Semua Bab Starry Night ค่ำคืนใต้หมู่ดาวมีเพียงแค่สองเรา: Bab 21 - Bab 30

“คุณหนูจัดห้องใหม่เหรอคะ เมื่อกลางวันซีล่าขึ้นไปทำความสะอาดแล้วรู้สึกว่าแปลกตาไปจากเดิมนิดหน่อยน่ะค่ะ” ซีล่าพูดขึ้นขณะเก็บจานอาหารที่คาเรนพึ่งกินเสร็จออก ก่อนจะวางจานของหวานเข้าไปแทนที่ “ขอบใจจ้ะ” คาเรนขอบคุณที่ซีล่ายกของหวานมาให้ ก่อนจะตอบคำถามที่แม่บ้านสาวถามเอาไว้ “แค่ย้ายโต๊ะกับจัดหนังสือใหม่นิดหน่อยน่ะ” “ทำไมถึงย้ายซะล่ะคะ แบบเดิมก็ดีออก เวลาคุณหนูอ่านหนังสือในห้องแสงจะได้ส่องที่โต๊ะพอดี จะได้เห็นตัวหนังสือชัดๆ” คาเรนตักพานาค็อตต้าเข้าปากคำหนึ่งเพื่อเป็นการถ่วงเวลาเล็กน้อย รสชาติเปรี้ยวๆอมหวานของซอสราสป์เบอรรี่ที่กินคู่กับเนื้อครีมนุ่มๆกระจายอยู่ทั่วปาก ในใจนึกหาคำตอบดีๆไปด้วย ในที่สุดก็ได้คำตอบอย่างรวดเร็ว เธอกลืนก่อนจะตอบออกไปอย่างเป็นธรรมชาติ “ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆใช่มั้ยล่ะ ฝนมันสาดน่ะ บางทีเผลอเปิดหน้าต่างทิ้งเอาไว้ พอฝนตกก็สาดเข้ามาโดนโต๊ะบ่อยๆ ก็เลยคิดว่าย้ายโต๊ะไปหลบข้างๆอีกหน่อยน่าจะดีกว่าน่ะ” คาเรนพูดออกไปอย่างลื่นไหล แอบรู้สึกอยู่เหมือนกันว่าหลังๆตัวเองโกหกได้เก่งขึ้นเยอะ “คุณหนูทำเองหมดคนเดียวเ

“นี่ รอด้วยยยยย” เสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากทางเดินด้านหลังก่อนที่จะได้ยินเสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามา ชายหนุ่มผมสีส้มผิวสีน้ำผึ้งหยุดเดิน พอหันหลังไปมองก็เห็นเจ้าของเสียงที่คุ้นเคยวิ่งกระหืดกระหอบตามหลังมา พอเจ้าตัววิ่งตามมาจนทันก็ก้มตัวลงเท้ามือกับเข่าหอบหายใจอยู่ข้างๆ “เจ้าไม่ควรวิ่งบนโถงทางเดินนะอีวาน” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบเรื่อยอย่างชินชาแล้ว “คราวนี้อะไรอีกล่ะ” “ไคล์ เจ้าทำรายงานการแปรรูปสมุนไพรมารึเปล่า” อีวานเงยหน้าขึ้นมาถาม เขายังคงหอบหายใจอยู่เล็กน้อย “ทำแล้ว” ไคล์ตอบกลับไป “ขอเดาว่าเจ้ายังทำไม่เสร็จอีกตามเคยสินะ” “ใช่เลย เพราะงั้น...ขอลอกหน่อยสิเพื่อนรัก” อีวานทำสีหน้าและน้ำเสียงอ้อนวอน ยกมือเพื่อนรักขึ้นมากุมไว้ ไคล์ชักมือออกบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจ “เดี๋ยวรุ่นพี่ก็จับได้อีก” แล้วเขาก็ออกเดินต่อ อีวานลนลานรีบสาวเท้าก้าวตามมาติดๆอย่างไม่ลดละ “งั้นเจ้าช่วยบอกพอเป็นแนวทางให้ข้าหน่อยได้ไหม ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆนะ เห็นใจข้าเถอะ ข้าต้องไปช่วยงานที่บ้านเลยยังทำไม่เสร็จน่ะ” ไคล

“ไคล์วันนี้เจ้าอยู่เวรตรวจสต็อกยาวันนี้ใช่ไหม” อีวานเดินมาตบบ่าไคล์ที่กำลังทำความสะอาดเครื่องบดยาอยู่ “ใช่ วันนี้ข้าเป็นเวรคู่กับซาร่าน่ะ” อีวานหน้าทำหน้าเหยเกทันทีที่ได้ยินชื่อ “กับยัยโหดนั่นน่ะนะ รอบก่อนข้าได้คู่กับยัยนั่นอึดอัดแทบแย่ ถ้าเธอแยกเขี้ยวกัดข้าได้คงทำไปแล้ว” อีวานพูดไปลูบแขนไปอย่างขนลุก “นั่นก็เพราะเจ้าปากไม่ดีไปแซวเธอก่อน กับข้าเธอก็ปกติดีนะ” ไคล์ว่าอย่างไม่ใส่ใจ แล้วทำงานในมือต่อ “ก็เห็นว่าสวยหรอกเลยแกล้งๆแซวดู ไม่รู้ว่าทำไมเจ้าหล่อนถึงได้ไม่พอใจขนาดนั้น” อีวานพูดบ่นงึมงำกับตัวเองแต่ก็ดังพอให้ไคล์ที่อยู่ใกล้ๆได้ยิน ไคล์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับความไม่รู้จักคิดและเข้าใจผู้หญิงของเพื่อน “ไคล์ รุ่นพี่คาเรนมาหาแน่ะ” มาเซลเดินมาเรียกพอดีพลางชี้มือไปที่ประตู ไคล์หันไปมองตามก็เห็นว่าคาเรนยืนอยู่รออยู่ตรงนั้น “ขอบใจ” ไคล์ละมือจากเครื่องบดยา แล้วเดินไปหาคาเรนทันที อีวานมองตามหลังเพื่อนที่เดินจากไปอย่างรวดเร็วอย่างหมั่นไส้ “พอรุ่นพี่คาเรนมาก็รีบทิ้งงานเดินกระดิกหางไป

“ท่านพ่อ” คารันกุมมือบารอนคอนเนอร์ที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงด้วยความเป็นห่วง หลังจากได้รับจดหมายเรื่องอาการป่วยของท่านพ่อจากคาเรน เขาก็รีบขี่ม้าเดินทางออกมาคนเดียวไม่ได้พาครอบครัวมาด้วย จากเดิมที่ต้องใช้เวลาเดินทางถึง 7 วัน เขารีบเร่งเดินทางจนกระทั่งสามารถมาถึงเมืองบาโทรอนได้ภายใน 4 วันเท่านั้น เรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วน ถ้าเป็นไปได้เขาเองก็ไม่อยากจะกลับมาที่นี่หลังจากที่ไม่ได้กลับมาเลยในรอบ 5 ปีด้วยเรื่องแบบนี้เลยจริงๆ “ถึงจะหลับอยู่ตลอดแต่อาการของท่านพ่อก็ยังทรงตัวอยู่ค่ะ ยังถือว่าวางใจได้อยู่บ้าง” คาเรนที่ยืนอยู่ด้านหลังบอก คารันหันมามองน้องสาว ใต้ตาของเธอเป็นสีคล้ำอย่างเห็นได้ชัด “เจ้าเองก็ดูเหนื่อยๆนะคาเรน” “ช่วงนี้ไม่ค่อยได้พักผ่อนน่ะค่ะ ตอนนี้ในเมืองคนไข้เยอะขึ้น แล้วยังมีท่านพ่อที่ต้องคอยดูแลอีก” “พี่จะคอยช่วยเจ้าดูแลท่านพ่อเอง พอดีลางานได้ยาวน่ะ” คารันลุกขึ้นลูบหัวน้องสาวอย่างคิดถึง “ไม่ได้เจอกันนาน น้องของพี่โตเป็นสาวแล้ว” “ท่านพี่ก็ดูบึกบึนขึ้นนะคะ” คาเรนมองร่างกายแต่มีมัดกล้ามเพิ่มขึ้นจากเม

จุดเริ่มต้นของความเกลียดชังนั้นเริ่มขึ้นในเช้าวันหนึ่งของฤดูหนาว ณ เมืองท่าริมทะเลแห่งหนึ่ง ไคล์จำวันนั้นได้อย่างแม่นยำเพราะเป็นวันที่แม่และพี่น้องของเขาได้จากไป เขาชื่อไคล์ แม่เรียกเขาด้วยชื่อนี้มาโดยตลอดตั้งแต่จำความได้ ตั้งแต่เกิดมาเขาก็ไม่เคยเห็นหน้าของพ่อตัวเองเลยสักครั้ง รู้แต่เพียงแค่ว่าชื่อซาตาลและเป็นราชาแห่งโลกปีศาจเท่านั้น แต่ไคล์ก็ไม่ได้สนใจและอยากจะรู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนี้มากนัก ขอแค่มีแม่และพี่น้องอีก 2 ตัวอยู่ด้วยกันในทุกๆวันก็มีความสุขแล้ว ไคล์และครอบครัวเป็นแมวปีศาจที่อาศัยอยู่ในเมืองท่าริมทะเลแห่งหนึ่งบนโลกมนุษย์ พวกเขาซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางแมวปกติ ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในเมืองแห่งนี้ส่วนใหญ่มีอาชีพเป็นชาวประมงและดำรงชีวิตด้วยการจับปลาเป็นหลัก พวกเขาหาปลาได้อยู่ตลอดและมีเหลือเฟือมากพอที่จะแบ่งให้กับแมวในเมืองกิน ทำให้เมืองแห่งนี้มีแมวมาอาศัยอยู่เยอะพอสมควร ชาวบ้านที่นี่ใจดีกับแมวมากๆและอยู่ร่วมกันกับแมวได้อย่างมีความสุข จนภาพชาวเมืองและแมวได้กลายเป็นภาพจำและเป็นสัญลักษณ์ของเมืองท่าแห่งนี้ไปแล้ว แต่ใช่ว่าชีวิตสำหรับแมวที่อยู่ที่นี่จะปลอดภัยเสียทีเดียว...ที่