All Chapters of จางม่านอวี้ นางสนมล่มเมือง: Chapter 71 - Chapter 80

Chapter 72“ในเมื่อฝ่าบาทมีพระประสงค์และวิธีการแบบนี้ หม่อมฉันคงไม่กล้าขัด” หลีไทเฮาจำยอมด้วยความจำใจ “แล้วแต่พระประสงค์ของฝ่าบาท”อำมาตย์ขวาหมายจะค้าน แต่ก็ต้องหยุดคำพูดที่จะเปล่งออกมา เขาเลือกจะนิ่งเฉยไม่คัดค้านตอนนี้ เพราะหากพูดไป เขารู้แก่ใจดีว่า ไม่มีประโยชน์ คล้อยตามไปก่อนดีที่สุด“ขอบพระทัยเสด็จแม่ที่เข้าใจลูกพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้จูหมิงยิ้มกับตำแหน่งฮองเฮาที่ตนเป็นคนเลือกเอง เขาเชื่อว่าหากยื่นตำแหน่งนี้ให้พระสนมจางม่านอวี้ นางจะเห็นความรักและความปรารถนาในตัวนางอย่างแท้จริง เป็นเพราะตำแหน่งนี้ไม่ใช่ว่า ใครจะได้ขึ้นครองง่ายๆ และเมื่อนางขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งสูงสุดของฝ่ายใน พระสนมจางม่านอวี้จะเป็นของเขาคนเดียว ชายอื่นก็ได้แค่มอง แต่ไม่สามารถแตะต้องได้หลังจากพูดคุยเรื่องตำแหน่งฮองเฮาแล้วเสร็จ อำมาตย์ขวาเดินออกจากตำหนักไป๋หลาน เขาพกพาความกลัดกลุ้มและหนักใจออกจากตำหนักมาด้วย เรื่องที่เขาหนักใจคงหนีไม่พ้นตำแหน่งฮองเฮา ที่หมายมั่นปั้นใจว่า พระสนมมู่เซียนจะได้ขึ้นครองตำแหน่ง ทว่าการณ์กลับไม่ได้เป็นเช่นนั้น หากไม่ได้เป็นไปตามตั้งใจ ความวุ่นวายเรื่องการช่วงชิงต้องเกิดขึ้นแน่นอน แล้วตนก็จะไม่ได

Chapter 74แผนการของพระสนมมู่เซียนคือ ให้พระสนมจางม่านอวี้นัดหมายกับเฉินต้าเหว่ยในสถานที่แห่งหนึ่ง ในขณะเดียวกันพระสนมมู่เวียนจะชวนฮ่องเต้ไปยังสถานที่แห่งนั้นในวันและเวลาเดียวกัน เพื่อให้ฮ่องเต้เห็นกับตาตัวเองว่า พระสนมจางม่านอวี้กับเฉินต้าเหว่ยรักกัน และต้องการใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน มันดูเหมือนง่าย ทว่าในความคิดของเฉินต้าเหว่ยคิดว่า การทำเช่นนี้อาจทำให้ฮ่องเต้จูหมิงกริ้ว และยิ่งทำให้เรื่องนี้ยากขึ้นอีก ส่วนเขาก็อาจถูกลงโทษด้วยเหตุผลใดเหตุผลหนึ่งจากฮ่องเต้ มันจึงไม่เป็นวิธีที่ชาญฉลาด ตรงกันข้าม กลับโง่เขลาราวกับคนวางแผนไม่มีความคิดความอ่านรอบคอบ“ข้าว่าเอาแผนของข้าดีกว่า ได้ประโยชน์หลายคนเลย”“ว่ามาสิ”“ถ้าเจ้าทำตามที่ข้าบอก ผลประโยชน์ไม่ได้ตกอยู่ที่เจ้า แต่จะนำประโยชน์มาสู่แคว้นจ้านด้วย แผนของข้าคือ ให้เจ้าอาสาไปเป็นรองแม่ทัพ บัญชาการทัพเมืองลู่หยิน ปราบกบฏฉัวเถาที่มารุกราน และจับตัวรองแม่ทัพฮันมาลงโทษในข้อหาคิดทรยศบ้านเมือง การอาสาครั้งนี้มีเดิมพันเป็นพระสนมจางม่านอวี้ หากเจ้าสู้ศึกชนะ ฝ่าบาทจะต้องยกพระสนมจางม่านอวี้ให้กับเจ้า แต่ถ้าเจ้าแพ้เจ้าจะเลิกข้องเกี่ยวกับพระสนมจางม่านอวี้ แล้วกล

Chapter 76แผนการที่ว่านี้ไม่เพียงแค่ปลิดชีวิตเฉินต้าเหว่ยที่อาจเป็นหอกข้างแคร่นางในอนาคต ยังทำให้พระสนมจางม่านอวี้ไม่มีขึ้นมานั่งตำแหน่งฮองเฮา เป็นเพราะหากฮ่องเต้จูหมิงเห็นภาพบาดตาบาดใจด้วยพระองค์เอง และสั่งประหารชีวิตเฉินต้าเหว่ยในข้อหาคบชู้กับเพระสนมจางม่านอวี้ นางก็ต้องมีความผิดติดตัว เป็นความผิดที่ไม่มีวันให้อภัย แน่นอนว่าบุคคลที่มีประวัติด้านลบจะขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮาได้ยาก เหล่าขุนนางทั้งหลายต้องคัดค้าน โดยเฉพาะหลีไทเฮาที่ต้องค้านแบบหัวชนฝา แม้ว่าฮ่องเต้จะปรารถนาให้พระสนมจางม่านอวี้เป็นฮองเฮามากเพียงใดก็ไม่มีวันสมหวังตำแหน่งฮองเฮาอยู่ใกล้แค่มือเอื้อม...ณ ท้องพระโรงภายในท้องพระโรงสถานที่ว่าราชการของฮ่องเต้กับเหล่าขุนนาง เวลานี้เหล่าขุนนางทุกระดับชั้นต่างทยอยเข้ามาในสถานที่ดังกล่าว โดยทั้งหมดยืนอยู่ประจำที่ของแต่ละคนที่แบ่งเป็นสองฝั่ง ที่มีพรมแดงกั้นกลาง ในมือของพวกเขามีเฉาฮู้หรือแผ่นว่าราชการ เปรียบเสมือนสมุดรายงานกราบทูลเรื่องต่างๆ ของแต่ละคน หนึ่งในขุนนางที่เข้าร่วมประชุมในวันนี้คือ เฉินต้าเหว่ยที่ยืนอยู่ด้านหลังอำมาตย์ซ้าย “ฮ่องเต้เสด็จแล้ว”เสียงหลิวกงกงดังก้องท้องพระโร

Chapter 78ยามซื่อ ณ ตำหนักไป๋หลานหลีไทเฮานอนมองพระสนมมู่เซียนที่เดินเข้ามาในห้องบรรทม ก่อนที่พระองค์จะลุกขึ้นนั่งเพื่อต้อนรับบุคคลที่มาเยี่ยมเยียน โดยมีฟุยฮัวนางกำนัลคนสนิทประคองให้นางลุกขึ้นนั่งได้สะดวก“ถวายบังคมเพคะไทเฮา” พระสนมมู่เซียนทำความเคารพตามมารยาท “หม่อมฉันมาเยี่ยมเพคะ นำเห็นหลินจือมาถวายพระองค์ด้วยเพคะ”“ขอบใจเจ้ามาก ข้าดีขึ้นมากแล้ว”“หม่อมฉันจะมาเยี่ยมพระองค์ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ไม่ได้มาเพราะมีเรื่องไม่สบายกับเรื่องที่ได้ยินมาเพคะ” พระสนมมู่เซียนขุดหลุมอยากรู้ให้หลีไทเฮาก้าวลงไป ซึ่งมันก็ได้ผล“เรื่องไม่สบายกับเรื่องที่ได้ยินมางั้นรึ เรื่องอะไรกันที่ทำให้เจ้าไม่สบายใจ” คำถามนี้เข้าแผนพระสนมมู่เซียน“หม่อมฉันไม่อยากเล่าให้พระองค์รู้เพคะ หม่อมฉันเกรงว่าจะทำให้พระองค์ไม่สบายใจเช่นเดียวกับหม่อมฉัน”“เจ้าพูดมาซะขนาดนี้แล้ว ข้าไม่ทนอยากรู้คงไม่ได้ เจ้าพูดมาเถอะ”“ที่หม่อมฉันไม่อยากเล่าให้พระองค์ฟังเพราะมันเป็นเรื่องไม่ดีค่ะ หม่อมฉันคิดว่า หากพระองค์รู้เรื่อง พระองค์ต้องไม่สบายใจและอาจเป็นทุกข์เหมือนหม่อมฉัน” ยิ่งพระสนมมู่เซียนพูด หลีไทเฮายิ่งยากรู้“เจ้ารีบพูดมาสิ ถ้าเจ้าไม่พ

Chapter 80ยามดึกวันเดียวกัน เหลาเปียวย่องออกจากจวนที่พักในกลางดึก เขามองซ้ายมองขวาราวกับว่ากลัวใครเห็น แต่หารู้ไม่ว่า มีสายตาสามคู่จับจ้องเขาตลอดเวลา เหลาเปียวเดินไปทางใด เจ้าของสายตาสามคู่ก็เดินไปทางนั้น สถานที่ที่เหลาเปียวไปคือ ชายป่าที่อยู่ห่างจากจวนค่อนข้างมากและปลอดคนชายร่างสูงโปร่งยืนรอเหลาเปียวอยู่ข้างต้นไผ่ที่ไหวตามแรงลม และเมื่อเห็นเหลาเปียวเดินเข้ามาหา ชายคนนั้นก็รีบเดินไปหาคนที่ตนนัดหมาย“มีเรื่องด่วนอะไร เจ้าถึงได้นัดข้ามาที่นี่” ชายคนนั้นถาม“ท่านฮันฝากจดหมายไปให้ท่านฉางลิ่ว เจ้าต้องเอาไปให้ตอนนี้เลยนะ มันเป็นเรื่องสำคัญและด่วนมาก รอให้ถึงพรุ่งนี้ไม่ได้”เหลาเปียวส่งจดหมายให้ชายคนนั้นที่กำลังยื่นมือมารับ ทว่าเสียงที่ดังขึ้น ทำให้ทั้งสองตกใจหันไปมองต้นเสียงที่เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับลูกน้องอีกสองคน“เจ้ามาทำอะไรที่นี่เหลาเปียว” เฉินต้าเหว่ยถาม“ท่านเฉิน” เหลาเปียวตกใจจนหน้าถอดสีเมื่อเห็นเฉินต้าเหว่ย เขารีบกำจดหมายที่กำลังจะส่งให้สายลับของฝ่ายตรงข้าม แล้วโยนไปทางด้านหลัง เขาหวังว่าจะใช้ความมืดสลัวของยามราตรีบดบังสายตาอีกฝ่าย แต่เหลาเปียวคงลืมคิดว่า วันนี้พระจันทร์เต็มดวง แ