด้วยกิริยาเขินอาย รีบหลุบตาลงต่ำทันที องค์รัชทายาทเห็นกิริยาน่าเอ็นดูของหลินหลินแล้ว พระพักตร์เกิดรอยยิ้ม“เจ้าค่ะท่านหยางจู”“ข้าให้พ่อบ้านทำรากบัวตุ๋นยาจีนกับโจ๊กเม็ดบัวไว้ให้เจ้ากิน ข้าจะให้พ่อบ้านยกมาให้เจ้านะ”“เจ้าค่ะท่านหยางจู” จบคำพูดหลินหลิน องค์รัชทายาทออกคำสั่งให้พ่อบ้านนำอาหารมาให้หลินหลินทาน เมื่ออาหารถูกวางลงบนโต๊ะ ช้อนที่วางไว้ข้างชามโจ๊กก็ถูกมือใหญ่หยิบขึ้นมา“ข้าป้อนเจ้านะ ข้ากลัวว่า ถ้าเจ้ากินอาหารเอง จะทำให้แผลเจ้าระบม”เขาให้เหตุผล เป็นเพราะบาดแผลที่ถูกแทงเป็นแขนข้างที่นางถนัด แต่ความที่อยากดูแล

Chapter 29วันุร่งขึ้นเฉินต้าเหว่ยเดินเข้ามาในตำหนักเหมยกุ้ยเมื่อได้รับอนุญาตจากพระสนมจางม่านอวี้ อีกเช่นเคยที่เขาจะทำหมั่นโถวมาให้คนที่ตนรัก แม้ว่านางจะอยู่สูงเกินเอื้อม ทว่าความรักมิเคยเสื่อมคลายการมาของเขาครั้งนี้ มีเรื่องสำคัญมาบอกนางด้วยเรื่องที่เขาบอกนางคือ เรื่องการลอบปลงพระชนม์องค์รัชทายาในเทศกาลโยนลูกท้อที่ผ่านมา และเมื่อจางม่านอวี้ได้รับฟัง สีหน้านางคล้ายกับว่ากำลังครุ่นคิด“พระสนมกำลังคิดอะไรอยู่พ่ะย่ะค่ะ” เฉินต้าเหว่ยถาม“ข้ากำลังคิดว่า คนบงการสั่งสังหารองค์รัชทายาทมีเป้าหมายคืออะไร” จางม่านอวี้คิดหนัก“ในความคิดของกระหม่อม กระหม่อมคิดว่า เป้าหมายคือการเปลี่ยนตัวองค์รัชทายาทมากกว่าจะชิงบัลลังก์จากองค์ฮ่องเต้ เพราะหากต้องการชิงบัลลังก์จริง คนที่ตกเป็นเป้าน่าจะเป็นฮ่องเต้ ที่สำคัญหากสิ้นฮ่องเต้ คนที่ได้ขึ้นครองราชย์ต่อคือองค์รัชทายาท แต่ถ้าสิ้นองค์รัชทายาท คนที่บงการเรื่องนี้ก็จะให้องค์รัชทายาทลำดับที่สองขึ้นแทน”“องค์ชายจูเจี้ยน” จางม่านอวี้เอ่ยนามองค์รัชทายาทลำดับที่สอง“พ่ะย่ะค่ะ หากสิ้นองค์รัชทายาท คนที่จะขึ้นมาแทนตำแหน่งนี้คือองค์ชายจูเจี้ยน”“ถ้าเป็นอย่างที่เราคิด คนท