All Chapters of ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางร้ายยุค 80: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 21 มาตามหาสามีงานหมั้นถูกจัดที่โรงแรมใหญ่ที่สุดในมณฑลเติ่งหัว แขกเหลือเริ่มเข้ามาแสดงความยินดี พิธีกำลังจะเริ่มใบหน้าของหรูเหยาเบิกบานมีความสุขสบายใจไม่มีเรื่องให้ต้องคิดมาก ส่วนเทียนเฉินใบหน้านิ่งเรียบในหัวของเขาตอนนี้คิดเรื่องแต่เรื่องของเสี่ยวหลิง หลังงานหมั้นเสร็จเมื่อไหร่เขาจะบอกความจริงกับคุณพ่อคุณแม่และบอกว่าเขามีลูกและภรรยาอยู่แล้ว อยากจะยกเลิกงานแต่งพร้อมยอมเสียค่าเสียหายให้แก่หรูเหยาหลายเท่าตัวเท่าที่ฝ่ายหญิงจะเรียกร้องค่าเสียหาย“วันนี้เป็นวันดีของลูกทั้งสองต่อจากนี้ครอบครัวของเราสองตระกูลจะเป็นหนึ่งเดียวกัน มณฑลเติ่งหัวไม่มีใครจะยิ่งใหญ่ไปกว่าเราแล้ว ฮ่า ฮ่า ใช่หรือไม่คุณนายไป๋”“แหม ๆ อย่าเรียกเป็นคนอื่นคนไกลสิคะ ต่อจากนี้เราเป็นทองเนื้อเดียวกันแล้ว ดูสิวันนี้ลูก ๆ ของเรามีความสุขขนาดไหนตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาพิธีสำคัญแล้ว เราไปนั่งด้านนู้นกันเถอะค่ะ” คุณนายไป๋รีบชักชวนพ่อกับแม่ของหรูเหยาไปนั่งที่เก้าอี้เริ่มทำพิธีการต่อไปตอนนั้นนั่นเองเสียงโหวกเหวกโวยวายได้ดังขึ้นทุกคนต่างพากันหันไปมองเป็นตาเดียวกัน“ฮื้อ ๆ พี่เทียนเฉิน พี่ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงไหนพี่บอกว่าจะแต่งกับ

ตอนที่ 23 อับอายขายขี้หน้าหลังจากคุยกันเสร็จเสี่ยวหลิงก็ออกไปจากห้องรับแขก เทียนเฉินให้สาวใช้พาเสี่ยวหลิงขึ้นไปพักที่ห้องของเขา ส่วนเขาได้เข้ามาคุยกับหยางฟง“ฉันคิดว่านายจะไม่มาร่วมงานเพราะโกรธเรื่องเสี่ยวหลิงเสียอีก นายคงรู้มาบ้างจากคนอื่นในงานสินะถึงมาหาถึงที่บ้าน ”“ใช่ ! และฉันก็รู้มาบ้างจากคุณเสี่ยวหลิงว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันดีใจนะที่แกคิดได้ก่อนที่จะสายไปและคิดไม่ถึงเลยว่าคุณเสี่ยวหลิงจะใจกล้าบุกพังงานหมั้นของนาย ”“เธอเป็นคนแบบนั้นตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรผู้หญิงคนนี้ใจกล้า กล้าได้กล้าเสี่ยงจนไม่คิดถึงใจคนอื่นเลยสักนิด ”“แล้วนายจะทำยังไงต่อไป คุณหรูเหยาจากที่ได้ยินมาก็ร้ายใช่ย่อย เป็นเพราะเธอหลงรักนายไม่อยากให้นายเป็นของใคร ฉันคิดว่าเธอคงไม่ยอมและหยุดอยู่แค่นี้แน่ ๆ”“เรืองนั้นฉันรู้และคิดหาทางรับมือเอาไว้บ้างแล้ว หวังว่าทางนั้นจะยอมเลิกลากันโดยดี” เทียนเฉินพูดพลางครุ่นคิด เขารู้เรื่องและมีหลักฐานที่ตระกูลมู่เกี่ยวข้องกับตลาดมืด หากเอาเรื่องนี้ไปต่อรองคงไม่ยากที่ทางนั้นจะยอมแยกย้ายต่างคนต่างอยู่ พรุ่งนี้เขาจะเข้าไปหาคุณพ่อของหรูเหยาด้วยตัวของเขาเอง ทั้งสองคุยกันอยู่นายจนหยา

ตอนที่ 25 ลอบกัดท้องฟ้าเริ่มสว่างร่างเล็กนอนสบายอยู่บนเตียงใหญ่ค่อย ๆ ลืมตาสะลึมสะลือความรู้สึกหนักอึ้งอยู่ที่ลำตัว ใจสั่นเล็กน้อยก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าตอนนี้เธอนอนอยู่บนเตียงกับเทียนเฉินที่บ้านของเขา เมื่อคืนนี้หลังจากคุณกับครอบครัวของเขา ทุกอย่างเรียบร้อยดีกินข้าวเย็นเสร็จพ่อกับแม่ของเทียนเฉินให้เธอขึ้นมาพักผ่อน ไม่นานนักเทียนเฉินได้ตามขึ้นมา เขาล็อคประตูห้องด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เหมือนนายพรานกำลังล่ากวางน้อย เขาแทบไม่ให้เธอได้พักทั้งคืน จากชายที่ปากร้ายกลายเป็นคนปากหวานพูดบอกความรู้สึกเธอแทบทั้งคืน“ตื่นแล้วเหรอ นอนต่ออีกสักหน่อยสิ วันนี้จะไปที่ร้านมั้ยเดี๋ยวฉันไปส่งเอง” “ต้องไปอยู่แล้วนะสิ ถึงจะท้องใหญ่แค่ไหนฉันก็อดห่วงร้านไม่ได้ วันนี้รู้สึกใจคอไม่ค่อยดีขอไปดูร้านมอบงานให้เฉี่ยวซือ ต่อจากนี้ฉันจะได้ไม่ต้องห่วงและไม่ไปทำงานตามที่คุณพ่อคุณแม่นายขอเอาไว้”“อย่างนั้นก็ได้ แล้วลุกไหวมั้ยให้ฉันอุ้มไปอาบน้ำล้างตัวหรือเปล่า”“ไม่ต้องฉันลุกไปอาบน้ำเองได้ ขืนให้นายอาบให้มีหวังไม่ได้อาบน้ำกันพอดี” เขายิ้มกริ่มเมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวหลิงที่กลัวว่าเขาจะทำเธออีกครั้งเสี่ยวหลิงลุกขึ้นหยิบผ้า

ตอนที่ 27 ลักพาตัวบ้านตระกูลไป๋เช้าวันนี้อากาศแจ่มใสระหว่างสองวันที่ผ่านมาเสี่ยวหลิงอยู่กับครอบครัวของเทียนเฉินได้รับการเอาอกเอาใจ การเคลื่อนไหวของฝั่งนั้นก็เงียบสงบ จนวันนี้คุณนายไป๋ชักชวนเสี่ยวหลิงออกไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อเตรียมของใช้เด็กอ่อนเข้าบ้าน“เสี่ยวหลิววันนี้เราออกไปข้างนอกกันมั้ย? ฉันคิดว่าเราควรซื้อของเตรียมเอาไว้ได้แล้ว ยังไม่มีของใช้เด็กอ่อนเลยหากไม่เตรียมไว้เกิดจู่ ๆ คลอดคืนนี้จะทำยังไง”“ไม่ได้ฉันไม่ให้ออกไปยิ่งตอนนี้เทียนเฉินไม่อยู่ด้วย ความปลอดภัยของทุกคนสำคัญมากกว่าเอาไว้เทียนเฉินกลับมาค่อยออกไป” ไป๋ฟู่หนานพูดขึ้นทันควันไม่อยากให้ทั้งสองออกไปข้างนอกเพราะเป็นห่วง“กลางวันแซก ๆ ไม่มีใครเขาลงมือกันหรอกนะ อีกอย่างเราไม่ได้ออกไปสองคนสักหน่อยยังมีบอดี้การ์ดตั้งหลายคนคอยตามประกบหน้าประกบหลัง หรือไม่อย่างนั้นคุณก็ออกไปด้วยกันสิ” คุณนายไป๋ยังไม่ยอมดึงดันที่จะไปข้างนอก จนพ่อของเทียนเฉินใจอ่อน“เอาย่างนั้นก็ได้ แต่ห้ามทั้งสองเดินเพ่นพ่านให้เดินจับกลุ่มกันไว้ เพิ่มบอดี้การ์ดสิบคนกำลังดี”“ดีเลย หนูเสี่ยวหลิงอยากได้อะไรหยิบได้เต็มที่เลยนะอะไรที่เป็นของใช้หลานฉันจะจ่ายเอง”

ตอนที่ 29 รู้ที่อยู่ของเสี่ยวหลิงร้านบะหมี่เก่า ๆ แต่มีคนเข้าตลอดทั้งวัน ขายดิบขายดีเพราะความอร่อย ไป่ฟู่หนานนั่งลงที่เก้าอี้หมางเฟยเดินออกมาต้อนรับเมื่อเห็นใบหน้าของสหายเก่าเขายิ้มกว้างพูดเสียงดังเดินเข้ามากอดด้วยความคิดถึง“โฮ๊ะ ๆ คิดว่าใครที่แท้ก็สหายเก่าของฉันนี่เอง สบายดีมั้ยเป็นยังไงมายังไงถึงได้มาที่นี่ได้”“ฉันสบายดีแต่ตอนนี้เริ่มไม่สบายแล้วที่มาวันนี้เพราะอยากขอความช่วยเหลือจากนายสักหน่อย”“นายต้องการให้พ่อค้าขายบะหมี่ช่วยเหลืออะไร นายมันร่ำรวยเป็นเจ้าของโรงงานใหญ่โตคงมิใช่มายืมเงินหรอกนะ ฮ่า ฮ่า” ตามประสาเพื่อนหมางเฟยพูดทีเล่นทีจริงแต่เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเคลียดของเพื่อนกลับหุบยิ้มทันทีและเรียกหาภรรยา“เว่ยเว่ยช่วยดูหน้าร้านให้ฉันสักครู่ก่อนนะ ส่วนนายตามเข้ามา” เนื้อเสียงเปลี่ยนไปเป็นนิ่งเรียบเดินนำหน้าไป๋ฟูหนานเข้าไปด้านใน"เรื่องอะไรที่ทำให้นายไม่สบายใจ"“ตอนนี้ลูกสะใภ้ของฉันถูกจับตัวไป ฉันไปแจ้งความก็เหมือนไม่ได้ช่วยอะไร ก่อนหน้านี้ครอบครัวของฉันีปัญหากับตระกูลมู่ นายรู้บ้างมั้ยว่าตระกูลมู่ติดต่อกับองค์กรมืดฉันอยากจะให้นายช่วยตามหาลูกสะใภ้ฉันที ตอนนี้เธอท้องแก่ใกล้คลอดฉัน