All Chapters of เด็กฝึกงานของแม็กเครย์ : Chapter 31 - Chapter 40

54 Chapters

บทที่ 30 รู้ทั้งบริษัท

"ฉันไม่ชอบพวกที่แส่เรื่องของคนอื่น" มีหรือที่คนอย่างเขาจะไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับบริษัทของตัวเอง ไม่ว่าเรื่องไหนก็ไม่พ้นสายตาแหลมคมของเขาไปได้ แล้วยิ่งเป็นคนในบริษัทมาวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของเขา มีหรือที่เขาจะปล่อยผ่านไปง่ายๆ"..." เธอได้แต่ทำหน้าเหวอกับการกระทำของแม็กเครย์ ถึงเธอจะมีปากเสียงเล็กๆ น้อยๆ กับพวกเขาเหล่านั้น แต่ก็ไม่ได้ถึงกับอยากให้พวกเขาโดนไล่ออกอย่างกะทันหันแบบนี้ ทุกคนก็ต้องกินต้องใช้เงินกันทั้งนั้น"ลงมาได้แล้ว เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบพูดซ้ำ" แม็กเครย์พูดจบเขาก็ลงจากรถไปทันทีโดยมีเข็มทิศเป็นคนเปิดประตูให้ ทำให้เธอต้องรีบลงจากรถตามคำสั่งของเขาทันทีที่เธอลงจากรถ สายตาหลายคู่จับจ้องมาทางเธอและแม็กเครย์ รวมไปถึงทุกคนในแผนกต้อนรับ ทำเอาร่างบางรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว ไม่ต้องสาธยายให้ยืดยาวใครเห็นก็เข้าใจได้ทันทีว่าเธอกับประธานของบริษัทจะต้องมีความสัมพันธ์กันและเมื่อแม็กเครย์เดินหายเข้าไปในลิฟต์ของผู้บริหาร เธอเองก็ปลีกตัวแล้วเดินไปรวมกับทุกคนในแผนกทันที"ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลยน้า ว่าคบอยู่กับท่านประธาน" รวีที่ทำเสียงอง้ำ แต่ทำเอาลิตารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่คนในแผนกยังคงเหมือนเดิม
last updateLast Updated : 2025-07-05
Read more

บทที่ 31 ตัวหลอก

-หลายชั่วโมงต่อมา-ในขณะที่ลิตากำลังแต่งตัวอยู่ที่หน้ากระจกเงาเพื่อเตรียมจะออกงานสังคมกับแม็กเครย์ซึ่งก็จวนจะแล้วเสร็จ เธอหยิบสร้อยเส้นหนึ่งออกมาจากกล่องสีขาว สร้อยที่ติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิดแต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสนำมันมาสวมใส่ ส่วนกล่องสีขาวนั้นเธอพึ่งจะมาซื้อทีหลังตอนที่เธอโตแล้ว สองมือบางจึงบรรจงสวมสร้อยดังกล่าวที่ลำคอระหง"แต่งตัวเสร็จรึยัง" แม็กเครย์อยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มเดินมาหยุดที่ตรงหน้าลิตา"เสร็จแล้วค่ะ" เธอก้มดูความเรียบร้อยที่เครื่องประดับแล้วจึงเงยหน้ามองเจ้าของดวงตาสีอำพันซึ่งกำลังจ้องมองมาที่สร้อยของเธอราวกับมีข้อสงสัย"สร้อยเส้นนี้ของลิตาเหรอ" เขารู้สึกคลับคล้ายคลับคลากับตราสัญลักษณ์ที่บนล็อกเกตซึ่งคล้ายกับตราประจำตระกูลที่เขารู้จัก"ค่ะ มันเป็นสร้อยที่ติดตัวหนูมาตั้งเกิด"Rrrr Rrrrไม่ทันที่แม็กเครย์จะได้ถามอะไรต่อ เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็แผดเสียงดังจากกระเป๋ากางเกงสแล็ก ทำให้เขารีบคว้าเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาเปิดหน้าจอดูก็พบว่าคนในสายคือไมเคิล"ครับคุณปู่"[แกแต่งตัวเสร็จรึยัง]"เสร็จแล้วครับ"[นึกว่าแกจะเบี้ยว งั้นเดี๋ยวเจอกันที่หน้างาน]"ครับ" เขาตอบรับสั้นๆ แล้วจ
last updateLast Updated : 2025-07-07
Read more

บทที่ 32 ไม่มีสิทธิ์หึงหวง

ภายในงานมีทั้งบาร์อาหารและรันเวย์สำหรับเดินแบบ รวมไปถึงนักข่าวจากหลายสำนัก ทำเอาลิตาที่พึ่งมีโอกาสได้มาอยู่ในงานสังคมถึงกับรู้สึกเกร็ง"สวัสดีครับคุณปู่ไมค์ ดีใจนะครับที่เห็นทุกคนมาร่วมงานวันนี้" ปัถย์วีที่อยู่ในชุดสูทสีเทาแคชชวลลุคให้ความรู้สึกไม่เป็นทางการมากเกินไป เดินมาต้อนรับครอบครัวของไมเคิลด้วยความเป็นมิตร"สวัสดี แล้วไอ้ปภังล่ะ" ไมเคิลถามหาปภังกรซึ่งเป็นเพื่อนของเขา"พายุเข้าที่เจนีวาน่ะครับ สนามบินปิดก็เลยมาไม่ทันทั้งคุณพ่อคุณปู่เลยครับ" ปัถย์วีให้คำตอบด้วยความนอบน้อม ซึ่งคุณปู่และคุณพ่อของเขาไปตรวจสาขาที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ก่อนจะหันไปพยักหน้ากับแม็กเครย์เป็นเชิงทักทายตามด้วยหันไปยิ้มให้ลิตาแล้วจึงสบตาหญิงสาวลูกเสี้ยวที่ดูเย็นชาใส่เขา"งั้น เชิญทุกคนตามสบายนะครับ ผมขอไปรับแขกท่านอื่นก่อน" ปัถย์วีว่าจบจึงปลีกตัวไปทักทายแขกผู้มาใหม่ต่อทันที"ไปหาอะไรกินกันไหม" เมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลานิดหน่อยก่อนที่งานจะเริ่มแม็กเครย์หันมาถามกึ่งชวนลิตาพร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปทางโซนบาร์อาหาร"ก็ดีค่ะ" เธอเดินตามแม็กเครย์ไปที่บาร์อาหารโดยไม่อิดออด เพราะตอนนี้เธอเองก็เริ่มหิว"คุณผู้หญิงรับเครื่อ
last updateLast Updated : 2025-07-08
Read more

บทที่ 33 ขาดสะบั้น

"คุณต่อยผมมา ผมก็ต่อยกลับ ถือว่าไม่โกง" ต่างฝ่ายต่างเช็ดมุมปากของตัวเองที่มีเลือดไหลออกมา ทำเอาลูกน้องของแม็กเครย์ตั้งท่าจะเดินเข้ามา แต่เขายกมือขึ้นเป็นเชิงห้ามปราบไว้"พอเถอะ ตองเจพี่ขอโทษที่ทำให้ตองเจต้องเจ็บตัว""เป็นห่วงมันทำไมวะ กูเป็นผัวทำไมไม่ห่วงบ้าง" เขาจับข้อมือของลิตาแล้วกระชากอย่างแรงด้วยความหึงหวง"ก็คุณไปต่อยตองเจก่อน" เธอแจกแจงไปตามที่เห็นก่อนจะสะบัดฝ่ามือหนาของเขาออก"พี่ลิตาอยากให้ผมช่วยอะไรไหมครับ""มึงไม่ต้องเสือก ส่วนเธอมานี่" เสียงเข้มบอกเด็กหนุ่มรุ่นน้อง ก่อนจะฉุดรั้งร่างบางให้เดินไปด้วยกัน ปล่อยให้ตองเจได้แต่หันมองพวกเขาเดินออกไป"โอ๊ย…คุณ หนูเจ็บ" เธอพยายามก้าวขาให้ทันแม็กเครย์ที่จ้ำอ้าวออกมาด้วยอารมณ์เดือดดาล"อย่าสำออย ทีเมื่อกี้หน้าระรื่นฉิบหาย" ดวงตาสีอำพันหันมาคาดโทษเธอก่อนจะออกแรงกระชากแขนเธออีกครั้ง จนตอนนี้เริ่มมีรอยฟกช้ำ"ช้าหน่อยได้ไหม" เขาไม่ได้สนใจว่าคนตัวเล็กจะรู้สึกยังไงแล้วจึงคว้าร่างบางจับยัดเข้าไปในรถหรูที่คนสนิทของเขาที่ขับมาจอดรับอย่างรู้หน้าที่"ขึ้นรถ" ลิตาถูกผลักอย่างแรงจนเซถลาชนประตูรถอีกฝั่ง"โอ๊ย" ร่างอรชรหอบหายใจเหนื่อย ดวงตากลมจ้องมอ
last updateLast Updated : 2025-07-09
Read more

บทที่ 34 แตกหลายๆรอบ NC

"อ๊ะ…อื้อ" ปากหยักประกบจูบริมฝีปากแสนดื้ออย่างแนบชิดอีกครั้ง ลิ้นอุ่นชื้นกวาดชิมความหวานที่เขาไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่ายเลยสักครั้ง"อืมม" จมูกโด่งเป็นสันก้มลงไปซอกไซ้ไปที่คอระหงแล้วตั้งใจขบเม้มเพื่อประทับตราแสดงความเป็นเจ้าของ ก่อนจะเลื่อนปากหยักครอบเม็ดทับทิมสีชมพูอมแดงแล้วใช้ฟันคมงับอย่างแรงทั้งสองข้างสลับไปมาอย่างเอาแต่ใจจนร่างอรชรบิดเร้าไปมา กลิ่นกายหอมหวานของลิตาช่วยปลุกเร้าอารมณ์ดิบในกายของแม็กเครย์ให้พลุ่งพล่านได้เป็นอย่างดี"ยะ...อย่าดูดแบบนั้นได้ไหม อ๊า มันจะ...เจ็บ" แม้จะรู้สึกเจ็บแต่สัมผัสของเขามันทำให้เธออ่อนระทวย"เจ็บหรืออยากให้ฉันกระแทกเข้าไปเร็วๆ กันแน่ เหอะ" แม็กเครย์เค้นหัวเราะในลำคอพร้อมกับปลดเข็มขัดหนังราคาแพง ไม่รอให้คนตัวเล็กที่กำลังเคลิบเคลิ้มในรสสวาทได้แสดงความคิดเห็นใดๆ เขาใช้มือข้างหนึ่งลูบไล้ดอกไม้งามวนไปมาก่อนจะขยี้ติ่งเกสรจนมีน้ำหล่อลื่นสีใสไหลออกมาทำเอาใบหน้าหล่อเหลาเลียริมฝีปากด้วยความหื่นกระหาย"อยากโดนเย.ด.แล้วใช่ไหม" น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยถามคนตรงหน้า ดวงตาสีอำพันจ้องมองน้ำหวานใสไหลออกมาไม่ขาดสาย"ขะ...คุณแม็กเครย์" เสียงหวานร้องอย่างขาดห้วงเมื่อเขากำลังกระ
last updateLast Updated : 2025-07-10
Read more

บทที่ 35 ไร้จุดหมาย

วันต่อมา…เครื่องปรับอากาศแผ่ความเย็นฉ่ำไปทั่วทุกพื้นที่ภายในห้องพัก ตกกระทบไปที่ไหล่บอบบางเหนือขอบผ้าห่มผืนนุ่ม ทำให้คนตัวเล็กที่นอนเพียงลำพังบนเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ ปรือตาบวมขึ้น ดวงตากลมที่มีร่องรอยน้ำตามองเห็นเพดานสูงเป็นอย่างแรก ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นภายในห้องที่ไร้เงาของมาเฟียหนุ่มมีแต่คราบน้ำรักระหว่างเขาและเธอเกรอะกรังไปทั่วบริเวณ จำได้ว่าเธอเหนื่อยล้าจนหลับไปตอนไหนก็จำไม่ได้ ปล่อยให้คนบ้ากามทำตามอำเภอใจจนเกือบสว่างเมื่อหย่อนสองขาเท้าแตะพื้น รู้สึกปวดร้าวที่ใจกลางความเป็นสาว ดวงตากลมก็กลับมามีน้ำตาเอ่อไหลอาบแก้มทั้งสองข้างอีกครั้งเมื่อหวนคิดถึงใบหน้าของแม็กเครย์ทั้งที่เคยอยากเป็นอิสระจากเขา แต่พอเอาเข้าจริง เธอกลับรู้สึกเหมือนมีใครมาออกแรงบีบที่หัวใจดวงน้อยเด็กสาวพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะปาดน้ำตาแล้วหยิบเสื้อผ้าชุดเมื่อวานขึ้นมาแม้มันจะมีบางชิ้นส่วนที่ขาดรุ่งริ่งแต่ก็ยังพอใส่ได้ เธอรีบสวมมันแล้วจึงหยิบกระเป๋าคลัชท์ใบเล็กที่อยู่บนหัวเตียงติดมือพลันเดินออกมาจากห้องพักรับรองของเขา"ตื่นแล้วเหรอครับ" เสียงของเข็มทิศดังขึ้นพร้อมกับเดินตรงมาที่เธอ"ฝากคืนแบล็กการ์ดให้เจ้า
last updateLast Updated : 2025-07-12
Read more

บทที่ 36 ปาลิตาคนเดิม

เมื่อลิตาเข้ามาในห้องพักของเพื่อนสาวคนสนิท เจ้าหล่อนก็เข้าไปอาบน้ำสระผม แล้วยืมชุดของน้ำอิงใส่แก้ขัดไปก่อน หลังจากนั้นจึงออกมากินอาหารมื้อแรกของวัน นั่นก็คือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปรสต้มยำกุ้ง"ขอโทษนะ ที่ในห้องฉันไม่มีกับข้าวอะไรเลย" เมื่อเห็นปาลิตากำลังใช้ตะเกียบคีบเส้นเข้าปาก ก็รู้สึกไม่ดีเท่าไรที่ในห้องไม่ได้มีของกินอย่างอื่นเลย จะสั่งอาหารเดลิเวอรี่มาให้ลิตาก็ปฏิเสธ"ไม่ต้องขอโทษหรอกน่า มันอร่อยมากเลยรู้ไหม" หญิงสาวพูดไปหลังจากที่ซดน้ำซุปเข้าปาก ไม่มีครั้งไหนที่กินมาม่าแล้วอร่อยเท่าครั้งนี้มาก่อน"งั้นก็กินเยอะๆ ถ้าไม่อิ่มเดี๋ยวฉันทำให้อีกห่อ" ทำเอาคนฟังยิ้มรับพร้อมกับพยักหน้าน้อยๆ"แล้วนี่แกจะเอายังไงต่อเรื่องฝึกงาน" หลังจากรับรู้ว่าลิตาจบความสัมพันธ์กับเจ้าของโรงแรม เธอก็อดเป็นห่วงเรื่องฝึกงานของเพื่อนสนิทไม่ได้ เพราะรู้ดีว่าลิตาอยากเรียนให้จบตามเกณฑ์"ฉันคงไม่กลับไปฝึกงานที่แอมมิวตันแล้วล่ะ" ลิตาให้คำตอบคนตรงหน้า เธอไม่อยากกลับไปเจอผู้ชายใจร้ายคนนั้นอีกแล้ว"อ้าว แล้วแกจะเอาไงต่อ" น้ำอิงที่กำลังนั่่งเท้าคางอย่างตั้งใจฟังจึงเปลี่ยนอิริยาบถปล่อยแขนลง"ฉันคงต้องไปแจ้งมหา'ลัย แล้วค่อยข
last updateLast Updated : 2025-07-13
Read more

บทที่ 37 พัวพัน

ทางด้านลิตา ที่ใช้เวลาเยียวยาจิตใจจนตอนนี้เธอกลับมามีชีวิตชีวาขึ้น ในระหว่างที่อาศัยอยู่ด้วยกันกับน้ำอิงเธอก็ยืมชุดของเพื่อนสาวมาสวมใส่และวันนี้ก็คงได้เวลาที่เธอจะต้องไปดูเสื้อผ้าและของใช้ที่จำเป็น รวมไปถึงเอาสร้อยคอที่มันชำรุดไปซ่อมที่ร้านจิวเวอรีเด็กสาวจึงปิดประตูแล้วล็อกห้องพักของน้ำอิงเป็นคนสุดท้าย หลังจากนั้นจึงนำกุญแจใส่ในถุงผ้าหูรูดใบเล็กแล้วฝากไว้กับผู้ดูแลตึกตามที่น้ำอิงได้บอกไว้ เพราะวันนี้เพื่อนของเธอไปฝึกงานตามปกติ ส่วนเธอเองก็เตรียมตัวเพื่อจะเดินไปขึ้นรถสาธารณะที่ป้ายรถเมล์ริมถนนเส้นหลัก มุ่งหน้าไปที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆร่างอรชรในชุดเสื้อยืดกางเกงขายาวเดินทอดน่องดูของอย่างสบายอารมณ์ท่ามกลางแอร์เย็นฉ่ำหลังจากมาถึงห้างได้สักพัก ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปในร้านจิวเวอรีชื่อดังเมื่อเดินมาถึงหน้าร้าน"ที่นี่รับซ่อมสร้อยคอไหมคะ" เธอว่าพลางหยิบสร้อยคอที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดส่งให้พนักงานในร้านดู"ได้ค่ะ ราคาจะอยู่ที่XXXบาทนะคะ" พนักงานสาวของร้านบอกราคาค่าซ่อมให้ลูกค้าได้ทราบ"ใช้เวลานานไหมคะ""ไม่นานค่ะ ลูกค้าไปนั่งรอก่อนนะคะ" หญิงสาวคนเดิมผายมือไปที่เก้าอี้ที่ตั้งอยู่ใกล้กับประตูทางเข้
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

บทที่ 38 ชาติกำเนิด

"แล้วทำไมท่านถึงจะให้หนูไปอาศัยอยู่กับท่านละคะ" คำถามของลิตาฉุดรั้งให้ไมเคิลหลุดออกจากภวังค์ในอดีต"ฉันขอดูสร้อยเส้นที่หนูใส่ไปงานหน่อยได้ไหม หนูพกมันมาด้วยหรือเปล่า" ประโยคดังกล่าวทำเอาลิตาเกิดคำถามมากกว่าเดิม แต่เธอก็ยอมหยิบสร้อยคอเส้นที่ว่าออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้ไมเคิลดู""นี่ค่ะสร้อย" ไมเคิลจึงรับสร้อยจากมือของเด็กสาวแล้วจึงเพ่งสำรวจล็อกเกตที่มีสัญลักษณ์เหมือนกับตราประจำตระกูลอัศวรัศมิ์กุลไม่มีผิดเพี้ยน"ฉันคิดว่าฉันรู้จักครอบครัวของหนูนะ แต่ฉันเองก็ไม่แน่ใจนัก ไว้ฉันจะพาหนูไปหาคนๆ นึง" ไมเคิลหันมาพูดพร้อมกับพิจารณาใบหน้าของเด็กสาวอย่างใช้ความคิด"จริงเหรอคะ มันเกี่ยวกับสร้อยเส้นนี้ใช่ไหมคะ" ใบหน้าหวานตะลึงพรึงเพริดเมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว เธอทั้งประหลาดใจและดีใจในเวลาเดียวกัน"อืม คนที่ฉันจะพาหนูไปเจอเป็นเพื่อนของฉันเอง""เพื่อนของท่าน?" ใบหน้าหวานขมวดคิ้วกันยุ่ง แต่เธอก็แบมือรับสร้อยเมื่อไมเคิลส่งคืนให้ด้วยกิริยาที่นอบน้อม"ไม่ต้องเรียกฉันว่าท่านอีกแล้ว หนูเรียกฉันว่าปู่ก็พอ"เขาคิดว่าปาลิตาจะต้องเป็นหลานสาวของปภังกรเพื่อนของเขาอย่างแน่นอน แถมดวงตาของเด็กสาวช่างคล้ายกับปิ่นวลี
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

บทที่ 39 รังควาน

คนตัวเล็กที่กำลังใส่รองเท้าแตะคู่ใหม่หมุนตัวเดินไปตามแนวสวนหินสีขาวที่สนามหญ้าข้างบ้าน เธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่า มีดวงตาคู่หนึ่งกำลังเพ่งมองเธอจากระยะไกลในรถหรูของเขา"นายจะให้ขับเข้าไปเลยไหมครับ" เข็มทิศเอ่ยถามแม็กเครย์เมื่อเขาให้จอดรถตรงแถวหน้าประตูรั้วเพื่อต้องการดูหญิงสาวที่เจ้านายได้ตามหามาหลายวัน หลังจากที่หาพิกัดเจอจากสัญญาณโทรศัพท์มือถือ แม็กเครย์ก็แทบจะเหาะมาที่นี่ด้วยอารมณ์คุกรุ่น"ไม่ต้อง พวกมึงรอตรงนี้ เดี๋ยวกูเข้าไปเอง" เขาสั่งเข็มทิศเสร็จก็เดินลงมาจากรถทันที ปล่อยให้ลูกน้องมองตามด้วยความมึนงง ทั้งที่เป็นบ้านตัวเองแท้ๆ แต่ต้องมาทำตัวลับๆ ล่อๆกิ่งไม้น้อยใหญ่กระทบกันตามแรงลมกระทบผิวบางให้รู้สึกเย็นสบายในช่วงตะวันจะลับขอบฟ้า ดวงตากลมเพ่งมองไปต้นไม้นานาพันธุ์ รวมไปถึงดอกไม้หลากสีสันที่ช่วยให้บ้านดูมีชีวิตชีวา"อากาศดีจังเลย ร่มรื่นชะมัด" ลิตาพูดพลางสูดออกซิเจนเข้าเต็มปอด แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนมีใครมายืนอยู่ด้านหลัง ร่างอรชรจึงหมุนตัวหันขวับมามอง"ขะ...คุณแม็กเครย์" ดวงตากลมเบิกโพลงเป็นไข่ห่านเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเจ้าของดวงตาสีอำพันที่แสนคุ้นเคย สายตาที่สบประสานมองมาทำเอาเธอหายใจ
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more
PREV
123456
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status