All Chapters of สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

"ถ่าโดนบ่" (รอนานมั้ย)"บ่โดน กะเบิ่งผู้สาวถ่า" (ไม่นาน ก็ดูสาวรอ)ไม่แค่นั้นยังส่งสายตาแพรวพราวไปหาสาวหลายต่อหลายคนด้วย สาวๆ เหล่านั้นต่างก็อมยิ้มกลับมาให้"คักน้อ ปานนั้นล่ะว่ามักเฮา" (เริศ แล้วมาบอกว่าชอบเรา)"กะบ่เปิดใจให้จักเทื่อเนาะ คนเฮามันกะเมื่อยเป็นเด๊ะ" (ก็ไม่เปิดใจให้สักที คนเรามันก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ)"ฮ่าๆ ถ้ามีคนมักกะเปิดใจโล้ดโจ้" (ฮ่าๆ ถ้ามีคนมาชอบก็เปิดใจเลยโจ้)"คือเว่าตัดโอกาสกันคักแท้ หรือว่ามีคนมักแล้ว" (ทำไมพูดตัดโอกาสกันจังเลย หรือว่ามีคนที่ชอบแล้ว)คำแพงชะงัก ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าออกมาเบาๆ มั่นใจแล้วว่าเธอคงไม่สามารถให้ใจกับใครได้อีกแล้วจึงไม่อยากให้โจ้รอ"อืม มี""มันเป็นไผล่ะ! บักอันนั้นมันหล่อส่ำเฮาอยู่บ่" (มันเป็นใครล่ะ! คนนั้นมันหล่อเท่าเขาอยู่เหรอ)โจ้มีเสียงเข้ม ยอมรับว่าเจ็บจี๊ดๆ ในอก ทว่าก็เผื่อใจไว้อยู่ตลอดว่าสักวันคงถูกปฏิเสธมาตรงๆ เพราะก่อนหน้าคำแพงก็ปฏิเสธอ้อมๆ มาแล้วหลายรอบ"กะบ่ได้มักคนที่หน้าตาดอก ถ้าเอาตามหัวใจ เฮากะต้องบอกตามตรงว่าเฮาฮักเขา" (ก็ไม่ได้ชอบคนที่หน้าตาหรอก ถ้าเอาตามหัวใจ เราก็ต้องบอกตามตรงว่าเรารักเขา)"หมาสี่แม้มึงเอ๊ย!" (ค

@เช้าวันต่อมา คำแพงมาถึงวิทยาลัยแต่เช้า เดินขึ้นตึกทำงานของอาจารย์ธนา ไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องเขามองซ้ายมองขวา เมื่อไม่เห็นว่ามีใครเธอรีบเคาะประตู ไฟในห้องเปิด ไม่ต้องเดาว่าเจ้าตัวมาถึงแล้ว เธอจึงค่อยๆ แง้มเปิดเข้าไปด้านใน"ขออนุญาตค่ะ"น้ำเสียงสดใสของผู้ที่มาใหม่ทำให้เจ้าของห้องที่กำลังนั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมอง พอเห็นว่าเป็นใครก็ดึงตัวเองกลับมาทำงานต่อมาทำไมแต่เช้า ไม่มีนัดมาเอางานอะไรสักหน่อย ส่วนเขาที่ต้องมาแต่เช้าเพราะรีบมาเคลียร์งานนักศึกษาไง ช่วงสองอาทิตย์หลังสอบก็แบบนี้"สวัสดีค่ะอาจารย์" คำแพงยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มที่สดใส มีกระเป๋าเก็บความร้อนใส่กล่องอาหารบรรจุอยู่ด้านในติดมือมาด้วยเธอตื่นแต่เช้าอย่างที่พี่คำหล้าบอก ทำผัดกะเพราหมูสับกับไข่ดาวเยิ้มๆ คนไม่เคยทำมันเงอะๆ งะๆ กว่าจะทำเสร็จก็เหงื่อชุ่มตัวอาบน้ำแล้วรีบมาวิทยาลัย หวังว่าความตั้งใจของเธอในเช้านี้จะส่งผลให้เขาหายงอนเธอนะธนาพยักพเยิดหน้า ทว่าตามองจอโน๊ตบุ๊คสลับกับมองแผ่นกระดาษคะแนน ส่วนมือจับเมาส์เลื่อนดูว่าตัวเองลงคะแนนตรงกับชื่อไหม"นะ..หนู ทำกับข้าวมาให้ค่ะ" บอกพร้อมยื่นออกไปตรงหน้า ทำเอาธนาหยุดนิ่งกับสิ่งที่กำล

"บ่เป็นหยังๆ มื้ออื่นเฮ็ดไปอีกกะได้ มันต้องมีจักมื้อล่ะที่เพิ่นสิกินของเฮา" (ไม่เป็นไรๆ พรุ่งนี้ทำไปอีกก็ได้ มันต้องมีสักวันล่ะที่เขาจะกินของเรา)"บ่กินดอก ขอบคุณเอื้อยที่อุตส่าห์ตื่นแต่เซ้ามาสอนหนูเด้อ" (ไม่กินหรอก ขอบคุณพี่ที่อุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามาสอนหนูนะ)คว้าเอวพี่สาวมากอด คนที่รักไม่ต่างจากแม่ ได้กอดทีไรอุ่นใจทุกที"กะเอื้อยน้องกัน บ่ซ่อยอีหล่า เอื้อยสิซ่อยไผ มีน้องผู้เดียว" (ก็พี่น้องกัน ไม่ช่วยน้อง พี่จะช่วยใคร มีน้องคนเดียว)มือเรียวลูบศีรษะน้องสาวเบาๆ ด้วยสงสารจับใจ"คนเดียวไส หนูเป็นหมาติ!" (คนเดียวที่ไหน หนูเป็นหมาเหรอ!)ทับทิมได้ยินแล้วอารมณ์ขึ้นทันที"กูหมายถึงน้องแท้ๆ""หนูกะเป็นน้องแท้ๆ ของเอื้อยคือกัน" (หนูก็เป็นน้องจริงๆ ของพี่เหมือนกัน)"เอ้อ กูยอมมึง มาๆ หยับมานี่" (เอ้อ กูยอมมึง มาๆ เขยิบมานี่)คำหล้าอ้าแขนออก ทับทิมจึงรีบกระเถิบเข้ากอดด้วยความดีใจด้วยความที่เป็นลูกสาวคนเดียวไม่มีพี่น้อง อยู่บ้านกับแม่สองคน แต่แม่ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน ชอบไปนอนค้างคืนที่อื่นกลับมาทีไรก็มีแค่เอาเงินมายัดใส่มือ แล้วก็ไปต่อ เข้าใจว่าแม่ต้องหาเงิน แต่ความอบอุ่นเธอก็อยากได้เธอจึงรักพี่คำห

ธนาเดินตามหลังร่างสมส่วนออกมาติดๆ ทว่าเขาต้องขึ้นบันไดไปยังด้านบน ส่วนคำแพงต้องลงด้านล่าง พอเห็นหน้าอาตัวเองเท่านั้นเขาทำหน้าออกมาอย่างเซ็ง"อะไร มาถึงก็มาทำหน้าบึ้งใส่" ธรรศภาคย์ที่กำลังนั่งเช็กข่าวสารในมือถือมองตามหลังหลานชายเดินไปทิ้งสะโพกลงบนโซฟาอย่างไม่เข้าใจ"ใครใช้ให้นักเจ็ดโมงฮะอา เวลาอื่นมีเยอะแยะทำไมไม่รู้จักนัด""อ้าว" ธรรศภาคย์ทำหน้างง สรุปคือเขาผิดที่นัดเวลานี้ ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่ามันไปกระทบเวลาทำอะไรของหลานชายนักหนา ปกติก็มาแต่เช้าทุกวันนี่นา กลายเป็นว่าเขาผิดเฉยเลยคุยกันตั้งแต่เมื่อวานแล้วไม่ใช่เหรอ เรื่องที่ธนาจะทำเรื่องเลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นรองผอ.น่ะ เขายังตกใจไม่หาย อะไรทำให้หลานชายตัดสินใจปุบปับได้แต่เขาไม่สนว่าเพราะอะไร เพราะเขารอมาตลอด ถือว่าเป็นข่าวดีเขาก็เลยบอกให้ขึ้นมาหตอนเช้า เสนอเขาเองว่าเจ็ดโมงได้ไหม แล้วไหงกลับมาว่าเขาล่ะ สรุปใครเป็นรองใครเป็นผอ.กันแน่อยากถามตกเย็นคำแพงกลับถึงบ้านด้วยจิตใจห่อเหี่ยวไม่ต่างจากเมื่อวาน แต่ดูท่าว่าวันนี้จะมากกว่า เพราะเธอได้สารภาพรักกับเขาออกไปแล้ว แต่เขากลับทำเหมือนมันไม่มีค่าอะไรเลย ทั้งที่ชีวิตของเธอ ยังไม่เคยบอกรักใครเล

ธนาเดินเข้าไปใกล้คนที่ยังคงนั่งก้มหน้า เอื้อมมือไปแตะไหล่ทำให้คำแพงสะดุ้งตกใจหญิงสาวกำลังจะสะบัดออกเมื่อคิดว่าเขาคือคนไม่ดี เงยหน้าขึ้นมองกำลังจะอ้าปากตำหนิ"อะ..อาจารย์!" คำแพงฉีกยิ้มกว้างแทนด้วยความดีใจ นั่งรับไอฝนมาเป็นชั่วโมงหนาวจนปากซีด เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ"ประชุมเสร็จแล้วเหรอคะ นะ..หนูมีอะไรจะคุยด้วย ว้าย!"ร่างเล็กถูกอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนจะถูกนำไปยัดเข้าใส่ในรถ ธนารีบเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับแล้วนั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองอยากโกรธคนตัวเล็กที่ดื้อรอ ไม่กลับบ้านกลับช่อง แต่เขาดันโกรธตัวเองมากกว่าที่คิดน้อยเกินไปว่าคำแพงคงไม่รอ หากเกิดอะไรขึ้นกับหญิงสาวเขาจะทำยังไงดี!คำแพงค่อยๆ เอามือกอดอกตัวเองเพราะแอร์ในรถเย็นฉ่ำมากกว่าบรรยากาศด้านนอกซะอีก ทำให้เธอยิ่งหนาวเข้าสู่ขั้วหัวใจ"นะ..หนูมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ"ธนาจัดการปิดแอร์ ก่อนจะคว้าสูทตัวเองจากทางด้านหลังคลุมให้หญิงสาวแล้วออกรถ"เดี๋ยวค่อยคุยครับ""คือหนู..""ผมบอกว่าเดี๋ยวค่อยคุยไง!"คำแพงเม้มปาก ทำไมเขาต้องขึ้นเสียงใส่เธอด้วยนะ พิงศีรษะลงไปกับเบาะรถด้วยความน้อยใจตากลมค่อยๆ ปิดลงเมื่อรู้สึกเพลียเหมือนจะโดนพิษไข้จากฝนเล่นงา