All Chapters of เด็กฝึกงานของแม็กเครย์ : Chapter 41 - Chapter 50

54 Chapters

บทที่ 40 คนเจ้าเล่ห์

"งั้นผมช่วงนี้ผมขอมานอนบ้านคุณปู่ด้วย" ถึงแม้จะพอดูออกว่าปู่ของเขาคงไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับลิตาอย่างที่พูด แต่ก็อดหึงหวงไม่ได้อยู่ดี"บ้านช่องตัวเองไม่มีรึไง ถึงจะต้องมานอนบ้านฉัน""ผมก็อยากนอนบ้านคุณปู่บ้างหนิครับ ทีลิตายังนอนได้เลย ถ้าคุณปู่ไม่ให้ผมนอนด้วยผมไม่ยอม" ลิตาหลบสายตาหลานชายวิปลาสที่จ้องมองเธออย่างไม่วางสายตา"ก็ได้ แต่แกห้ามไปวุ่นวายกับหนูลิตา ไม่อย่างนั้น ฉันจะขายหุ้นของบริษัททิ้ง""ครับ" ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มมุมปากด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินตามปู่ของเขาไปที่โต๊ะอาหารที่ถูกวางเรียงรายไปด้วยสำรับอาหาร"แล้วนี่คุณปู่ไปเจอลิตาที่ไหนเหรอครับ" แม็กเครย์ที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับคนตัวเล็กเป็นฝ่ายชวนปู่ของเขาคุยหลังจากที่ทุกคนบนโต๊ะเริ่มรับประทานอาหารมาได้สักพัก"หึ...แกถามทำไม""ผมก็แค่อยากรู้เฉยๆ ครับ" ทั้งๆ ที่เขาตามหาลิตาแทบพลิกแผ่นดินแต่ทว่าปู่ของเขากลับเจอหญิงสาวด้วยความง่ายดาย แถมจู่ๆ ก็กลายมาเป็นหลานอีกคนซะงั้น"ทำไมแกไม่ถามหนูลิตาเองล่ะ""ก็บางคนเขาไม่ยอมคุยกับผม" ในขณะที่พูดเขากลับไม่ยอมมองคนที่ถูกพูดถึงแต่กลับใช้ปลายเท้ายาวเขี่ยไปที่เรียวขาของเจ้าหล่อนแทน ทำเอาเธอรีบเก็บ
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

บทที่ 41 คิดถึง NC

"ไม่…ปล่อยนะคนหลอกลวง" เธอจ้องเขม็งคาดโทษชายหนุ่มด้วยลมหายใจกระชั้นถี่ แต่เขากลับกระตุกยิ้มโดยไม่ยี่หระ"หลอกอะไร หืม” จมูกโด่งคมเป็นสันไล่ซอกไซ้ที่ซอกคอขาว"ขะ คุณโกหก ที่จริงคุณอาบน้ำมาแล้ว ปล่อยนะ ไม่งั้นฉันจะไปฟ้องปู่ของคุณ” มือทั้งสองข้างพยายามดันใบหน้าหล่อออกไป"ได้ อยากไปฟ้องก็เชิญ แต่ต้องหลังฉันเอาเธอเสร็จแล้วนะ" คนเจ้าเล่ห์พูดจบก็ก้มลงจูบอีกครั้ง"อื้อออ~" แต่ครั้งนี้เขากลับไวกว่าหญิงสาว ยื่นปลายลิ้นสากยาวเข้าไปชิมโพรงปากเล็กได้สำเร็จ"หวานจัง คิดถึงมากเลยรู้ไหม" เขาผละออกจากริมฝีปากแล้วเลื่อนไปขบเม้มใบหูเบาๆ ทำเอาเธอไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืน"ขะ…คุณทำแบบนี้ทำไม เรื่องของเรามันจบไปแล้ว" ดวงตากลมสั่นระริกพยายามผลักเขาออก แต่มีหรือที่แรงอันน้อยนิดจะทำอะไรเขาได้"ทำอะไร ผัวเมียกันทำแบบนี้แล้วมันผิดตรงไหน” เขาเลื่อนใบหน้าหันมาประสานสายตาอีกครั้ง"แต่คุณบอกเองหนิค่ะ ว่าเรื่องของเรามันจบไปแล้ว แล้วฉันก็ไม่อยากยุ่งกับคุณอีกแล้ว”"แต่ฉันเปลี่ยนใจล่ะ ฉันยังไม่เบื่อเธอ ยังไงเธอก็ต้องกลับมาเป็นของฉัน” ถ้อยคำตอกย้ำชัดเจนที่ทำเอาดวงตาของเธอวูบไหว ทั้งที่พยายามทำใจไว้แล้ว แต่แล้วเธอก็กลับมามีน้
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

บทที่ 42 ว้าวุ่น

แสงแดดอบอุ่นของเช้าวันใหม่ สาดส่องเข้ามาผ่านช่องว่างเล็กๆ ของผ้าม่าน กระทบกับร่างอรชรภายใต้ผ้าห่มผืนหนาให้รู้สึกตื่นตัว ดวงตากลมค่อยๆ ลืมตาขึ้น"อื้อ~" ใบหน้าหวานที่ซบกับแขนแกร่งของแม็กเครย์ที่เธอใช้หนุนเมื่อคืน พลางพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ"ตื่นแล้วเหรอ" เจ้าของดวงตาสีอำพันที่แสนคุ้นเคยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แต่มือปลาหมึกกลับซุกซนล้วงเข้าไปในชุดนอนของหญิงสาว แล้วบีบเคล้นอกอวบของเธอไปด้วย จำได้ว่าหลังจากร่วมรักกับชายหนุ่มอยู่ร่วมหลายชั่วโมงกว่าเขาจะยอมให้เธอได้พักผ่อนก็กินเวลาไปเกือบตีสอง เธอจึงได้โอกาสไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ โดยมีคนหน้ามึนนอนกอดอยู่ข้างๆ ความเหนื่อยล้าจึงทำให้เธอผล็อยหลับไปก่อน"ทำไมคุณไม่กลับไปห้องตัวอีกสักที" เธอรีบห้ามการกระทำของเขาโดยการดันแขนแข็งแรงออก"หึ...ได้ฉันแล้วก็ไล่กลับเลยเหรอ กำลังเอาคืนฉันใช่ไหม"ลิตาไม่ได้ตอบอะไรเธอค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงอยู่ๆ ก็รู้สึกมึนหัวอย่างบอกไม่ถูก เธอหยิบยาดมออกมาจากกระเป๋าที่หัวเตียงแล้วหยิบขึ้นมาสูดดมหวังให้ผ่อนคลาย จากนั้นจึงลุกเข้าห้องน้ำหมายจะไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น"ไม่สบายเหรอ" เขาถามไล่หลังหยัดกายลุกขึ้นแล้วรีบคว้าผ้
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

บทที่ 43 ปรับความเข้าใจ

ภายในห้องพักวีไอพีสุดหรู ร่างอรชรนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยมีสายน้ำเกลือห้อยอยู่ใกล้ๆ ฝ่ามืออีกข้างของเธอมีชายหนุ่มนั่งกุมมือไว้ใกล้ๆ"นายยังไม่ได้กินอะไรเลยนะครับวันนี้" เข็มทิศรีบบอกเจ้านายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง หลังจากปาลิตาย้ายมาที่ห้องที่ห้องพักพิเศษ แม็กเครย์ก็คอยดูแลหญิงสาวอยู่ไม่ห่างส่วนไมเคิลกลับไปพักผ่อนที่บ้าน รอฟังข่าวอยู่ทางโน้น เขาอยากให้แม็กเครย์ได้ปรับความเข้าใจกับเด็กสาว และจะไม่ก้าวก่ายการตัดสินใจของทั้งคู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาพร้อมจะซัปพอร์ตเหลนแฝดทั้งสองคน"กูไม่หิว" มาเฟียหนุ่มจะไปกินลงได้ยังไง เพราะเขาทำให้ลิตาต้องมานอนที่โรงพยาบาลแบบนี้ ไหนจะปากไม่ดีเคยไล่เธอไปเพราะต้องการกำราบเธอ ทั้งที่เธอต้องแบกลูกน้อยในท้องถึงสองคน ปล่อยให้สามชีวิตไปตกระกำลำบากอยู่หลายวันดวงค่อยๆ ลืมตาขึ้น ครั้งสุดท้ายที่เธอจำได้คือ เธอรู้สึกปวดหัว ตั้งใจจะเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำแล้วจู่ๆ ภาพทุกอย่างก็มืดดับไป"รู้สึกตัวแล้วเหรอลิตา รู้สึกเป็นไงบ้างให้ตามหมอไหม" น้ำเสียงนุ่มทุ้มถามเธอด้วยความห่วงใยทำเอาใบหน้าหวานขมวดคิ้วด้วยความมึนงง เธอกวาดสายตาโดยรอบก็เห็นว่าตัวเองน่าจะอยู่ในห้องพักของ
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

บทที่ 44 โดนเอาคืน

หลายวันต่อมา...ลิตาก็ได้กลับมาอยู่ที่บ้านของไมเคิล ซึ่งตอนแรกแม็กเครย์ต้องการจะให้เธอไปอยู่ที่บ้านของเขา แต่เธอต้องการดูพฤติกรรมของมาเฟียหนุ่มรวมไปถึงไม่อยากคุณปู่ของแม็กเครย์รู้สึกเหงา เขาจึงให้ลูกน้องย้ายของๆ เขามาไว้ที่บ้านคุณปู่ไปก่อนความเป็นอยู่ของเธอในตอนนี้ กลับได้รับการสปอยจากคุณปู่ของแม็กเครย์แบบ 100% แต่ทว่าเรื่องชาติกำเนิดของเธอก็ยังไม่ได้รับความกระจ่าง ถึงแม้จะมีแต่เรื่องราวประเดประดังเข้ามาแต่เธอก็รู้สึกสุขใจที่กำลังได้เป็นแม่คน"คุณเป็นไงบ้าง ไหวหรือเปล่า" หลังจากแต่งตัวเสร็จ ร่างบางในชุดนักศึกษารีบเดินเข้ามาดูมาเฟียหนุ่มที่ในห้องน้ำ กำลังโก่งคออาเจียน มือเล็กลูบแผ่นหลังหนาด้วยความรู้สึกสงสารระคนสมน้ำหน้า ลูกน้อยของเธอคงกำลังลงโทษพ่อของเขาที่ใจร้ายกับเธอไว้สารพัด ถึงตอนนี้เธอก็ยังคงไม่ยอมใจอ่อยเรียกชายหนุ่มว่าพี่ตามที่เขาปรารถนา"ไหวครับ" เขากดชักโครกแล้ว แล้วหันไปล้างหน้าล้างตาที่อ่างล้างหน้าต่อ ฝ่ามือหนาเปียกชุ่ม ลูบใบหน้าคมแค่พอให้ผ่อนคลาย แล้วจึงหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดใบหน้าก่อนจะนำมันตากไว้ที่เดิม"ทำกับคนอื่นไว้เยอะก็งี้ สงสัยจะโดนเอาคืน" เธอเยาะเย้ยอยู่ใกล้ๆ แ
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more

บทที่ 45 ต่อแขนต่อขา (NC นิดๆ)

"มึงดูโต๊ะที่สามสาวนั่งอยู่ดิวะ หน้าตาดีทั้งโต๊ะเลย""เออ ที่นี่แม่งมีแต่คนสวยๆ เจ้าของร้านนิก็สเปกกูเลย""กูอยากได้ไลน์น้องที่ใส่ชุดนักศึกษาว่ะ”บทสนทนาของลูกค้ากลุ่มหนึ่งซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะ ไม่ได้ไกลมากนักจากโต๊ะของลิตา แต่ดังพอที่ทำให้หญิงสาวทั้งสามสบตากัน ในขณะที่ชายคนสุดท้ายพูดจบ ก็ลากขาเก้าอี้ออกแล้วเตรียมจะลุกขึ้นแต่เขากลับลากเก้าอี้นั่งลงดังเดิมเมื่อมีสายตาอาฆาตจากเจ้าของดวงตาสีอำพันที่ผลักประตูเข้ามาได้สักพักพร้อมด้วยลูกน้องคนสนิทซึ่งได้ยินทุกประโยคบทสนทนา"กินข้าวดีๆ ไม่ชอบ อยากกินลูกตะกั่วก็ลองดู" น้ำเสียงราบเรียบของแม็กเครย์ดังขึ้นทำเอา ทั้งชายหนุ่มทั้งโต๊ะต่างก้มหน้าก้มตาอย่างตัวใครตัวมัน มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะฟังไม่ออกว่าเขาหมายถึงอะไร"ขะ…คุณแม็กเครย์ มาได้ไงคะ" ลิตาที่เห็นแม็กเครย์เดินตรงมาที่เธอก็ใบหน้าหวานก็เหวอเล็กน้อย"มารับแฟนกลับบ้านครับ คิดถึงแล้ว" น้ำเสียงทุ้มบอกอย่างหวานหยดซึ่งตรงข้ามกับที่ลิตาคิดไว้ แต่เธอก็รู้สึกดีไม่น้อยที่แม็กเครย์พยายามเปลี่ยนเพื่อเธอจริงๆ"แต่ว่า…""แกกลับเถอะลิตา""ใช่ คุณแฟนอุตส่าห์มารับแล้ว" สองสาวรีบเสริมประโยคก่อนหน้า หลังจากได้ยิ
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more

บทที่ 46 ผู้ที่ถูกคุ้มครอง

"ขะ...คุณปัถย์" ปาลิตาถึงกับอึ้งเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้าคือปัถย์วี ชายหนุ่มที่ชอบมาทานอาหารที่รูฟท็อปของโรงแรมแอมมิวตัน และเป็นทายาทของบริษัท ป.รีซอสเซส แอนด์ จิวเวอรี“ไอ้ปภังอยู่หรือเปล่า” ไมเคิลถามหาเพื่อนของเขา ดึงสติให้ผู้เป็นหลานหันมาตอบคำถามตามมารยาท"อยู่ครับ" ปัถย์วีจึงเดินนำหน้าแขกเป็นเชิงเชื้อเชิญทั้งคู่เข้าไปในบ้าน"ไง ไอ้ไมค์ เป็นไงมาไงถึงได้มาที่นี่ มาๆ เข้ามานั่งก่อน" ปภังกรเดินเข้ามาจับมือ แล้วชนหมัดกันอย่างไม่แรงนักตามประสาเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน"แล้วนิมึงพาใครมาด้วย" ปภังกรหันไปมองเด็กสาวรุ่นหลานที่กำลังยืนตะลึง'งง จึงเดินไปเพ่งพิจารณาใบหน้าของปาลิตาใกล้ๆ"อ้าวหนูนี่เอง" ถึงแม้จะเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวที่หน้าธนาคารเมื่อไม่กี่เดือนก่อน แต่เขากลับจำเด็กสาวคนนี้ได้ขึ้นใจ"มึงรู้จักแม่หนูคนนี้ด้วยเหรอ""ดวงตาของหนูเหมือน...""เหมือนปิ่นวลีใช่ไหม" คำพูดของไมเคิลทำเอาปาลิตารู้สึกใจเต้นแรงราวกับคุ้นเคยชายชราตรงหน้าที่กำลังจ้องหน้าเธอ แล้วปิ่นวลีคือใคร ตอนนี้ในสมองของลิตาของเธอมีแต่คำถาม พอๆ กับหัวใจดวงน้อยที่กำลังสั่นไหวไม่หยุดประหนึ่งระฆังที่ถูกตีแรงๆ"
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more

บทที่ 47 หลานสาวที่หายสาบสูญ

ผ่านไปหลายเดือนปิ่นวลีก็ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น ภรรยาของเขาก็เดินทางขึ้นลงกรุงเทพ-ชุมพรอยู่บ่อยครั้ง จวบจนปิ่นวลีคลอดบุตรสาวออกมา เขาและภรรยาไม่ได้อยู่ด้วยเพราะติดพันเรื่องงานกรุงเทพ ปองพลซึ่งเป็นลูกติดของเขาจึงอาสาไปรับน้องสาวต่างมารดาให้เพื่อกลับมาอยู่ที่กรุงเทพตามเดิมแต่ทว่าขากลับปิ่นวลีกลับประสบอุบัติเหตุ รถยนต์ที่ปิ่นวลีนั่งมากับลูกสาวกลับตกลงในแม่น้ำ"คุณพ่อครับ คือ ผม…ผมมีเรื่องเกี่ยวกับปิ่นจะบอกคุณพ่อครับ" ปองพลซึ่งใช้โทรศัพท์สาธารณะในสมัยนั้นโทรเข้าเบอร์บ้านที่กรุงเทพ"มีอะไร ทำไมแกเสียงเป็นแบบนั้นเจ้าปอง""คือ รถน้องปิ่นตกในแม่น้ำครับ""วะว่าไงนะ""ผมดูแลน้องไม่ดีเอง ผม…ผมเห็นว่าที่เหมืองดินมันถล่มก็อยู่จัดการก่อน ผมเลยให้น้องปิ่นไปกับไอ้ศักดิ์ก่อนครับ" ปองพลบอกบิดาด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างรู้สึกผิดที่เขาได้ปล่อยให้น้องสาวและหลานกลับกรุงเทพเพียงลำพังกับคนขับรถหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเขาและภรรยาก็รีบเดินทางไปถึงชุมพร ก็พบเพียงร่างไร้วิญญาณของบุตรสาวและคนขับรถ ส่วนหลานสาวของเขาก็หายสาบสูญหาเท่าไรก็ไม่เจอ จนเขาหมดความหวังคิดว่าหลานสาวของเขาก็คงตายตามไปแล้วผ่านไปหลังจากนั้นไ
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more

บทที่ 48 แต่งงานกันนะ

หลังจากกลับมาพักผ่อนที่บ้านในช่วงบ่ายของวัน เขาจึงนัดแนะลิตาโดยบอกเธอว่าจะพามาดินเนอร์ที่รูฟท็อปโรงแรมแอมมิวตันซึ่งอยู่บนชั้นดาดฟ้า-ช่วงเย็น-ร่างอรชรในชุดแม็กซี่เดรสแบบเปิดไหล่ ก็เดินเคียงคู่มากับมาเฟียหนุ่มในปล่องลิฟต์ซึ่งกำลังเคลื่อนตัวมาถึงชั้นบนสุดของโรงแรม ทันทีที่ถึงรูฟท็อปบาร์ดาดฟ้าของแอมมิวตัน ก็มีสายลมเย็นกระทบผิวบาง บรรยากาศเป็นส่วนตัวโดยไม่มีแขกเลยสักคน จะเห็นก็มีแค่พนักงานของโรงแรมเท่านั้น ทำเอาลิตาถึงกับเผยอริมฝีปากเล็กๆ"อ้าว ไม่มีคนเลยเหรอคะ" ปกติเธอจะต้องเห็นภาพแขกเหรื่อที่มารับประทานอาหารมื้อเย็นอย่างคลาคล่ำเต็มทุกเกือบโต๊ะแต่มาวันนี้กลับปราศจากผู้คน แถมก็จัดโซนที่เห็นพระอาทิตย์ตกดินได้ชัดที่สุดให้มีซุ้มดอกไม้สดส่งกลิ่นหอมให้รู้สึกสดชื่น และใกล้กันมีกลีบดอกกุหลาบซึ่งถูกโปรยไว้เป็นรูปหัวใจตกแต่งด้วยเทียนLEDช่วยเพิ่มแสงสว่าง"ก็พี่อยากมากินกับหนูแค่สองคนหนิ ก็เลยให้ปิดรูฟท็อปหนึ่งวันครับ""ขนาดนั้นเชียว" เธอมุ่ยหน้ากลบเกลื่อนความเขินอาย แต่ก็อดดีใจไม่ได้ที่เขาพยายามเอาอกเอาใจเธอตามที่พูดจริงๆ และตั้งแต่เธอมาฝึกงานที่นี่ก็ยังไม่เคยมีโอกาสได้มานั่งทานอาหารที่นี่เลยสักค
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more

บทที่ 49 ครอบครัวแท้ๆ

"สวัสดีทุกคนนะคะ" เธอยกมือไหว้ทุกคนอย่างมีมารยาทหลังจากทราบชื่อของทุกคน เกิดมาไม่คิดไม่ฝันว่าจะกลายเป็นลูกเศรษฐี มีคนใช้กับเขา แต่ละคนล้วนแก่กว่าเธอทั้งนั้น การกระทำดังกล่าวทำให้เหล่าบริวารของบ้านอัศวรัศมิ์กุลต่างรู้สึกประทับใจกับเจ้านายคนใหม่ ที่ดูใจดีและไม่ถือตัว"เดี๋ยวเตรียมห้องใหม่ให้คุณลิตาด้วยนะโพน งั้นทุกคนมีอะไรก็ไปทำ" ปภังกรหันไปบอกแม่บ้านใหญ่ประจำคฤหาสน์รวมไปถึงคนอื่นๆ"โถ คุณหนูลิตาช่างดูคล้ายคุณปิ่นมากๆ โดยเฉพาะดวงตา พูดแล้วก็คิดถึงคุณปิ่นนะคะ ดีใจกับคุณท่านด้วยที่ได้เจอหลานสาวแล้ว" โพนแม่บ้านวัยป้าคนเก่าแก่ของที่นี่ เมื่อเห็นใบหน้าของปาลิตาก็อดคิดถึงมารดาของเด็กสาวไม่ได้ หลังจากที่แสดงความยินดีกับประมุขของบ้านเสร็จโพนจึงปลีกตัวออกไปทำตามคำบัญชาด้วยความเต็มใจปภังกรจึงเอามือแตะที่หลังของหลานสาวเบาๆ เป็นเชิงให้เดินไปพักผ่อนที่โซฟาเบดด้วยกัน"ถ้าโพนเตรียมห้องเสร็จแล้วหนูขึ้นไปพักได้เลยนะ อยากได้อะไรเพิ่มเติมบอกตาได้""ขอบคุณคุณตามากนะคะ""ไม่ต้องขอบคุณหรอก ต้องขอบคุณไอ้ไมค์มากกว่าที่มันเจอหนูแล้วมันพาหนูมาหาตา ไม่อย่างนั้นป่านนี้เราคงไม่ได้เจอหน้ากันหรอกหลานรักของตา" ใบหน้า
last updateLast Updated : 2025-07-15
Read more
PREV
123456
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status