Semua Bab จางม่านอวี้ นางสนมล่มเมือง: Bab 51 - Bab 60

Chapter 51ณ ท้องพระโรงเหล่าอำมาตย์ เสนาบดีและขุนนางทุกคนต่างมีสีหน้าเคร่งเครียดและหนักใจกับเรื่องกลุ่มกบฏฉัวเถาที่ตอนนี้รวมตัวกับกลุ่มกบฏอื่นจนเกิดเป็นกลุ่มก้อนใหญ่ เข้าปะทะเขตชายแดนเมืองลู่หยิน หากกองกบฏฉัวเถาสามารถยึดครองเมืองลู่หยินได้ เมืองอื่นๆ ก็จะง่ายตามไปด้วยและในที่สุดก็จะยึดครองแคว้นจ้านได้สำเร็จ เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องใหญ่และเร่งด่วนที่ต้องเร่งจัดการเรื่องไม่ได้ง่ายอย่างทุกครั้งที่จัดการกลุ่มกบฏ เป็นเพราะหัวหน้ากลุ่มกบฏเป็นอดีตองค์ชาย นามว่าฉางลิ่ว เขาเป็นพระโอรสของฮ่องเต้ฉางเปียวกับพระสนมเสี่ยวเตี่ย พระสนมที่ถูกขับออกจากวังเนื่องจากมีส่วนเกี่ยวข้องกับการลอบปลงพระชนม์ไทเฮาหมี่ฮัวฉางลิ่วมีฝีมือทางด้านการสู้รบ และมีพิชัยยุทธทางสงครามอย่างเก่งกาจเรื่องนี้ย้อนกลับไปเมื่อสามสิบปีก่อน วันที่พระสนมเสี่ยวเตี่ยถูกขับออกจากวัง และถูกถอดยศเป็นเพียงสามัญชน ขณะนั้นฉางลิ่วที่ได้รับความกรุณาจากฮ่องเต้ให้อยู่ในวังต่อไปและให้คงความเป็นองค์ชายมีพระชันษาเก้าปี แต่เมื่อมีความเปลี่ยนแปลงในราชสำนัก เป็นเหตุให้ฉางลิ่ว ถูกปลดออกจากตำแหน่งและต้องออกจากวัง เขาจึงเดินทางไปอยู่กับมารดา ในอีกสามสิบปี

Chapter 53“ใครอยู่ข้างนอก เข้ามาข้างในที” ฮูหยางตะโกนลั่นห้อง ไม่กี่อึดใจต่อมา นางกำนัลรับใช้คนหนึ่งได้วิ่งเข้ามาในห้อง“มีอะไรเจ้าคะนายหญิง ว้าย! องค์ชายทรงเป็นอะไรเจ้าคะ” นางกำนัลรับใช้ตกใจอีกคน“เจ้าไปตำหนักพระสนมมู่เซียนเดี๋ยวนี้ ไปบอกพระสนมว่า องค์ชายเป็นลมและเลือดกำเดาไหล” ฮูหยางสั่ง “อ๋อ แล้วไปบอกซินเตี่ยวให้ไปตามหมอหลวงฮุนมาดูอาการองค์ชายด้วย แล้วไปตามทหารที่เฝ้าหน้าตำหนักมาช่วยอุ้มองค์ชายไปที่ห้องบรรทม”“เจ้าค่ะนายหญิง” นางกำนัลรับใช้รีบทำตามสั่ง วิ่งออกไปด้านนอกทันที ฮูหยางรอไม่นานนัก ทหารนายหนึ่งได้วิ่งเข้ามาในห้องพระอักษร อุ้มร่างคนหมดสติไปนอนยังห้องบรรทมที่อยู่ฝั่งตรงข้าม รอให้หมอหลวงฮุนมาดูพระอาการณ ตำหนักกลางจิวฮองเฮามีแขกคนสำคัญมาเข้าเฝ้า บุคคลนั้นคือเสนาบดีจิวฮุย เรื่องที่ทั้งสองหารือกันคงหนีไม่พ้น การยึดมั่นในตำแหน่งและอำนาจ ทั้งสองไม่ต้องการให้มีใครหรือสิ่งใดมาลิดลอนสิ่งที่จิวฮองเฮามี ซ้ำยังเพิ่มขุมกำลังให้ตัวเองอยู่เงียบๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดนึกสงสัย“ลูกอยากรู้ว่า เรื่องนี้เฉินต้าเหว่ยรู้เรื่องหรือไม่ เพราะหากรู้ ลูกกังวลว่าพระสนมจางจะรู้เรื่องนี้ด้วย”ความกังวลยัง

Chapter 55“ถ้าท่านยอมรับและร่วมมือกับข้า ข้าจะทูลฮ่องเต้ให้ลดโทษตายให้ และไม่ให้เอาผิดกับครอบครัวท่านด้วย ท่านก็รู้นี่ว่า ความผิดในการลอบปลงพระชนม์องค์ชายไม่ได้ผิดแค่เพียงท่านคนเดียว ความผิดนั้นยังส่งถึงครอบครัวท่านด้วย ท่านมีทางเลือกไม่มากนะ” พระสนมมู่เซียนเสนอทางเลือกให้ ประโยคนี้ทำให้หมอหลวงฮุนคิดหนักมากขึ้น “แต่ถ้าท่านยังกลัวอำนาจของจิวฮองเฮา ข้าจะพาครอบครัวของท่านไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัย ส่วนท่านก็ทำตามที่ข้าบอก ข้ารับรองว่า จิวฮองเฮาไม่ทันเฉลียวใจ ทำร้ายท่านกับครอบครัวได้แน่นอน แต่ถ้าหากท่านคิดนานจนเรื่องนี้ไปรู้ถึงหูจิวฮองเฮา ถึงตอนนั้นข้าคงรับประกันความปลอดภัยของท่านกับครอบครัวไม่ได้”“ท่านน่าจะรู้ดีที่สุดว่า คนอย่างจิวฮองเฮาไม่ปล่อยให้ท่านเป็นชนวนสาวถึงตัวนางแน่ นางจะต้องทำทุกทางและทุกอย่างปิดปากท่านไม่ให้พูดความจริง ท่านคิดดีๆ นะ โอกาสของท่านมีแค่ครั้งเดียว” พระสนมจางม่านอวี้พูดเสริม หมองหลวงฮุนทั้งหนักใจและคิดหนัก จิวฮองเฮาแม้ว่าจะเป็นคนเหี้ยมโหด บงการให้ตนลอบปลงพระชนม์องค์ชายจูเจี้ยน แต่นางก็มีบุญคุณกับเขามาตั้งแต่ก่อนเข้ามาเป็นหมอหลวงในวัง เขาเป็นหมอไม่คิดจะนำวิชาชีพมาทำร้

Chapter 57ณ ตำหนักหลันฮวาพระชายารองหลินหลินเดินเข้ามาในตำหนักที่มีความหมายว่าดอกบัว โดยเจ้าของตำหนักเดินมาต้อนรับผู้มาเยือนในห้องโถงใหญ่ พระชายาเป่ยหลิงมองหน้าภรรยาอีกคนของพระสวามีด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ต้องฝืนยิ้มเพราะมันเป็นเรื่องที่นางต้องยอมรับ“ถวายบังคมเพคะพระชายา” หลินหลินย่อตัวทำความเคารพสตรีที่มีศักดิ์สูงกว่า “หม่อมฉันนำผ้าแพรมาถวายพระชายาเพคะ เป็นผ้าแพรเนื้อดีจากเมืองหลานหยูเพคะ”พระชายาเป่ยหลิงตวัดสายตามองผ้าแพรสีสวยสองสีที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนขยับสายตามองชายารองของพระสวามี ใบหน้านางแม้ว่าจะแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มบางๆ ทว่าในใจมีแต่ความโศกเศร้าและเจ็บปวด“ขอบใจเจ้ามาก”เป่ยหลิงเอื้อมมือไปจับผ้าแพร ชั่วขณะนั้นนางรู้สึกเสียวแปลบและเกิดความเจ็บตรงบริเวณหัวไหล่ ใบหน้าเป่ยหลิงจึงแสดงความเจ็บปวดขึ้นมาให้เห็น “โอ๊ย”“พระชายาเป็นอะไรเพคะ” หมี่เถานางกำนัลคนสนิทเอ่ยถามทันทีที่ได้ยินเสียงร้องเจ็บ“ข้าปวดหัวไหล่ มันรู้สึกเสียวแปลบขึ้นมาด้วย”“หม่อมฉันจะให้นางกำนัลไปตามหมอมาดูพระอาการนะเพคะ”หมี่เถารู้หน้าที่ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องโถง“พระชายาปวดหัวไหล่นานหรือยังเพคะ” หลินหลินเอ่ยถาม“สองสามวัน

Chapter 59ข่าวพระประชวรขององค์ชายจูเจี้ยนแพร่สะพัดไปทั่ววังหลวง ในข่าวบอกว่าองค์ชายจูเจี้ยนประชวรหนัก อาเจียนออกมาเป็นพระโลหิต ไข้ขึ้นสูงและมีอาการเพ้อ พระสนมมู่เซียนจำต้องมาดูแลพระโอรสอย่างใกล้ชิดที่ตำหนัก แม้ว่าจะมีหมอหลวงฮุนคอยดูแลไม่ห่างก็ตามแต่แท้จริงแล้วองค์ชายจูเจี้ยนมีพลานามัยแข็งแรง ตรงกันข้ามกับข่าวที่กระจายตัวอย่างรวดเร็วตามความตั้งใจของพระสนมมู่เซียนและพระสนมจางม่านอวี้ เพื่อให้เรื่องเกิดความสมจริง และด้วยข่าวนี้เองทำให้ฮ่องเต้จูหมิงเป็นห่วงพระโอรสไม่น้อย มาเยี่ยมดูอาการองค์ชายจูเจี้ยน ทว่าไปสามครั้งองค์ชายจูเจี้ยนบรรทมทั้งสามครั้ง พระสนมมู่เซียนให้เหตุผลว่า พระโอรสหลับไปด้วยฤทธิ์ยา ซึ่งฮ่องเต้ก็เชื่อตามนั้นรวมถึงหลีไทเฮาที่แวะเวียนมาเยี่ยมอาการหลานชายเช่นกันเมื่อมีคนเป็นห่วงก็ต้องมีคนสาแก่ใจ จิวฮองเฮาสมใจกับอาการประชวรขององค์ชายจูเจี้ยน นางจะยิ่งสมใจมากขึ้นหากคนกำลังประชวรสิ้นพระชนม์ เพราะนั่นหมายถึงพระโอรสของตนจะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งองค์รัช-ทายาทลำดับที่สอง หากแผนนี้สำเร็จ นางจะปล่อยให้เวลาผ่านไปสักพักแล้วค่อยจัดการกับองค์รัชทายาท เพื่อที่จะให้พระโอรสอยู่ในตำแหน่งที่ตนเอ