Semua Bab ตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย: Bab 11 - Bab 20

หลังจากเหตุการณ์ปะทะกับนักฆ่าของซิลเวสเตอร์ อลิซและคล้าวก็เดินทางด้วยความระมัดระวังสูงสุด พวกเขาหลีกเลี่ยงถนนสายหลักและเลือกใช้เส้นทางที่ซับซ้อนและลับตาคนมากขึ้น แม้จะทำให้การเดินทางช้าลง แต่ก็ปลอดภัยกว่ามากตลอดเส้นทาง อลิซได้ใช้เวลาเรียนรู้จากคล้าวเกี่ยวกับโลกนี้มากขึ้น ไม่ใช่แค่เรื่องการเมือง แต่รวมถึงวิถีชีวิตของผู้คน วัฒนธรรม และความเชื่อต่างๆ คล้าวสอนวิธีเอาตัวรอดในป่า การอ่านแผนที่จากดวงดาว และแม้แต่การใช้สมุนไพรพื้นบ้านบางชนิด สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่เลดี้เซเรน่าตัวจริงไม่มีวันได้เรียนรู้"คุณคล้าว... คุณดูมีความรู้รอบด้านจริงๆ นะคะ" อลิซเอ่ยชมขณะที่พวกเขากำลังพักทานอาหารง่ายๆ ริมลำธารคล้าวเพียงยิ้มเล็กน้อย "ผมใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ข้างนอกครับคุณเซเรน่า การได้เรียนรู้จากประสบการณ์จริงมันมีค่ามากกว่าการอ่านจากตำรามากนัก" เขาหยุดชั่วครู่แล้วมองไปที่ดอกไม้รัตติกาลที่อลิซห่อเก็บไว้อย่างดี "ตอนนี้เราก็ใกล้จะถึงเมืองหลวงแล้วนะครับ คุณมั่นใจไหมว่าแผนการของเราจะสำเร็จ?"อลิซมองไปที่ดอกไม้รัตติกาลในมือ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาคล้าวด้วยแววตาที่มุ่งมั่น "ฉันไม่แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะค

ความเงียบเข้าปกคลุมโถงจัดเลี้ยงทันทีที่คล้าวเอ่ยประโยคนั้น ทุกสายตาจับจ้องไปที่เขาและอลิซ ซิลเวสเตอร์เองก็ชะงักไปเล็กน้อย ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ แต่ก็ยังคงแฝงไว้ด้วยความเยือกเย็น"บังอาจ! เจ้าเป็นใครถึงกล้ามากล่าวหาข้าในที่แห่งนี้!" ซิลเวสเตอร์ตะโกนเสียงกร้าว "ทหาร! จับตัวพวกมัน!"แต่ก่อนที่ทหารองครักษ์จะก้าวเข้ามา เจ้าชายคาเลบที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็ก้าวออกมาข้างหน้าทันที แววตาของเขาคมกริบและเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น"เดี๋ยวก่อน!" เจ้าชายคาเลบออกคำสั่งเสียงดังก้อง "ท่านมหาเสนาบดี! การกล่าวหาเช่นนี้ไม่อาจมองข้ามได้! เราควรให้โอกาสพวกเขาได้ชี้แจงความจริง"ซิลเวสเตอร์มองเจ้าชายคาเลบอย่างไม่พอใจ แต่ก็จำใจพยักหน้า เพราะไม่อยากสร้างความขัดแย้งกับเจ้าชายต่อหน้าสาธารณะชนมากไปกว่านี้"เอาล่ะ! ถ้าพวกเจ้าคิดจะกล่าวหาข้า ก็จงแสดงหลักฐานมาให้ทุกคนเห็น!" ซิลเวสเตอร์ท้าทาย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจว่าไม่มีใครหาหลักฐานใดๆ มาเล่นงานเขาได้คล้าวส่งจดหมายลับในมือให้อลิซ อลิซรับจดหมายมาด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย แต่เธอก็รวบรวมสติและก้าวขึ้นไปยืนข้างๆ คล้าวต่อหน้าทุกคน เธอเปิดจดหมายออก และเริ่มอ่านเนื้อ

หลังจากเรื่องราวใหญ่โตในเมืองหลวงจบลง อลิซและคล้าวก็เดินทางกลับมายังเมืองพอร์ตเวลล์ เมืองชายแดนเล็กๆ ที่เคยเป็นจุดเริ่มต้นของการพลิกผันชะตาชีวิตของพวกเขา เมืองที่ครั้งหนึ่งเคยดูเงียบสงบ บัดนี้กลับมีชีวิตชีวาขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อภายใต้การดูแลของคนทั้งสอง"ดูสิคะคุณคล้าว ผู้คนมากมายขนาดนี้" อลิซเอ่ยขณะที่มองดูตลาดที่คึกคักไปด้วยพ่อค้าแม่ค้าและผู้คนที่มาจับจ่ายใช้สอยคล้าวยิ้มอย่างอบอุ่น "ทั้งหมดนี้ก็เพราะแนวคิดของคุณเซเรน่าต่างหากครับ"หลังจากมหาเสนาบดีซิลเวสเตอร์ถูกกำจัด ชื่อเสียงของ “เลดี้เซเรน่าผู้กอบกู้" ก็แพร่กระจายไปทั่ว แม้แต่เจ้าชายคาเลบก็ยังกล่าวชมเชยความสามารถของอลิซ ทำให้เมื่อเธอตัดสินใจที่จะไม่รับตำแหน่งในวัง แต่เลือกมาพัฒนาเมืองชายแดนแห่งนี้แทน ก็ได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากราชสำนักอลิซกับคล้าวเริ่มจากการนำดอกไม้รัตติกาลที่พบในถ้ำมาเพาะปลูกในสวนลับที่สร้างขึ้นมาใหม่ ดอกไม้วิเศษนี้ไม่ได้ถูกใช้เพียงเพื่อรักษาโรคเท่านั้น แต่อลิซยังใช้ความรู้ด้านเภสัชกรรมพื้นฐานจากโลกเดิม ผสมผสานกับคุณสมบัติของสมุนไพรในโลกนี้ เพื่อคิดค้นยาบำรุงและผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพที่ทรงประสิทธิภาพ ทำ

แม้ชีวิตในเมืองพอร์ตเวลล์จะเปี่ยมสุขและมั่นคง แต่ความสงบก็มักเป็นสิ่งที่ดึงดูดเงาแห่งอันตรายให้คืบคลานเข้ามาโดยไม่คาดคิดวันหนึ่ง ขณะที่อลิซกำลังตรวจสอบแปลงเพาะปลูกดอกไม้รัตติกาลแห่งใหม่ที่ขยายขนาดออกไปในป่าไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก เธอก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติ กลิ่นแปลกๆ ลอยมาตามลม ไม่ใช่กลิ่นหอมของสมุนไพร แต่เป็นกลิ่นฉุนของควันที่เจือด้วยความรู้สึกน่าขนลุกคล้ายเวทมนตร์"คุณคล้าวคะ... คุณได้กลิ่นอะไรไหม" อลิซหันไปถามคล้าวที่กำลังสำรวจระบบชลประทานอยู่ใกล้ๆคล้าวชะงัก สีหน้าของเขาเคร่งเครียดขึ้นทันที "ได้กลิ่นอยู่ครับ... กลิ่นเหม็นไหม้ คล้ายกับมีคนจุดไฟในป่า" เขาเงี่ยหูฟัง "และเสียงนั่น... เหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนไหว"ด้วยสัญชาตญาณที่เฉียบคมของอดีตองครักษ์ คล้าวรีบดึงอลิซให้หลบหลังพุ่มไม้หนาทึบ ดวงตาของเขากวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวังไม่นานนัก เงาร่างของชายสี่คนก็ปรากฏขึ้นจากแนวป่า พวกเขาสวมชุดคลุมสีเข้มมอมแมม และมีผ้าพันรอบใบหน้า แต่ที่น่าสังเกตคือท่าทางที่ลับๆ ล่อๆ และอุปกรณ์แปลกๆ ในมือที่ดูเหมือนจะเป็นอุปกรณ์สำหรับการเล่นแร่แปรธาตุหรือปรุงยา"นี่มัน... คนเหล่านี้ต้องกา

แม้ชีวิตในพอร์ตเวลล์จะดำเนินไปอย่างสงบสุขและเต็มไปด้วยความสำเร็จ แต่ในบางค่ำคืนที่เงียบสงัดอลิซก็ยังคงรู้สึกถึงความลึกลับบางอย่างในตัวของคล้าวผู้เป็นที่รักของเธอ แม้เขาจะเปิดเผยตัวตนในฐานะเซอร์ไครอนแล้ว แต่เธอก็สัมผัสได้ว่ายังมีบางสิ่งที่เขายังไม่ได้บอกเธอในคืนวันหนึ่ง อลิซตื่นขึ้นมากลางดึก เมื่อหันไปข้างกายก็พบว่าคล้าวไม่อยู่บนเตียง เธอได้ยินเสียงแผ่วเบาจากสวนหลังบ้าน เมื่อเดินออกไปดูก็เห็นคล้าวกำลังนั่งอยู่บนม้านั่งไม้ ดวงตาของเขากำลังจ้องมองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวนับล้านอย่างเงียบงัน"คุณคล้าวคะ... ทำไมยังไม่นอนคะ" อลิซเอ่ยถามเบาๆ พลางเดินเข้าไปนั่งข้างๆคล้าวหันมามองเธอพร้อมรอยยิ้มจางๆ "ผมนอนไม่หลับน่ะครับคุณเซเรน่า ผมชอบมองดูดวงดาว มันทำให้ผมรู้สึกสงบ"อลิซนั่งลงข้างเขา เธอมองตามสายตาของคล้าวไปยังหมู่ดาวที่ส่องประกายระยิบระยับ"คุณคล้าวดูเหมือนมีความลับอะไรกับดวงดาวพวกนี้นะคะ" อลิซลองหยั่งเชิงคล้าวถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่แฝงไว้ด้วยความหนักอึ้ง "คุณเซเรน่า... ผมมีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้บอกคุณ"อลิซรอฟังอย่างเงียบๆ เธอรู้สึกว่านี่