All Chapters of พระชายามาเฟีย สะท้านวัง: Chapter 81 - Chapter 87

หุบเขาปีศาจ พรึ่บ!!! ร่างมนุษย์ของปีศาจซูเฉินปรากฏกายพร้อมนางชะมดลูกสมุนของตน ที่กลับคืนร่างเดิมเพราะสัมผัสถูกอำนาจของเจี่ยกู่เหวินเข้าด้วยความบังเอิญ พลังเวทย์ที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดถูกใช้ไปจนหมดเพื่อดั้นด้นให้มาถึงหุบเขาปีศาจ อันเป็นขุมพลังของเผ่าปีศาจ เทพเซียนฝ่ายมาร ณ ดินแดนซือไฮปาฮวงอันเป็นที่สถิตของเหล่าเทพสวรรค์และเทพฝ่ายมาร อ๊อกก!!! นางปีศาจกระอักเลือดออกมากองใหญ่ ทันทีที่ปรากฏกายโลหิตสีเขียวกระเซ็นไปทั่วผิวดิน “นายหญิงเป็นเช่นไรบ้าง ท่านไหวหรือไม่ที่สุดพวกเรามาถึงหุบเขาปีศาจกันแล้ว”นางชะมดสอบถามอาการนายหญิงของตนด้วยความเป็นห่วง “ข้าใช้พลังเวทย์ที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดจนหมดสิ้นแล้ว แต่ก็ยังโชคดีที่อุตสาห์มาถึงหุบเขาปีศาจได้ ที่เหลือก็คือต้องเข้าไปภายในนั้นเพื่ออาบไอปีศาจให้หวนกลับคืนมาดั้งเดิม” และถ้อยประโยคดังกล่าวของนางปีศาจทำให้นางชะมดรีบเอ่ยขึ้นทันที “นายหญิงหลงลืมแล้วหรือไรว่าท่านเป็นปีศาจที่มิได้มีสายเลือดมาจากเผ่าปีศาจ อีกทั้งมิได้เป็นมนุษย์โดยกำเนิด เช่นนั้นแล้วมิสามารถเหยียบย่างเข้าไปภายในหุบเขาปีศาจ อ

ในขณะเดียวกัน หุบเขาปีศาจ เวลาผ่านไปกว่าสามชั่วยามในดินแดนปีศาจ หากเทียบเท่ากับดินแดนมนุษย์เวลาผ่านไปหกเดือนแล้ว ร่างมนุษย์ของนางปีศาจซูเฉินบัดนี้เต็มไปด้วยญาณตบะเต็มเปี่ยม อุดมไปด้วยพลังเวทย์อันแข็งกล้าสืบเนื่องมาจากมีโลหิตชาดทองไหลเวียนไปทั่วกาย ในขณะที่ร่างของอดีตรัชทายาทปีศาจก็มีสภาพที่ไม่แตกต่างกันไอปีศาจเต็มเปี่ยมและพลังเวทย์หวนคืนกลับมาดั่งเดิม แตกต่างตรงที่ญาณตบะยังมิอาจทัดเทียมกับนางปีศาจซูเฉินได้นั่นเอง พรึ่บ!!! เปลือกตาที่ปิดสนิทมานานกว่าสามชั่วยามเปิดขึ้นทันใด เมื่อพลังไอปีศาจและพลังเวทย์เต็มเปี่ยม ใบหน้าคมคร้ามคลี่ยิ้มกว้างด้วยความดีใจเมื่อล่วงรู้โดยพลันว่าภายในกายของตนนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเวทย์และไอปีศาจที่มีมากมายยิ่งกว่ากาลก่อน “ในที่สุดไอปีศาจของข้าก็เต็มเปี่ยมแล้วพร้อมพลังเวทย์กลับคืนมาเป็นปกติ”อดีตรัชทายาทพูดพร้อมสำรวจร่างของตนอย่างพึงพอใจ ฉับพลันใบหน้าคมคร้ามรีบหันกลับไปมองปีศาจซูเฉินที่นั่งบำเพ็ญตบะอยู่บนโขดหินไม่ไกลจากจุดที่อดีตรัชทายาทนั่งอยู่ในขณะนี้ คำพูดของนางพญางูที่สื่อสารผ่านทางกระแสจิตโลดแล่นออกม

ในขณะเดียวกัน ภายในห้องลับ           ร่างงามระหงยืนอยู่ตรงหน้าหินอัคคีซึ่งเป็นพระสวามีของเธอ ดวงตากลมโตดั่งตากวางจับจ้องส่วนบนที่เป็นใบหน้าของฮ่องเต้หนุ่มอยู่ตลอดเวลา ภายในมือกำเจ้ากระดองเต่าเอาไว้จนแน่นเพื่อเตรียมนำพระสวามีของเธอให้หวนกลับคืนมาดั่งเดิม           “ในที่สุดวันทีข้ารอคอยก็มาถึง ท่านกำลังจะได้กลับมาแล้ว ลิขิตของสวรรค์กำหนดขึ้นให้กลายเป็นเช่นนี้ ข้าไม่เสียใจแม้แต่น้อยที่ย้อนเวลากลับมาในครั้งนี้ เพราะสามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างที่เป็นประโยชน์ให้แก่แผ่นดินซีโจว รวมไปถึงท่านด้วยสามีผู้เป็นที่รักของฮวาเอ๋อร์ เพื่อให้ท่านได้กลับมาย่อมต้องมีสิ่งที่จะต้องทดแทน”สิ้นเสียงของหญิงสาว           กระดองเต่าที่อยู่ในมือของเธอหลุดลอยออกมาทันที ก่อนจะลอยขึ้นอยู่ตรงหน้ากั้นระหว่างกลางร่างของเธอและหินอัคคี พร้อมเจี่ยกู่เหวินโบราณจากกระดองเต่าล่องลอยออกมาอยู่ตรงหน้าไป๋หลันฮวา เพื่อให้เธออ่านคาถาศักดิ์สิทธิ์           ใบ