All Chapters of พระชายามาเฟีย สะท้านวัง: Chapter 31 - Chapter 40

“เจ้านะรึคือไป๋หลันฮวา ธิดาคนโตของแม่ทัพไป๋อี้”รับสั่งถามย้ำกลับไปด้วยความแปลกพระทัย “เป็นข้าเองมิผิด”หญิงสาวกล่าวพลางพยักหน้าขึ้นลงติดต่อกัน ครั้นองค์ชายเนี่ยนเจินได้ยินเช่นนั้น ทรงยืนทอดพระเนตรสตรีสาวตรงพระพักตร์ให้ชัดเจนอีกครั้งเพื่อความแน่พระทัย ก่อนจะมีสุรเสียงรับสั่งออกมา “เท่าที่ข้าล่วงรู้มา แม่ทัพไป๋อวี้ผู้กล้ามีธิดาสองนางคือแม่นางไป๋หลันฮวาและแม่นางไป๋จู ข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วว่าธิดาคนโตของแม่ทัพไป๋ เกิดมาพร้อมกับความอัปลักษณ์มีใบหน้าเต็มไปด้วยปานแดงเต็มไปทั่วผิวหน้า แทบจะไม่เห็นผิวเนื้อเดิม”รับสั่งพร้อมเพ่งพิศสตรีตรงพระพักตร์อีกครั้งพลางครุ่นคิดตาม “ในขณะที่ธิดาคนรองงดงามเย้ายวนใจ จนทำให้บุรุษทั่วหล้าเดินทางเพื่อมายลโฉมของนาง ข่าวการชนะศึกในครั้งนี้จะดึงดูดบุรุษทั่วทุกสารทิศมาเยือนจวนของแม่ทัพไป๋กันอย่างเนืองแน่นเลยทีเดียว ดังนั้นหากเจ้าบอกว่าแท้จริงแล้วคือไป๋หลันฮวา ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่ข้าล่วงรู้มาก็มิใช่เรื่องจริงกระนั้นสิ”  “เออ...”แม่มาเฟียคนงามส่งเสียงต่ำๆ

ในขณะเดียวกัน ตำหนักเหวินเต๋อ  พระตำหนักใหญ่อันเป็นที่ประทับของฮองเฮาองค์ปัจจุบันแห่งราชสำนักซีโจว อดีตพระสนมเอกคนงามของไท่เจิ้งฮ่องเต้ก่อนจะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮาของไค๋หยวนฮ่องเต้ ซึ่งร่วมก่อกบฏกับนางสนมแพศยาช่วงชิงราชบัลลังก์มาจากพระเชษฐาจนสามารถขึ้นครองแผ่นดินได้เป็นผลสำเร็จ ใบหน้ารูปไข่รับกับดวงเนตรดำขลับ ริมฝีปากบางฉาบด้วยสีชาดแดงสดขับผิวขาวโพลนจนโดดเด่นเหนือกว่านางสนมอื่นใด โดยมิเคยมีผู้ใดล่วงรู้มาก่อนเลยว่าอู๋ฮองเฮาผู้งดงามของไค๋หยวนฮ่องเต้  แท้จริงแล้วคือนางปีศาจซูเฉิน ปีศาจต้นไม้พันปีซึ่งอยู่ในคราบของมนุษย์ ไอปีศาจถูกบดบังด้วยพลังเวทย์ที่ฝึกฝนมานานนับพันปีเพื่อมิให้แผ่ออกไปให้เหล่าปีศาจตนอื่นล่วงรู้ว่าแท้จริงแล้วมิใช่มนุษย์โดยแท้ นิ้วเรียวกรีดกายค่อยๆ ยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างช้าๆ พร้อมนั่งชมดวงอาทิตย์กำลังอัสดงเริ่มลาลับขอบฟ้าไปทุกขณะ ก่อนจะปรายหางตาไปตรงประตูทางเข้าพระตำหนัก เมื่อพระกระยาหารค่ำมากมายกำลังทยอยนำมาวางไว้บนโต๊ะ เครื่องเสวยสำหรับองค์ฮ่องเต้และฮองเฮาเตรียมพร้อมสรรพเพื่อรอคอยไค๋หยวนฮ่องเต้เสด

ห้องโถงสกุลไป๋ ภายในห้องโถงใหญ่เวลานี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมายจากชนชั้นขุนนางเสียเป็นส่วนใหญ่มาร่วมงานฉลองของแม่ทัพไป๋อวี้แห่งแคว้นฉู่กันอย่างถ้วนหน้า เหล่าคหบดีผู้มั่งคั่งก็รวมตัวกันเพื่อมาร่วมงานดังกล่าวกันอย่างเนืองแน่นด้วยคาดหวังอยากผูกสัมพันธ์เป็นเครือญาติโดยการแต่งงาน  ซึ่งแม่ทัพไป๋อวี้มีบุตรธิดารวมกันเพียงแค่สามคนเท่านั้น บุตรอันเกิดจากว่านฮูหยินภรรยาเอกคือไป๋หลันฮวาและไป๋หลงบุตรชายเพียงคนเดียวของสกุลไป๋ซึ่งมีอายุเพียงหกขวบเท่านั้น  หลังจากว่านฮูหยินได้ให้กำเนิดบุตรชายแก่ไป๋อวี๋ทำให้สุขภาพของนางเจ็บออดๆแอดๆ มาโดยตลอด จวบจนกระทั่งจากไปเมื่อสามปีก่อนด้วยอายุเพียง 30 ปีเท่านั้น ในขณะที่ว่านฮูหยินจากไปนั้น ไป๋หลันฮวามีอายุเพียง 15 ปีและไป๋หลงมีอายุ 6 ปีและนับตั้งแต่ว่านฮูหยินจากไปทำให้เซียวฮูหยินซึ่งมีฐานะเป็นฮูหยินรอง ก้าวขึ้นมาปกครองสกุลไป๋แทนว่านฮูหยิน เนื่องจากสกุลไป๋สิ้นฮูหยินท่านผู้เฒ่าไปหลังจากว่านฮูหยินจากไปเพียงแค่หนึ่งปีเท่านั้น  แม้ว่าอำนาจในการปกครองบริวารและบ่าวไพร่มากมายจะอยู่ในความดูแลของเซียว

เสียงอุทานของเซียวฮูหยินบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าตกใจมากมายเพียงใดกับสิ่งที่นางเพิ่งจะได้รับรู้ รวมไปถึงไป๋จูธิดาของนางก็มีอาการตกใจไม่แพ้คนเป็นแม่เช่นเดียวกัน ในขณะที่ไป๋อวี้ถึงกับชะงักงันครั้นได้ยินรับสั่งองค์ชายจากแคว้นถัง ดวงตาดำคู่ใหญ่มองใบหน้างดงามของไป๋หลันฮวา ซึ่งเป็นบุตรีคนโตของตนด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ได้เห็นโฉมหน้าอันปราศจากปานแดงลุกลามดั่งที่เคยเป็น “องค์ชายทรงมีรับสั่งล้อเล่นกระหม่อมใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ฮวาเอ๋อร์นางมิได้มีรูปโฉมงดงามประดุจดั่งเทพสตรีดั่งเช่นแม่นางผู้นี้แม้แต่น้อย เป็นไปไม่ได้หรอกพ่ะย่ะค่ะที่จะเป็นธิดาคนโตของกระหม่อม”ไป๋อวี้กราบทูลปฏิเสธเสียงแข็งกลับไปทันใด พร้อมเสียงสนับสนุนคัดค้านเอ่ยแทรกตามมาติดๆ “ท่านพี่กล่าวถูกต้องแล้ว ข้าก็คิดเห็นเช่นเดียวกัน ว่าแม่นางผู้นี้งดงามดุจดั่งเทพสตรีบนสรวงสวรรค์ช่างแตกต่างกับฮวาเอ๋อร์ของพวกเราราวฟ้ากับดิน อีกทั้งเป็นถึงพระขนิษฐาบุญธรรมขององค์ชายแห่งต้าถังต้องมิใช่นางอย่างแน่นอน” เซียวฮูหยินกล่าวพร้อมรีบเดินตรงไปยืนเคียงข้างสามีของนางทันใด พร้อมทอดสายตามองไป๋หลันฮวาเขม็งหากแต่ยังไม่กล้ามองแรงด้วยเพราะอยู่ต

เสียงอุทานของเซียวฮูหยินดังขึ้นมาทันที ครั้นได้ยินเช่นนั้น “เหตุใดท่านพี่จึงกล่าวเช่นนั้น นี่หมายความว่าสตรีนางนี้คือฮวาเอ๋อร์อย่างนั้นรึ! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ข้าไม่เชื่อเป็นแม่นมั่น”เซียวฮูหยินเอ่ยคัดค้านสุดกำลัง พร้อมใช้นิ้วสะกิดมือบุตรสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ให้สนับสนุนนางพลางถลึงตาบังคับไปพร้อมกัน ครั้นไป๋จูเห็นเช่นนั้นก็มิอาจขัดคำสั่งมารดาของนางได้ จำต้องเอ่ยเสียงสนับสนุนออกไป “ข้าก็เช่นกันท่านพ่อ! ขะ....”ยังมิทันที่นางจะกล่าวจนจบประโยค ปัง! ฝ่ามือใหญ่ฟาดลงบนโต๊ะที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเสียงดังกระหึ่มไปทั่วทั้งห้องหนังสือ “เจ้าสองคนแม่ลูกจงหุบปากเดี๋ยวนี้! ข้าสั่งให้ทำสิ่งใดจงทำตามคำสั่งก็เพียงพอ อย่ามาหาญกล้าคัดค้านคำสั่งของข้าเป็นอันขาด นี่ขนาดข้ายังไม่ตายพวกเจ้าสองคนยังกล้าออกความเห็นคัดค้านถึงเพียงนี้!”ไป๋อวี้ตวาดกลับไปเสียงดังกระหึ่มพร้อมจ้องหน้าฮูหยินของตนเขม็ง ในขณะที่สองคนแม่ลูกต่างพากันยืนตัวลีบตัวงอ ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นมิกล้าสบสายตาสามีและคนเป็นพ่อด้วยความหวาดกลัวอย่างยิ่งยวดครั้นเห็นเช่นนั้น ก่อนจะได้ยินเสียงของเซียวฮูหยินเอ่ยขึ้น “ขะ..