His Abandoned Wife Sweetest Comeback 의 모든 챕터: 챕터 231 - 챕터 240

Bumilis ang pagbayo ng dibdib ni Matthias nang dumantal ang mainit na hininga ni Aella sa pisngi niya. Sunod-sunod ang paglunok niya sa sobrang lapit ng mukha nito sa kanya. Nawawalan na s'ya sa tamang katinuan at kaunti na lamang ay madadala na s'ya sa tukso. "Matthias... nalilito ako pero gusto kong patunayan kung totoo ba itong nararamdaman ko," mahinang bulong nito. Nahuli n'ya ang pagkislap ng mga mata nito. "What do you mean?" "I mean this..." sa isang iglap ay dinampi nito ang namamasang labi sa kanyang labi. Nakalimutan niyang huminga, tila umikot ang paningin niya, huminto ang mundo at tanging silang dalawa ang nandito. Nagwawala na ang mga paruparo sa tyan niya, kinukuryente siya ng sparks sa pagitan nila. This isn't real?! Nasa kalagitnaan s'ya ng gyera nang bigla itong umatras. Nagising sa realidad at nataranta. "So-Sorry, di ko sinasadya," naiiyak nitong sambit. "Tama ka, nalaman ko na ngayon kung ano ang totoong nararamdaman ko sa'yo. Hindi ka lang basta normal n

Mahinang sinampal ni Aella ang magkabilang pisngi para iwaksi ang nangyari noong nakaraang gabi. Natutulala pa rin s'ya tuwing maiisip ang pagdampi ng mga labi ni Matthias sa labi niya. Wala pa ring confirmation tungkol sa totoong nararamdaman nito sa kanya, baka nadala lang sila sa bugso ng damdamin kaya imposibleng magkakagusto ito sa kanya. Tsaka ilang araw itong nawala matapos ang eksenang iyon. Nilipat din sa ibang psychologist ang anak niya. Nalilito s'ya ngayon sa totoong nararamdaman niya.Ayaw niyang umibig ulit. Natatakot s'yang ibigay ulit ang buong tiwala sa isang tao. Paano kung mangyayari muli ang nangyari noon sa kanya? Sabagay, nagbago na si Theodore. Isa pa ito, nalilito rin s'ya sa nararamdaman sa dating asawa. Bumabalik ang lumang damdamin n'ya tuwing magpapakita ito ng kabutihan at pag-aalaga sa anak nila.Kumakailan ay sumali na naman si Angelica sa abstract painting contest. Pang-National level iyon at nandoon palagi si Theodore para suportahan ang anak. Minsan, p

Kalmado ang hangin ngayong gabi nang makauwi si Aella sa kanilang apartment. Naglaho rin ang ingay ng syudad. Tangan ni Theodore ang anak nang pumasok sila. Kumakapit ito sa shirt ng ama. Ayaw pa nitong umalis nang binaba niya sa kama. Hinimas niya ang buhok nito saka hinalikan sa noo bago nilagay ang kumot. Sandali n'yang pinanood ang mahambing na natutulog n'yang anak. Sumandal si Aella sa amba ng pintuan, kumibit-balikat at malambot ang ekpresyon. "Halatang nami-miss niya ang kanyang ama.""Muntik ko na s'yang mawala eh. Pinagtulakan niya ako noon at tinawag niyang daddy ang doctor niya." Humugot s'ya ng malalim na hininga. "Salamat sa oportunidad na binigay mo sa akin para makasama s'ya.""Ah, wala iyon. Kalimutan na natin iyon." Nagpatiuna itong umalis. Tahimik n'yang sinundan ito."Plano ko sanang bilhan siya ng pianoforte pero parang hindi kakasya rito. What if magpapatayo ako ng music studio? Para rin ito sa mga katulad niya at may talento sa musik. Ano sa palagay mo?"Huminto

Sa sumunod na araw, nasalubong ni Aella si Matthias sa Ayala Triangle Gardens. Naisipan n'yang mag-jogging para matanggal ang stress pero parang hinahabol mismo s'ya ng stress. Napapigil hininga s'ya nang masilayan ang namumungay nitong mga mata. Umagang-umaga ay pinayayanig na ang kanyang puso. Nanliit ang kanyang mga mata nang mapansin ang hawak nitong sketch pad. Ang aga naman nitong napapadpad sa lugar na madala nitong puntahan para mag-drawing. "Good morning!" bati niya. Tipid itong ngumiti. "G-Good morning!" ganting bati nito, tila naiilang. Bumalik muli sa kanyang isipan ang huling ganap sa pagitan nila. It was ages ago but it's like a ghost who keeps on hunting her. "Wow, you're sketching ealy this morning. Ano kaya 'yan? Kainggit naman. Parang gusto ko rin mag-sketch. Ah, dapat kong bayaran ang portrait painting mo. Ipi-paint din kita pero magpapatulong ako kay Baby Angel." Tuluyan ng bumigay si Matthias sa tentasyon na lawakan ang ngiti. Gustong-gusto n'ya ang pagigin

"Aella, okay ka lang ba?" habol ang hininang tanong ni Theodore, may bahid ng pag-aalala ang kanyang boses. Binaba n'ya si Angelica upang malapitan ang asawa. Lumitaw ang ilang butil ng pawis ni Aella sa noo habang inaanda ang kirot ng kanyang bukong-bukong. Napasinghap s'ya, sabay tutop namamanhid na binti. Di n'ya mapigilang umungol. "Ahh—my ankle...!" daing n'ya na napatiim bagang. "'Wag kang gumalaw. Teka, sandali—" Sinubukan n'yang tumayo pero naungol ulit siya nang kumirot ang bakong-bakong. Para s'yang hinihiwa sa dalawa sa sobrang sakit. Bumuhol-buhol ang paghinga niya. "H-Hindi ko kayang tumayo. Ang sakit-sakit talaga..." Walang pasubiling binuhat s'ya nito. Sinenyasan nito ang alalay na bantayan si Angelica. Saktong paghakbang nito ay dumating ang sasakyan nito. Puno ng pag-iingat s'yang pinasok sa backseat. Pinasakay naman sa kabilang kotse ang anak. Tatlong kotse ang meron sila—ang personal nitong kotse at convoy ng bodyguard nito. Matapos makalabas ni Scarlet a