Semua Bab จางม่านอวี้ นางสนมล่มเมือง: Bab 31 - Bab 40

Chapter 32สามวันต่อมาพระชายาเป่ยหลิงเสด็จมาวัดชินไห่เป็นการส่วนพระองค์ วัดนี้เป็นวัดประจำที่นางมาไหว้กราบสิ่งศักดิ์สิทธิ์และมานั่งสมาธิขจัดความหมองหม่นและว้าวุ่นในจิตใจ การเดินทางมาวัดชินไห่ครั้งนี้เป่ยหลิงมาตั้งแต่เช้า มาถึงนางได้สักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นก็ไปสวดมนต์และนั่งสมาธิ กว่าจะแล้วเสร็จทุกอย่างก็ย่างเข้าช่วงบ่าย พระชายาเป่ยหลิงเดินออกมาจากหอสวดมนต์ ตั้งใจจะไปสักการะรูปปั้นพระถังซัมจั๋งในหอกลาง แต่ต้องเดินผ่านหอระฆังที่มีพระประทานองค์ใหญ่ประดิษฐานอยู่ทว่าเท้าของนางเกิดชะงักกลางคัน เมื่อเห็นองค์รัชทายาทเดินมาพร้อมสตรีหน้าตาน่ารัก ทั้งสองดูสนิทสนมกันมากกว่าครั้งสุดท้ายที่เห็นในงานโยนลูกท้อ เป่ยหลิงมองเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของพระสวามีที่ยิ้มให้หญิงสาวข้างกายแล้วนึกอิจฉา เพราะนางไม่เคยได้รับรอยยิ้มเช่นนี้เลย ยิ่งพระเนตรขององค์รัชทายาทยามมองหญิงสาวนางนั้น ความอิจฉาในใจเพิ่มพูน เป่ยหลิงเก็บซ่อนความรู้สึกทั้งหลายไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉย ไว้ในดวงตาแสนเศร้า ไว้ในหัวใจเจ็บช้ำ“พระชายาเพคะ” หมี่เถานางกำนัลคนสนิทเรียกเจ้านายของตนเบาๆ มองพระพักตร์พระชายาด้วยความสงสารจับใจ“เราเดินอ้อมไ

Chapter 34“โรคภูมิแพ้ขององค์ชายกับของพี่สาวพระสนมจางไม่เหมือนกัน กระหม่อมเกรงว่าจะใช้ตัวยาเดียวกันไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ เพราะมันอาจไม่เห็นผล” “ข้าว่าน่าจะใช้ด้วยกันได้ แต่ถ้าใช้ไม่ได้ก็ถือว่ากินเพื่อบำรุงร่างกาย รบกวนท่านจัดยาให้ข้าสักชุดนะ”คำพูดประโยคนี้ของพระสนมจางม่านอวี้ เหมือนเป็นคำสั่งไปในที และยิ่งเป็นกระแสรับสั่งของพระสนมมู่เซียนที่ดังตามมา บอกให้หมอหลวงฮุนรู้ว่า คงขัดคำสั่งไม่ได้“ท่านช่วยจัดยาให้พี่สาวพระสนมจางด้วยนะ”พระสนมมู่เซียนตรัสสั่ง มีหรือหมอหลวงฮุนจะไม่รีบทำตามพระประสงค์“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะให้หมอหญิงรับใช้จัดเตรียมให้ แล้วจะนำไปถวายที่ตำหนักพ่ะย่ะค่ะ”“ขอบคุณท่านมาก”พระสนมจางม่านอวี้เอ่ยขอบคุณ ปรายตามองยาลูกกลอนที่อยู่ในโถยา หันสายตาไปมองหมอหลวงฮุนที่เดินออกไปจากห้องโถง แล้วมองพระสนมมู่เซียนที่กำลังจัดชุดองค์ชายให้เรียบร้อย และเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจนาง พระสนมจางม่านอวี้เอื้อมมือไปหยิบยาลูกกลอนที่อยู่ในโถยามาสามเม็ด ก่อนจะนำไปเหน็บไว้ตรงผ้าคาดเอว แล้วทำตัวปกติ เก็บงำความสงสัยบางอย่างไว้ในใจ คิดว่าอีกไม่นานนางคงรู้ว่า จะใช่อย่างที่ตนคิดหรือไม่เฉินต้าเหว่ยมาถึงตำหนัก

Chapter 36“เรื่องไม่มีลูก ไม่ใช่ความผิดของพระชายา แต่เป็นเพราะองค์รัชทายาไม่เสด็จมาหาพระชายาเลยต่างหาก แล้วอย่างนี้พระชายาจะมีลูกได้อย่างไรเพคะ”ได้ฟังประโยคนี้เป่ยหลิงยิ่งช้ำใจ นางรู้ตัวว่าตนเองเป็นผู้หญิงที่องค์รัชทายาทไม่ปรารถนา การอภิเษกสมรสคือการเห็นชอบของผู้ใหญ่ นางไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธเพราะจะมีผลหลายอย่างตามมา แต่ก็ไม่ใช่ว่า เป็นความจำยอมเสียทีเดียว ส่วนหนึ่งนางเต็มใจเป็นเพราะแอบหลงรักองค์รัชทายาทมาก่อนที่จะรู้ว่า ต้องแต่งงานกับเขา และนี่อาจเป็นเหตุผลที่ทำให้เป่ยหลิงอดทน หวังลึกๆ ว่าสักวันหนึ่ง องค์รัชทายาทจะหันมามองตนและมอบความรักให้ตนบ้าง เพียงเสี้ยวใจก็ยังดีแต่นี่ไม่เลย ไม่สักนิดเดียว“คงเป็นความผิดของข้าเองที่ไม่อาจทำให้เสด็จพี่สนพระทัยข้าได้ ไม่เหมือนกับ...”คำพูดหยุดค้าง เมื่อเป่ยหลิงนึกถึงสตรีหน้าตาน่ารักที่ยืนอยู่เคียงข้างพระสวามีในวัดชิงไห๋ บวกกับความสนิทสนมที่เห็น ทำให้นางมั่นใจว่า ผู้หญิงคนนั้นคงนั่งอยู่กลางใจองค์รัชทายาทเรียบร้อยแล้ว“พระชายเพคะ อย่าคิดมากเลยเพคะ” หมี่เถารู้คำพูดที่เอ่ยไม่จบ“ครั้งแรกข้าเห็นผู้หญิงคนนั้นในวัง นางแต่งชุดนางกำนัลคนสนิท ข้าอยากรู้ว่

Chapter 38ขณะที่พระสนมมู่เซียนเดินทางไปดูพระโอรส พระชายาเป่ยหลิงได้เสด็จเห็นพอดี ความสงสัยเกิดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าและความเร่งรีบของพระสนมมู่เซียน นางจึงถามนางกำนัลรับใช้ที่เดินรั้งท้าย พอได้รับคำตอบ พระชายาเป่ยหลิงตกใจไม่น้อย แต่ก็คิดว่าองค์ชายจูเจี้ยนคงไม่เป็นอะไรมาก นางจึงละความสนใจ เดินไปยังตำหนักกลางเพื่อเข้าเฝ้าจิวฮองเฮาตำหนักแพกวนเกิดความวุ่นวายเล็กน้อย เมื่อเจ้าของตำหนักเกิดหมดสติหลังจากดื่มโสมบำรุงร่างกายที่เทียนเซียงมาถวาย หมอหลวงฮุนรีบรุดมายังตำหนักดังกล่าวเพื่อตรวจดูพระวรกายองค์ชายจูเจี้ยน ระหว่างที่กำลังทำหน้าที่ของตนอยู่นั้น พระสนมมู่เซียนก็เสด็จมาถึงตำหนัก นางรีบเข้ามาดูอาการพระโอรสทันที“ท่านหมอฮุน องค์ชายเป็นยังไงบ้าง”“กระหม่อมกำลังตรวจดูพระอาการอยู่พ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงฮุนหันมาตอบ ก่อนจับชีพจรองค์ชายจูเจี้ยน “องค์ชายหมดสติตอนไหน”หมอหลวงฮุนหันมาถามฮูหยางนางกำลังคนสนิทที่ดูแลองค์ชายจูเจี้ยน“หลังจากดื่มโสมบำรุงร่างกายที่ท่านยายนำมาถวายเจ้าค่ะ”ฮูหยางตอบ หมอหลวงฮุนมีทีท่าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ทว่าความตกใจของหมอหลวงฮุนอยู่ในสายตาจางม่านอวี้ ที่กำลังป

Chapter 40องค์รัชทายาทปลอมตัวเป็นหยางจูมาหาหลินหลินที่ตำหนักเหมยกุ้ย โดยใช้ข้ออ้างเดิมๆ ว่ามาส่งสินค้าในวัง และนำสินค้าที่องค์รัช-ทายาทสั่งมาถวาย ก่อนจะมาหานางเป็นที่สุดท้าย“วันนี้ท่านนำสิ่งใดมาถวายองค์รัชทายาท” พระสนมจางม่านอวี้ถามหยางจู ซึ่งถือว่าเป็นแขกของนาง“ผ้าแพรทองพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนำผ้าแพรทองเนื้อดีจากเมืองต้าเฉินมาถวายให้องค์รัชทายาท กระหม่อมได้ข่าวว่า องค์รัชทายาทกำลังจะแต่งตั้งพระชายารอง กระหม่อมจึงนำมาถวายให้องค์รัชทายาทตัดฉลองพระองค์ชุดใหม่เพื่องานนี้พ่ะย่ะค่ะ” องค์รัชทายาทหรือหยางจูตอบ จะว่าไปเขาได้ให้ต้ากงกงจัดเตรียมชุดใหม่ไว้แล้วพระสนมจางม่านอวี้พยักหน้ารับรู้ ก่อนเอ่ยประโยคหนึ่งที่ตั้งใจพูดกับเขา“ข้าขอบใจท่านมากที่ช่วยดูหลินหลินจนหายดี และขอโทษที่ทำให้ท่านลำบาก”“กระหม่อมยินดีและเต็มใจพ่ะย่ะค่ะ จะว่าไปการบาดเจ็บของนางกระหม่อมก็มีส่วนผิด พวกนั้นตั้งใจสังหารกระหม่อม แต่ผลสุดท้ายหลินหลินต้องมาเจ็บตัว ถูกแล้วพ่ะย่ะค่ะที่กระหม่อมต้องดูแลหลินหลิน”“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ข้าก็ต้องขอบใจท่านที่ดูแลหลินหลิน” พระสนมจางม่านอวี้กล่าวขอบคุณจากใจ “ว่าแต่ คนที่ลอบสังหารท่านเป็นใครก