All Chapters of ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางร้ายยุค 80: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำฉินหรูอี้ นักอ่านนิยายตัวยงที่ต้องตายจากการนั่งกินบะหมี่สำเร็จรูปพร้อมกับอ่านนิยายอยู่ แต่ทว่าเธอไม่ได้ตื่นขึ้นมาอยู่ที่นรกหรือสวรรค์เธอกลับเข้ามาอยู่ในร่างของ เหยียนเสี่ยวหลิง นางร้ายในนิยายยุค1987 ที่มีนิสัยร้ายลึกหักหลังเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวอย่าง หลันเหย่ เพื่อแย่งพระเอกมาเป็นของตัวเอง แต่ทว่าเมื่อฉินหรูอี้มาอยู่ในร่างนี้เธอไม่อยากมีจุดจบที่ต้องเข้าคุกหลายข้อหา เธอจึงคิดว่าชีวิตในนิยายต่อจากนี้เธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับ ไป๋เทียนเฉิน พระเอกนิยายเพราะเธอมีระบบมิติที่ติดตัวมา เธอจะใช้ชีวิตที่ร่ำรวย ทว่าสวรรค์ดันเล่นตลกอีกครั้งต้องให้เธอเข้ามาพัวพันกับเขาอีกครั้งและตอนนี้เธอยังท้องลูกของเขาอีกด้วย ชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไปติดตามต่อได้ในนิยายเรื่องนี้ตอนที่1 นางร้ายคือฉัน มณฑลเติ่งหัว ในห้องเช่าขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ในอพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่งตั้งอยู่ใจกลางมณฑลเวลาที่ทุกคนพากันตื่นแต่เช้าเพื่อออกทำมาหากิน ยุคทศวรรษที่กำลังเจริญขึ้นมากกว่าสมัยก่อน ภายในห้องพักที่มีชายหญิงตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงงฝ่ายชายใบหน้าบึ้งตึงบ่งบอกให้เห็นถึงความไม่พอใจในสิ่งที่เกิดในค่ำคืนที่ผ่า

ตอนที่ 3 ท้อง รุ่งเช้าวันต่อมา ฉินหรูอี้แต่งตัวพร้อมกระดาษแผ่นหนึ่งเดินออกจากบ้านเช่าทำตามแผนที่เธอตั้งใจเอาไว้ เธอไม่อยากข้องเกี่ยวและพบเจอกับเทียนเฉินเลยเลือกที่จะลาออกจากโรงงานของเขา แม้ว่าเขาไม่ได้เข้าที่โรงงานทุกวันแต่ก็คงได้พบกันอยู่ดี เธอจึงเลือกลาออกจากที่นั้นเพื่อทำงานตามที่ตัวเองคิดไว้ เธอไม่กลัวอดตายหรือหางานไม่ได้เพราะตอนนี้เธอมีมิติในมือเธอเลือกที่จะเปิดร้านขายของมีธุรกิจเป็นของตัวเองจะได้ร่ำรวยดีกว่า เธอจัดการเรื่องลาออกเสร็จเดินดูตลาดของยุคสมัยนี้เห็นทุกอย่างยังไม่ค่อยพัฒนาเท่าไหร่นัก หากเธอเลือกที่จะเปิดร้านขายของกิน เธอก็ไม่ชอบทำเท่าไหร่นักเลยคิดว่าทางเดียวที่เธอจะสบายคือการเปิดร้านขายของชำ เธอใช้เวลาทั้งวันเลือกร้านที่เธอจะเช่าอยู่และเปิดกิจการไม่ว่าที่ไหนก็ไม่เหมาะที่จะเปิดร้าน จนมาเห็นที่ที่หนึ่งที่มีผู้คนพลุ่นพล่านมากที่สุดคือย่านโรงงานใหญ่ของไป๋เทียนเฉิน“เอาน่าไม่ว่าที่ไหนก็ไม่น่าเหมาะสมเท่าตรงนี้อีกแล้ว คงยากที่จะได้พบเจอเพราะคนอย่างเทียนเฉินคงไม่มาซื้อของที่ร้านเล็ก ๆ ของฉันอย่างน้อยฉันคงได้ขายให้คนงานในโรงงานของเขา " เธอคิดใน

ตอนที่ 5 ยินดีที่ได้รู้จักเสี่ยวหลิงส่ายหัวไปมาแต่ก็นึกดีใจที่เห็นเฉี่ยวซือเป็นห่วงตัวเอง“นี่น้ำเย็น ๆ ว่าแต่เธอยังไม่บอกฉันเลยว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่”“เพราะว่าฉันตั้งใจมาหาพี่เทียนเฉินนะสิแต่เห็นเธอแว้บ ๆ เลยเดินเข้ามาดูและเป็นเธอจริง ๆ ”“เป็นอย่างนี้นี่เอง คงเป็นเรื่องดีสินะดูหน้าตาของเธอสิชื่นบานแบบนี้”“ก็ใช่นะสิ รู้มั้ยว่าเมื่อคืนนี้ครอบครัวของฉันได้ไปกินข้าวกับครอบครัวพี่เทียนเฉินทั้งสองตระกูลพูดกันเรื่องการหมั้นหมาย อีกไม่นานฉันจะได้หมั้นหมายกับพี่เทียนเฉินแล้ว ฉันเลยคิดว่าระหว่างรองานหมั้นจะเข้ามาทำคะแนนให้เทียนเฉินเห็นว่าฉันชอบเขาและประทับใจ ใส่ใจเขามากขนาดไหน ” เสี่ยวหลิงไม่เข้าใจแม้ว่ามู่หรูเหยาไม่ทำอะไร อย่างไรเทียนเฉินก็ชอบเธออยู่แล้ว เมื่อได้ยินว่าทั้งสองจะหมั้นกันเสี่ยวหลิงจะให้มู่หรูเหยารู้ไม่ได้ว่าตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่ เพราะเธอไม่ใช่นางร้ายและตัวอิจฉาที่ต้องการครอบครองพระเอกอีกต่อไป“ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีจริง ๆ ฉันดีใจด้วยนะ”“จริงสิ ฉันพูดแต่เรื่องตัวเองฉันก็ยินดีด้วยนะที่เธอมาเปิดร้านเป็นของตัวเองได้ ”มู่หรูเหยาจับมือของเสี่ยวหลิงส่งยิ้มแสดงความยินดี

ตอนที่ 7 หงุดหงิดใจส่วนด้านหยางฟงเขาคิดเป็นห่วงและอยากพบเจอเพื่อสานสัมพันธ์กับเสี่ยวหลิง จึงเดินทางไปหาเธอที่ร้านขายของในมือถือยาที่ซื้อระหว่างทางเพื่อเป็นข้ออ้างในการไปหาเธอในครั้งนี้ เป็นจังหวะที่เสี่ยวหลิงกำลังเก็บกวาดร้านรอเวลาปิดร้านกลับไปพักที่ห้อง หลังจากที่เธอกลับมาจากร้านอาหารเมื่อเช้านี้เธอไม่ได้ไปหาหมอตามที่หรูเหยาบอกเพราะรู้ดีว่าอาการของเธอเป็นอะไร จึงกลับมาพักที่ร้านกินอาหารไม่ค่อยมีกลิ่นสมุนไพรที่แรงจนทำให้เกิดอาการอีก“เฉี่ยวซือเธอกวาดร้านเสร็จกลับบ้านได้เลยนะ พี่จะปิดร้านเอง”“ได้ค่ะพี่เสี่ยวหลิง พี่เองก็อย่าหักโหมเกินไปนะคะตอนนี้พี่ไม่ได้ตัวคนเดียวพักผ่อนให้มาก ๆ ยิ่งช่วงนี้ฉันเห็นพี่กินไม่ค่อยได้เอาแต่อ้วกเมื่อได้กลิ่นอาหารเดี๋ยวจะไม่มีแรงเอาได้”“ขอบใจเธอมากนะ”“เอ๊ะ! พี่เสี่ยวหลิงนั่นเหมือนคนเมื่อเช้าที่เข้ามาทักทายพี่เลยใช่มั้ย” เฉี่ยวซือจ้องมองไปหน้าร้านเมื่อเห็นชายที่มาเมื่อเช้านี้กำลังเดินเข้ามาพร้อมถุงยาที่อยู่ในมือ“ใช่จริง ๆ ด้วยเขามาทำไมกันนะ เธอเก็บร้านต่อเถอะเดี๋ยวฉันจะออกไปดูเขาเอง” เสี่ยวหลิงเดินออกไปข้างนอกด้วยความอยากรู้“คุณหยางฟงมาทำอะไรที่นี่คะ อย

ตอนที่ 9 ขอฝากเพื่อนฉันด้วยนะคะตะวันบ่ายคล้อยวันนี้ท้องฟ้าอึมครึมเหมือนฝนจะตก ลูกค้าไม่ค่อยมีเท่าไหร่นักเสี่ยวหลิงออกมานั่งเล่นหน้าร้าน แม้ว่าไป๋เทียนเฉินไม่ได้มารบกวนเธอ แต่หยางฟงเพื่อนของเขาก็ยังคอยมาหาเธออยู่บ่อย ๆ ครั้งทว่าช่วงหลังมานี้เหมือนเขาจะเดินทางไปต่างประเทศเพื่อทำงานทำให้เธอไม่ได้เจอเขาหลายเดือน และเขายังไม่รู้ว่าเธอนั้นกำลังท้องอีกด้วย“เสี่ยวหลิงคิดอะไรอยู่นั่งเหม่อเชียวนะ ฉันคิดถึงเธอจังเลยช่วงนี้ฉันวุ่นวายทำให้สองเดือนที่ผ่านมาไม่ได้มาหาเธอ สบายดีหรือเปล่าเอ๊ะ! นี่เธออ้วนขึ้นหรือเปล่านะดูสิสะโพกของเธอหนาขึ้นมากกว่าเดิมอีก” เสียงสูงดังขึ้นสายตาของเธอจ้องมองเสี่ยวหลิงตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้ว่าจะอวบอ้วนขึ้นใบหน้าของเธอกลับผ่องใสมากกว่าเดิมเสียอีก“หรูเหยามาตั้งแต่เมื่อไหร่ นั่งลงก่อนสิเดี๋ยวฉันไปเอาน้ำกับขนมมาให้”“นี่! เสี่ยวหลิงเธอไม่ได้อ้วนใช่มั้ย? ทำไมหน้าท้องของเธอถึงได้ใหญ่เหมือนคนท้องหรือว่าเธอท้อง!!” หรูเหยาคิดตามตั้งแต่ครั้งก่อนที่อาการของเสี่ยวหลิงเหมือนคนแพ้ท้องและตอนนี้ท้องเธอใหญ่ขึ้นเหมือนท้องหลายเดือนแล้ว ดวงตาของหรูเหยาเบิกโพลงอ้าปากค้างก่อนจะยิ้มออกมาระรื่